Þjóðviljinn - 24.12.1949, Qupperneq 53

Jólin 1949
ÞJ ÓÐVILJINN
53
r': -7 ■■■■■-■
„Skókin sem ekki verður hermd
Effir P. S. Leonhardf
BI
' 'sí?
Þetta gerðist fyrir nokkrum árum, í lok eins af stóru al-
þjóðaskákmótunum. Kunnur skákunnandi, sem að vísu var
ekki meiri taflmaður en svo að óhœtt var að gefa honum
riddara í forgjöf, hafði boðið mér og einum af taflmeistur-
unum til miðdegisverðar. Við höfðum fengið öndvegisfæðu og
sátum nú yfir kaffinu og vindlunum og spjölluðum um
alla heima og geima í ríki skákarinnar. Að lokum bað gest-
gjafi okkar taflmeistarann gera sér þá ánægju að tefla við
sig eina skák: „Það verður hvorki langt verk né erfitt, ég
bið ekki um neina hlífð.“ Meistarinn var fús til þess, en
þurfti að bregða _sér frá rétt sem snöggvast áður. Þjónninn
kom með taflborð og menn, og á meðan við vorum að raða
upp sagði kunningi minn:
„Nú ættuð þér að gefa mér gott ráS; X er talinn allra
manna bezt að sér í fjögurra riddara tafli. Hvernig er bezt
að verja sig, ef hann velur þá byrjun!"
• „Því er erfitt að svara í fáum orðum“, sagði ég, „en í
engri taflbyrjun geta stöður svarts óg hvíts lengur verið
spegilmyndir hvor annarrar. Þess vegna væri einna helzt
hægt að ráða yður til þess að líkja eftir leikjum hvíts. Þó
með fullri varúð, meðan það ter hægt og þér tapið engu
á því, en lengur ekki.“
Meistarinn var nú kominn inn aftur og heyrði síðustu
orðin. Hann sagði með yfirlætislegu brosi: „Eftirlíkingar
borga sig hvorki í skák né annarsstaðar!"
Taflið hófst nú og meistarinn valdi fjögra riddara leik
eins og við áttum von á.
1. e2—e4 e7—e5
2. Rgl—f3 Rg8—f6
3. Rbl—-c3 Rb8—c6 •
4. Bfl—b5 Bf8—b4
5. 0—0 0—0
6. d2—d3 ' d7—d6
7. Bcl—g5 Bc8—g4
8. Rc3—d5
Rc6—d4
9. Bb5—c4
10. c2—c3
Bb4—c5
1
Eg lyfti fingri í aðvörunarskyni. 4‘
10....... Rd4xf3-f
„Loksins er ísinn brotinn," sagði meistarinn.

n. g2xf3
12. Hfl—el
13. Rd5xf6 +
14. Bg5—h6
Bg4—h3
c7—c6
g7xf6
Hf8—e8
„Og aftur er vökin lögð,“ sagði ég hlæjandi.
„Já, en nú kemur rothöggið," sagði meistarinn. .
15. Kgl—hl
„Ef þér drepið nú á f2, munuð þér hafa verra af. Eg leik
þá Hgl og máta eða vinn drottninguna."
15.
Kg8—h8
Meistarinn: „Alveg rétt, hann geldur líku líkt. Drepi ég nú
á f7, þá drepið þér á f2. En bíðum augnablik, ætli okkur detti
ekki ráð í hug?“
16. Hel—gl
He8—g8
Skákunnandinn: „Eini leikurinn á borðinu. Hér stend ég
og get ekki annað. Guð hjálpi mér. Amen.“
Meistarinn: „Þetta var kostulegt; þér cruð svei mér hepp-
inn? Leiki ég nú Bxf7, svarið þér Bxf2. Eg get þá unnið
drottningu yðar með Hxg8-|-, en eftir Dxg8, Bxg8, Hxg8 verS
ég að fórna minni aftur til þess að forða mér frá máti á g2.
Leiki ég aftur á móti Hxg8+ strax, tapa ég peði í þokkabót.
Ætli maður verði ekki að stífla skáklínuna.“
17. d3—d4
d6—d5
Meistarinn: „Já, einmitt það. Þér hermið allt eftir. Bara
að þér akið ekki út af áður en varir.“
Skákunnandinn: „Eg hef c+kert um að velja, ég verð að
herma eftir.“
Meistarinn: „Nú er um að gera að verða á undan. Ætli við
reynum ekki að gleypa eitt peð?“
' «' ;• Jri. „„jAíÍ
Meistarinn: „Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn! En við
þurfum ekki að fara í biskupakaup strax.“
18. e4xd5
19. d5xc6
20. c6xb7
e5xd4
d4xc3
Meistarinn: „Nú eru góð ráð dýr. Eg er hræddur um að að-
ferðin sé að bregðast yður.“
„Nú cr um að gera að láta ekki skjóta sér skelk í bringu,"