Morgunblaðið - 17.03.2001, Blaðsíða 63

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2001 63
NÚ eru góðir tímar.
Ný öld með nýjum
hugmyndum, nýrri
tækni, nýju hagkerfi
og nýjum tækifærum.
Hraðinn er mikill og
við búum við stöðugar
breytingar sem krefj-
ast þess að við tileink-
um okkur nýja hugsun
og ný vinnubrögð.
Framsóknarflokk-
urinn stendur frammi
fyrir breytingum. Nú
er fyrir höndum það
spennandi verkefni að
velja nýja einstaklinga
í forystusveitina og
niðurstaðan mun ráða
miklu um framtíð flokksins á næstu
árum. Fylgi flokksins hefur verið
sterkt á landbyggðinni, en heldur
hefur hallað á hann í höfuðborginni.
Þangað liggur hins vegar straumur
fólksins og þaðan munu flestir
þingmenn koma að loknum næstu
kosningum. Þar eru einmitt sókn-
arfæri Framsóknarflokksins.
Flokkurinn á mjög hæft fólk sem
hefur fylgi í landsbyggðarkjör-
dæmunum og er það vel. Við þurf-
um hins vegar að auka fylgið hér í
Reykjavík og þess vegna er nauð-
synlegt að velja í varaformanns-
embættið manneskju sem höfðar til
almennra kjósenda. Sú manneskja
er Jónína Bjartmarz.
Könnun á vef Pressunnar sýndi
að Jónína er sá frambjóðandi sem
flestir töldu hæfastan til að gegna
þessu embætti. Þeir
sem kusu voru að vísu
ekki framsóknarmenn
og einmitt þess vegna
er þessi grein skrifuð.
Við sem erum í flokkn-
um erum ljómandi
ánægð með valds-
mannslega framkomu
og kímni Guðna. Við
kunnum að meta ein-
lægan eldmóð Ólafs.
Við höfum þegar sýnt
traust okkar til þess-
ara manna og kjörið
þá til mikilvægra
starfa fyrir flokkinn.
Við treystum þeim og
vitum að þeir eru
traustsins verðir. Þeir eru hins veg-
ar ekki líklegir til að laða að flokkn-
um nýja liðsmenn. Jónína kom inn á
þing í kjölfar breytinga í flokknum,
með skömmum fyrirvara, og hefur
staðið sig með miklum ágætum.
Hún hefur sýnt og sannað að hún
getur tekist á við „gamla refi“ í
pólitík, eins og Össur og Steingrím,
af skynsemi og skörugleika. Svo
sköruglega að til þess var tekið
meðal skríbenta annarra flokka,
sem hingað til hafa látið það vera að
mæra framsóknarmenn.
Jónína hefur lagt áherslu á mál-
efni sem varða fjölskylduna og er
vel að sér í þeim málaflokkum.
(Fyrir þá sem ekki vita hvað í því
felst er rétt að árétta að það eru til
dæmis atvinnumál, efnahagsmál
(eins og skattamál), menntamál,
heilbrigðismál og félagsmál.) Þetta
eru málefni sem snerta okkur öll í
daglegu lífi og teljast sum til „erf-
iðra málaflokka“. Þar hefur Fram-
sóknarflokkurinn ekki skorast und-
an merkjum og með Jónínu
Bjartmarz í embætti varaformanns
mun flokkurinn halda áfram að
vinna að þessum mikilvægu málum
undir kjörorðinu „Fólk í fyrirrúmi“.
Það er bjart framundan og það er
gaman að vera framsóknarkona.
Konur í Framsóknarflokknum eru
metnar að verðleikum, þeim eru
falin trúnaðarstörf, þar ríkir jafn-
rétti. Einn flokka hefur Framsókn-
arflokkurinn haft kjark til að tefla
fram sínum hæfustu einstaklingum
án tillits til kynferðis þeirra.
Guggnum ekki í þetta sinn, veljum
Jónínu í embætti varaformanns því
hún er einfaldlega hæfust.
Það er bjart framundan
Brynhildur
Bergþórsdóttir
Framsókn
Nauðsynlegt er að velja
varaformann sem höfð-
ar til almennra kjós-
enda, segir Brynhildur
Bergþórsdóttir. Það
gerir Jónína Bjartmarz.
Höfundur er rekstrarhagfræðingur
og framsóknarkona.
ÞEGAR send var inn
beiðni til byggingar-
fulltrúa 25. september
sl. um leyfi til að rífa
vaktarabæinn og
byggja íbúðarhús á lóð-
inni í Garðastræti 23,
mátti búast við að
heyra ýmsar athuga-
semdir í tengslum við
það ferli sem málið
myndi eðlilega þurfa að
ganga í gegnum, sér-
staklega í sambandi við
yfirstandandi endur-
skoðun á deiliskipulagi
Grjótaþorpsins. Hins
vegar áttum við ekki
von á þeim sterku viðbrögðum sem
raun ber vitni um þar sem þrír mæt-
ir aðilar hafa síðustu dagana skrifað
greinar í Morgunblaðið um þetta
mál, en þeir eru: Nikuláss Úlfar
Másson, arkitekt hjá Árbæarsafni
(28. feb. – Garðsvæði), borgarstjór-
inn í Reykjavík, Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir (2. mars – Höfuðborgar-
svæðið), og nú síðast Þór Magnússon
fv. Þjóðminjavörður (7. mars – Um-
ræðan). Sameiginlegt öllum þessum
greinum er að saga vaktarahússins
er rakin og lögð er áhersla á varð-
veislugildi þess sem mikilvæga arf-
leifð fyrri tíma.
