Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1988, Side 35

MÁNiMftírk'íé? tíÉáfe’SítóáBIi!)éá'i
3r
í tilefni lögbanns á Reyðarfirði
„Er verið að stuðla að uppgangi staðarins?“ spyr greinarhöfundur. -
Frá Reyðarfirði.
Eins og málum er komið finnst
mér að íbúar Reyðarfjarðar eigi
heimtingu á aö fá að vita sannleik-
ann um svonefnt lögbannsmál og
ýmislegt sem því tengist og rifjast
upp í því sambandi.
Framkvæmd verksins var tæp-
lega svo langt komin þegar hún var
stöðvuð að útséð væri hvort klöpp
væri fyrir og hindraði verkið. Þá
sagði hafnarstjórn þvert nei og
krafðist lögbanns. Aldrei var leitað
eftir samkomulagi eöa sáttum.
Rökin fyrir lögbannskröfunni voru
þessi: Ekki talin þörf fyrir þessa
framkvæmd þar sem verið væri að
stórbæta aðstöðu fyrir smábáta við
höfnina. Hafnarstjóm telur sig
bera ábyrgð á þeim framkvæmdum
sem hún veitir leyfl fyrir bæði
gagnvart umferð og öryggi. Ég ætla
nú að fjalla um þessi mál eins og
þau koma fyrir sjónir í dag.
Aðstöðuleysi í áratugi
Það er ekki of djúpt tekið í árinni
hjá Herði Þórhallssyni, hafnar- og
sveitarstjóra og fiskeldisstöðvar-
eiganda í DV 9/12, að lengi hafi stað-
ið til að bæta hér aðstöðuna fyrir
smábáta. Við sem ætluðum að bæta
aðstöðu okkar erum búnir að stríða
við aðstöðuleysi Reyðarfjarðar-
hafnar í áratugi. Nú loksins er far-
ið í að gera hér smábátahöfn sem
verður eflaust ágæt ef við hana
verður lokið.
Sveitarstjóri segir í DV aö hún
muni duga fyrir megnið af flotan-
um héma. Hverjir skyldu verða í
náðinni þegar að notkun kemur?
Slík þröngsýni og aumingjaskapur
er óþolandi fyrir íbúa staðarins.
Auðvitað erum við himinlifandi
yfir því sem gert er. En af hverju
ekki að gera það fullnægjandi? Og
hvaða rök eru fyrir því að þeir sem
vilja vera annars staðar megi það
ekki? Einhverjir verða það sem
ekki eiga megnið af flotanum.
KjaHariiin
Óskar Ágústsson
trésmiður
Strandlengja hafnarsvæðisins er
um 25 kílómetrar og af því notar
höfnin sjálf innan við þrjá kíló-
metra. Skipulagt svæði er enn
minna og fer hafnarstjóm vægast
sagt frjálslega með það skipulag.
Þeir hafnarnefndarmenn, Ás-
mundur Ásmundsson og Þorvald-
ur Jónsson, þykjast þera öryggis-
mál hafnarinnar sérstaklega fyrir
brjósti. Öryggismálin eru sérkapít-
uli sem þeir ættu að hafa sem lægst
um. Þeir hafa aldrei séð um nein
öryggistæki við smábátadokkina
sem var. Hver á að sjá um að tré-
bryggjurnar séu mannheldar?
Slysavarnadeildin og björgunar-
sveitin eiga heiðurinn af því að
öryggistæki eru á bryggjunum.
Hvernig ekki á að vinna
Það sem út yfir allan þjófabálk
tekur eru vinnubrögð hafnar-
nefndar og hreppsnefndar og er það
býsna fróðlegt dæmi um hvernig
farið er með almenning á staðnum
og um það hvernig ekki á að vinna
að félagsmálum. Þegar búið er að
skikka Halldór Einarsson til að
skera niður sína aukavinnu í bók-
staflegum skilningi vegna riðu er
honum bannað að nota þá aðstöðu
sem jörðin býður upp á. Þetta skal
hann þola bótalaust og það af nefnd
sem á að gæta hagsmuna Reyðar-
fjaröarhafnar en ekki að sitja yfir
hlut saklausra að ástæðulausu.
Nefndin sýnir hve svívirðilega rót-
arlegt þetta er með því að veita
öðrum leyfi fyrir hhðstæðum fram-
kvæmdum á sama svæði og sama
tíma. Þessar aðgerðir leggur
hreppsnefnd blessun sína yfir. En
þetta er bara eitt dæmið um starfs-
aöferðina. Fyrirtæki, sem hér
starfar, sótti um leyfi fyrir fiskeldi
í eldiskvíum. Svarið var neikvætt.
Slíkt var ekki leyft á hafnarsvæð-
inu og ekki bent á neina aðra lausn
eða möguleika. Er verið að stuðla
að uppgangi staðarins? Vantaði
þetta fyrirtæki mann í hreppsnefnd
eins og Rákir hf. hefur? Eða er um
að ræða eins konar hreppseigenda-
félag í helstu nefndum sveitarfé-
lagsins sem getur rekið á menn
stimpil? Þessi má. Þessi má ekkert.
