Morgunblaðið - 05.12.2001, Blaðsíða 27

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. DESEMBER 2001 27
V
e
rð
s
e
m
s
læ
r
ö
ll
m
e
t
P
R
E
N
T
S
N
I
Ð
ASKALIND 3, KÓP., SÍMI: 562 1500
mánudaga–föstudaga kl . 9–18
laugardag 8. desember kl . 10–16
sunnudag 9. desember kl . 13–16OPIÐ:
Falleg, fullkomin og vönduð ítölsk raftæki. 2ja ára ábyrgð og fullkomin varahluta- og viðgerðarþjónusta.
VERÐ SEM SLÆR ÖLL MET
VERÐDÆMI:
Innbyggingarofnar frá kr. 36.240,- (20% afsláttur)
Helluborð m/4 hellum - 15.800,- (35% afsláttur)
4ra hellu keramikborð - 42.480,- (20% afsláttur)
Helluborð 2raf + 2gas - 25.730,- (25% afsláttur)
Grill, niðurfellt í borð - 17.400,- (40% afsláttur)
Djúpst.pottur, niðurfelldur 28.920,- (40% afsláttur)
Veggvifta, hvít eða stál 6.900,- (22% afsláttur)
Veggháfar, burstað stál frá kr. 23.960,- (30% afsláttur)
Eyjuháfur 65x90cm, burstað stál 76.720,- (20% afsláttur)
Einnig eldavélar með keramikborði og fjölvirkum ofni,
hvítar eða burstað stál, á frábæru verði.
TAKMARKAÐAR BIRGÐIR - FYRSTUR KEMUR FYRSTUR FÆR
ELDAVÉLAR - OFNAR HELLUBORÐ - VIFTUR
ÞAÐ teljast líklega litlar ýkjur þó
að sagt sé að tveir menn eigi stærstan
heiðurinn af þessari sýningu Leik-
félags Seyðisfjarðar. Þeir Ágúst Torfi
Magnússon og Snorri Emilsson
skrifa leikritið, leikstýra því, leika
báðir burðarhlutverk og hanna leik-
mynd, auk þess sem Snorri sér um
lýsingu í félagi við Ívar Björnsson.
Það er enginn smáfengur fyrir svona
atorku í einum bæ, ekki síst þar sem
afraksturinn er jafn ágæt skemmtun
og raun ber vitni.
Af hinum fjölmörgu verkefnum
sem þeir félagar hafa sinnt hér sætir
árangur þeirra við skriftirnar mest-
um tíðindum. Þeir velja sér hið erfiða
farsaform og komast satt að segja
ótrúlega langt með að skrifa einn
burðugan slíkan. Verkið hverfist um
hina mannfælnu félaga Jónas og Mar-
tein, sem reka lítið hótel og eru aldrei
sælli en þegar öll herbergi standa
auð. Dóttir Jónasar elskar hinn ofur-
klaufska vikapilt Jósep og hann hana,
en áður en þau ná saman gengur mik-
ið á, hver misskilningurinn rekur ann-
an og verulega reynir á þolrif manna-
fælnanna tveggja.
Framvinda er næsta lipur í verkinu
og samtöl mörg snörp og skemmtileg.
Ekki tekst höfundum alls kostar að
skapa verulega snúna fléttu, oft er
ekki alveg innistæða fyrir óðagoti
persónanna og niðurlagið dregst
óþarflega á langinn. En þessir lestir
verksins skyggja ekki á kosti þess,
það heldur athyglinni, kitlar hlátur-
taugarnar og segir þegar best lætur
satt um okkur Íslendinga í dag.
Það er ekki öllum gefið að leikstýra
eigin verkum og að mínu viti hefði
Þetta er bara prinsippmál grætt mik-
ið á að þriðja auga hefði verið kallað
til og falið sviðsetning verksins. Ekki
hvað síst þar sem höfundar og leik-
stjórar standa einnig á sviðinu. Þeim
félögum hefur ekki tekist nógu vel að
stilla úrverkið í stykkinu, persónu-
leikstjórn óþarflega ómarkviss og
staðsetningar of oft tilviljanakenndar
og óheppilegar. Þannig skilaði sér illa
fyndni sem byggist á að ein persóna
heldur að önnur sé að tala við sig,
þegar sú er í raun að tala við sjálfa sig
eða í síma. Mörg slík samtöl eru í
verkinu og lipurlega skrifuð, en of oft
sáu persónurnar hvor aðra og því datt
grínið í gólfið. Þess ber að geta að
sýningin mun vera æfð upp á skömm-
um tíma, og meira nostur hefði ugg-
laust skilað henni betri, en albest
hefði að mínu viti verið sýn utanað-
komandi leikstjóra.
