Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1950, Qupperneq 122

122
BJÖRN K. ÞÓRÓLFSSON
tíjj awi CbcQia aUDm

'Vtf>0 r CfCÁl' aX .■vlySt)>' (tr |zv*» cpúl fcl*7|jv',
{Xa^y (jíh'íí'xfc'* (ptn.jR' p^V-Cuá\ ^,<p 'pí (L {Lu.pt pijS\} fi qa*t rt aíí>t.
6. mynd. Bréfabók Jóns Vilhjálmssonar biskups á Hólum bls. 67. Bréj dags. 18. apríl 1431.
Bréfabók Jóns Vilhjálmssonar er nú í Þjóðskjalasafni, áður AM 235, 4to.
Iiref v skeggia alason
Vær jon med gudz nadli biskup a holum kun gerom ollum godum monnom med þesso / voru brefuæ
ath a miduíku dagæn nesta æft/r paska viko Anno domtni M cccc / tricessimo primo komo firir oss j
forstofuona firir tímbr stofuonnæ a holum / j hialta daal skæggi alla ok þordis magnus dottir
huerr ær æigi þottizst / med logum æiga græindan skæggia ok sagdizst aldræ hann viliat hnnn æiga
/ til æigæn bonda En hon kændizst þo firir oss þa þar ath hon hefdi / att grenddan skæggia ok
samon verít rnerf hann tio wætr ok war hon þa fímtcrn / wætra ær skæggi kæypti hana hana j
kirkonæ afælli i slættu hlid gud- / runo Eríks dottur modur hennar ner verandæ ok samþycki-
andæ þeira / kaup Ok ærllendi þorisssyni segiandí firir þe/ra kaupi sagdizst hon ok aldri
sem sett eru uppi yfir orð og stundum aftan við þau lil þess að tákna stafi eða stafa-
sambönd (oft samstöfur), sem sleppt er að skrifa með venjulegum bókstöfum og ætlazt
til að menn lesi eftir merkjunum. Algengast allra banda er lárétt (stundum bylgju-
myndað) strik skrifað uppi yfir bókstaf, oftast til þess að tákna m eða n, sem á eftir
honum skyldi fara. Þetta merki er eins og fleiri bönd upprunalega bókstafur (eigin-
lega hraðritað m). Mjög títt er að binda r+ sérhljóð eða sérhljóð —|—r: er (ir), re, ra,
ur, ar. Merkingar þeirra banda, senr tákna þessi stafasambönd, eru nokkurn veginn
fast ákveðnar, en þó geta stundum sömu böndin táknað er og re eða ar og ra. Sam-
stafm us er oft bundin, og á sama hátt er us eða ús bundið í orðum eins og orrusta,
hús. Samtengingin ok (og) er miklu oftar bundin en skrifuð fullum stöfum. Merki
lir. nema naud syn banní. 1 almeimíngi / ska\ hual skera huerr sem uill. ok brott fær / a huart sem
uill a skipi edr eykíum / Enn sva ska\ fara um þann sem æigi uerðr brott flu / ttr. sem adr skilr.
Enn ef skot fínuz í / hual þeim. þa sifal sa uardueíta iárn lma / 1 er næstr byr. Nu breNÍr maðr
sætr i al / menníngi. ueiði. bud edr anduirki þaí sem / þar er. Þa sekiz sa er þat gerir iij mör /
kum uid konung. enn tuí gilldi þeim er haim / brendi fyr. þat sama aptr iafn go / tt. ok rett sinn
aa ofan eptir laga domí. / her byrior hinn atta lut lögbokar. er hei / tir neka þatti-. ok .segir. fyrst
um uídReka / ok hual Reka. / Hverr mnffr aa reka allan