Ábyrgð og öryggi
Um ábyrgð Reyðarfj arðarhafnar
er það að segja að hér hafa bátar
skemmst vegna þess að þeir hafa
ekki getað legið viö eina örugga
viðlegukantinn í höfninni fyrir tog-
urum eða öðrum stórum skipum
sem þar hafa verið geymd. I tvö
skipti af þeim sex, sem ég minnist
að manntjón hafi orðið á hafnar-
svæðinu, hefur verið rætt um ónóg
öryggistæki sem höfninni ber að
sjá um. Aldrei minnist ég þess að
farið hafi verið fram á bætur við
hafnarstjórn og þaðan af síður að
hún hafl boðið slíkt. Hvaða ábyrgð
telur hún sig geta borið á aðstöðu
annarra ef hún ber enga á eigin
mannvirkjum?
Ekki hefur verið ákveðið hvort
lögbannsmáhnu veröur áfrýjað en
svo mikið er víst að viðskiptum
þessum er ekki lokið af hálfu und-
irritaðs þó svo að einhver önnur
leið verði ef til vill fyrir vahnu. Það
er ekki nóg með það að þetta sé
búiö að kosta mig og félaga mína
fé og fyrirhöfn, þetta er hka búið
að kosta hreppsbúa einhverja tugi
þúsunda. Því dómurinn segir:
Málskostnaður falli niður.
Það þýðir að Reyðarfjarðar-
hreppur greiðir sínum lögfræðingi
laun og allan kostnað sem því fylg-
ir. Þeir peningar hefðu verið betur
komnir í öryggistækjum við nýju
smábátahöfnina. í lokin skaðar
varla að skýra'frá þeirri skemmti-
legu tilviljun að Reyðarfjarðar-
hreppur er á ný orðinn aðili að
sýsluvegasjóði Suður-Múlasýslu.
Og tekinn að greiða þangað fé í
samræmi við reglur eftir margra
ára hlé en nú eru vegir að fiskeld-
isstöðvum, eins og verið er aö koma
upp hjá Eyri, greiddir úr sýslu-
vegasjóðum.
Óskar Ágústsson
„Aldrei minnist ég þess að farið hafi
verið fram á bætur við hafnarstjórn og
þaðan af síður að hún hafi boðið slíkt.“
FANGINN OG DÓMARINN
Þáttur af Sigurði skurði
og Skúla sýslumanni
Ásgeir Jakobsson
Svonefnd Skurðsmál hófust
með því; að 22. des. 1891
fannst Íík manns á skafli á
Klofningsdal í Önundarfirði.
Mönnum þótti ekki einleikið
um dauða mannsins og féll
grunur á Sigurð Jóhannsson,
sem kallaður var skurður, en
hann hafði verið á ferð með
þeim látna daginn áður á
Klofningsheiði. Skúla sýslu-
manni fórst rannsókh málsins
með þeim hætti, að af hlauzt
5 ára rimma, svo nefnd Skúla-
mál, og Sigurður skurður, sak-
laus, hefur verið talinn morð-
ingi í næf 100 ár. Skurðsmál
hafa aldrei vcrið rannsökuð
sérstaklega eftir frumgögnum
og aðstæðum á vettvangi fyrr
en hér.
VÍKINGSLÆKJARÆTTIV
Pétur Zophoníasson
Þetta er fjórða bindið af niðja-
tali Guðríðar Eyjólfsdóttur og
Bjarna Halldórssonar hrepp-
stjóra á Víkingslæk. Pétur
Zophoníasson tók niðjatalið
saman, en aðeins hluti þess
kom út á sínum tíma. i þessu
bindi eru i-, k- og 1-liðir ættar-
innar, niðjar Ólafs og Gizurar
Bjarnasona og Kristínar Bjarna-
dóttur. í þessari nýju útgáfu
Víkingslækjarættar hefur tals-
verðu verið bætt við þau drög
Péturs, sem til voru í vélriti, og
auk þess er mikill fengur að
hinum mörgu mypdurn, sem
fylgja niðjatalinu. í næsta bindi
kemur svo h-liður, niðjar Stefáns
Bjarnasonar.
PÉTUR
ZOPHONÍASSON !
VtKINGS
IÆKJARÆIT
ÞORÐUR KAKALI
Ásgeir Jakobsson
Þórður kakali Sighvatsson var
stórbrotin persóna, vitur
maður, viljafastur og mikill
hermaður, en um leið
mannlegur og vinsæll. Ásgeir
Jakobsson hefur hér ritað
sögu Þórðar kakala, eins
mesta foringja Sturlunga á
Sturlungaöld. Ásgeir rekur
söguna eftir þeim
sögubrotum, sem til eru
bókfest af honum hér og þar í
Sturlungusafninu, í Þórðar
sögu, í íslendinga sögu, í
Arons sögu Hjörleifssonar og
Þorgils sögu skarða og einnig í
Hákonar sögu. Gísli
Sigurðsson myndskreytti
bókina.
ANDSTÆÐUR
Sveinn frá Elivogum
Andstæður hefur að geyma
safn Ijóða og vísna Sveins frá
Elivogum (1889-1945). Þessi
ljóð og vísur gefa glögga
mynd af Sveini og viðhorfum
hans til lífs; listar og sam-
ferðamanna. Sveinn var bjarg-
álna bóndi í Húnavatns- og
Skagafjarðarsýslu á fyrri hluta
þessarar aldar. Hann var eitt
minnisstæðasta alþýðuskáld
þessa lands og þótti mjög
minna á Bólu-Hjálmar í kveð-
skap sínum. Báðir bjuggu þeir
við óblíð ævikjör og fóru síst
varhluta af misskilningi sam-
tíðarmanna sinna.
SK VGGSJA - BOKABVÐ OIIVERS STEINS SE