Frjáls verslun - 01.10.1988, Qupperneq 34

STJÓRNUN
„Myndir þú spyrja karlmann slíkrar spurningar?", svaraði Hildur að
bragði þegar hún var spurð hvernig henni tækist að samræma heimilisstörf-
in og framkvæmdastjórastarfið.
skipti við karla en það er þetta hvim-
leiða „elskan“,- ávarp. Ég er þó á því
að það sé á undanhaldi; a.m.k. heyrist
það æ sjaldnar," segir hún og hristir
höfuðið.
Þegar ég spyr um möguleika
kvenna til þess að komast í stjórnun-
arstöður innan fyrirtækja segir Hildur
það vera að breytast
til hins betra.
Hún játar
þó að
konur
hafi þó
enn ekki
sömu
möguleika og
karlar hvað þetta
varðar og talar um að konur hafí jafn
mikinn vilja til þess að ná langt — en
að sama skapi þori þær ekki að takst á
við ábyrgðina. „Ég get þó ekki annað
en dást að sumum konum sem leggja
á sig margfalda vinnu til þess að ná
settu marki. „Við skulum bara bera
ísland saman við önnur lönd. Hér hafa
konur þó möguleika til að vinna sig
upp í ábyrgðarstöður í starfi á sama
tíma og þær eru að eignast börn og
stofna heimili. Vissulega er það oft
erfitt — enda geta þær ekki einbeitt
sér jafn vel að því markmiði og karl-
arnir. Erlendis verða konur að fórna
þarneignum og eðlilegu heimilislífi til
þess að geta einbeitt sér að eigin
starfsframa. Þar gildir hinn harði
heimur þar sem sam-
keppnin gildir.
Hér á landi
eru mörg
dæmi
þess að
konur nái
starfsframa
þrátt fyrir að
barneignir og heimil-
isstörf taki drjúgan tíma. Þetta tel ég
að vissu leyti forréttindi umfram kyn-
systur okkar erlendis.“
Nú hefur þú sagt að konur taki
gagnrýni nærri sér og e.t.v. sé það
ein ástæða þess að þær sækist ekki
eftir ábyrgðarstöðum. Tekur þú
gagnrýni nærri þér?
,Já, ég get ekki neitað því,“ segir
Hildur. „Starfi framkvæmdastjóra
fylgir viss gagnrýni. Ég þarf oft að
taka skjótar og erfiðar ákvarðanir
sem oft eru óvinsælar. Á harðnandi
tímum í þjóðfélaginu þarf að gæta að-
haldssemi á öllum sviðum og oft kem-
ur það niður á starfsfólkinu. En þetta
er óhjákvæmilegur fylgifiskur þess að
vera í stjórnunarstarfi og því verður
maður að taka með jafnaðargeði. Ég
tók alla gagnrýni mjög nærri mér í
fyrstu en nú hef ég fengið harðan
skráp — enda nauðsynlegt í þessu
starfi,“ segir hún brosandi.
Hildur hefur sama hátt á og þær
María og Oddrún, þ.e. hún hefur ekki
sérstakan ritara. Hún setur upp undr-
unarsvip þegar ég spyr hvað valdi.
„Ég hef einfaldlega ekki enn haft sér-
staka þörf fyrir ritara. Ef ég þarf á
aðstoð að halda þá leita ég bara til
starfsmanna hér á skrifstofunni. Ég
held að það sé ekkert skilyrði fyrir
framkvæmdastjóra að hafa ritara,“
segir hún sposk á svip.
Hildur bætir kaffi í bollana okkar og
spyr hvort hún geti sagt mér eitthvað
fleira. Hún virðist afslöppuð og hefur
greinilega gefið sér góðan tíma til
þess að spjalla við mig. Jú, ein spurnig
er eftir — þessi venjulega: Hvernig
gengur að sameina móður- og hús-
móðurhlutverkið erilsömu og krefj-
andi starfi?
Hildur virðist hafa átt von á spurn-
ingunni. „Það gengur mjög vel. Ég
reyni að halda vinnutímanum innan
skikkanlegra marka til þess að hafa
góðan tíma með börnunum mínum
tveimur, 5 og 1 árs. Ég er svo heppin
að hafa góða og örugga gæslu fyrir
börnin á meðan ég er í vinnunni og
auðvitað er það undirstaða þess að
geta unnið úti allan daginn. Svo á ég
góðan eiginmann sem tekur sinn hluta
af ábyrgðinni. En heyrðu,“ segir hún
og lítur ásakandi á mig. „Myndir þú
spyrja karlmann slíkrar spurningar?“
Það verður fátt um svör. Ég hef
fengið svar við spurningum mínum.
Um leið og ég kveð Hildi Petersen
framkvæmdastjóra segir hún bros-
andi: „Þegar öllu er á botninn hvolft
er e.t.v. ekki svo mikill munur á kon-
um og körlum í ábyrgðar- og stjórn-
unarstörfum. Þetta er fyrst og fremst
spurning um að vinna sitt starf og þá
gildir einu hvort viðkomandi er
„hann“ eða „hún“.
Ég tók alla gagnrýni nærrí mér í fyrstu
en nú hefég fengið harðan skráp enda
nauðsynlegt í þessu starfi.
34
I