Frjáls verslun - 01.07.1977, Qupperneq 96

Um heima og geima
— Segðu umsækjendunum sem bíða frammi, að ég sé búinn
að ráða rétta starfskraftinn i starfið.
— Heyrðu, Palli minn.
Mamma lagði budduna sína
hérna á borðið áðan með 300
krónum í en nú eru bara tvö
hundruð eftir.
— Það er örugglega út af
þessari verðbólgu, sem þið eruð
alltaf að tala um.
Þröngur vegur úti á landi.
Bíl hefur verið lagt á útskoti
á veginum.
Tvær manneskjur. Ungur
piltur og sæt stúlka.
Lögr^eglumaður sýslunnar
kem,ur: á jeppa sínum. Hjálp-
legur að vanda:
— Er bilað hjá ykkur?
— Nei.
— Nóg bensín?
— Já.
— Alls ekkert að?
— Nei. Hún var til í þetta
eins og skot.
------ • -------
Það var í einum af þessum
minni bæjum, þar sem fólk
hefur enn tíma til að rabba
saman um daginn og veginn.
Það átti að byggja nýjan
skóla.
— Má ég ekki gefa þér nýjan
bíl? spurði verktakinn gamlan
félaga sinn, sem var í fræðslu-
ráðinu.
— Nei, kemur ekki til mála.
Eg er ærlegur maður.
— En ef við látum það heita
svo að þú kaupir bílinn fyrir
1000 kall. Það er engin spilling
í því fólgin.
— Allt í lagi.Ég tek tvo á
því verði.
— Þjónn. Þessi maður þarna
veltist út úr stólnum sín,uni.
Berið þið á borð fyrir fulla
menn hérna?
— Hann er alveg ódrukkinn.
Eg var bara að láta hann fá
reikninginn.
Milli kvenna:
— Hvernig var afmælisdag-
urinn þinn, Soffía?
— Maðurinn minn kom mér
á óvart.
— Með hverri?
— Þér eruð saklaus af ákær-
unni, sagði dómarinn. Sækjandi
hefur ekki getað fært rök fyrir
máli sínu og sannað, að þér
hafið stolið 500 þúsundum í
bankaútibúinu.
— Þýðir það að ég fái að
halda peningunum?
96
FV 7 1977