Morgunblaðið - 31.05.2001, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Bogga mín.
Með trega í hjarta kveð
ég þig og þakka þína
vináttu síðastliðin fjöru-
tíu og þrjú ár.
Það virðist ekki svo
langt síðan við kynnt-
umst í landsprófi Gaggó Vest.
Þú sagðist hafa séð mig árið áður
að sýna vinkonum mínum hálsmen,
sem ég hafði eignast, með mynd af
James Dean og hefðir þá hugsað að
þessa stelpu vildirðu að vinkonu.
Ég var auðvitað mjög upp með mér
að heyra þetta.
Mörgum árum seinna var Írans-
keisari farþegi hjá þér og gaf þér þá
gullhálsmen með mynd af sér, miklu
flottara en James Dean.
Við fórum saman í Hagaskóla, þar
bættust Dída, Elísabet, Steina, Stella
og Stína í hópinn.
Þrátt fyrir að þrjár okkar búi er-
lendis er vináttan mjög sterk.
Það var alltaf gott að koma til ykk-
ar á Birkimelinn. Guðlaug móðir þín
tók svo vel á móti okkur, á hvaða tíma
sólarhringsins sem var. Hún var svo
létt og skemmtileg og auðvelt að sjá
hvaðan þú fékkst þína kímnigáfu. Pan
American sá hvað þú hafðir til brunns
að bera og réð þig sem flugfreyju
1964.
Eitt sinn er ér heimsótti þig í New
York vildir þú endilega að ég sækti
um flugfreyjustarf hjá PanAm. Sagð-
ir að þú værir í því starfi sem ég hefði
alltaf haft áhuga á og að ég ætti eftir
að sjá eftir því ef ég sækti ekki um.
Ég var í öðru starfi hjá PanAm og
ánægð þar, en ákvað samt að hlusta á
þig.
Ég var ráðin og stend í þakkar-
skuldvið þig að hafa haft tækifæri til
að ferðast út um allan heim.
Ég kynntist þínum góðu sambýlis-
konum, Gerðu, Kaju, Tótu og svo
seinna Vaddý og hef haldið hópinn
með ykkur alla tíð síðan.
Þú vildir ekki ílengjast í útlandinu
og fluttir aftur heim þar sem leiðir
ykkar Arnar lágu saman, það var
SVANBORG DAG-
MAR DAHLMANN
✝ Svanborg Dag-mar Dahlmann
fæddist á Ísafirði 19.
nóvember 1943. Hún
lést á heimili sínu 18.
maí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju 28. maí.
yndislegt að sjá hve
samrýnd þið Örn og
dætur ykkar, Auður og
Dagmar, voruð. Þú
sagðist vera svo heppin
að maðurinn þinn væri
líka besti vinur þinn.
Þau voru ófá matar-
boðin sem þið Örn héld-
uð og oft var mikið hleg-
ið. Þú hafðir óborgan-
lega kímnigáfu og
sagðir svo vel frá. Það
var grátið af hlátri þeg-
ar þú sagðir skíðasög-
una frægu.
Þú varst alla tíð
traust og góð vinkona. Ég get seint
þakkað þér fyrir hjálp þína í mínum
veikindum og erfiðleikum. Þú hlust-
aðir á mig, fékkst mig út að borða, í
sund eða göngutúr og á eftir leið mér
alltaf miklu betur.
Það er erfitt til þess að hugsa að ég
gat lítið hjálpað til í þínum veikindum,
en það var yndislegt að koma heim og
heimsækja þig síðastliðinn janúar.
Hvíl í friði, elsku Bogga mín.
Elsku Örn, Auður og Dagmar,
megi guð og góðar minningar gefa
ykkur styrk.
Eins og þú endaðir alltaf bréfin
þín; Knús og kossar.
Þín
Arnfríður (Affa).
Hve skelfilega fljótt getur nið-
dimmt ský dregið fyrir sólu og breytt
allri tilveru okkar. Svanborg vinkona
okkar, sem við kölluðum Boggu, er
látin langt um aldur fram og skyndi-
lega hefur lífið tekið ótrúlega og
óvæga stefnu. Við fyrstu fréttir, rétt
fyrir áramótin, að Bogga væri komin
með krabbamein, var okkur brugðið.
Við héldum í þá von og staðföstu trú
að okkar kjarkmikla og duglega vin-
kona kæmist heil úr þeirri baráttu og
gæti náð fyrri reisn að fullu. En eftir
aðgerð í janúar kom reiðarslagið, að
hér var um sjaldgæft og alvarlegt af-
brigði af þessum vágesti að ræða. Við
fylgdumst með hversu yfirveguð
Bogga tók þessu reiðarslagi og ræddi
um veikindi sín og fyrirhugaða með-
ferð af einstöku æðruleysi og kjarki,
studd af sínum elskulega eiginmanni
og dætrum. Í tæp 30 ár hafa leiðir
okkar legið saman því mennirnir voru
makkerar í bridgemótum bæði hér
heima og víða erlendis og oft voru
konurnar með. Þetta voru ógleyman-
legar ævintýraferðir, víða um lönd og
gaman að fylgjast með hve Bogga var
áhugasöm við spilaborðið, bæði sem
áhorfandi og spilari í vinahópi og
hvatti hún okkar menn óspart og
fylgdist með af miklum áhuga.
Eftir bridgemótin var stundum
haldið í smá frí og við minnumst sér-
staklega ferðarinnar eftir Evrópumót
á Írlandi 1991 er við tókum okkur
viku frí og keyrðum um Írland. Þar
fórum við í okkar fyrstu golfkennslu,
þó ekki yrði framhald á golfinu fyrr
en mörgum árum seinna. Margt ann-
að var brallað saman, má þar nefna
árlega sumarbústaðaferð á vorin,
með bridgehópnum okkar, þar sem
spilað var fram á nætur og borðin
svignuðu undan alls kyns kræsingum.
Bogga var hrókur alls fagnaðar í
góðra vina hópi, skarpgreind, fróð,
