Þjóðviljinn - 24.12.1949, Side 4

4
ÞJÓÐVILJINN
Jólin 1949
Eg heyri bergmáliS...
Veronóva! Veronóva! Blóð hinna saklausu hrópar í himinninn.
Þú, sem dansar á strætunum, — Blóð barnanna sem þráðu brjóst móður sinnar
þú sem grætur fortíð þína, hrópar yfir kynslóðir aldanna
þú sem lcitar framtíðarinnar, og gefur þeim engan frið
þú skilur þjáningar mannanna. — engan frið, fyrr en vald kúgarans er brotið
— Eg vil tala til þín. — fyrr en kóróna hans er tröðkuð í duftið,
Heyrirðu! Veronóva? fyrr en þrællinn hefur tekið járnhæl hans og soðið úr því hamar og sigð
í nótt er eg léttur eins og vindurinn og hann stendur sjálfur
og vitund mín verðuf stór og meyr. harðstjórinn,
Hún hefur sig upp: með haka í hönd
Vfir húsið, yfir jörðina og himininn og sveiti hans drýpur í moldina
— út yfir ómælið. heitur og þungur eins og gróska jarðar.
Eins og sólþurrkuð moldin, —
eins og mosi jarðar Það er nótt.
drekkur í sig regn himinsins Það er myrkur yíir jörðinni.
svo opin ert þú í nótt fyrir meinum mannlífsins. Mennirnir hafa sofið — en þeir eru að vakna — þeir eru að vakna,
Svipir liðinna alda, Þey, þey,
■ heilir herskarar, sækja að þér. það heyrist glamra í hlekkjum,
Ég heyri stunur lýðsins, það marrar í þungum hurðum.
Ég heyri formælingar hinna kúguðu. > ' — það er hvíslast á.
Ég heyri auðmjúkar bænir þeirra. Það er talað hærra og hærra.
Ég heyri grátur þeirra og óendanlegt vonleysi, — Illckkirnir bresta —
dýpra en myrkur næturinnar. múrarnir springa.
Múgurinn brýzt fram í birtuna.
Já, ég heyri hlátur hins sterka: Jörðin bergmálar fótatak þúsundanna
drottnarans — kúgarans — arðræningja*s. milljónanna.
Ég sé þrælinn — milljónir þræla Frelsi! Frelsi!
engjast sundur undir járnhæl hans. Jörðin bergmálar: frelsi, frelsl.
Ég heyri þá biðja um brauð Það hvíslar í vindinum,
— ekki gull og gimsteina það niðar í seytlum lækjarins,
— ekki kórónu og sprota, það spcglast í sólskininu.
aðeins um brauð — hrauð og svaladrykb. . — Jörðin hlær.
Heyri þá biðja þess eins að mega bergja á Dagurinn siglir í vestur.
uppsprettum jarðar, Nóttin er á flótta.
aðeins dreypa á og slökkva sárasta þorstann landið ljómar við hækkandi sól.
við brjóst sinnar eigin móður. Eg heyri fótatak mannanna. — Eg heyri bergmálið:
Þá grípur hönd kúgarans fastar um sprotann Frelsi! Frelsi!
— hælarnir spyrna fastar við jörðunni. SIGURSTEINN MAGNÚSSON
— Fórnardýrum er slátrað. Jörðin er ötuð blóði. Ólafsfirði.