Frjáls verslun - 01.09.1999, Síða 43

TÓNLIST
Selma Björnsdóttir söngkona. „Universal lofar okkur kröftugri markaðs-
setningu í Evrópu, einnig er þegar vaknaður verulegur áhugi í Jaþan og
Asíu. Vinna við útgáfu í Ameríku er að fara í gang. “ mynd: Ari
þessara aðila. Þetta er mjög
mikilvægt og má bæta,“
svarar Steinar.
Hann bendir á fyrirmynd í
Svíþjóð þar sem útgefendur,
flytjendur og höfundar lögðu
saman í nokkuð sem heitir
Musik Export, eða Tónlistar-
útflutningsráð, og vinna þar á
einum vettvangi. .Algjör for-
senda þess að hlutirnir vaxi
er að hagsmunaaðilarnir séu
allir á sömu blaðsíðu allan
tímann," segir Steinar og
mælir sterklega með því að
aðilar í íslenskum tónlistar-
iðnaði stofni svipað útflutn-
ingsráð. „Eg er hlynntur því
að þessir aðilar tali einni
röddu út á við, að menn stilli
saman og hafi sömu sýn á
þessa möguleika en því miður
vantar svolítið upp á að það
náist. Þetta er forsenda þess
að það sé hægt að nálgast rík-
isvaldið og tala saman. Sam-
skiptin hafa allt of mikið einkennst af því að
hver er að ota sínum tota og viðbrögð ríkis-
valdsins eru i samræmi við það. Þess vegna
er staðan eins og hún er í dag. Sú hugsun að
styrkja íslenskann þekkingargrunn sem geti
leitt af sér útflutning á tónlist er einfaldlega
ekki til.“
Hann heldur áfram: „Hinn bresturinn
eru stjórnvöld sjálf. Þeir ráðherrar sem að
þessu koma hafa ekki talað sömu tungu,
það vantar skilning þeirra á milli. Alls stað-
ar í kringum okkur hafa stjórnvöld séð
þessi tækifæri. Eg hef farið á kaupstefnur
og tónlistarsýningar og þar hafa iðulega
verið staddir ráðherrar til að styðja sitt fólk
og kynna sér þessa möguleika,“ segir
hann og telur að í rauninni vanti ákveðna
stefnumótun frá ríkisvaldinu gagnvart
þeim aðilum sem standa að útgáfúmálum.
„íslensk útgáfa ber einfaldlega ekki ein
kostnað vegna þróunar fyrir erlenda mark-
aði,“ segir Steinar og vill meiri styrk og sé-
hæfingu fyrirtækja.
„Til þess verður ríkið að koma að þess-
um málum á sama hátt og það hefur til
dæmis komið að kvikmyndaiðnaðinum.
Þar hefur verið settur á stofn kvikmynda-
sjóður og þar viðurkenna menn bæði vaxt-
armöguleika iðnaðarins og nauðsyn þess
að smæð okkar og landfræðileg lega kalli á
ákveðinn stuðning. Alveg það sama á sér
stað í íslenskum tónlistariðn-
aði. Hann er algjörlega háð-
ur því að íslenskir höfundar
og flytjendur geti ferðast til
annarra landi, geti haft mikil
samskipti við löndin í kring-
um okkur og ljarlæg lönd.
Utgerð á Islandi verður alltaf
dýr og miklu óhagkvæmari
en til dæmis í Evrópu þar
sem allar vegalengdir eru
styttri og samskipti auðveld-
ari. Fyrir utan þá staðreynd
að heimamarkaðir þessara
landa eru það stórir að það
verða til öflug fyrirtæki sem
geta frekar lagt í útflutnings-
víking en fyrirtækin hér
heima.“
Rihið stuðlar að atgervis-
flótta Steinar telur að það
hafi verið stefna stjórnvalda
hér að styrkja einstaka
hljómsveitir eða flytjendur til
þess að gera samninga við
erlenda útgefendur. „Sú stefna er náttúru-
lega að stuðla að atgervisflótta tónlistar-
fólks frá íslandi. Hún er stórhættuleg.
Fólk er styrkt til að kaupa sér flugmiða
aðra leiðina út og þetta fólk kemur kannski
aldrei heim aftur. Almenningur virðist telja
að þetta hafi meira að gera með árangur
sem tengist þjóðarstolti en raunverulegar
viðskiptaforsendur en auðvitað á þetta að
tengjast hvort tveggja og getur vel farið
saman.“
Þrír eiga höfundarrétt
Þegar um tónlistarefni er að ræða eiga þrír aðilar þar höfundarrétt í samein-
ingu; lagahöfundur, flytjandi og útgefandi. Aðalatriðið er að gæta þess að
halda höfundar- og grenndarréttinum, sem er réttur útgefenda og flytjenda,
innanlands, til að tekjurnar af honum skili sér aftur til landsins.
43