Af leikurum standa sig best Snorri
Emilsson, sem heldur sýningunni í
raun gangandi sem Jónas, greinilega
sviðsvanur og gekk vel að átta sig í
rýminu. Þá var Hrönn Sigurðardóttir
örugg og fyndin í hlutverki dóttur
Marteins sem á í tilfinningasambandi
við gemsann sinn. Faðir hennar var
bráðhlægilega túlkaður af Klemens
Hallgrímssyni.
Eftir stendur að þetta merkilega
framtak Ágústs og Snorra hefur skil-
að bráðgóðri frumraun í leikritun,
sem vonandi verður framhald á. Sýn-
ingin er ágæt skemmtun sem óskandi
er að Seyðfirðingar og aðrir austan-
menn flykkist á. Ég óska Leikfélagi
Seyðisfjarðar til hamingju með ofur-
hugana sína.
Þúsundþjalasmiðir
á Seyðisfirði
LEIKLIST
Leikfélag Seyðisfjarðar
Höfundar, leikstjórar og leikmyndahönn-
uðir: Ágúst Torfi Magnússon og Snorri
Emilsson.
Leikendur: Ágúst Torfi Magnússon,
Hrefna Hafdal Sigurðardóttir, Hrönn Sig-
urðardóttir, Ívar Björnsson, Klemens
Hallgrímsson, Lilja Björk Birgisdóttir,
Ragnheiður Gunnarsdóttir og Snorri Em-
ilsson.
Félagsheimilinu Herðubreið, Seyðisfirði,
30. nóvember 2001.
ÞETTA ER BARA PRINSIPPMÁL
Þorgeir Tryggvason
„AÐDRAGANDI þessa disks nær
aftur til ársins 1999, en þá hélt ég
einsöngstónleika í Íslensku óp-
erunni. Það var mjög gaman að
halda þessa tónleika; það var hús-
fyllir, og við tókum hluta þeirra
upp niðri í Óperu, bæði fyrir og eft-
ir tónleikana. Meiningin var nú að
gefa diskinn út þá. En ég var ekki
sáttur við nokkur lög og því var út-
gáfunni frestað.
Ég fór svo niður á Ítalíu til náms
og starfs og það var ekki fyrr en ég
var kominn heim aftur, að tími
vannst til þess að klára diskinn. Það
gerðum við í Víðistaðakirkju í
ágúst síðastliðnum.
Ég vildi bara gera þetta almenni-
lega, fyrst ég var að því á annað
borð.“
Á plötunni; Jóhann Friðgeir
Valdimarsson & Ólafur Vignir Al-
bertsson, eru tíu íslenzk lög, sex
eftir Sigvalda Kaldalóns og hin eft-
ir Jón Ásgeirsson, Eyþór Stef-
ánsson, Inga T. Lárusson og Svein-
björn Sveinbjörnsson.
Í kynningu með plötunni segir
Jón Ásgeirsson um íslenzku verkin:
„Í þessum verkum birtist marglitt
efni íslenskra sönglaga og segja má
að fyrir íslenska hlustendur sé um
prófstein að ræða á sviði túlkunar,
mótunar hendinga, nákvæmni í
framburði og í fögru tóntaki. Í
Heimi er það dramatísk saga, feg-
urðardýrkunin í Þú eina hjartans
yndið mitt, ljóðrænn treginn í Ég lít
í anda liðna tíð, glæsileikinn í
Hamraborginni, ástarsorgin í Vor
hinsti dagur, náttúrudýrkunin í
Lindin og fjörið í Sprettur.“
„Þessi lög eru í miklu uppáhaldi
hjá mér,“ segir söngvarinn. „En
þau eru bara brot af öllum mínum
uppáhaldslögum.“
– Hamraborgin verður nátt-
úrlega að vera með á svona plötu?