orðheppin og sagði lifandi og
skemmtilega frá. Hún var mikil kapp-
skona í hverju sem hún tók sér fyrir
hendur, en stundum var kveikjuþráð-
urinn nokkuð stuttur. Hún var fals-
laus, hrein og bein og maður vissi
hvar maður hafði hana.
Bogga og Örn voru einstaklega
samrýnd og farsæl hjón og frábær-
lega gestrisin og góð heim að sækja.
Þau voru ólík að mörgu leyti, en sam-
an náðu þau að blómstra fegursta
blómi. Yndislegar dætur þeirra bera
foreldrum sínum fagurt vitni.
Við drúpum höfði í virðingu, biðj-
um okkar kæru vinkonu allrar bless-
unar og þökkum áratuga vináttu og
samfylgd. Vini okkar Erni og dætr-
unum Auði og Dagmar vottum við
okkar dýpstu samúð.
Berglind Oddgeirsdóttir
Guðlaugur R. Jóhannsson.
Með söknuð í hjarta kveðjum við
Boggu sem allt okkar líf hefur verið
ómissandi hluti af okkar litlu fjöl-
skyldu.
Baráttan var stutt og erfið og þó að
ljóst væri hvert stefndi hættum við
samt aldrei að vonast eftir krafta-
verki. Hún hefði átt það skilið.
Bogga var heimskona fram í fing-
urgóma. Hún ferðaðist til fjarlægra
landa á tímum þegar ferðalög voru
munaður á Íslandi. Sem litlar stelpur
dáðumst við að öllum sérstöku hlut-
unum sem hún hafði keypt vítt og
breitt um heiminn. Að fá að leika sér í
kínverskum tréskóm og japönskum
kimono var spennandi ævintýri og
hvergi hægt nema hjá Boggu. Bogga
var mjög glæsileg kona og var um-
hugað um heilsu sína og útlit. Hún
var ljúf, glaðlynd, brosmild og hress.
Hún var fagurkeri og hafði áhuga á
listum og menningu. Hún hafði sér-
stakt yndi af bíómyndum, söngleikj-
um, tónlist og myndlist. Hún kenndi
okkur að meta jazz og klassíska tón-
list, sem hún hlustaði á við flest tæki-
færi. Svo söng hún með, meira að
segja þegar hún spilaði brids, við litla
hrifningu meistaranna í fjölskyld-
unni.
Við eigum ljúfar minningar um all-
ar góðu samverustundirnar með fólk-
inu á Vesturberginu, þessari sam-
heldnu og yndislegu fjölskyldu.
Bogga var hrókur alls fagnaðar þegar
fjölskyldur okkar hittust og litlu
börnin, Gréta og Viktor, fengu líka að
njóta þess hversu barngóð, hjartahlý
og gjafmild hún var. Bogga hefur ver-
ið partur af öllum stóru stundunum í
lífi okkar og við munum sakna hennar
sárt í jólaboðunum, laufabrauðinu,
veiðiferðunum og öðrum samveru-
stundum fjölskyldnanna. Bogga og
Örn voru einstaklega samrýnd hjón,
góðir vinir og félagar. Auður og Dag-
mar nutu þess að eiga ástríka og um-
hyggjusama mömmu. Hún fór alltof
fljótt og það er sárt að henni skyldi
ekki endast líf til að eignast barna-
börn og gifta dæturnar sínar.
Elsku Örn, Auður og Dagmar. Þið
eruð gæfusöm að hafa átt hana
Boggu.
Megi minningarnar um einstaka
konu styrkja ykkur í sorginni.
Arna og Ólafía.
Vorið er tími vonar, nýs lífs, upp-
hafs lífs okkar og framtíðar. Þegar
kaldur vetur kveður búum við okkur
undir að skoða undur lífsins og leynd-
ardóma. En klukka lífs okkar er ekki
alltaf stillt eftir vorinu, það eru aðrir
kraftar sem taka völdin, kraftar sem
þekking og kunnátta okkar hefur
ekki enn þá lært að beisla. Þegar við
stöndum andspænis þessum kröftum
er fátt um svör og skýringar og við
verðum að beygja höfuð okkar og við-
urkenna að við kunnum ekki svör við
öllu. Eitt vitum við þó að ekkert líf er
án dauða, enginn dauði án lífs.
Þegar samferðamenn og vinir fara
þangað sem við getum ekki séð þá eða
nálgast, setur okkur hljóð því tíminn
er aldrei réttur, við viljum hafa þá
lengur í návist okkar og njóta nær-
veru þeirra. Það sem við eigum eftir
þegar þeir eru horfnir á braut eru
minningar um gleði og sorgir er við
höfum deilt með þeim. Þessar minn-
ingar eru það dýrmætast sem við eig-
um og mælistika á manneskjuna og
manngildi hennar.
Um Svanborgu vinkonu mína á ég
ekkert nema góðar minningar til að
ylja mér við. Það eru minningar um
lífsglaða, skemmtilega og jákvæða
konu sem ávallt sá það besta í sam-
ferðamönnum sínum. Hún var hjálp-
söm og ráðagóð, röggsöm og ákveðin
þar sem það átti við. Hún var ekki
dómhörð um aðra og var sannur vin-
ur vina sinna.
Ef ég hefði ekki kynnst henni væri
ég fátækari manneskja. Ég vona að
tíminn lækni þau sár sem missirinn
hefur gert ástvinum hennar og ég
veit að minningarnar um góða eigin-
konu og móður og vin er það sem til
þarf.
Sif Jónsdóttir.
Það virðist svo stutt síðan ég sá
hana Svanborgu í fyrsta sinn, glæsi-
lega unga konu með kímniglampa í
augum sem lýsti langar leiðir. En síð-
an er liðinn rúmur aldarfjórðungur
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
við Nýbýlaveg, Kópavogi




