Morgunblaðið - 22.09.2001, Side 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Theódór HelgiRósantsson
fæddist í Keflavík
30. maí 1924. Hann
lést á spítala í
Bandaríkjunum 7.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Rósant Sigurðsson
sjómaður, f. 19.
febrúar 1899, d. 11.
ágúst 1926, og kona
hans Vilborg Bryn-
hildur Magnúsdótt-
ir, f. 17. desember
1896, d. 10. október
1967. Systkini Theódórs eru: 1)
Rósa Jafetsdóttir, f. 2. desember
1928, gift Jóni Magnússyni, f. 21.
júlí 1926, d. 2. maí 1981, búsett í
Hafnarfirði, 2) Pétur Þór Ólafs-
son, f. 19. október 1936, kvæntur
Nora Ólafsson Mangubat, búsett í
Garðabæ, 3) Jóhanna Ólafsdóttir
Gillette, f. 1 ágúst 1930, gift Dean
Gillette, búsett í Bandaríkjunum
og 4) Elsa Ólafsdóttir Popp, f. 28.
september 1939, d. 12. nóvember
2000. Theódór kvæntist 18. sept-
ember 1953 Helgu Pétursdóttur,
f. 21. nóvember 1921. Hennar for-
eldrar voru Pétur Gíslason, sjó-
maður, f. 19. september 1892, d.
21. janúar 1922, og kona hans
Jóna Kristrún Jónsdóttir, f. 9. maí
1896, d. 20. júlí 1950. Sonur Theó-
dórs og Helgu er Theódór Helgi
Rósantsson, yngri, byggingaverk-
fræðingur, f. 16. ágúst 1957,
kvæntur Jayne Elizabeth Guenth-
er. Þeirra synir eru Pétur Einar,
f. 22. maí 1992, og Mark Lloyd, f.
að nafni Helga Pétursdóttir. Þau
þekktust reyndar ekki mjög mik-
ið, en eitthvað kom þarna yfir þau
bæði, því þau giftu sig árið eftir.
Theódór byrjaði að vinna í landi
sem húsasmiður og var að læra
frekari loftsiglingafræði að
kvöldi til. Hann lauk því námi en
Theódór og Helga höfðu ekki
mikið milli handanna og starf
loftsiglingafræðings var verr
launað en í húsasmíðinni. Theó-
dór hélt því áfram að smíða hús.
Árið 1957 fæddist einkabarn
þeirra, Theódór Helgi Rósants-
son, yngri. Tengslin við Ísland
voru sterk og þau ákváðu að
flytja hingað árið 1963. Í fyrstu
stundaði Theódór sjómennsku og
svo síðar meir vann hann sem tré-
smiður á Keflavíkurflugvelli fyrir
bandaríska herinn. Árið 1969
fluttist fjölskyldan enn einu sinni,
í þetta skiptið til Kaliforníu-fylkis
í Bandaríkjunum. Þar bjuggu
tvær systur Theódórs og þangað
hafði hann áður komið í sigling-
unum og líkað vel. Theódór byrj-
aði aftur að sigla; í þetta sinn á ol-
íuflutningaskipi. Svo kom að því
að hann fékk nóg af siglingunum
og réð sig þá í vinnu sem viðgerð-
armaður í skólaumdæmi. Það
starf stundaði hann þar til hann
fór á eftirlaun árið 1989. Hjónin
komu oft til Íslands og nutu þess
mjög. Theódór fannst alltaf gam-
an að hitta gömlu félagana og
rifja upp góðar minningar.
Útför Theódórs fór fram í kyrr-
þey og hvílir hann hjá föður sín-
um og fósturforeldrum í Keflavík.
18. maí 1994. Theódór
ólst upp í Reykjavík
hjá afabróður sínum,
Árna Geir Þórodds-
syni, f. 18. maí 1863, d.
8. apríl 1952, og konu
hans Margréti Þor-
finnsdóttur, f. 18. febr-
úar 1870, d. 7. febrúar
1953. Þegar Theódór
var u.þ.b. fjórtán ára
fór hann til sjós, fyrst
sem messagutti og síð-
ar sem háseti á flutn-
ingaskipum. Hann
sigldi víða um heim
sem háseti í kaupskipaflotanum.
Hann var á hergagnaflutninga-
skipi við innrásina í Normandí í
heimsstyrjöldinni síðari og hann
