Morgunblaðið - 02.12.2001, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
✝ Guðrún Jónsdótt-ir fæddist 4. nóv-
ember 1907 í Ólafs-
vík. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 22. nóvem-
ber síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Jóns Þorvarðarson-
ar, f. 1856 og Sólveig-
ar Jakobínu Ólafs-
dóttur, f. 13. október
1871. Guðrún var
fimmta í röðinni af
sjö systkinum. Elstur
er Höskuldur, f. 23.
júlí 1899, Kristján, f.
21. september 1901, Magnús, f. 6.
maí 1903, Sólveig Jónína, f. 24.
maí 1905, Jón Austmann, f. 9.
ágúst 1910, og Kristín, f. 14. júlí
1913.
Guðrún fluttist frá Ólafsvík í
frumbernsku og ólst upp hjá fóst-
urforeldrum á bænum Berufirði í
Berufirði hjá hjónunum Guð-
mundi Guðmundssyni og Gyðríði
Gísladóttur.
Guðrún giftist Sigurpáli Ófeigs-
syni árið 1940 og bjuggu þau í
Kelduskógum í Berufirði til ársins
1946. Þaðan fluttu þau að Skjöld-
ólfsstöðum í Breiðdal. Árið 1949
fluttust þau að Stöð í Stöðvarfirði
þar sem þau bjuggu til ársins 1957
er þau fluttu að
Litlu-Hildisey í Aust-
ur-Landeyjum og
bjuggu þar til ársins
1959. Árið 1959 slitu
þau samvistir og
fluttist Guðrún það
ár til Reykjavíkur.
Árið 1964 fluttist
hún í Kópavog þar
sem hún bjó til dán-
ardægurs. Eftir að
Guðrún fluttist til
höfuðborgarsvæðis-
ins bjó hún alla tíð
hjá Guðmundi elsta
syni sínum. Guðrúnu
og Sigurpáli varð fjögurra barna
auðið og eru tvö þeirra enn á lífi.
Elstur er Guðmundur, f. 17. febr-
úar 1941, óskírður drengur 1943,
lést við fæðingu, Óskar, f. 21. des-
ember 1945, og Hermann Unn-
steinn, f. 18. júlí 1947, d. 1955.
Guðrún á sjö barnabörn og sjö
barnabarnabörn.
Guðrún var húsfreyja auk þess
sem hún starfaði við búskap uns
hún fluttist á höfuðborgarsvæðið.
Eftir það vann hún aðallega við
ræstingar og heimilisaðstoð.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Kópavogskirkju á morgun,
mánudaginn 3. desember og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku mamma.
Nú er komið að kveðjustundinni.
Margs er að minnast á langri ævi
sem erfitt getur verið að koma til
skila með orðum. Mamma var hlý og
góð og til hennar leituðum við bræð-
urnir þegar eitthvað bjátaði á. Hún
var mikil búkona og hugsaði vel um
heimilið og dýrin sem voru vinir
hennar. Sérstakan áhuga hafði hún á
öllum gróðri en þó einkum á blómum
sem þrifust mjög vel hjá henni enda
talaði hún ætíð til þeirra. Þá var hún
afkastamikil með prjónana sem kom
sér vel á löngum köldum vetrum í
bernsku minni þar sem ekki var raf-
magn eða hitaveita. Eftir að hún
hætti að vinna sneri hún sér aðallega
að prjónaskap og margir hafa hlýjað
sér í sokkum eða vettlingum frá
henni.
Guð geymi þig, elsku mamma.
Óskar Sigurpálsson.
Elsku amma.
Nú ertu farin frá okkur en margar
góðar minningar sitja eftir sem við
getum hlýjað okkur við. Þú varst
alltaf mér til halds og trausts og það
voru góðar stundir sem við áttum
saman. Alveg síðan ég man eftir mér
áttir þú heima hjá okkur þar til fyrir
tveimur árum er þú fórst á elliheim-
ili. Það var svo hlýlegt að koma heim
úr skólanum þegar þú tókst á móti
mér með ilmandi matarlyktina úr
eldhúsinu.
Þú hjálpaðir mér eftir bestu getu
með heimaverkefnin og kom þá þín
mikla þolinmæði að góðum notum.
Þú kenndir mér svo margt og stend-
ur þá helst upp úr handavinnan sem
var líf þitt og yndi. Ekki má gleyma
ljóðunum sem þú hlýddir mér þol-
inmóð yfir aftur og aftur enda hafðir
þú svo gífurlega þekkingu á ljóðum
og skáldskap. Þú vildir mér alltaf svo
vel og þegar illa viðraði gafstu mér
aura í strætó til þess að fara í skól-
ann jafnvel þó að skólinn væri aðeins
rétt hjá. Þú varst svo mikil barna-
gæla og öllum börnum fannst svo
notalegt að sitja í herberginu þínu og
skoða dótið þitt á meðan þú sagðir
þeim sögur. Það voru líka ófáir vett-
lingar og sokkar sem þú prjónaðir á
þessi börn.
Elsku amma, ég kveð þig með
þessum orðum og geymi margar
góðar minningar um þig í hjarta
mínu.
Þitt barnabarn,
Sigríður Jóna
Guðmundsdóttir.
Mig langar að minnast Guðrúnar
Jónsdóttur með nokkrum orðum.
Ég kynntist Guðrúnu er systir
mín fór að vera með syni hennar
Guðmundi Sigurpálssyni, er síðar
varð eiginmaður hennar. Þau hófu
búskap árið 1965 á Seltjarnarnesinu
og flutti hún þá til þeirra og bjó hjá
þeim alla tíð, þar til fyrir tveimur ár-
um að hún fór á elliheimili. Ég var nú
bara 9 ára er ég kynntist henni, og
var hún ekki alltof hrifin af þessari
uppátækjasömu stelpu. En árin liðu
og við kynntumst hvor annarri betur
og líkaði bara vel hvorri við aðra.
Flestar eru minningarnar er maður
kom í heimsókn á Kársnesbrautina
og er maður kom inn í húsið, var her-
bergið hennar það fyrsta sem maður
fór framhjá. Þar sat hún og prjónaði
og var byrjað á því að heilsa upp á
hana. Svo kom hún alltaf fram og
fékk sér kaffi með okkur og spjallaði
og fór svo aftur inn og hélt áfram að
prjóna. Henni féll varla verk úr
hendi eins og oft er sagt. Ég man vel
hvað hún var hneyksluð á mér ungu
konunni, er ég sagði eitt sinn við
hana, að mér fyndist svo leiðinlegt að
prjóna vettlinga og sokka, þá vildi ég
miklu heldur prjóna peysur. Þetta
skildi Guðrún mín ekki. En það eru
ófá sokka- og vettlingapörin sem hún
prjónaði á bæði mín börn og svo auð-
vitað barnabörnin sín auk lang-
ömmubarnanna, að ógleymdu tepp-
unum sem hún prjónaði hin síðari ár.
Hún hafði mjög fastar skoðanir á
málunum og hélt við sitt. En hún var
víðlesin og hafði gaman af skáldskap
ýmisskonar. Hún hafði unun af að
fræða ungdóminn í dag um gamla
tímann og að segja frá gömlum
vinnubrögðum. Öll börn hændust
mjög að henni og voru þau löngum
inni hjá henni að skoða dótið, sem
hún hafði í kassa inni hjá sér og á
meðan sagði hún þeim sögur. Það
held ég hafi verið notalegt fyrir syst-
urbörnin mín, er þau komu heim úr
skólanum, þá var amma til staðar að
taka á móti þeim og gefa þeim að
borða og spjalla. Það eru ekki mörg
börn í dag sem kynnast þessu, hvað
þá að búa með ömmu alla sína
bernsku. Mínum börnum þótti mjög
gaman að spjalla við hana og voru
þau löngum að segja mér hvað hún
hafði verið að fræða þau um.
Ekki má gleyma öllum jólaboðun-
um í fjölskyldunni, fyrst hjá móður
minni, svo síðar hjá okkur systrum.
Meðan móðir mín hafði boðin, var
það fastur liður að Guðrún bjó til
uppstúfinn með hangikjötinu að
ógleymdu uppvaskinu. Það verður
tómlegra núna um jólin þegar hana
vantar. Að lokum er ekki úr vegi að
minnast þess hve systir mín hún
Ingibjörg hefur verið umhyggjusöm
og hugsað vel um Guðrúnu hin síðari
ár, eftir að heilsu hennar fór að
hraka.
En nú er Guðrún mín búin að fá
hvíldina langþráðu og veit ég að
henni líður betur.
Að lokum kveð ég hana með þess-
um sálmi og bið Guð að geyma hana.
Aðstandendum sendi ég mínar
bestu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Ásthildur Sigurjónsdóttir.
GUÐRÚN
JÓNSDÓTTIR
 

