Frjáls verslun - 01.12.1976, Blaðsíða 69

Umbúðirnar um rækjurnar eru litprentaðar og vandlega frágengn-
ar eins og hæfir dýrri gæðavöru, sem íslcnzku rækjurnar eru á
dönskum markaði.
Eins og áður segir er Agnar
bjartsýnn á að sala þessarar
vöru aukist en það á fyrst og
fremst við um rækjuna, því að
eftirspurn eftir kavíar hefur
minnkað stórlega og neytendur
spyrja þá helzt um gömul og
þekkt merki eins og Limfjord.
Þá væri þess líka að gæta, að
Verðtilboð annarra framleið-
enda, í þessu tilfelli danskra,
væru oft miklu hagstæðari og
í viðskiptum erlendis væri
miklu meiri sveigjanleiki en í
viðskiptum við Island, boðnir
bónusar og hagstæðari kjör
fyrir kaupendurna heldur en
íslenzkir seljendur gerðu sér
far um að reyna að bjóða.
Inni í frystiklefunum hjá
Geyser Foods sáum við frystan
kola og lúðu, sem pakkað hafði
verið í mismunandi stórar
pakkningar og síðan fryst.
Agnar hefur gert nokkuð af
því að flytja þessar fisktegimd-
ir inn frá íslandi og Færeyj-
um og selja þær svo áfram í
matvælaverzlanir.
FISKIÐNAÐARVERK-
SMIÐJA f DANMÖRKU?
Auk þess að hafa aðalvið-
skiptasambönd sín í Dan-
mörku gerir Agnar nokkuð af
því að selja sjávarvörur sínar
til Svíþjóðar og Þýzkalands.
Sagði hann í þessu sambandi
að Danmörk gæti mjög vel
þjónað sem miðstöð fyrir veru-
lega aukinn útflutning á ís-
lenzkum sjávarafurðum til
Evrópulanda. Hann benti á að
flutningakerfið frá Danmörku
til nágrannalandanna og suður
um alla Evrópu væri mjög full-
komið og kominn væri tími til
fyrir fslendinga að hugleiða
stofnun fiskiðnaðarfyrirtækis í
Danmörku, m. a. með hliðsjón
af þessu. Hann benti á að í
Svíþjóð og Þýzkalandi væri
t. d. mjög háþróaður neytenda-
markaður og ætti norska fyrir-
tækið Frionor m. a. þrjár verk-
smiðjur, sem framleiddu fyrir
meginlandið. Findus og Frionor
væru áberandi merki í Svíþjóð
t. d. og því ætti íslenzkur fisk-
ur ekki að geta orðið gjaldgeng
vara á þessum mörkuðum eins
og afurðir annarra?
SORGARSAGA
Við inntum Agnar eftir því,
hvort hann hefði orðið var við
framleiðslugalla hjá íslenzku
framleiðendunum, sem hann
hefur verzlað við og hvort
vöruvöndun hefði í einhverjum
tilfellum verið undir því marki,
sem kaupendur hefðu getað
sætt sig við. Sagðist Agnar ekki
þurfa að fjölyrða um að ís-
lenzk niðurlagningarfyrirtæki
hefðu sent frá sér gallaðar vör-
ur en í tilefni af spurningunni
vildi hann rifja upp eitt til-
felli vegna sölu á rækju, sem
hann sagði, að sér liði seint úr
minni.
Þannig er mál með vexti, að
dönsku járnbrautirnar, DSB,
kaupa milli 40 og 50 tonn af
rækju árlega fyrir matsölustað-
ina um borð i ferjunum, sem
sigla um dönsku sundin. Hafði
Agnar reynt í fjölda ára að
ná viðskiptum við þennan
kaupanda þangað til DSB féllst
á að kaupa 700 kíló til reynslu.
Fyrstu 300 kílóin komu, voru
sett um borð í skip og þídd
þar. Varan fór ekki lengra, því
að slíkan fnyk lagði af íslenzku
rækjunum þarna um borð, að
matreiðslufólk hafði aldrei
fundið annað eins og útilokað
var að bera rækjurnar ferskar
á borð fyrir nokkum mann.
Rækjunni var allri skilað.
Ástæðan fyrir þessu mun hafa
verið sú, eftir því sem Agnar
komst að eftir eftirgrennslan
hér heima, að umsjónarmaður
með rækjuvinnslu í frystihúsi,
sem framleiðir úrvalsrækju,
hafði veikzt og var forfallað-
ur en þá hafði starfsfólkið
kvartað undan kulda og í at-
hugunarleysi sett af stað hit-
ara yfir vinnsluborðunum, þar
sem rækjan var til meðferðar.
Var þetta skammgóður vermir
en íslenzka rækjan er enn úti
í kuldanum hjá DSB.
NÝSTÁRLKGUR
„GRAVLAX“
Agnar er að gera tilraunir
með nýja vinnslu á fiski og
bauð hann okkur meðal ann-
ars að bragða á ,,gravlax“, sem
hann geymdi inni í kæli. Var
borin fram dillsósa með og
smakkaðist þetta mjög vel en
okkur þótti fiskurinn þó furðu
ljós á að líta. Sagði Agnar okk-
ur að þetta væri reyndar lúða.
Það er Elías Elíasson, mat-
sveinn, sem vinnur að slíkum
tilraunum, en hann kom af fs-
landi til náms í matreiðslu hjá
þeim fræga veitingastað Fras-
cati, sem lokað var fyrii-
nokkrum árum.
FV 12 197fi
69