talaði oft um þann dag. Hann
sagði seinna að það hafi enginn
tími verið til þess að vera hrædd-
ur. Árið 1945 var Theódór á
heimleið með Dettifossi þegar
skipið var skotið niður á Írlands-
hafi. Hann talaði oft um hvernig
hann þurfti að synda um til að ná
einhverju sem flaut. Það var
naumt að Theódór næði því. Þrátt
fyrir þessa lífshættulegu reynslu
fór Theódór á námskeið hjá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík.
Hann útskrifaðist árið 1948.
Hann fór þá til Bretlands og hóf
nám í loftsiglingafræði. Eftir að
hann lauk því námi sigldi hann til
New York í Bandaríkjunum.
Hann hélt áfram siglingunum
næstu árin. Árið 1952 var hann að
ganga niður tuttugustu og fyrstu
götu í New York og rakst á landa
Elsku pabbi minn. Ég sit hér í
eldhúsinu hans Lilló frænda með
kaffibolla og er að reyna að skrifa
einhver orð til að kveðja þig. Ég
man ekki til þess að hafa nokkurn
tíma skrifað þér bréf, svo ég held að
það sé kominn tími til. Það er nú
liðnir tveir mánuðir síðan þú fórst
frá okkur og ég hef lært mikið um líf
þitt og reynslu. Ég og mamma erum
búin að vera hér á landi í nokkra
daga og ég hef talað við fólk sem var
þér hvað nánast þegar þú komst til
landsins í heimsókn. Þú varst marg-
brotnari maður en ég vissi.
Ég vildi óska þess að við gætum
átt fleiri daga saman, elsku pabbi
minn. Ég hef öðlast nýja virðingu
THEÓDÓR HELGI RÓSANTSSON
✝ Jón Hanssonfæddist á Hellis-
sandi hinn 4. júlí
1928. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
14. september sl. Jón
ólst upp í Brekkubæ
á Hellnum en fluttist
með foreldrum sín-
um í Suður-Bár við
Grundarfjörð 1943.
Jón var sonur Ingi-
bjargar Pétursdóttur
frá Ingjaldshóli f.
18.1. 1893. d. 19.1.
1965 og Hans Guðna
Jónassonar frá
Grundarfirði f. 16.10. 1897. d.
24.10. 1951. Systur Jóns eru Ingi-
börn. Ingi Hans f. 24.2. 1955 kvænt-
ur Ólöfu Hildi Jónsdóttur og eiga
þau fjögur börn og eitt barnabarn.
Hjördís Fríða f. 13.4. 1959 gift Fjal-
ari Elíssyni og eiga þau tvö börn.
Guðmundur Hjörtur f. 1.10. 1970 í
sambúð með Margréti Óskarsdótt-
ur og eiga þau tvö börn. Fyrir á
Guðmundur eina dóttur með Snæ-
dísi Kristinsdóttur. Fóstursonur
Jóns er Hermann Jóhannesson f.
22.8. 1952 kvæntur Elísu Friðjóns-
dóttur og eiga þau þrjá syni.
Jón stundaði sjómennsku í 30 ár
lengst með Sigurjóni Halldórssyni
á Farsæli SH 30. Milli vertíða vann
hann við byggingarvinnu mest við
múrverk og húsamálun. Jón hóf
störf hjá Hraðfrystihúsi Grundar-
fjarðar árið 1965 fyrst sem véla-
maður á flökunarvélum en síðar
sem verkstjóri á árunum 1971-
1997. Útför Jóns fer fram í dag frá
Grundarfjarðarkirkju og hefst at-
höfnin kl. 14.
björg Jóna f. 25.6.
1924. Guðrún Jóna f.
11.2. 1926 og Guðlaug
Petrea f. 17.4. 1927.
Hálfbróðir Jóns sam-
mæðra var Ólafur Jak-
ob Friðrik Ólafsson f.
29.9. 1920. d. 14.8.
2001. Uppeldissystir
þeirra er Marta Jó-
hannsdóttir f. 10.12.
1937. Jón kvæntist
27.12. 1958 eftirlifandi
eiginkonu sinni Guð-
mundu Hjartardóttur.
f. 7.11. 1931. Þeirra
börn eru Hafsteinn f.
16.3. 1950. kvæntur Sigrúnu Eddu
Hringsdóttur og eiga þau þrjú
Í bernsku minni man ég kvöld við
gluggann, skyldi hann pabbi minn
vera að fiska í dag. Við krakkarnir
