Morgunblaðið - 02.12.2001, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Með þessum fátæk-
legu orðum viljum við
ættingjar og aðstand-
endur Árna Ketil-
bjarnar þakka Arndísi
fyrir þá sérstöku um-
hyggju og kærleika sem hún sýndi
okkur og þá sérstaklega honum
Árna.
Þegar eiginkona Árna, Lára Hild-
ur Þórðardóttir, lést mjög sviplega
skömmu eftir að þau höfðu komið
sér fyrir í nýju íbúðinni sinni má
segja að sorgin og söknuðurin hafi
nær yfirbugað Árna og átti hann
mjög erfitt með að sætta sig við orð-
inn hlut.
Blessunarlega mundi hann þá eft-
ir Arndísi, sem hann kallaði alltaf
frænku sína, ekkju Odds Rögnvalds-
sonar, en þau hjónin og Árni og
Lára þekktust vel og voru nágrann-
ARNDÍS
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Arndís Ólafsdótt-ir fæddist á Arn-
gerðareyri við Ísa-
fjarðardjúp 29.
nóvember 1914. Hún
lést 25. október síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 6.
nóvember.
ar til fjölda ára í vest-
urbænum.
Varð að samkomu-
lagi milli Arndísar og
Árna að hagkvæmt
væri að halda saman
heimili. Þessi ráðstöfun
varð til heilla fyrir þau
bæði og þó sérstaklega
fyrir Árna, því að slíka
umhyggju og fórnfýsi
sýndi Arndís og hélt
heimilið með reisn. Líf-
ið fékk aftur tilgang,
jól, afmæli og fjöl-
skylduboð voru haldin
af rausn og myndar-
skap sem Arndísi var einkar lagið.
Alltaf var Arndís tilbúin til að
vera með okkur, ættingjum og að-
standendum Árna í gleði og sorg og
veita okkur styrk með kærleika sín-
um, einbeitni og áreiðanleika. Sér-
staklega var Arndís stoð og stytta í
veikindum Árna síðustu mánuðina
fyrir andlát hans og verður henni
aldrei fullþakkað.
Guð blessi þig, það var gott og
yndislegt að fá að kynnast þér og
gerir okkur vonandi að betri mann-
eskjum. Þökk sé þér, Arndís.
Fjölskylda og aðstand-
endur Árna Ketilbjarnar.
Elsku frændi. Nú
ertu farinn eftir hetju-
lega baráttu gegn
hræðilegum sjúkdómi.
Það er erfitt að átta
sig á því að þú sért ekki lengur á
meðal okkar.
Það hefur myndast stórt skarð í
fjölskyldunni þar sem áður var fullt
af gleði, hlátri, gríni og dugnaði. Það
mun verða erfitt að fylla upp í þetta
skarð. Sum sár gróa ekki. Þú varst
ótrúlegur dugnaðarmaður. Allt sem
þú gerðir gerðir þú vel. Þó svo að þú
værir bóndi og rækir verktakafyr-
irtæki gleymdir þú aldrei að vera
góður eiginmaður og faðir, svo ekki
sé minnst á hversu góður frændi þú
varst okkur systkinunum á efri bæn-
um. Mér datt ekki í hug þegar ég
HALLDÓR
GUÐMUNDSSON
✝ Halldór Guð-mundsson fædd-
ist í Magnússkógum í
Hvammssveit í Dala-
sýslu 10. ágúst 1952.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 1. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hvamms-
kirkju 10. nóvember.
kvaddi þig eftir réttirn-
ar í haust að það yrði í
síðasta sinn sem ég sæi
þig. Mér datt ekki hug
að þú myndir hverfa af
jarðríki svona snemma.
Guðmundur bróðir
sagði við mig daginn
eftir að þú dóst að nú
værir Stóri-Dóri (eins
og hann kallaði þig allt-
af) kominn til Guðs á
himnum þar sem afi
væri líka og að Stóri-
Dóri ætlaði að passa
okkur hin.
Ég man eftir því þeg-
ar ég var yngri og þú varst að kenna
mér á pökkunarvélina í heyskapn-
um. Ég varð svo stolt af því að kunna
að pakka eins og Dóri frændi.
Allar þessu góðu minningar sem
ég á um þig mun ég geyma alla mína
ævi.
En nú er komið að kveðjustund.
Elsku Gunna, Dagný, Reynir,
Halldór Vilberg, Anna Berglind,
Lolli, Björgvin Bragi, Kristín, Mar-
inó og Sigrún, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á þessum erfiðu tím-
um.
Auður.
Ég ætla að skrifa fá-
einar línur um Þóru,
eins og hún var alltaf
kölluð. Ég var ung að
árum er ég kynntist dóttur hennar
og Gunnars, en það var þegar ég
flutti með foreldrum mínum á Háa-
leitisbrautina. Þóra kom manni ætíð
fyrir sjónir sem dugleg, atorkusöm
og vandvirk. Ætíð var hún snyrtileg
og kát. Hún dreif sig í að taka bíl-
próf um fertugt, á sama tíma og ég.
