Morgunblaðið - 31.05.2001, Blaðsíða 35

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 2001 35
www.teflon.is
TENÓRSÖNGVARINN Kristján
Jóhannsson og danska sópransöng-
konan Ann Petersen hljóta lof fyrir
tónlistarflutning sinn á Verdi-hátíð
sem haldin var fyrr í vikunni í
Tívolí þótt gagnrýnanda Berlingske
Tidende þyki þau reyndar hafa
skipt tveimur þáttum óperunnar
upp; söngnum og framkomunni.
Borið er mikið lof á rödd Kristjáns
en flutningurinn á ólíkum aríum er
sagður einsleitur. Þessu er hins
vegar sagt þveröfugt farið með Pet-
ersen.
Undir fyrirsögninni Fríða og ten-
órinn, segir tónlistargagnrýnandi
blaðsins að Kristján sé óvenjulán-
samur með rödd sína, hún sé stór,
hljómfögur og afslöppuð, sem fylli
algerlega út í salinn, svo að jafnvel
þeir sem sitji á aftasta bekk njóti
flutningsins.
„Hins vegar hljóma hlutverkin
sem hann syngur, í heild eins og
eitt og sama hlutverkið. Hvort sem
hann leggur á ráðin um eiturmorð í
Luisa Miller, leiðir her Egypta í
Aidu er hrjáður af afbrýðissemi og
syngi um hina einu sönnu ást í
Otello eða láti kampavínstappana
fljúga í aukalagi úr La Traviata.
Jafnvel í hlutverki Otellos, sem er
stærsta tenórhlutverk í óperum
Verdis, bæði raddlega og listrænt,
söng hann á jöfnum styrk. Ekki af
meiri innlifun eða persónusköpun
en svo að hinn mikli ástardúett „Un
bacio... ancora un bacio“ þar sem
hvíslað er um heita kossa hefði allt
eins getað verið beiðni um tvo
kalda bjóra.“
Gagnrýnandanum þykir rödd
Ann Petersen hins vegar ekki eins
stór en persónusköpunin taki Krist-
jáns fram, persónulega og tónlist-
arlega, með því að „ýja að ósætti
sem kraumar undir niðri, nokkuð
sem er svo áberandi í verkum
Verdis, jafnvel þeim sem eru mest
út á við“.
Einsleitur en góður
söngur Kristjáns
Kaupmannahöfn. Morgunblaðið.
Ljósmynd/Geir Ármann Gíslason
Kristján Jóhannsson tenórsöngvari fyrir utan Tívolí í Kaupmannahöfn.
Eins og sjá má er annar hver fáni íslenskur í tilefni tónleikanna.
KRISTJÁN Jóhannsson sagði í
samtali við Morgunblaðið að það
hefði ekki verið vel gert af skipu-
leggjendum tónleika Verdi-hátíðar-
innar í Tívolíinu í Kaupmannahöfn
að tefla þeim saman, honum og Ann
Petersen. „Hún hefur pínu- pínu
litla rödd og er mjög ung rödd, og
það er eiginlega ekkert sem hún
getur sungið eftir Verdi, – ef eitt-
hvað, væri það helst Gilda í Rigo-
letto. Það sem hún komst best frá á
tónleikunum, var I vespri Siciliani,
sem er ungur Verdi og lýrískari.
Hún söng svo með mér Otello og
Ernani sem er samið fyrir lýrískar,
dramatískar raddir, og hún átti
bara mjög erfitt þar. Hún er talent
og með fallega rödd, en hefur lítið
sungið og ítalski framburðurinn var
ekki góður. Henni var bara alls
enginn greiði gerður með þessu.“
Kristján kveðst hafa komið
nokkrum dögum fyrir tónleikana til
Kaupmannahafnar. Þá blöktu allir
norrænu fánarnir við hún við Tívolí-
salinn, en íslenska fánanum var svo
auðvitað flaggað þegar Kristján
kom á svæðið. „Mér þótti nú vænt
um það, að sjá íslenska fánanum
flaggað þarna til heiðurs íslensku
þjóðinni og mér.“ Kristján segir að
viðtökurnar í salnum eftir tón-
leikana hafi verið með ólíkindum.
Tónleikagestir stóðu upp og klöpp-
uðu og stöppuðu, og sjálfur var
hann kallaður fram fjórum sinnum.
„Þetta kom mér mjög á óvart –
þetta var bara eins og í Íþróttahöll-
inni á Akureyri í vetur. Mér fannst
bara helst vanta meiri tilfinningu í
hljómsveitina; mér fannst ansi lítill
hiti í þeim. Annars var þetta bara
mjög gaman; salurinn frábær og
hljómburðurinn mjög góður. Að-
staðan þarna var til fyrirmyndar og
þarna er meira að segja hægt að
sýna óperur, því í salnum er hljóm-
sveitargryfja sem hægt er að lyfta
upp og niður eftir þörfum. Ég vildi
bara að við ættum svona hús heima.
Mér finnst ráðamenn heima sýna
algjört kunnáttuleysi og skilnings-
leysi í þessum málum; það er engin
spurning að það ætti að gera ráð
fyrir óperuflutningi í nýju tónlistar-
húsi heima, og svo væri auðvitað
hægt að halda þar Eurovision-
keppnina!“
Kristján segist ekki sammála
gagnrýnanda Berlingske tidende að
hann hafi sungið allt á tónleikunum
eins og eitt og sama hlutverkið.
Mest af þessu hafi verið stórar
dramatískar aríur, og þeim henti
ákveðinn söngstíll. Hins vegar hafi
hann auðvitað dregið fram ólíka
karaktera í hverju verki fyrir sig.
En þrátt fyrir allt kveðst Kristján
hæstánægður með tónleikana, og að
viðtökur tónleikagesta staðfesti að
vel hafi til tekist. „Ég er í mínu
besta formi þessa dagana,“ segir
Kristján Jóhannsson að lokum, þar
sem hann er staddur í Baltimore í
Bandaríkjunum að undirbúa sýn-
ingar á Tourandot.
„Er í mínu
besta formi“