Í fyrstu greininni er greinilega
mikil áhersla lögð á að sýna fram á
„syndina“ að rífa húsið og hversu
húsið (sem slíkt) hefur mikið varð-
veislugildi. Þessu til að svara er sú
staðreynd að það hefur aldrei verið
markmið okkar að rífa hús sem talist
getur verðmætur minjagripur held-
ur einungis að fjarlægja það af lóð-
inni svo hægt sé að nýta hana en skv.
opinberum tölum er nýtingarhlutfall
lóðar 0.12. Í þessu samhengi hefur
Árbæjarsafni verið boðið það að gjöf,
sem þá gæti tryggt varðveislu þess
að eigin vild. Sú hugmynd að setja
upp safn eða tónminjahús í Vaktara-
bænum kann að vera virðingarverð
en virðist ekki jafnrómantísk þegar
tekið er tillit til þess að samanlagt er
nettóflötur hússins að innan u.þ.b 20
fermetrar skv. mati frá 1976. Auk
þess segir fagurfræðilegt mat leik-
mannsins að staðsetning slíks húss
(á milli tveggja húsa sem þar standa
nú við Garðastrætið) væri fremur
kindarleg og úr tengslum við nán-
asta umhverfi. Það væri því betur við
hæfi að byggja á lóðinni þokkalegt
hús sem hæfði umhverfinu, og sér-
staklega götumyndinni, betur.
Grein borgarstjórans sem setur
fram sínar persónulegar skoðanir á
málinu er um margt ágæt og virðing-
arverð en kallar ekki á nein viðbrögð
af okkar hálfu umfram það sem að
ofan er sagt. Að síð-
ustu, í dramantískri
grein sem fyrrverandi
þjóðminjavörður skrif-
aði um málið, gerir
hann því skóna að okk-
ur þyki lóðin sennilega
„of dýrmæt til að láta
standa þar kofaskrifli“.
Sé þetta mikilvægt at-
riði fyrir fv. þjóðminja-
vörð, getum við upplýst
að ekkert hefur verið
aðhafst til að fá verð-
mætamat á lóðina.
Hins vegar hefur borg-
in – samkvæmt opin-
beru fasteignamati –
metið fermetra hennar rúmlega 6
sinnum verðmætari en sambærileg
tala er fyrir lóð/(húseign) á Seltjarn-
arnesi. Skattalega séð er sambæri-
legur samanburður rúmlega 20-fald-
ur.
Ástand hússins er í dag bágborið
og endurspeglar m.a. þá staðreynd
að ekki hefur verið búið í því í 4 ára-
tugi. Opinber úttekt sem gerð var á
því fyrir 25 árum sýndi þá að end-
urnýjunarhlutfallið af heildarbygg-
ingarkostnaði myndi verða 72,5%.
Sambærilegt hlutfall í dag myndi
mjög líklega nálgast 100% sem þýðir
(í raunsæjum skilningi) að húsið yrði
endurbyggt en ekki endurnýjað til
að gera það að því húsi sem það var
um miðja 19. öld. Það er því ærin
ástæða til að vara við of mikilli fram-
kvæmdagleði í þessu samhengi því
eftir allt eru það skattborgararnir
sem greiða kostnaðinn. Að endingu
er bent á að lóð þessi hefur verið í
fjölskyldueign í rúm 35 ár og er hug-
ur okkar því að gera meira úr henni
og færa Vaktarabæinn í það um-
hverfi sem myndi henta honum bet-
ur.
Vaktarahúsið
í Grjótaþorpi
– í öðru ljósi
Alda Bjarnadóttir
Höfundur er eigandi
Garðastrætis 23.
Húsavernd
Það er því ærin ástæða
til að vara við of mikilli
framkvæmdagleði, segir
Alda Bjarnadóttir, í
þessu samhengi því eftir
allt eru það skattborg-
ararnir sem greiða
kostnaðinn.
HVAR í veröldinni
annars staðar en hér
mundi það gerast að
borgarstjóri höfuðborg-
ar vísaði úr borg sinni
mikilvægustu miðstöð
innanlandssamgangna
og segði: Mér kemur
hún ekki við?
Vel má vera að borg-
arstjóri sé vel til sam-
félagsstjórnunar fallinn
en þá utan þess þjóð-
skipulags sem treyst
hefur sátt borgar og
dreifbýlis.
Í Kolbeinsey er
nokkuð sérstakt sam-
félag sem kynni að hæfa henni og lifa
af þá stjórnarhætti sem hún og R-
listinn hafa tamið sér. Þar er líka
gamall þyrlupallur sem
hún gæti meitlað í hjá-
verkum með matrósum
sínum og lagt þannig
öðrum eyðingaröflum lið.
Borgarstjóri
í Kolbeinsey
Páll Þorgeirsson
Höfundur er læknir.
Flugvöllur
Kemur sam-
göngumið-
stöðin borg-
arstjóra ekki
við? spyr Páll
Þorgeirsson.