Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1987, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987.
Sérstæð sakamál
Jochen Stahmer í réttinum.
Hús Hans-Ottos Bley í Hamborg.
Eigrnkonur
Og
Jochen Stahmer var orðinn fjöru-
tíu og sjö ára og hafði komið sér vel
áfram í efnafyrirtækinu sem hann
starfaði hjá. Þar var hann með æðstu
mönnum. Honum gekk þó ekki eins
vel í einkalífinu því reynsla hans af
konum og hjónaböndum var afar
slæm.
Slæm reynsla af „góðvinum“
Tvívegis haföi það komið fyrir að
eiginkona hafði snúið við honum
bakinu og valið sér annan mann og
í bæði skiptin höfðu „bestu vinir“
hans orðið fyrir valinu.
Allmörg ár voru síðan það gerðist
í fyrra sinnið en þá hafði kona hans,
Hannelore, sagt skilið við hann og
flust heim til manns sem frani að því
hafði verið besti vinur hans. Sá hét
Ulrich og var þekktur spilamaður.
Hörmulegar afleiðingar
Er sagan endurtók sig tók Jochen
Stahmer því ekki með sama jafnað-
argeðinu og í fyrra sinnið. Þá ruddist
hann inn á heimili mannsins sem
síðari kona hans hafði flutt til. Hann
var með byssu með sér og skaut kon-
una, Maritu, sem var tuttugu og sjö
ára, til bana og særði manninn,
Hans-Otto Bley húsasmið sem hafði
leitað skjóls undir rúminu.
Eftir árásina og morðið hringdi
Jochen Stahmer sjálfur í lögregluna.
Fékk skilning
Enginn vafi þótti leika á því aö
Jochen Stahmer hefði framið morð.
Þegar skýrt var frá málsatvikum og
fyrri reynslu hans snerist þó álit
margra sem í fyrstu höfðu áfellst
hann. Fór hann brátt að njóta mikill-
ar samúðar og einn þeirra sem sýndi
málstað hans skilning var Wolfgang
Bierman sakadómari. Er dómur var
kveðinn upp lýsti Bierman yfir því
að Stahmer hefði verið auðmýktur
og niöurlægður og hefði reynsla hans
verið svo erfið að skiljanlegt væri
hvers vegna hann hefði gert það sem
hann hefði gert. Af þeim sökum væri
ekki hægt að tala um morð að yfir-
lögðu ráði heldur um manndráp við
aðstæöur sem hlytu að hafa í fór meö
sér mildilegan dóm.
Jochen Stahmer fékk síðan fjög-
urra og hálfs árs dóm og var látinn
laus á meðan þess væri beðið hvort
dómnum yrði áfrýjað.
Þjáningarsaga
I réttinum var nákvæmlega rakin
saga Jochens Stahmer í hjónabönd-
unum tveimur og verulegur hluti
samskipta hans við veikara kynið
um dagana.
í raun má segja að þjáningasagan
hafi hafist er móðir hans skildi við
fóðurinn. Þá var Jochen sjö ára.
Er Jochen var ungur maður áttí
hann vinkonu sem var í raun unn-
usta hans. Hún sneri svo við honum
baki á uppskeruhátíð haust eitt.
Sálfræðingurinn Hendrik Kewe-
loh, sem fenginn hafði verið til þess
að kynna sér geöheilsu Jochens,
sagði frá þessu og ööru í réttinum. í
frásögn hans kom fram að fimm
sinnum hefði Jochen Stahmer orðið
að þola að stúlkur eða konur hefðu
snúið við honum bakinu áður en
hann gekk loks í fyrra hjónaband
sitt, árið 1973. Ekki hafði hann þó
búið lengi með konu sinni, Hanne-
lore, er erfiðleikar komu upp í
sambúðinni. Henni lauk svo eftir
þrjú ár með því að Hannelore fluttíst
til Ulrichs, áður besta vinar Jochens.
Árið 1979 kvæntist Jochen Stahmer
svo Maritu, fallegri og ungri konu,
og í apríl árið eftir fæddi hún honum
dóttur sem skírð var Anja.
Skömmu síðar kom Jochen að
henni og manninum, sem tekið hafði
að sér að kenna henni að sitja hest,
í hlöðu. Jochen gerði ekkert úr því
atviki en nokkru síðar var honum
svo bent á að óeðlilegt samband væri
komið á milli Maritu og Hans-Ottos
húsasmiðs.
Skilnaður
Árið 1986 fór Marita fram á skilnað
og fluttist heim til Hans-Ottos Bley.
Jochen hafði ætíð haft mikið dálæti
á dóttur sinni, Önju, og er hann gerði
sér ljóst að Marita hugðist hafa hana
á brott með sér réð hann til sín þrjá
lögfræðinga til þess að reyna að
koma í veg fyrir að Marita fengi
umráðaréttinn yflr dótturinni. Ljóst
var þó að Anja yrði hjá móður sinni
þar til úrskurður félli í umráðarétt-
armálinu.
Á náðir Bakkusar
19. júlí í sumar gerði Jochen árang-
urslausa tilraun til þess aö sækja
Önju í íbúð konu sinnar fyrrverandi
en hún bjó þá í úthverfi Hamborgar
í Vestur-Þýskalandi, en þar gerðist
mestur hlutí þessarar sorgarsögu.
Tilraunin bar ekki árangur og ákvað
Jochen þá að fara í útiveislu á Lune-
borgarheiði þar sem hann drakk
ótæpilega.
Um áttaleytið um kvöldið ók Joc-
hen heim til Hans-Ottos Bley. Hann
sá að bíll fyrrveradi vinar síns stóð
fyrir utan húsið og þegar hann gekk
að því sá hann inn um glugga að
Hans-Otto og Marita voru í faðmlög-
um.
Augnabliki síðar var Jochen Stah-
mer búinn að sækja veiðiriffilinn
sinn. Svo gekk hann að svaladyrun-
um, braut glerið í hurðinni og gekk
með riffilinn inn í stofuna.
Leituðu skjóls
í svefnherberginu
Martía og Hans-Otto sáu strax hver
voði gat verið á ferðum og hlupu úr
stofunni og inn í svefnherbergið. Joc-
hen elti þau þangað og þar fór hann
að skjóta úr rifflinum. Þrjú skot
hæfðu Maritu sem hafði þá kastað
sér á rúmið. Hans-Otto Bley leitaði
skjóls undir rúminu en annar fót-
leggurinn stóð þó fram undan því og
fékk hann því kúlu í lærið.
Á meðan púðurreykurinn lá enn í
loftinu gekk Jochen Stahmer að sím-
anum, sem stóð frammi í setustof-
unni, og hringdi til lögreglunnar. Var
hann rólegur en hann sagði: „Ég hef
skotið tvær manneskjur.“ Svo gaf
hann upp heimilisfangiö.
Sjö dagar í réttarsal
Áöur en réttarhöldin yfir Jochen
Stahmer hófust var tilkynnt að sjö
dagar hefðu verið teknir frá fyrir