Þjóðviljinn - 24.12.1967, Qupperneq 51

nr kuldi og hún stóð og hélt á
vasaljósinu meöan ég skipti um
hjól, þú skilur hvað ég meina.
Ó, ég veit ekki. Stundum fer
ég líka að hugsa um, ég skamm-
aAt mín að segja frá því, þetta
kjánalega kvæði sem ég sendi
henni þegar við vorum að
byrja að vera saman: „Mín húð
er björt og rjóð sem rós, ég hef
rauðar varir og augu græn“. Ég
skammast mín þegar ég hugsa
um það, en í þá daga minnti
það mig á hana. Hún hefurekki
græn augu, það hefur enginn
blárri augu en hún, samt sem
áður, það minnti mig á hana.
Æ, hvað þýðir að tala um
þetta? Ég er að verða vitlaus.
Hversvegna leggurðu ekki sím-
ann á? Svaraðu mér hreint út.
Gráhærði maðurinn ræskti
sig og sagði:
— Ég hef ekki í hyggju að
leggja símann á, Arthúr, það
er bai'a eitt — — —
— Einu sinni keypti hún
handa mér föt. Fyrir sína eig-
in peninga. Hef ég nokkum
tíma sagt þér frá því?
— Nei. ég — — —
— Hún gekk beint inn til
Triplers og keypti þau- Ég var
alls ekki með henni. Sem sagt,
hún hefur sínar góðu hliðar- Og
það skrítna var að þau voru
næstum mátuleg. Ég þurfti bai'a
að iáta þrengja þau svölítið og
stytta buxurnar. Já, víst hefur
hún sínar góðu hliðar.
Gráhærði maðurinn hlustaði
andartak og sneri sér svo að
konunni. Hið snögga augnaráð,
sem hann sendi henni nægði til
að gei'a henni skiljanlegt hvað
var að gerast í símanum.
— Nei, heyi'ðu nú, Arthúi’,
þetta er til einskis, sagði hann
í sírnann, — það hefur ekki
minnstu þýðingu. Hreint út
sagt. Það er mín hjartans mein-
ing. Háttaðu nú og farðu í
í-úmið eins og góður drengur.
Reyndu að vera rólegur. Jean-
ie verður áreiðanlega komin
eftir tvær mínútur- Þú villt
varla að hún finni þig í þessu
ástandi. Og þetta hyski, þessi
Eiienbogenshjón koma íjáif-
sagt upp með henni- Þú viilt
ekki að allur hópurinn sjái þig
svona, eða hvað? Hann hlustaði
— Arthúx’. heyrirðu hvað ég
segi?
— Ég held þér bara vakandi
alla nóttina. Allt, sem ég
geri---------
— Þú heldur mér ekki vak-
andi alla nóttina, sagði grá-
hærði maðurinn, — þú skalt
ekki einu sinni hugisa um það. Ég
sagði þér að ég hef ekki í lengi’i
tíma fengið meira en fjöguii’a
tíma svefn. Ef það stæði í
mannlegu valdi að hjálpa þér,
skyldi ég sannarlega gera það.
Hann hlustaði. — Ai’thúr, ertu
þarna?
— Já, ég er hér. Heyrðu,
fyrst ég er nú búinn að halda
þér vakandi alla nóttina, get
ég þá ekki alveg eins komið
til þín, við getum drukkið sam-
an glas. Hefurðu nokkuð á móti
því?
— Gráhærði maðui’inn rétti
úr sér og tók um höfuðið.
— Meinarðu núna?
— Já, ef þú hefur ekkert á
móti því. Ég vei’ð aðeins eina
mínútu. Mig langar svo til að
koma einhversstaðar inn, bara
andartak — og, ja, ég veit ekki.
Hvað segirðu um það?
— Þú getur auðvitað gert það,
en mér finnst nú samt að þú
ættir að láta það ógert, Arthúr,
sagði gi’áhæi’ði maðurinn —
Auðvitað eitu velkominn, en i
alvöru talað finnst mér að þú
ættir heldur að vei-a heima og
bíða eftir Jeanie. Hreint út
sagt. Þú villt líka helzt vera
heima þegar hún kemur- Er það
ekki rétt til getið?
— Já, kannski. Guð veit að
ég veit það varla lengur.
— En ég veit það, sagði grá-
hærði maðurinn.
— Heyrðu, hvex'svegna ferðu
ekki beint í rúmið, þú getur svo
hringt aftur seinna, ef þú villt.
Ég á við ef þig langar til að
tala. Og hætta nú bara að vei’a
órólegur. Það er fyrir mestu.
Heyrirðu hvað ég segi? Ætl-
ai'ðu í rúmið?
— Já, já.
Gi'áhærði maðurinn sat kyi'r
með símann í hendinni góða
stund áður en hann lagði á.
Samvinnumenn
verzla við sín eigin samtök. Vér höfum flestar algengar
neyzluvörur á boðstólum.
öskum viðskiptavinum vorum
GLEÐILEGRA JÖLA
og farsæls komandi árs og þökkum viðskiptin á liðna
árinu.
KAUPFÉLAGIÐ INGÓLFUR
Sandgerði.
Félag járniðnaiarmanna
óskar öllum félögum sínurrs
og öðrum velunnurum
GLEÐILEGRA JÓLA!
JÓLABLAÐ - 51