Frjáls verslun - 01.03.1995, Síða 66

MARKAÐSMAL
I ÞRIÐJU TILRAUN VARÐ
HUGMYNDIN AD VERULEIKA
Markaðsherferð Sjóvá-Almennra á Stofninum hefurgengið vel Móttökur
hafa verið góðar. Og öllum á óvart hefur kynfræðslusíminn komið við sögu
D
slendingar eru ekki vanir því
að fá endurgreiðslur frá trygg-
ingafélögum og það er því ekki
að undra þótt forráðamenn Sjóvá-Al-
mennra trygginga hafi ekki tekið hug-
myndinni opnum örmum þegar hún
var fyrst kynnt innan félagsins.
Þótt endurgreiðsla teljist til
nýmæla hér á landi þekkist hún ann-
ars staðar og það var einmitt í Dan-
mörku sem einn deildarstjóra Sjóvá-
Almennra, Ólafur Jón Ingólfsson,
kynntist hugmyndinni. „Það var árið
1990 að ég sá auglýsingu í dönsku
sjónvarpi frá tryggingafélagi, sem
heitir Tryg, þar sem verið var að
kynna tryggingakerfi sem byggir á
endurgreiðslu, ef tryggingaþeginn
hefur verið tjónlaus liðið ár. Mér
fannst þetta stórsnjöll hugmynd og
fannst eðlilegt að kynna hana fyrir
ráðamönnum Sjóvá-Almennra. Þar
sem hugmyndin var afar óvenjuleg
framsækin fannst mér óráðlegt að
kynna hana með orðum einum og
hafði því samband við Tryg í
Danmörku og bað um að fá sent
afrit af auglýsingum þeirra. Það
reyndist vera auðsótt mál, enda hafði j
Tryg þá nýlega látið útbúa kynningar-
efni vegna danskrar markaðsráð-
stefnu þar sem þessi herferð þeirra
var kynnt.“
GEYMT EN EKKIGLEYMT
„Ég fékk þetta kynningarefni sent
og kynnti það fyrir mínum mönnum
og hugmyndin þótti sniðug. Hins veg-
ar var afkoma félagsins á þessum
tíma, fyrst eftir sameiningu Sjóvá og
Almennra trygginga, frekar slæm og
menn ekki tilbúnir til að kosta því til
TEXTI: ÞORSTEINN G. GUNNARSSON
sem þurfti ef þessi hugmynd ætti að
verða að veruleika."
Þótt hugmyndin um endurgreiðslu
hafi ekki náð í gegn var hún geymd en
ekki gleymd innan veggja Sjóvá-Al-
SAGANABAK
VIÐ HERFERÐINA
mennra. Ólafur Jón segir að hug-
myndin hafi verið endurvakin árið
1992 „og þá gengum við það langt að
setja málið í nefnd þar sem nokkrir
menn unnu út frá þessari dönsku hug-
Þótt endurgreiðsla teljist til nýmæla hér á landi þekkist
hún annars staðar og það var einmitt í Danmörku sem
einn deildarstjóri Sjóvá-Almennra, Ólafur Jón Ingólfs-
son, kynntist hugmyndinni. Það var árið 1990.
mynd um „kernekunde", eða „kjama-
kúnna“ eins og hugmyndin var kölluð
hjá okkur til að byrja með. Nefndin fór
yfir grunnþætti hugmyndarinnar og
niðurstaðan var sú sama og áður,
þetta þótti dýrt. Hugmyndin fékk
ekki nægilegan stuðning og nefndin
lagðist niður.
Síðan fóru forsendur að breytast
hjá félaginu. Afkoman batnaði og þá
fóru menn að velta því fyrir sér hvort
ekki væru komnar forsendur fyrir því
að blása rykið af hugmyndinni og
skoða hana af fullri alvöru. Þetta mál
gerjaðist síðan í nokkurn tíma og fylg-
ismönnum hugmyndarinnar fjölgaði.
Afkoma félagsins hafði batnað veru-
lega að það hafði nú orðið bolmagn til
þess að koma þessu í framkvæmd.
Stofnaður var vinnuhópur, undir
stjórn Viðars Jóhannessonar, gæða-
stjóra Sjóvá-Almennra, sem mótaði
hugmyndina og lagði grunninn að því
sem síðar var kynnt undir heitinu
Stofn. „í upphafi voru við þrjú í
starfshópnum," segir Viðar, „en
þar sem verkefnið bæði vatt upp á
sig, auk þess sem ákveðið var
að hraða framkvæmd þess,
var fjölgað í starfshópnum
og þegar mótunarverkinu
lauk vorum við orðin sjö í
vinnuhópnum, allt
starfsfólk markaðs-
deildar félagsins.“
Viðar segir að
strax í upphafi
mótunarvinn-
unnar hafi hópur-
inn sett sér
markmið sem
fyrst og fremst
beindust að því
66