Frjáls verslun - 01.01.1996, Qupperneq 49

OFT BARIST VIÐ SPORÐRENNING
Sverrir er ástríðufullur veiðimaður, eins og hann á kyn til, og hefur í áratugi haft
Hrútafjarðará á leigu ásamt fleirum. Hann hefur oft barist þar við
sporðrenning og haft betur. Sverrir veiðir aðeins á flugu og telur það þá
einu aðferð sem sé sæmandi góðum veiðimönnum.
legt þykir í öðrum hreppum, og margt
í framgangi Sverris á framboðsfund-
um eystra bar svip af þeirri ósvífni og
baráttuhörku sem hann lærði í Al-
þýðuhúsinu á ísafirði.
Sverrir er þekktur fyrir áhuga sinn
á íslenskri tungu og þeim menningar-
arfi sem hún byggir á. Hann hefur alla
tíð verið mikill lestrarhestur og bóka-
béus og eytt mörgum tómstundum
sínum í lestur góðra bóka. Hann hefur
jafnan tilvitnanir í fornsögur á hrað-
bergi og hefur sérlega gaman af litríku
orðfæri og sjaldséðum máltækjum
sem hann bregður oft fyrir sig. Annað
tómstundagaman Sverris er að spila
bridge og er hann sagður skemmti-
legur spilamaður sem bætir upp með
áræðni það sem skortir á kunnáttu.
Hópur kunningja hittist reglulega á
Einimelnum og spilað bridge. í þess-
um hópi eru tíðastir gesta Sverrir
Haraldsson læknir, Þorvaldur Lúð-
víksson lögfræðingur, Magnús Ósk-
arsson borgarlögmaður og Bjöm Þór-
hallsson.
Sverrir er ástríðufullur veiðimaður
eins og hann á kyn til og hefur í áratugi
haft Hrútafjarðará á leigu ásamt fleir-
um og hefur oft barist þar við
sporðpening og haft betur. Hann
veiðir víða um land en Hrútu og Síká
þekkir hann öðrum betur og þær
munu vera hans uppáhaldssvæði.
Margar veiðisögur af sjálfum sér og
öðrum kann Sverrir og segir þær svo
unun er á að hlýða, að sögn kunnugra.
Upphaflega var Sæmundur Friðriks-
son hjá sauðfjárveikivömum með
honum í félaginu um Hrútu en nú er
þetta alfarið fjölskyldufyrirtæki. Á
hverju sumri tekur fjölskyldan saman
veiðidag í ánni, jafnan í kringum af-
mæli Grétu ættmóðurinnar ,og er oft
glatt á hjalla þegar ættflokkurinn allur
safnast saman á bökkum árinnar.
Sverrir veiðir aðeins á flugu og telur
það þá einu aðferð sem sæmandi sé
góðum veiðimönnum en sú skoðun er
algeng meðal flugumanna.
Þó að Hrúta sé í uppáhaldi þá hefur
Sverrir farið í veiði í flestum gjöful-
ustu ám norðan fjalla og víðar og með-
al veiðifélaga hans má nefna menn
eins og Jóhannes Nordal og Matthías
Johannesen.
Fyrir utan að etja kappi við sprett-
harða laxa hefur Sverrir gaman af að
fara með byssu og gengur til rjúpna á
hverju ári með Barða Friðrikssyni,
vini sínum, og Barði segir að ekki séu
aðrir yngri menn sneggri upp á lagið
en Sverrir fljúgi skyndilega fugl.
Veiðilendur þeirra eru vestur á Snæ-
fellsnesi í landi Breiðabólstaðar á
Skógarströnd en Barði á ítök í löndum
þar vestra og jarðarpart á Kleifarvöll-
um, sunnan á nesinu, þar sem þeir
fóstbræður gista jafnan í þessum
ferðum.
Sverrir hefur jafnan verið gleði-
maður og kunnað að gleðjast með
glöðum. Á seinni árum hefur hann
tekið að gæta meira að heilsu sinni en
oft áður og er t.d. haft fyrir satt að
hann vilji helst ekki vinna lengur en til
§ögur á daginn og kjósi frekar hvfld
heimafyrir og heilsubætandi göngu-
ferðir. Eflaust hefur það sín áhrif að
karlmönnum í þessari ætt hættir til að
vera veilir fyrir hjarta og bæði Gunnar
og Þórður, bræður Sverris, létust
fyrir aldur fram.
Fyrir um það bil 10 árum tók Sverr-
ir upp þann sið að fara í klukkutíma
langa göngu á degi hverjum og tekur
strikið ýmist út á Seltjarnames eða
inn til landsins inn í Elliðaárdal eða
Fossvog. Hann gengur rösklega og
ekki heiglum hent að fylgja honum
49