Þjóðviljinn - 24.12.1967, Síða 9

Margt er
manna bölið
Stjörnufræðingurinn Tycho
Brahe, sem var af sænskum að-
alsættum, varð saupsáttur við
drykkjubróður sinn, danskan
aðalsmann. Þar eð báðir voru
tignir menn og í blóma lífsins,
þótti þeim sæma bezt að jafna
misklíðina með einvígi.
Andstæðingurinn sneið nef-
broddinn af Tycho Brahe í
þeirri viðureign. Að öðru leyti
héldu báðir heilsu. Nú voru
góð ráð dýr. Tycho Brahe smíð-
aði úr gulli, það sem á nefið
vantaði og límdi við nef sitt.
Og fór það vel eftir ástæðum.
Jafnan bar hann þó með sér
lím, í vösum sínum, og var við
öllu búinn.
Sagt er, að efnafræðingar
þeirra tíma hafi ekki verið al-
veg frá því, að gull gæti gróið
við hold. En í þetta sinn tókst
það ekki, og aldrei síðan.
Tycho Brahe var engu síður
ölkær eftir þetta slys, en sagn-
ritarar nefna ekki, að fleira
hafi við borið jafn átakanlegt.
Sagnir af vest-
firzkum gaidra-
manni, Arin-Kárin
Arnarfjörður var löngum
frægur fyrir kunnáttumenn. Fá-
ir þeirra hafa þó verið svo
nafnfrægir sem Árin-Kárin.
Enn lifir minning hans um
margar aldir. Árin-Kárin er
sagður hafa verið rammur
galdramaður og atgervismaður
mikill. Bar hann höfuð og herð-
ar yfir Arnfirðinga á sinni tíð
og voru þó ýmsir bokkar stórir
honum samtímis.
Árin-Kárin átti einnig í erj-
um við tröll og óvætti. Hafa
varðveizt nokkur munnmæli um
viðureign Árin-Kárins og Fífú
tröllkonu, eða hálftrölls, sem
sumir kalla. Fífa var heiðin og
blótaði goð. Er rúst af hofi
hennar sögð í Krossavík.
skammt frá Selárdal, og sást
þar enn um 1860 fyrir rústum
af garði umhverfis hofið. Marg-
ar brösur urðu milli Árin-Kár-
in og Fífu. Er það sumra sögn.
að Árin-Kárin hafi komið að
Fífu óvörum og drepið hana.
en aðrar sagnir segja, að þau
hafi sætzt að lokum og o>-^ið
góðir nágrannar.
Til marks um afrek Árin-
Kárins, er sagt, að hann hafi
borið heim í kápulafi sínu'
bjarg mikið, er staðið hefur
síðan í Selárdal, mitt á milli
kirkju og bæjardyra. I stein
þennan eru klappaðar þrjár
holur, h’kar boLlum. Tekur hver
þeirra um hállfan pott.
(Úr Vestfirzkum þjóðsögum).
UNNUR EIRÍKSDÓTTIR}
í skjóli hóskans
í skjóli háskans
gróðursetti ég tréð.
Af öllu sem ég fann
safnaði ég gróðurmold:
marklausum orðum
tækni sjónhverfingum
skrumi lygum og svikuim.
Og tréð óx í skjóli háskans skjóli helsprengjunnar.
Kinnroðalaust
hrópa ég inn í tómlæti daganna
framan í grá andlit fólksins
og vökul spyrjandi augu barnanna:
þetta tré er lifandi!
í þeirri von að einhverntíma komi lítið
flögrandi lifandi fræ
og nái að dafna í skjóli þess.
Jól
Við höfum fægt og fágað heiminn
eftir beztu samvizku
af því jólin nálgast.
Við höfum safnað saman öllu
sem við viljum ekki eiga lengur
og gefið þeim snauðu.
Hina seku höfum við dæmt
svo þeir vanhelgi ekki hátíð kærleikans
og þvegið hendur okkar vandlega.
Tær er hljómur málmklukknanna
er við hringjum.
Tær og kaldur eins og réttlætið.
JÓLABLAÐ - 9