Þá bað hún mig unglinginn að hlýða
sér yfir og var ég hissa á að vera
sýnt þetta traust. Þóra fór í sjúkra-
liðanám þegar börnin voru vaxin úr
grasi. Það var henni líkt að velja sér
vettvang þar sem hún gæti þjónust-
ÞORGERÐUR
BJARNADÓTTIR
✝ ÞorgerðurBjarnadóttir
sjúkraliði fæddist á
Húsavík 24. ágúst
1925. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 3.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 15.
nóvember.
að aðra með sinni um-
hyggju, gleði og hlýju
sem ætíð einkenndi
hana.
Myndarskapur, góð-
vild, tryggð og rækt-
arsemi voru meðal
hennar góðu kosta.
Sýndi hún það í hví-
vetna. Hún fylgdist
með öllum vinum og
ættingjum og spurði
ætíð um líðan allra.
Eins á tímamótum
sendi hún gjarnan
blómvendi. Engu
gleymdi hún. Nutu
þeir sem hana umgengust þessara
eiginleika fram til þess síðasta. Hún
umvafði börnin sín, tengdabörn og
barnabörn þessum ríkulega kær-
leik. Í veislum hjá þeim var alltaf
mikil gleði, söngur og kátína svo
tekið var eftir.
Nú, kæra vinkona, ert þú sofnuð
og komin til Gunnars, þíns kæra
eiginmanns. Gunnar var frábær
maður, tryggur og góður, eins
reyndist þú honum er þú annaðist
hann og sinntir til hinstu stundar.
Hann Gunni minn lést fyrir fimm
árum. Þú sýndir sem endranær
dugnað og æðruleysi eftir hans dag.
Áttir þú góðar stundir og gleðilegar
með félögum þínum í Árskógum, en
þar eignaðist þú marga vini.
En veikindi börðu á dyr fyrir
tveimur árum. Það var hart og
strangt stríð þar til yfir lauk þann 3.
nóvember síðastliðinn er þú kvaddir
þennan heim á líknardeildinni.
Er sumarið kom yfir sæinn
og sólskinið ljómaði um bæinn
og vafði sér heiminn að hjarta
ég hitti þig, ástin mín bjarta.
Og saman við leiddumst og sungum
með sumar í hjörtunum ungum
hið ljúfasta úr lögunum mínum,
Ég las það úr augunum þínum.
Og húmi um hauður og voga,
mun himinsins stjörnudýrð loga
um ást okkar, yndi og fögnuð,
þótt andvarans söngrödd sé þögnuð
(Tómas Guðm.)
Dagný var eitt af uppáhaldslög-
um Þóru.
Vil ég þakka öllum sem önnuðust
Þóru í veikindunum og allri fjöl-
skyldu hennar og vinum sem voru
hjá henni dag og nótt. Megi Guð
styrkja ykkur öll. Hafðu þökk, Þóra
mín, fyrir allt. Minning þín er sem
ljós okkur sem lifum. Hvíl þú í friði.
Þín vinkona,
Erla.
Í dag 2. desember
langar mig til þess að
minnast fyrrverandi
tengdamóður minnar
og vinkonu. Þessi dag-
ur er í huga mér eins og
litlu jólin, afmælisdagur Önnu
Pálmadóttur. Á þessum degi ríkti
alltaf svo mikil gleði í Skriðustekkn-
um.
Vinkonurnar komu iðulega í af-
mæliskaffi um kvöldið, Anna ljómaði
af gleði eins svo oft og jólarósin var
komin á stofuborðið. Jólin voru á
næsta leiti.
Hugur minn er fullur af þakklæti
til Önnu í dag fyrir alla þá vináttu og
hlýhug sem hún sýndi mér alla tíð
frá því við kynntumst fyrir rúmum
tuttugu árum.
Anna var einstök manneskja, ein
ANNA
PÁLMADÓTTIR
✝ Anna Pálmadótt-ir fæddist í Hafn-
arfirði 2. desember
1928. Hún lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 4. nóvember síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Grafarvogskirkju
12. nóvember.
af perlunum. Þótt leiðir
sonar hennar og mín
skildi fyrir nokkrum
árum breyttist vinátta
okkar ekkert. Það lýsir
Önnu vel.
Hún var svo stór í
andanum og kærleik-
anum. Göfug, greind,
hlý, listelsk, barngóð
og glaðvær kona.
Á námsárum mínum
bjó ég í mörg ár í skjóli
þeirra Önnu og Guð-
mundar eiginmanns
hennar í Skriðustekkn-
um. Þrátt fyrir oft á tíð-
um erfiða tíma hjá þeim, með and-
lega veikan son á heimilinu, virtist
alltaf vera nóg pláss fyrir fleiri á
heimili þeirra og hjörtum.
