Morgunblaðið - 05.01.2001, Blaðsíða 42
MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þórdís Lárus-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 12. sept-
ember 1923. Hún lést
á kvennadeild Land-
spítalans við Hring-
braut aðfaranótt 23.
desember síðastlið-
ins. Hún var dóttir
hjónanna Kristínar
Elínrósar frá Siglu-
firði, f. 16.11. 1892, d.
16.11. 1959 og Lárus-
ar Frímanns Lárus-
sonar húsasmíða-
meistara frá
Sauðadalsá, Vatns-
nesi, f. 28.2. 1889, d. 17.1. 1968.
Þórdís var yngri dóttir þeirra
hjóna, systir hennar: Jónheiður
Kristín Lárusdóttir,
f. 21.3. 1917, d.
27.10. 2000.
Börn Þórdísar: 1)
Lárus, f. 1942. 2.)
Rósmarý, f. 1945. 3)
Atli Rafn, f. 1948.
Þórdís giftist hinn
20. mars 1954
Kristni Daníel Haf-
liðasyni, vélstjóra
frá Reykjavík. Börn
þeirra: 1) Halldóra
Kristín, 7.9. 1954. 2)
Hafliði Brands, f.
11.7. 1962.
Útför Þórdísar fer
fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Nú er farin í ferðalagið langa
elsku móðir mín, ferðalagið inn í ei-
lífðina.
Það er sárt að vita til þess að þú
sért ekki lengur meðal okkar, þú
sem varst svo mikið að fyrir jólin,
byrjaðir að kaupa gjafir nokkrum
mánuðum fyrr til þess að enginn yrði
útundan. Það var eins með þessi jól,
þú hafðir munað eftir öllum, allt var
klárt, en svo um nóttina 23. desem-
ber var hringt frá Landspítalanum
við Hringbraut og mér sagt að móðir
mín væri látin.
Það voru margar hugsanir sem
fóru af stað, líkt og þetta væri ekki
raunveruleikinn.
Seinna um daginn gerði ég mér
grein fyrir því að móðir mín væri far-
in.
Ó, hvað það var erfið stund þegar
ég var að merkja jólapakkana, vit-
andi að þú værir ekki með í því.
Með vot augu og tár á kinn tókst
mér þetta að lokum.
Elsku móðir mín, ég veit að þér
líður miklu betur núna, þú sem varst
búin að standa í svo miklum veik-
indum öll þessi ár.
Frá því að ég var lítill drengur
man ég hvað þú áttir oft erfitt, en þú
náðir að hressast á milli og við áttum
margar góðar stundir.
Þar má telja utanlandsferðir til
Spánar, Ítalíu og nú síðast í sept-
ember á 77 ára afmælisdeginum þín-
um vorum við komin til Kaupmanna-
hafnar sem var lengi búið að vera
draumur þinn, ég og pabbi leigðum
hjólastól handa þér svo þú ættir auð-
veldara með að komast ferða þinna.
Þó að þú værir sárkvalin sá ég
gleðina í augum þínum.
Svo eru ógleymanlegar sumarbú-
staðarferðirnar í Svignaskarði, á
Flúðum og Laugarvatni og þangað
komu Kristín, Guðmundur og börnin
þeirra, þá var grillað, spjallað saman
og haft gaman.
Þeir sem fengu að kynnast þér
vissu af góðmennsku þinni og gjaf-
mildi og þegar þú fékkst heimsókn
þá fór hinn sami ekki hungraður út.
Þú varst mikill fagurkeri og áttir
marga fallega muni, en hugsaðir
mikið um þá sem stóðu þér næst, t.d
Jónheiði systur þína sem þú fylgdist
með alveg fram að andláti hennar.
Ég man eftir því þegar ég var
strákur hvað þú hugsaðir vel um
okkur Kristínu, að við værum vel til
fara og hegðuðum okkur sómasam-
lega, og það uppeldi fórst þér vel úr
hendi, þar sem pabbi var til sjós og
dvaldi löngum fjarverum að heiman.
Einn var sá staður sem var þér kær-
astur og þar leið þér vel, það var á
Kárastíg í litla dalarkofanum einsog
þú kallaðir hann oft. Ég, pabbi,
Kristín og ömmubörnin eigum eftir
að sakna „Múttu“ eins og við köll-
uðum þig. En minningin um góða og
hlýja móður varðveitist um alla ei-
lífð.
Ég bið góðan Guð að umvefja hana
örmum sínum, þangað til fundum
okkar ber saman á ný, en þá verður
aftur fögnuður í hjörtum okkar.
Þinn ástkæri sonur,
Hafliði Brands Kristinsson.
Okkur systkinin langar að minn-
ast elsku ömmu okkar, hennar
ömmu Dís eins og við kölluðum hana.
Ástkær amma okkar var mjög
gjafmild, hjartahlý og góð kona. Hún
var okkur góður vinur og gátum við
alltaf leitað til hennar þegar eitthvað
bjátaði á.
Alltaf geislaði góðmennskan af
ömmu og hún gaf miklu meira en
hún vildi þiggja.
Hún gaf okkur oft góð ráð og leið-
beindi okkur í gegnum lífið.
