Morgunblaðið - 05.12.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. DESEMBER 2001 41
Það auðnast ekki öllum að eiga
langt og farsælt líf. Sumir þurfa að
lúta í lægra haldi fyrir manninum
með ljáinn langt fyrir aldur fram og
svo var með hálf-systur mína Hrafn-
hildi. Hún lést aðeins 42ja eftir
margra ára baráttu við hræðilegan
sjúkdóm sem ekki fer í manngrein-
arálit.
Hrafnhildur var fyrsta barn föður
míns og eins og stundum vill verða
með hálf-systkini, voru samskipi
okkar systra ekki eins náin og er á
milli alsystkina sem alast upp sam-
an. Eigi að síður þótti mér vænt um
hana á minn hátt. Þegar ég var lítil,
en á milli okkar eru 8 ár, man ég eft-
ir stóru systur sem var mjög lagleg
stúlka. Hún var með þykkt og fallegt
hár, dökkar augabrúnir og formfag-
urt andlit. Ég átti dúkku sem ég
skýrði eftir henni og kallaði Habbí
en það var Hrafnhildur stundum
kölluð.
Hrafnhildur var svolítið sérlunduð
eins og hann Eiríkur afi okkar og fór
sínar eigin leiðir sem stundum
leiddu hana af gæfubrautinni.
Hrafnhildur var listræn, málaði, orti
og vann muni úr leðri. Hún var vel
gefin og átti gott með að koma orð-
um á blað. Hrafnhildur eignaðist tvö
myndarleg börn, dreng og stúlku
sem vonandi hafa erft frá henni góð-
ar gáfur og listræna hæfileika. Þrátt
fyrir að ill örlög hafi komið í veg fyr-
ir að Hrafnhildur gæti verið sam-
vistum við börnin sín alla tíð, þá
elskaði hún þau meira en allt annað
og vildi hag þeirra sem bestan.
Börnin voru augasteinarnir hennar.
Ég vona að við sem eftir lifum minn-
umst Hrafnhildar með virðingu og
væntumþykju og þeirri dyggð sem
að mínu áliti er sú mesta af öllum og
það er umburðarlyndi. Ég veit að nú
líður Hrafnhildi vel og eflaust hafa
Björn stjúpi hennar sem alla tíð var
henni mjög góður og Eiríkur afi okk-
ar sem ekki sá sólina fyrir henni tek-
ið á móti henni opnum örmum. Megi
hún hvíla í friði.
Ragnheiður Kristín
Guðmundsdóttir.
Kæra vinkona.
Örfá kveðjuorð til þín Hildur mín
núna þegar komið er að leiðarlokum.
Ég veit að þú verður hvíldinni fegin.
Veikindi þín ágerðust mjög á þessu
ári sem er að líða og öllum ljóst að
hverju drægi. Þó svo að maður reyni
að undirbúa sig er það alltaf erfitt
þegar manneskja fellur frá á besta
aldri.
Ég kynntist þér fyrir 15 árum og
smá saman þróaðist kunningsskapur
okkar yfir í vináttu sem varð mér
mjög dýrmæt.
Samskipti okkar var með þeim
hætti að við vissum alltaf hvor af
annarri en því miður var stundum
langt á milli samverustunda okkar. Í
minningu minni mun ég alltaf minn-
ast þín sem ljúfrar manneskju með
listræna hæfileika. Málverkin þín
HRAFNHILDUR A.
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Hrafnhildur Auð-ur Guðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. mars
1959. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar eru
Aldís Þ.K. Guðbjörns-
dóttir, f. 8.10. 1939,
og Guðmundur Elvar
Eiríksson, f. 2.10.
1930. Þau slitu sam-
vistir. Bróðir Hrafn-
hildar sammæðra er
Haraldur Björnsson,
f. 3.10. 1967. Systkini Hrafnhildar
samfeðra eru Ragnheiður Kristín
Guðmundsdóttir, f. 25.11. 1967, og
Gunnlaugur Þór Guðmundsson, f.
22.9. 1972. Hrafnhildur á tvö börn,
Maríu Katrín Fernandez, f. 18.2.
1982, og Friðrik Hrafn Pálsson, f.
16. febrúar 1989.
Útför Hrafnhildar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
segja allt til um það.
Ánægja og hamingja
skein úr andliti þínu
þegar þú hafðir lokið
við mynd og varst að
sýna mér árangurinn
og útskýra hugmynd-
ina á bak við verkið.
Það voru oftar en ekki
hugmyndir tengdar
þinni eigin lífsreynslu.
Ég vona að þér líði
vel núna og að allir
sjúkdómar og meðul
séu á bak og burt. Ég
votta börnum þínum og
foreldrum og systkin-
um mína dýpstu samúð.
Takk fyrir allt.
Vel við hæfi er að ljúka þessari
kveðju með ljóðlínum Jónasar Hall-
grímssonar úr kvæðinu Ferðalok.
Veit eg, hvar von öll
og veröld mín.
Glædd guðs loga.
Hlekki brýt ég hugar
og heilum mér
fleygi faðm þinn í.
Kristín.
Elsku Hrafnhildur.
Þegar Jóna hringdi í mig og sagði
að þú værir látin var það fyrsta sem
fór í gegn um huga minn; loksins er
hvíldin komin. Líf þitt hefur ekki
verið neinn dans á rósum. Margur
hefði fyrir löngu verið búinn að gef-
ast upp en það var ekki til í þínum
huga. Þegar ég fór að hugsa um hvað
stæði upp úr eftir fjórtán ára kynni
var það sem fyrst kom í huga minn
að engri manneskju annarri hef ég
kynnst sem hefur haft annan eins
baráttuvilja og þú hafðir. Einnig
vonin sem þú barst ávallt í brjósti í
gegn um súrt og sætt að einhvers-
staðar biði þín draumaprinsinn sem
mundi elska þig og virða og umvefja
þig hamingju. Þetta er einstakt að
láta ekki erfiðleikana sem nóg var af
í lífi þínu skemma þessa hugsýn. Þú
hefur kennt mér margt um lífið með
lífi þínu. Ég vil þakka fyrir öll árin
þótt þau væri mörg erfið. Bið ég góð-
an Guð að blessa þig og megir þú
finna friðinn og kærleikann þar sem
þú ert nú. Bið ég líka Guð að blessa
börnin þín og megi þau sjá hetjuna
sem í þér bjó og geyma þá sýn í
minningunni.
Margt fer í gegn um hugann þeg-
ar ég sest niður að rita þessar línur
og meðal þess er jóladagur þegar
Friðrik var lítill og þið komuð
prúðbúin og falleg og áttuð með okk-
ur yndislegan dag. Um hugann fara
endalausar minningar, sumar góðar,
aðrar erfiðar og vil ég varðveita þær
allar. Eiga hér vel við orð úr „Spá-
manninum“. Öldungur bað hann að
tala um hið góða og illa. Og hann
svaraði: Um hið góða í ykkur get ég
talað en ekki hið illa. Því að hvað er
hið illa annað en hið góða kvalið af
sínu eigin hungri og þorsta?
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Valdimar Briem.)
Friðbjörg.
Það var alltaf gaman að koma á
Vegghamra 39, þar var tekið á móti
manni með heitu tei og öðru með-
læti, síðan var sest niður með hinni
glæsilegu húsmóður á heimilinu og
byrjað að ræða máli. Í slíkum um-
ræðum átti Hrafnhildur til að láta
gamminn geisa og sagði skoðun sína
umbúðalaust bæði á mönnum mál-
efnum.
Það var stórkostleg sjón að sjá
Hrafnhildi renna sér á skautum á
Tjörninni, þar renndi hún sér í áttur,
keðjur, tók síðan alls kyns stökk og
sveiflur þannig að maður fékk harð-
sperrur af því einu að horfa á hana.
Þetta virtist vefjast fyrir flestum
öðrum, en Hrafnhildur kunni af
sjálfri sér, því henni var margt til
lista lagt. Hún var t.d. lipur penni og
setti oft hugrenningar sínar niður á
blað bæði í bundnu og óbundnu máli,
píanó lék hún á, málaði myndir, einn-
ig vann hún úr leðri föt, töskur, skó
og fleira og fékk mikið hrós fyrir.
Ég veit að þessi orð eru fátæk-
legri en ég hefði óskað, en það er erf-
itt að skrifa um Hrafnhildi þar sem
hún hefur verið svo stór hluti af lífi
mínu, að hætta er á að ég hlaði hana
oflofi og það veit ég að væri henni
síst að skapi.
Hrafnhildur dó um aldur fram
samkvæmt þeim almenna skilningi
að langlífi sé eftirsóknarvert. Af
heilsufarsástæðum lá það fyrir að
hún gat ekki notið ellinnar enda
hafði hún á orði að lifa lengi væri
ekki aðalatriðið heldur hitt að nýta
sér þann tíma sem manni er gefinn.
Að lokum vil ég senda Maríu,
Friðriki og fjölskyldu hennar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Páll Thorberg Agnarsson.
; 