Það var svo oft stutt í húmorinn og
glaðværðina hjá þeim þrátt fyrir allt.
Það styrkti lífsandann hjá okkur
yngra fólkinu. Þið Guðmundur voruð
einstaklega samhent og æðrulaus yf-
ir því sem þið þurftuð að takast á við
og það var alveg einstaklega gott að
vera hjá ykkur. Ég er ykkur báðum
ávallt þakklát.
Tíminn frá því Anna lést hefur lit-
að huga minn fallegum minningum
um hana, af nógu er að taka. Anna
tók veikindum sínum með svo miklu
æðruleysi. Allt haustið var henni erf-
iður tími, en hún vildi helst ræða um
eitthvað skemmtilegt, nýjar bækur,
barnabörnin og fleira þegar ég sat
hjá henni á spítalanum. Þrátt fyrir
það að við vissum hvert stefndi kom
kallið eitthvað svo snöggt. Allir
hefðu viljað hafa þig lengur en þinn
tími var kominn.
Guðmundur studdi og annaðist
Önnu í veikindum hennar af svo mik-
illi hlýju og nærgætni að aðdáunar-
vert var að fylgjast með því.
Þau voru svo miklir vinir og missir
hans mikill.
Elsku Guðmundur, ég bið góðan
Guð að styrkja þig, börn ykkar,
systkini Önnu og fjölskyldur ykkar
allra og vini í sorginni. Blessuð sé
minning Önnu Pálmadóttur.
Ólöf Sigurðardóttir.
„Það verður skrítið
að geta ekki lengur
hringt í Sigrúnu eða
farið í heimsókn til
hennar á Selfoss. Við erum búnar að
þekkjast í sextíu og eitt ár.“ Þetta
sagði amma mín við mig þar sem við
sátum og minntust Sigrúnar vinkonu
okkar, nokkrum dögum eftir andlát
hennar.
Í öll þessi ár hafa Sigrún og amma
verið miklar vinkonur og þessarar
vináttu hef ég notið alla ævi. Langt
fram eftir aldri hélt ég að Sigrún væri
SIGRÚN
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Sigrún Ólafs-dóttir frá Þor-
valdseyri á Eyrar-
bakka var fædd 12.
febrúar 1917. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands
að morgni 20. októ-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Selfoss-
kirkju 27. október.
frænka mín, þó helst
hefði ég viljað fá hana
fyrir ömmu líka. Þegar
ég var barn fékk ég oft
að fara með afa og
ömmu eða mömmu í
heimsókn til Sigrúnar
og Stebba á Selfoss. Ég
man hvað mér þótti
stofan hennar Sigrúnar
fín. Þar voru margir fal-
legir hlutir eftir hana
sjálfa, ásamt myndum
af afkomendunum sem
gaman var að skoða.
Þegar ég var í námi í
Fjölbrautaskólanum á
Selfossi, þá kíkti ég stundum í heim-
sókn á Kirkjuveginn. Svo góð voru
Sigrún og Stebbi mér að ég bjó hjá
þeim eina námsönn. Þá var nú aldeilis
dekrað við mann. Ég var mjög mat-
vönd, en Sigrún gerði sitt besta til að
þóknast mér. Ósjaldan var soðin ýsa
eða pitsa á borðum og fullyrti Sigrún
að það væri allt í lagi, þeim þætti pitsa
ágætis matur. Svo varð hún aldeilis
ánægð þegar hún komst að því að mér
þætti saltkjöt og baunir góðar og eftir
þennan vetur þá hringdi hún í mig
öðru hvoru til að bjóða mér í saltkjöt
og baunir.
Það var gott að búa hjá þeim hjón-
um og allt vildu þau fyrir mig gera.
Ég man hvað mér þótti skrítið en þó
skemmtilegt, að ég var alltaf fyrst að
fara að sofa og fyrst á fætur, því þeim
þótti gott að sofa á morgnana. Hef ég
ætíð síðan sagst ætla að taka mér þau
til fyrirmyndar á mínum efri árum.
Síðustu árin bjó Sigrún í Grænu-
mörk 5 og þangað var gott að koma.
Stofan jafn falleg og áður, myndunum
fjölgaði óðum og alltaf fékk maður
eitthvað gott með kaffinu.
Ég eins og svo margir á fallega
handavinnu eftir Sigrúnu og ekki
verður mér kalt á meðan lopapeys-
unnar og ullarsokkanna frá henni
nýtur við.
Við mamma heimsóttum Sigrúnu á
spítalann rúmum sólahring áður en
hún lést og áttum með henni góða
stund. Fyrir þá kveðjustund er ég af-
ar þakklát.
Fyrir hönd ömmu og fjölskyldu
minnar allrar vil ég þakka Sigrúnu
alla tryggð og vináttu í gegnum árin.
Guð blessi minningu góðrar konu.
Sigríður Harðardóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.