Frjáls verslun - 01.07.1977, Qupperneq 98

Frá
riisijórn
Verkefni viðskiptaþings
1 lögum Vei-zlunarráðs Islands er ákveðið,
að boðað skuli til Viðskiptaþings Verzlun-
arráðsins annað livert ái', þegar aðalfund-
ur ráðsins er ekki haldinn. Viðskiptaþing-
inu er sérstaklega ætlað að marka stefnuna
í þeim málaflokkum, sem Verzlunairáðið
fæst við. Það er því vettvangur, þar sem
aðilar viðskiptalífsins geta mótað stefnuna
í sameiginlegum hagsmunamálum og rætt
starfsemi og starfsskilyrði viðskiptalífsins.
Fyrsta viðskiptaþingið var haldið í mai 1975
og stóð í tvo daga. Viðfangsefnið þá var,
hvaða vöru og verðmyndunarkerfi ætti að
ríkja við ákvörðun verðs og vöru og þjón-
ustu atvinnuveganna.
Viðskiptaþing verður aftur haldið þann
12. og 13. október næstkomandi. I veglegu
í'iti, sem gelið er út í tilefni af (50 ára af-
mæli Verzlunari’áðs Islands, birtist viðtal
við Gísla Einarsson, formann Verzlunar-
ráðsins, þar sem hann fjallar um viðfangs-
efni Jxessa væntanlega þings.
„Viðfangsefnið að þessu sinni verður
stai'fsemi og skipulag fjármagnsmarkaðar-
ins liérlendis. Þar munum við fjalla um
möguleika fyrirtækja á lánsfé og áhættufé
bæði innanlands og erlendis frá. Þá mun-
um við sérstaklega ræða það ófremdar-
ástand, senx margvísleg opinber afskipti af
þessum málum hafa skapað og í'æða leiðir
til úrbóta. Ástand þcssai'a mála nú, þ.e.
peninga- og fjármála er ekki ólíkt því senx
var á vörumarkaðnum á árunum milli 1950
og 1960. Við búum enn við hafta- og
skömmtunarkerfi i lána- og peningamálum
og ýmsar reglur og lög, sem torvelda ]>að,
að fjánnagn þjóðarinnar lciti í arðbærustu
atvinnustarfsemina. Ef arðsemin fær ckki
að stýra atvinnustarfseminni í landinu og
því hvert fjármagnið leitar, getum við ekki
vænst þess, að þjóðartckjur okkar vaxi það
hratt að Island gcti lxoðið sömu lífskjör og
okkar nágrannar. Við höfum þegar dregizt
aftur úr, svo að nýskipan þessara mála cr
enn brýnni en ella.
Þá er Gísli Einarsson spurður um stefnu
Verzlunarráðsins á þessu sviði:
„Stefnan er einföld og skýr“, segir hann.
„Við viljum að fyrirtæki búi við eðlilegt
frjálsræði og skilyi'ðislaust jafnrétti í fjár-
mögnun sinnar atvinnustarfsemi. Markaðs-
öflun og arðsemi verða að stýra fjármála-
starfseminni i landinu og stjómvöld mega
ekki múlbinda fjármagnsmarkaðinn með
óeðlilega heftandi reglum. Slíkt býður ein-
ungis heim spillingu og þvi að atvinnulífið
og einstaklingar sinni ekki þeirri atvinnu-
starfsemi, senx þjóðinni er í lengd arðbæi’-
ust.“
Gísli bendir ennfremur á að stjórnvöld
hafi haldið raunvöxtum neikvæðum um
langt árabil (þ.e. vextir lxafa vei’ið lægi'i eix
verðlagshækkanir) og ekki reynt í alvöru
að stuðla að stöðugxi vei'ðlagi með aðgei'ð-
um í peningamálum og fjáxmálum.
„Aflciðingin hefur oi’ðið sú, að almenn-
ingur liefur tapað trú á verðgildi pening-
anna og skynsemi sparifjárfestingar.
Bankaeftirlitið hefur því skroppið saman
og getur ekki lengur eðlilega þjónað at-
vinnuvegunum. Flestar lánastofnanir eru
skömmtunarskrifstofur og einstaklingar
þurfa jafnvel að leita til fjölda lánastofn-
ana vilji þeir kaupa litla íbúð. Með fjár-
festingarlánasjóðum og afurðalánakerfinu
er atvinnuvegunum stórlega mismunað. At-
vinnuvegunum er meinað að bjóða ahxxenn-
ingi sömu kjör og ríkissjóður býður með út-
gáfu spariskírteina. Atvinnuvegunum er
mismunað í reglum um erlendar lántökur
til legnri og skcmmri tíma. Eriendxi áhættu-
fé eru settar óeðlilegar hömlur og vegna
skattalaga geta atvinnuvegirnir ekki boðið
almenningi viðunandi ávöxtun á framlögðu
áhættufé. Alleiðingin af ]xessu öllu lxefur
svo oi’ðið sú, að okkar fjárfestingarstarf-
semi skilar ekki sambærilegri arðsemi og
þekkist með öðrum þjóðum,“ segir Gísli
Einarsson.
98
FV 7 1977