 
    !" # $






 


 







 



 

 

 

 

! 
"



  #
" 

 %  &#' ("" 
) * #(  ("" 
( +' 
#  ("" 
,'# 
#  ("" 
( -'$ ("" )#*'.
)#   /  $, .


  


  
! 

 #
!



#

!

0
1

2 !& (', 
, #"  " "34
,5* /&

  $
 %


  &# #


'

) #,  ) #, ("" 
0 # %
&' ) 
 %  ''( ("" 
( 
&' (""  ( + '' 657( )
)#  .


  

 #
! 


!

 #


!


 
89:;
62

2
' "% <=>


 
 
  (







  )
*+,,

 
,) #
# / ) 
  +' 
# / ("" 
&'
/, * ) 
'#,  
# / (""   ''( $ -') 
  )#   .




-"

# 

! 
#
!
 ! !

 ! 
## !



.0
 >
26

"( #, <?
,5* /&



 .
!
 /
 # !

* )!

*.,,
*  * #/ ) 
  ,@)$ > '" # ) , >+ ')"",> '" # ) ,
- '> '" # ) , 9) > '" # ) ,
A" > '" # ) , $)"+5 
) ' ,/ ,B , ,,/ ,B
  )#   

 % ($ (""  8 -) B.
(




 

!"
#  
) # 
" 


 # )
#
     ! 
 ! 
#


:
.0C1
 ," +)'" $
5/ .
0 

  
 
"
#  



/ -

 

#$ C. )   #$  
.) / '("" 

# % ' ("" 
#   ) 
0 # D"' ("" 

. ' ) 
 ' ) 
# &  '$ ("" 

*( ' (""   ' 
) 
A $ ' )  * /,#9( ("" 

/ +' ' ("" 
 '' ("" 
  ) 
 ' C " & ' ("" 
       )#   .