Morgunblaðið - 05.12.2001, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 MIÐVIKUDAGUR 5. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðný Inga Ill-ugadóttir (Lóló)
fæddist í Landlyst í
Vestmannaeyjum 28.
júní 1920. Hún and-
aðist á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð
í Kópavogi 16. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Illugi Hjört-
þórsson, f. á Eyrar-
bakka 26.7. 1886, d.
31.11. 1930, og kona
hans Margrét Eyj-
ólfsdóttir, f. á Núpi
undir Eyjafjöllum
26.6. 1883, d. 24.6. 1945. Systkini
Guðnýjar eru Elías Óskar skip-
stjóri, f. 1.11. 1909, Einar Sölvi
vélvirkjameistari, f. 1.4. 1911,
Gréta Vilborg, f. 13.5. 1912, þau
eru látin; og Þóra, f. 2.3. 1928,
búsett í Bandaríkjunum.
Guðný giftist 1939 Einari Ingi-
mundarsyni, f. 28.6. 1906, d. 4.1.
1971. Börn þeirra eru: 1) Jóhann
Ingi, f. 6.5. 1940, maki Emilía
Björnsdóttir, f. 11.5. 1945. Börn
Jóhanns af fyrra hjónabandi eru:
Anna Margrét, f. 19.11. 1959,
maki Svanur Elísson, f. 18.1.
1955, synir þeirra eru Páll Örv-
ar, f. 5.12. 1982, og Einar Orri, f.
24.2. 1990; Einar Örn, f. 11.8.
1964, maki Hildur Erlingsdóttir,
f. 20.12. 1962, sonur
þeirra er Erlingur,
f. 30.11. 1992; dætur
Emilíu eru Þóra
Stefánsdóttir, f.
17.2. 1967, maki
Sigurður Hansen, f.
4.12. 1967, börn
þeirra eru Emilía
Jónsdóttir, f. 28.11.
1991, og Finn Axel
Sigurðsson, f. 17.5.
1996; og Lovísa
Stefánsdóttir, f.
17.8. 1970, maki Jón
Björnsson, f. 18.12.
1968, börn eru
hennar eru Daníel Ingi Ragnars-
son, f. 2.5. 1991, Andri Björn
Jónsson, f. 10.3. 1996, og Erna
Ósk Jónsdóttir, f. 13.9. 2001; og
2) Erla, f. 9.2. 1943, maki Hans
Indriðason, f. 2.1. 1943. Börn
þeirra eru: Ingunn, f. 25.10. 1964,
maki Haraldur S. Þorsteinsson, f.
18.11. 1964, og eiga þau eina
dóttur, Ásgerði Erlu, f. 14.11.
1998; Guðný, f. 30.1. 1967, maki
Kristján Grétarsson, f. 21.11.
1966, sonur þeirra er Hans Grét-
ar, f. 28.12. 1990; Gunnar Ingi, f.
20.4. 1968, synir hans eru Ingi
Þór, f. 14.12. 1989, og Þröstur, f.
12.4. 2000.
Útför Guðnýjar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Mig langaði til að skrifa nokkur
orð um hana tengdamóður mína,
Guðnýju Ingu Illugadóttur, en
hvar á að byrja og hvað á að
segja? Endurminningarnar eru svo
ótal margar og ánægjulegar. Fyrir
39 árum þegar ég byrjaði að
skjóta mér í henni Erlu dóttur
hennar og Einars Ingimundarson-
ar, þá kom ég inn á afar fallegt og
hlýlegt heimili á Lynghaga 10, en
þar var tengdamamma í aðalhlut-
verki. Hún gerði þetta af lífi og
sál, og hugsaði vel um heimilið og
hlúði að fjölskyldunni með bestu
prýði. Andinn á heimilinu var al-
veg frábær, og mér stráklingnum
var tekið opnum örmum. Einar og
Lóló voru höfðingjar heim að
sækja, og ég man alltaf að það var
bakað í hverri viku og engar smá
tertur. Uppáhaldið mitt var terta
með jarðarberjasultu og kókos-
mjöli, hreint lostæti.
Tengdamamma var afar næm á
tilfinningar fólks, og gat aldrei
setið á sér ef hún hélt að einhver
ætti bágt, hún var alltaf tilbúin að
hjálpa. Ég gleymi aldrei þegar hún
Erla mín veiktist skyndilega og fór
á spítala og ég var erlendis. Þá
voru börnin orðin þrjú, það yngsta
aðeins 8 mánaða og það elsta fjög-
urra ára. Tengdamamma tók þau
að sér og fór létt með. Mér finnst
þetta lýsa henni svo vel. Hún var
börnum okkar góð amma, en ekki
síður góður vinur. Stundum þurfti
að ræða mál við hana sem kannski
voru ekki alveg fyrir pabba og
mömmu. Hún naut þess að leysa
úr vandamálum hjá þeim. Við Erla
dvöldum erlendis í mörg ár og
komu Einar og Lóló oft til okkar í
heimsókn. Voru það unaðsstundir
hjá okkur öllum.
Þó að það sé fyrst og fremst ást
hennar og umhyggja sem ég hugsa
um á þessari saknaðarstund, þá
átti tengdamamma aðrar hliðar.
Hún var söngelsk og kunni reið-
innar ósköp af vísum og kvæðum,
og það var mjög gaman að
skemmta sér með henni. Hún
kunni að skemmta sér og öðrum.
Hún var mjög pólitísk og var gott
dæmi um alvöru krata. Hún fylgd-
ist alltaf vel með stjórnmálum og
heimsmálum, alveg fram í andlát-
ið. Hennar hugsun var alltaf skýr
og mjög skemmtilegt að rökræða
við hana. Það var ekkert sem
henni var óviðkomandi. Hún las
blöð og fylgdist með sjónvarps-
þáttum, en undir lokin var það
gamla góða Gufan sem hélt verald-
arglugganum opnum fyrir hana.
Tengdamamma missti mikið
þegar tengdapabbi dó, langt um
aldur fram, er hann var 64 ára
gamall. En hún hélt reisn sinni og