8
  

7 $ 7$

 
'  

 
 
   

 
(
2+3$

$ ;  +5 '

+5 5  *
!(
3  ,'' 
%- 
.&0"# &
3 
3  ,'' 
 
3 &
& H
3  ,'' 
+#
3  ,'' 
%5

%-"'&
1 
3 & 
 ,'' 
2 - 1
3 & $%>'
+5'  ,'' 

&%
5"#  *

 

    
 

 



;D
!3



 ",1, 

80, 0'
I
,9/&%
 
 
- .

  

   !!"

,
!&%&
+ 

,  ,''  + ,

*J &

%0&%
 %

,  ,''  3 
+5' &
!&%

, & 1&

@ %" '-1

%0"#%J
,  ,'' 
!%

,  ,''  
3 &
&%
0 0# *
; 

8
  

8 
7 

' 
  
   
 
 
! 

/ 
*
%  ,'' 

,- 
(
!%& %

1(
(&

/
 %
!%& & 0
!% ,'' 
 
,
!% ,'' 

%
.,-  ,''  
1 &
.,
&
3 
&
! 
&
1 
&

&
&%
., 
 ,'' *
+  


 


 






;D
23
!
G
 51
-5"

8

 
 
%


 (

,   4""
6 


 
 


8

#  
 
$
 '
$' %


 A,
1 &
+ %
 A, ,''  1 
 5&

81 
 A,&  
 5 ,'' 
,0'
 A, ,''  
1 &
2%  
 A,&
%
2 1 ,'' 
0 0#
&%
0 0 0# *
+  


'.




 


 !3
$
+ 

7
51
-/#
$ ',  

%/'
!" 
%/'
 
 
1  



3   !!"
5
  <



+ ,

' 
! "1 &
%
$   ,'' 
!#/
 %
! "1 &
, / %
) %  ,'' 
!% ",'
$%  ,''  &%
*
&% 
0 0#
&%
0 0 0# *
; 

 8
    
'  
    
  
 '( 
   (  


( 



6K





7 -11 '
5(
. % *
*   ( 

,  

,  ,'' 

%
6>' ,'' 

,
%'
6>'& +, 15
+ %
., ,'' 
 5
6>'&
 '
6>' ,''  .#'
+&
&%
0 0# *
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina