Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1985, Síða 28

þar sem riðuveikt fé væri og öfugt (þ.e. að bændur og fjár-
menn frá sjúkum búum kæmu í heilbrigða hjörð á húsi).
Hann vildi forðast slíkan samgang eftir föngum.
Sveinn Bjarnason, Hvannstóði, Borgarfirði eystra:
Þar eystra varð fyrst vart við riðuveika kind árið 1969 og
hefur veikin borist allviða síðan. Viðbrögð bænda gegn vá-
gestinum voru mismunandi. Var bæði reynt að lóga kindum
jafnskjótt og á þeim sást eða halda í þeim lífinu til þess að fá
arð af lömbum þeirra. Settu sumir jafnvel á undan riðuveik-
um ám og hafa hinir sömu hlotið versta útreið af völdum
veikinnar. Frá árinu 1978 hefur í Borgarfjarðarhreppi starfað
nefnd, skipuð af hreppsnefnd, er skoðar fé bænda í hreppnum
og slátrar og grefur allt veikt fé. Nefnd þessi starfar í samráði
við héraðsdýralækni og Sauðfjárveikivarnir. Fer hún þrjár
ferðir á ári hverju til að skoða fé hreppsbúa, þá fyrstu í
haustréttum. Allt fé sem ferst úr riðu er skýrslufært.
Bændur þar eystra eru andvígir niðurskurði og rökstyðja
það með óvissu um smitleiðir og eðli veikinnar. Fer þó eftir
aðstæðum. Þeir telja til dæmis rétt að skera niður komi veikin
upp á einum stað á stórum, áður ósýktum og einangruðum
svæðum.
Sveinn hefur orðið fyrir tilfinnanlegum búsifjum af völdum
riðu. Hann hefur reynt að flokka fé sitt eftir ættum. Fyrir
sauðburð tekur hann frá þær eldri ær er hann hyggst ala lömb
undan. Fylgist hann glöggt með heilsufari fjárins og fjarlægir
tafarlaust kindur sem sýna einkenni riðu. Sömuleiðis ær á 1.
og 2. vetur undan viðkomandi kindum. Þeim lógar hann að
hausti. Sveinn álitur að úr því sem komið er og með hliðsjón af
skorti á þekkingu, sé það eitt til ráða að læra að búa við
riðuna.
Þórður Júliusson, Skorrastað, Norðfirði:
Þórður hefur eftir öldruðum bónda í Norðfirði að með því
að seinka sauðburði og setja ekki önnur lömb á en þau er seint
fæðast, og hafa litið sem ekkert verið inni að vori, megi halda
veikini i skefjum. Þórður nefnir önnur ráð. Nákvæmt
skýrsluhald með það fyrir augum að geta valið lömb til lífs
undan þeim ám og hrútum er meiri mótstöðu virðast hafa.
30