lagði enn meiri áherslu á barna-
börnin sín 5, og barnabarnabörnin
sem eru orðin 7, og þau sakna
hennar mikið. Það var alltaf nota-
legt að heimsækja ömmu og
spjalla og fá eitthvert góðgætið.
Alltaf hlustaði hún og gaf góð ráð,
en það gerði hún af einlægni.
Tengdamamma var ákveðin
kona og föst fyrir, ef henni mislík-
aði eitthvað. Skjót og hispurslaus í
svörum. Maður vissi alltaf hvar
maður hafði hana. Hún taldi að til
lengri tíma litið væri best að vera
hreinskilin og þannig var hún alla
ævi.
Það er skrýtið að hún skuli öll.
Nú heimsækir maður hana ekki
meir í Sunnuhlíð til að spjalla um
heimsmálin. En endurminningin
um hana er svo sterk, að við get-
um ímyndað okkur hennar skoð-
anir og hispurslaus svör. Það fer
aldrei frá okkur. Hún sáði sterkum
fræjum í huga okkar og hjörtu
sem við munum búa lengi að.
Síðustu árin var hún í Sunnuhlíð
í Kópavogi og ég get ekki skrifað
um tengdamömmu án þess að
þakka af alhug starfsfólki Sunnu-
hlíðar fyrir framúrskarandi þjón-
ustu og umönnun. Hún kunni líka
að meta það. Allt starfsfólkið var
henni afar gott.
Þó hún hafi verið mikið veik og
allir vissu hvert stefndi, þá er
áfallið mikið fyrir okkur sem eftir
lifa. Það var einhver hola í hjart-
anu og kökkur í hálsi þegar maður
kvaddi hana við kistulagninguna.
En þegar tíminn líður breytist
þetta í sterka og hjartnæma end-
urminningu. Þannig vil ég muna
tengdamömmu mína; hjartahlýja
og hjálpfúsa.
Guð fylgi þér. Það er gott að
vita af þér hjá tengdapabba, en þú
varst lengi búin að þrá að komast
til hans. Þinn tengdasonur
Hans.
GUÐNÝ INGA
ILLUGADÓTTIR
✝ Rósa Stefáns-dóttir Martin
fæddist á Auðnum á
Vatnsleysuströnd 30.
ágúst 1920. Hún lést
á sjúkrahúsi í Bas-
ingstoke á Englandi
21. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Stefán
Sigurfinnsson, út-
vegsbóndi á Auðn-
um, f. 1.3. 1888, d.
20.8. 1970, og Jó-
hanna Sigurðardótt-
ir, f. 23.12. 1895, d.
17.10. 1977. Systkini
Rósu eru Anna, f. 4.8. 1917, d.
10.11. 1985, Sigríður, f. 22.12.
1918, d. 11.4. 2001, Sigurður, f.
28.6. 1923, Margrét Arngerður, f.
22.12. 1926, d. 19.9. 1948, og Guð-
rún, f. 24.1. 1930.
Rósa flutti með foreldrum sín-
um til Innri-Njarðvíkur árið 1929,
þar sem faðir hennar varð fram-
kvæmdastjóri hjá Eggerti Jóns-
syni frá Nautabúi. Árið 1935, eft-
ir fermingu, fór hún
til föðursystur sinn-
ar, Guðrúnar Jónínu
Walton, sem bjó í
Hull í Englandi. Þar
lærði hún hár-
greiðslustörf, sem
hún vann meira og
minna við til sjötugs.
Árið 1940 giftist
Rósa eftirlifandi
manni sínum Alfred
Martin, f. 15.8. 1916.
Sonur þeirra er
John Stefan, f. 8.1.
1946.
Rósa og Alfred
bjuggu í Hull fyrstu árin, en þar
gegndi Alfred lögreglustörfum á
stríðsárunum. Eftir stríð fluttu
þau til Sunderland, þar sem Alf-
red var skrifstofustjóri hjá orku-
veitum staðarins. Þegar Alfred
fór á eftirlaun fluttu þau til Suð-
ur-Englands og hafa búið í Bas-
ingstoke undanfarin ár.
Útför Rósu fór fram frá kirkju í
Basingstoke 30. nóvember.
Ég á minni yndislegu frænku,
Rósu Martin, mikið að þakka og er
það í sambandi við frama minn.
Eftir Gagnfræðaskólann í Keflavík
fór ég í framhaldsnám til Hull í
Bretlandi og bjó hjá afasystur
minni. Sumarið áður en námið
hófst í Hull dvaldi ég hjá Rósu
móðursystur minni, eiginmanni
hennar og syni, sem þá bjuggu í
Sunderland. Þetta var ógleyman-
legt sumar fyrir mig. Rósa var svo
mikið skemmtileg kona, allir vildu
vera hennar vinir. Rósa rak hár-
greiðslustofu í borginni ásamt vin-
konu sinni Gladis. Okkur kom svo
vel saman að Rósa bauð mér að
vera í Sunderland í öllum mínum
fríum. Að loknu skólaári í Hull
kom ég til Rósu og sagði henni frá
áformi mínu um að mig langaði til
að verða ljósmyndafyrirsæta og
spurði hvað ég ætti að gera til að
verða svolítið spennandi. Hún
horfði á mig og sagði rauðhærð.
Ég, sallaánægð, settist í stólinn og
leyfði Rósu að framkvæma athöfn-
ina.
Í gegnum lífið höfum við haft
mjög náið samband. Heilsu hennar
tók að hraka þegar hún stóð á sjö-
tugu, en hún var alltaf jafn ynd-
isleg kona. Þegar ég hringdi í
Rósu sunnudaginn 18. nóvember
og sagði henni að ég kæmi næst-
komandi þriðjudag í stutta heim-
sókn, grunaði mig ekki að hún ætti
eins stutt eftir ólifað sem raun bar
vitni og að mér hlotnaðist að vera
hjá henni ásamt Alf eiginmanni
hennar, við dánarbeð hennar þann
21. nóvember.
Guðrún Bjarnadóttir
Bergese.
RÓSA
STEFÁNSDÓTTIR
MARTIN

