Frjáls verslun - 01.12.1976, Qupperneq 19

— Hve mikla áherzlu leggja
Danir á menningarleg tengsl
við Island, hve miklum fjár-
munum ver danska ríkið til
þeirra og hverjir eru helztu
þættir þessara samskipta?
til íslenzku starfsbræðra okkar
í KaupmannahöÆn, sem verandi
á staðnum hafa betri aðstöðu
til þess að ráða fram úr slikum
spurningum.
— Hvað er fjölmennt starfs-
lið í danska sendiráðinu hér á
landi og hver eru helztu við-
fangsefni þess?
— í sendiráðinu eru tveir
starfsmenn útsendir frá utan-
ríkisráðuneytinu danska, og
þrír sem eru búsettir hérlendis.
Hver veigamestu málin eru, fer
í öllu eftir því hvaða mála-
flokkar eru efstir á baugi
hverju sinni. En almennt má
segja, að það séu verkefni við-
víkjandi miðlun í víðtækri
merkingu milli íslenzkra og
danskra yfirvalda, stofnana og
einstaklinga.
— Hver eru erfiðustu málin,
sem sendiráðið þarf að sinna?
— Mér finnst ekki við hafa
nein sérstaklega erfið mál til
meðferðar.
— Eru einhver pólitísk
vandamál á döfinni, sem þér
þurfið að hafa milligöngu í
milli danskra og íslenzkra
stjórnvalda, t.d. að því er snert-
ir samskipti íslands og Efna-
hagsbandalags Evrópu?
— Ég get eiginlega ekki séð
að það gætu komið upp mál
sem ekki væri mögulegt að
leysa með beinum samningavið-
f stofunni á heimili sendiherrans. Frú Aase Nielsen og Sven Aage
Nielsen, sendiherra.
— Við álítum menningar-
tengslin' milli Norðurlandanna
vera mjög mikilvæg, og þetta
á ekki sízt við um sambandið
milli Danmerkur og íslands.
Mér finnst vera vaxandi þörf á
því í báðum löndunum, að þetta
samband sé aukið og því fram-
fylgt, og af Dana hálfu erum
við reiðubúnir til þess að
styrkja það eftir megni. Sam-
bandið milli Danmerkur og ís-
lands er veigamikill liður í
Sendiherra-
bústaður-
inn við
Hverfis-
götu.
Danski
fáninn
við hún
1. des-
ember sl.
ræðum. En það liggur að sjálf-
sögðu í augum uppi, að samn-
ingaviðræður um mál sem
kynnu að koma upp — sama
um hvaða mál væri að ræða —
geta því aðeins borið fullnægj-
andi árangur, að þær grund-
vallist á nákvæmri athugun á
þeim hag og þeim óhag sem
málið gæti haft fyrir báða aðila.
Að svo miklu leyti sem sendi-
i’áðið getur orðið að liði i slík-
um málum, erum við að sjálf-
sögðu reiðubúin.
FV 12 197«
19