    
 

 




 



     
   

     

!"#  $%#
&

  $ 

'
 ! ""#"
$!  #"  $   % 
  !   %   %"#"
""& #" ! ! %'"" % 
(  "&  % 
! !  )% #"
!&  %  $*! ! "#"
! +"&  % 

%    % 

"%!   % 
#&,",$"-



  






 

 




 
  
 

   




 
   
 
 ! 
 ""   #
$ 
$%

 ""  & " 

  $  ' "( 
$% )
 ""
 
 "" *  
%%)#


 

    




  


  
   

  ! 
      
   
  
    "! "! ##$ !
%#
&
'$  ! 
$###%#
"! ##$
'$ %#

#  ($)
#  *!  # "! 
## 

! +%,
$# !
-#,!
 . # %#&




   

 

 
 



   
 
        
! "
 
# 
 


 $

%$ 
  

 
 
%
&
 ! 

 
   $


"&
   
' (  
         !!
   !! "  #  
$  $  $  $  $ %



  
 
  

  



  


 
    
  

 


 
 !
 "
#  


 $  
 %&'& (     
 
   


)

  !  "
#  * ++% +,$%
 !"#

!"$ %&#  %$' ()
  "$ %&# #
 *)+ % 
(# %&#  ,
  #
-

 

    













  


  
 
  
   

   !!"
#    
 
 $
 % 
$  
 
  !"#
$% &
 '"(
)*
 &  +  ,'' 

,- 
  ,''   .&/ &

,  $
  ,''  + % ., .,&
0 0#
&%
 %#110# *