vorum farin að þekkja ljós bátanna og
því vissi ég alltaf hvenær Farsæll
kom að bryggju. Í þá daga voru sjó-
mennirnir hetjur okkar og við héld-
um með áhöfnum og bátum líkt og
menn halda með knattspyrnuliðum í
dag. Mínar hetjur voru pabbi minn og
Sigurjón í Bár, Halli, Hemmi, Elli,
Doddi, Högni og aðrir Farsælsmenn.
Nú á útfarardegi föður míns rifjast
upp mörg atvik þessu lík og finnst
mér perlur minninganna glitra í
hverju spori þessa góða manns.
Pabbi var af þeirri kynslóð sem
byggði undirstöður þess auðs er þessi
þjóð býr við í dag. Kynslóð sem þræl-
aði meira en nokkur önnur kynslóð
fyrr og síðar. Samt eru þær óteljandi
stundirnar sem hann nýtti til að gera
eitthvað fyrir börnin sín og mömmu.
Gönguferðir með appelsínpela út að
Stórasteini, sólbaðsferðir upp í Gil,
veiðiferðir í Bárarvatn að maður
nefni nú ekki ferðirnar út á Hellna.
Þannig leið æskan þegar ekkert var
sjónvarpið og aðeins örfáir áttu bíla.
Ljúfar stundir kosta ekki mikið.
Pabbi var mikill heimilisfaðir,
snyrtimenni og gestrisinn. Hann tal-
aði yfirleitt ekki um fólk og aldrei illa.
Á kyrrum kvöldum var frekar tekið í
spil en setið yfir gagnslausu tali. Það
gerðist oft eftir að sjónvarpið kom til
sögunnar og að hann pirraði okkur
með því að halda með hinu liðinu þeg-
ar íþróttaútsendingar voru. Þannig
færði hann leikinn inn á heimilið og
bjó okkur undir það að geta verið á
annarri skoðun án þess að verða óvin-
ir. Eftir að við systkinin fórum að
heiman og stofnuðum okkar eigin
heimili kom hann iðulega og rétti
hjálparhönd ef eitthvað þurfti að
gera.
Jón Hansson var mér miklu meira
en faðir, hann var mér vinur, sá besti
sem ég hef eignast. Ég þáði frá hon-
um mörg heilræðin og eitt sinn sagði
hann við mig: „Drengur minn, það er
sama hvað þú gerir, gerðu það vel.
Því kannski verður einhverntímann
spurt. Hver gerði þetta? En það er
sjaldnast spurt. Hvað var hann fljót-
ur að því?“
Ég kveð pabba minn fullur þakk-
lætis með þeirri vissu að í hjarta mínu
býr fjársjóður sem endist mér allt líf-
ið. Þau heilræði sem eiga að gera mig
að jafngóðum manni og hann vildi, er
enn verið að skilja og alls er óvíst að
það takist, en það mun ég reyna. Guð
blessi minningu Jóns Hanssonar.
Ingi Hans.
Elsku afi minn.Ég sakna þín rosa-
lega mikið, þú varst mér alltaf svo
góður. Guð vertu svo vænn að passa
afa.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Þín
Guðrún Ósk.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
JÓN
HANSSON


 
        
     




  


        

   
   

  !
"# 

$  
 % &'!

  %   

(   
"%% )  !

  %   
*++, !

- %  
 .!&/

0 %  
 1# %  

%"%% ) !
"%) "%% ) !
! 22/+
           
    3
45



!  "   #    $% & ' (  
 )  $ !

 2&/ $  
& !

  

* 6+$  

7  
+$ !

  % $ !
$82&/ 

$ 
+!
9 %7   

22/
222/
! 2222/

9 !
   +


       
     "    
     )  ' *
.-
"
.
"3:.
3

8   /

9 +
 % 2&/"/
"   "/

 %#1* $ "/

1"/

7  &' "/

; "/+
*           
            
:..:.11

!)% 

9 

9% <$  =+

 !$!

1 % 
 % 
 !!
(   

 !
2% ! 7  $)

$ 
 !!
7  32%

 * % 

%  
 !!

 "&/+
      
      -.+
;3(7

(  >

%!

!  +"   +     $% & ' / "+ !
*&!

"&) + !
 % 1#%  

 
+"&/!

')!

1#%  ? 

?  +