Hennar er sárt saknað. Kveðju-
stund er sársaukafull, en minning-
arnar sem hún skilur eftir láta sárin
gróa með tímanum.
Amma hefur ekki alltaf verið
heilsuhraust en bar sig ávallt mjög
vel þótt hún væri kvalin af ýmsum
veikindum.
En amma átti merkilega ævi og
hafði upplifað mikið og ferðast og
kynnst ólíkum menningarheimum.
Amma sagði okkur margar sögur
af lífsreynslu sinni og alltaf var jafn
gaman að hlusta á sögurnar hennar
ömmu þótt við hefðum heyrt þær
margoft áður.
Hún sagði okkur frá því er hún
einn daginn ákvað að skella sér til
Bandaríkjanna og stuttu síðar var
hún stödd þar og fór meðal annars
upp í Empiere state building, en hún
hafði mikið dálæti á þeirri byggingu.
Þessi saga hvatti eitt okkar til að
fara til Bandaríkjanna og dvelja þar í
eitt ár og auðvitað varð að skoða
Empiere state building.
Amma hafði búið í Danmörku á
sínum yngri árum. Hún fór einnig oft
til Spánar, en á sínum efri árum ferð-
aðist hún minna. Hún talaði oft um
að fara aftur til Danmerkur og end-
urnýja gömul og góð kynni við borg-
ina við sundin. Sumarið 2000 varð sá
draumur loks að veruleika þegar hún
fór með afa og Hafliða syni þeirra til
Danmerkur. Enginn vissi að þetta
yrði hennar síðasta ferð, jafnvel þótt
veikindi hennar ágerðust héldum við
öll að henni myndi batna eins og allt-
af.
Tveimur mánuðum eftir heim-
komuna lést systir hennar, Jónheið-
ur Lárusdóttir, og ömmu hrakaði.
Amma var mikil smekkmanneskja
og mikil félagsvera.
Við héldum allan tímann að léttari
og betri tímar væru framundan og
þess vegna finnst okkur bæði ósann-
gjarnt og óréttlátt að hún skuli hafa
verið hrifin á brott frá okkur, sér-
staklega þar sem hún var ekki sátt
við að fara strax.
En hún kvelst ekki lengur og er
komin á fund systur sinnar á betri
stað.
Okkur langar að kveðja elsku
ömmu okkar með fallegum lokaorð-
um.
Við elskum þig, amma Dís, og
geymum minninguna um þig í hjarta
okkar.
Barnabörn þín,
Hanna Dís Guðmundsdóttir,
Daníel Halldór Guðmundsson,
Sólrún Sandra Guðmundsdóttir
og Þórir Kristinn
Guðmundsson.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi og
gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Þinn frændi,
Sigurður.
Með þessum fáu línum langar mig
að minnast góðrar kunningjakonu
minnar, Þórdísar Lárusdóttur.
Hún kvaddi án fyrirvara en
kannski ekki með öllu óvænt því hún
hafði átt við veikindi að stríða í all-
mörg ár. Engan ókunnan hefði þó
grunað að eitthvað alvarlegt amaði
að Dísu eins og hún var ætíð kölluð.
Hún var alltaf jafn hress og létt í
lund.
Dísa var glæsileg kona og mikill
fagurkeri.
Það eru mörg árin síðan við kynnt-
umst. Ég var útivinnandi, vann í
verslun, og hún kom oft í heimsókn
til okkar, oft kom hún með meðlæti
með kaffinu o.fl.
Síðan liðu mörg ár að við hittumst
ekki, ég flutti úr miðbænum en hún
var ætíð þar en alltaf var tryggðin
söm frá hennar hendi og velvildin.
Síðastliðin ár höfum við haft þó
nokkuð samband, fórum í kaffi heim
til hennar eða á kaffihús.
Við eigum eftir að sakna hennar.
En sárastur er söknuðurinn auð-
vitað hjá nánustu ástvinum hennar,
börnunum og barnabörnunum.
Hjá þeim er hugur minn, ég bið
góðan guð að gefa að sá fjársjóður
minninganna sem Dísa eftirlætur
verði þeim huggun og styrkur í sorg-
inni.
Guð blessi minningu Þórdísar
Lárusdóttur.
Sigrún Þórarinsdóttir.
ÞÓRDÍS
LÁRUSDÓTTIR
!"#
$%
&
'$ () ' & %
#"$ &%* & #$
&&
$#
! +&,!
!,# - &
$ $.
!
"
#
$$
! " ##$ %
! "#
"
"
"
$
%
&
'((
!! "#$%%
&$! #$%% !'# '
(!! #$%%
' ')
!
')! *$ $#$%%
! !! '' +'! '
!! !!!!,
! "
#$%%
! "#
# $% & ' !
$ ( ! "#
& ) ! * + !
," ! !
& - "#
, # ,. # " , # , # ,. #%
!"
#$%
! "##$
! " $ % ! "##$
%
"#"
& ' % (! ! "##$ ) ( *% %#"
+#"(#
, ! "#" ) # ' % ##$
$% # ""
!
! " ##
$
%&
# ( )# ##
*
* % ( )# ##
# ##
%&+%%
$%&
$%&%
# ( ",##
%
##
--. $ ---.(