 

   
 
  

 


23

23

7
5(
! %

# -" 
BC
,9/&%
 
 
%

  

   !!"
5
  * 

% %

/ 0"#  ,'' 

/ 0"#

/ &
!%
3 /

/  ,'' 

/

, &  
1  ,'' 
3 
3  ,'' 
'
&%
5"#  *
+

 
 

3$
2)D
E / 
 
0(
2! 
 
5

( $
 

& $( 




 

6 
2 %5&
% 
2 %5 ,'' 

%5
,
2 %5 ,'' *
+  
 

   
 
'.




 


 



- 
F 
 0&  
'
$' 
( 
 2  

 
  
  (

,   !!"
#  
 
$
/ 
 

!"#%
!"#  ,'' 
+"#'
 &
 5
  ,'' 
$
  ,'' 

&55
  ,'' 

  ,'' 
 % 0"#%
  ,'' 

,
 &

%
+" ' ,'' 

,
+" '&
+#
+" ' ,'' 
.&'
+" '&
' % 0#
0 0#
&%
0 0 0 *



 
+

3

3

7
'8 5 '
-"(
2 5'  '
  
&%5&
:
"/
  
)( $
  
   *


 

 "  9""

 "
3  ,'' *
+

 






 !





7
5(
+&5
G851


$'
$  1

 %( (
!"     
 

 %  :


3   4""

%

'5(  ,'' 
 
6*
!" &  % 0"#%
 % 1  ,'' 

%",
 
!" &
 
!"  ,'' 

,

*
!" &  %
.*
1  ,'' 

'5(
!" & $%>'
0  ,'' 
&%
0 0# *