„Já, já,“ samsinnir hann með bros
á vör. „Þetta er lag sem er meira
svona fyrir stórar raddir. Ég sé það
síður fyrir mér í munni hálýrísks
tenórs. Annars söng hún Diddú
Hamraborgina í Salnum með Jónasi
Ingimundarsyni. Þannig að það er
allt hægt. En þetta lag er mikið fyr-
ir tenóra!“
– Lagið, sem allir áheyrendur
vilja heyra tenórinn spreyta sig á?
„Jú, jú. Það heyrist alltaf úti í sal,
þegar maður er kominn í aukalög-
in: Hamraborgina, Hamraborgina!“
Um seinni hluta geislaplötunnar;
ítölsku söngvana, segir Jón Ás-
geirsson: „Raddgerð Jóhanns Frið-
geirs fellur einstaklega vel að
ítalskri óperutónlist og seinni hluti
hljómdisksins er ítölsk söngtónlist.
Þar getur að heyra söngva eftir
Tosti, Donaudy, Cardillo, Cilea,
Leoncavallo og Puccini. Söngverk á
borð við L’ultima canzone og Ideale
eftir Tosti, Core ’ngrato eftir Card-
illo, E la solita storia eftir Cilea,
Vesti la giubba eftir Leoncavallo,
Recondita arminia og E lucevan le
stelle eftir Puccini eru allt stór-
aríur þar sem reynir á allt tónsvið
raddarinnar og víðfeðmt túlk-
unarsvið sem er öllum söngvurum
vegvísar til musteris sönggyðj-
unnar.“
„Þetta er meira svona mín deild,“
segir söngvarinn.
Meðleikari Jóhanns Friðgeirs á
plötunni er Ólafur Vignir Alberts-
son.
„Ólafur hefur staðið við bakið á
mér allar götur síðan í Söngskól-
anum. Ætli það séu ekki ein 80% af
síðustu lögum fyrir fréttir, sem
Ólafur Vignir spilar með.
Svo sá Halldór Víkingsson um
upptöku og hljóðvinnslu og hann er
vandvirkur í sínum vinnubrögð-
um.“
– Fleiri plötur í bígerð?
„Já, það eru tveir diskar í sigtinu,
ef ekki þrír.“
– Meira af íslenzk-ítalskri
blöndu, eða …
„Ég vil sem minnst um þá segja
að svo komnu máli.
Þetta á allt eftir að koma í ljós.“
Jóhann Friðgeir hefur nú verið
heima í hálft annað ár, reyndar „á
flækingi milli Íslands og Ítalíu“. Og
landar hans hafa tekið honum vel.
„Ég get ekki kvartað undan Ís-
landsverunni. Satt að segja hef ég
haft rosalega mikið að gera.
Þetta er vinna að útgáfum, eins
og þessum diski, tónleikahald og
svo jarðarfarir og giftingar.
Íslendingar eru mjög söngelskir.
Mér er til efs að annars staðar tíðk-
ist jafn mikill söngur við jarðarfarir
og hér. Að minnsta kosti ekki á Ítal-
íu. Hér syngur maður þetta þrjú lög
í jarðarför og það eru alls konar
lög. Meira að segja Nessun dorma
er sungið við jarðarfarir á Íslandi.“
En nú vill Jóhann Friðgeir
hleypa heimdraganum öðru sinni.
„Já, það er í bígerð að fara aftur
utan.
Hér heima finnst mér ég ekki
geta kallað mig óperusöngvara. Að-
stæður eru bara þannig, að ég er
fyrst og fremst söngvari og
skemmtikraftur. Og það er ekki
takmarkið að stoppa í því. Ég vil
komast lengra. Þess vegna er stefn-
an sett á að komast út með fjöl-
skylduna á næsta ári.“
– Ítalíu?
„Já. Mér hafa boðizt fastráðn-
ingar í Þýzkalandi en ég hef hafnað
þeim vegna launanna. Það lifir eng-
in fjölskylda á þeim launum, sem
þar eru í boði.
En með minni rödd gæti ég náð
árangri á Ítalíu og þegar sungið er
á ítölsku er númer eitt, tvö og þrjú
að málið sé hundrað prósent.“
– Jón Ásgeirsson segir að þú haf-
ir burði til þess að syngja þig inn í
íslenzk hjörtu og verða „Jóhann
okkar“. Hvernig líður þér með þá
einkunn í nestismalnum?
„Mér finnst hún fyrst og fremst
mikill heiður, sem ég á vonandi eft-
ir að standa undir.
En eins og Jón bendir á þarf
mikla og þrotlausa vinnu til þess að
ná árangri. Ég veit að ég hef allt til
þess og að framhaldið er undir mér
komið.
Ég geri mér líka grein fyrir því,
að þetta er stórgrýtt braut, en eng-
inn dans á rósum.“
Jóhann Friðgeir segir meiri mun
á Ítölum og Íslendingum en sem
nemur söng við jarðarfarir.
„Ítalir eru miklu heitari áheyr-
endur. Á Ítalíu hafa myndast bið-
raðir eftir tónleika, þar sem ég hef
verið beðinn um eiginhandarárit-
anir og að senda myndir af mér.
Þetta þekkist ekki hér heima.
Ég man eftir tónleikum á Ítalíu,
þar sem ég endaði á Nessun dorma
og varð að tvítaka aríuna. Það varð
allt vitlaust í salnum.
Íslendingar eru miklu þyngri,
þótt þakklátir séu. Á tónleikum hér
heima söng ég Hamraborgina. Og
ég veit að ég gerði það vel. En það
var bara einn þriðji, sem stóð upp
og hrópaði bravó. Hinir sátu sem
fastast, eins og ekkert væri!
Á Ítalíu er það allt eða ekkert.
Það er öðruvísi hér á Íslandi.“
– Og nú bíður sönggyðjan eftir
þér með opinn faðminn.
„Ég vil vera hógvær. Það er því
bezt að segja sem minnst.
Ég vil að söngurinn tali mínu
máli.“
freysteinn@mbl.is
„Ég vil að söngur-
inn tali mínu máli“
Jóhann Friðgeir Valdimars-
son tenórsöngvari fer mik-
inn í íslenzku sönglífi. Nú er
komin út hans fyrsta geisla-
plata, þar sem hann syngur
íslenzk lög og ítölsk og
óperuaríur. Freysteinn
Jóhannsson hitti Jóhann
Friðgeir að máli. Jóhann FriðgeirValdimarsson
NORRÆN sakamál 2001 hefur að
geyma frásagnir lögreglumanna frá Ís-
landi og hinum Norðurlöndunum.
Sagt er frá afbrotum sem á sínum
tíma vöktu mikla athygli, hérlendis og
erlendis. Einnig er að finna greinar um
sögu fingrafararannsókna á Íslandi og
um sögu lögreglunnar í Reykjavík.
Sams konar bækur hafa verið gefn-
ar út á hinum Norðurlöndunum, fyrst
árið 1970 í Svíþjóð, en þetta er fyrsta
bókin sem kemur út hérlendis.
Ritstjóri bókarinnar er Egill Bjarna-
son. Höfundar eru Ómar Smári Ár-
mannsson, Lúðvík Eiðsson, Úlfar
Jónsson, Egill Bjarnason, Eiríkur
Hreinn Helgason, Arnór Bjarnason,
Sigurður V. Benjamínsson, Hlynur
Snorrason, Gunnar Schram, Sævar Þ.
Jóhannesson og Guðmundur Guð-
jónsson. Sverrir K. Kristinsson þýðir
erlendar greinar.
Á myndinni afhendir Óskar Bjart-
marz, formaður Íþróttasambands lög-
reglumanna, dómsmálaráðherra, Sól-
veigu Pétursdóttur og ríkislögreglu-
stjóra, Haraldi Johannessen, fyrstu
eintök bókarinnar.
Útgefandi er Norræna lögreglu-
íþróttasambandið í samvinnu við Ís-
lenska lögregluforlagið ehf. Bókin er
256 bls., prentuð í Odda hf. Verð:
2.995 kr.
Sakamál
Morgunblaðið/Þorkell