Morgunblaðið - 09.12.2001, Blaðsíða 35
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. DESEMBER 2001 35
✝ Elín Anna fædd-ist í Reykjavík
17. febrúar 1961,
dóttir hjónanna El-
ínar Heiðdal, f.
28.11. 1942, og Jóns
Baldvinssonar, f.
2.10. 1942. Hún lést
af slysförum að
morgni 1. desember
síðastliðins.
Elín Anna ólst
upp í Reykjavík til
átta ára aldurs en
flutti þá til Patreks-
fjarðar er faðir
hennar tók við stöðu
sveitarstjóra þar. Átti hún þar
heima til þrettán ára aldurs og
flutti þá í Mosfellshrepp er faðir
hennar varð sveitarstjóri þar.
Hún ólst upp með foreldrum sín-
um næstu þrjú ár en þá slitu þau
samvistir. Alsystur Elínar Önnu
eru 1) Guðrún Hlín, f. 19.4. 1963,
hennar barn er Steinunn Anna
Haraldsdóttir, f. 17.7. 1981, og
2) Helena, f. 26. júlí 1968, henn-
ar barn er Dagur Benedikt
Reynisson, f. 12.10. 1993. Sam-
býlismaður Helenu er Þorvaldur
Þorsteinsson, f. 7.11. 1960. Hálf-
systkini Elínar Önnu, samfeðra,
eru 3) Baldvin, f. 31.8. 1978, 4)
Gerður, f. 25.7. 1980, og 5) Gísli,
f. 26.3. 1985. Sambýlismaður
móður Elínar Önnu er Gísli Þor-
valdsson, f. 21.8. 1933. Eigin-
kona föður hennar er Signý Jó-
hannsdóttir, f. 26.1. 1951.
Hinn 31.10. 1987 gekk Elín
Anna að eiga Guðmund Ólaf
Guðmundsson vélvirkja, f. 6.3.
1957. Þeirra börn eru Katrín, f.
25.10. 1980, Júlíanna, f. 17.3.
1988, Eiríkur Árni,
f. 6.7. 1990, og Dav-
íð Árni, f. 4.12.
1992. Þau hjónin
slitu samvistir sl.
sumar.
Að loknu grunn-
skólaprófi stundaði
Elín Anna um skeið
nám við Mennta-
skólann í Hamra-
hlíð en fór snemma
út á vinnumarkað-
inn og stundaði
skrifstofustörf, m.a.
sem tryggingaráð-
gjafi hjá Almennum
tryggingum um nokkurra ára
skeið. Hún var frumherji meðal
kvenna á Íslandi er hún keypti
bílasölu, sem hlaut nafnið Bíla-
sala Elínar, en hana rak hún
ásamt eiginmanni sínum árin
1990–1991. Þau hjónin fluttust
til Patreksfjarðar í árslok 1991
og voru næstu ár að mestu helg-
uð barnauppeldi og húsmóður-
störfum. Hún tók þátt í pólitísku
starfi, var varabæjarfulltrúi og
síðar bæjarfulltrúi Sjálfstæðis-
flokksins í Vesturbyggð 1994–
1998 og varabæjarfulltrúi Vest-
urbyggðarlistans frá 1998. Hún
var formaður skólanefndar
1994–1998. Á árinu 1999 eign-
aðist Elín Anna fasteign og
rekstur veitingahússins Mat-
borgar á Patreksfirði, sem fékk
nafnið „Kaffi Vatneyri“, sem
rekið var þar til í haust.
Útför Elínar Önnu verður
gerð frá Langholtskirkju á
morgun, mánudaginn 10. desem-
ber, og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Þegar pabbi hringdi og tilkynnti
að Elín mágkona mín hefði látist af
slysförum átti ég bágt með að trúa
því. Hún sem var aðeins 40 ára og
átti allt lífið framundan.
Mikið er það sárt og ótrúlegt að
hugsa til þess að þú sért farin frá
okkur, Elín mín. Sárast þykir mér
að hugsa til barnanna þinna, Katr-
ínar, Júlíönnu, Eiríks og Davíðs, og
hans Óla þíns, bróður míns, sem öll
sakna þín svo sárt.
Mig langar að þakka þér fyrir all-
ar þær stundir sem við höfum átt
saman. Þú varst mjög listræn og því
kom það í þinn hlut að skreyta borð
og veislusali ef um veisluhöld var að
ræða.
Minningar hrannast upp um góða
konu sem burt var kvödd langt um
aldur fram frá ástkærri fjölskyldu.
Ég bið góðan Guð að blessa þig
og varðveita minningu þína.
Óli minn, Katrín, Júlíanna, Eirík-
ur og Davíð, Guð veiti ykkur styrk
og þrek á þessari erfiðu stund.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég má
næðis njóta.
Hann hressir sál mína, leiðir mig um
rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð frammi fyrir
fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla
ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Kær kveðja.
Erla.
Hinn slyngi sláttumaður lætur
ekki að sér hæða. Elín Anna, sem
nú er kvödd, er sú þriðja af nánum
frændsystkinum í móðurætt, sem
kvatt hefur skyndilega og óvænt á
undanförnum árum. Skarðið í
frændsystkinahópnum stóra, sem
ávallt hefur verið svo samheldinn,
hefur enn stækkað og er mál að
linni.
Elín Anna kom sem sólargeisli
inn í líf ungra foreldra sinna og ætt-
ingja á báða vegu. Elín var bráð-
þroska og afskaplega skýrt og
skemmtilegt barn sem vakti eftir-
tekt hvar sem hún fór. Hún var
djörf og áræðin og hafði frumkvæði
í leikjum sínum við önnur börn. Hún
var tveggja ára þegar systirin, Guð-
rún Hlín, fæddist og voru þær mjög
samrýndar á bernskuárum sínum.
Fjögurra ára gömul fluttist hún
með foreldrum sínum til Glasgow
meðan faðir hennar stundaði þar
nám og átta ára gömul fluttist hún
með þeim til Patreksfjarðar er faðir
hennar tók þar við stöðu sveitar-
stjóra. Enn var flutt á árinu 1974, í
Mosfellssveit, er faðir hennar varð
þar sveitarstjóri. Börnum reynist
það oft erfitt að skipta um umhverfi
en Elín Anna hafði þann góða eig-
inleika að aðlagast fljótt nýju um-
hverfi og eignast nýja vini. Að loknu
grunnskólaprófi stundaði hún nám
við Menntaskólann í Hamrahlíð en
fór snemma út á vinnumarkaðinn og
stundaði skrifstofustörf, lengst af
sem tryggingaráðgjafi hjá Almenn-
um tryggingum hf. Áræði var Elínu
eiginlegt og var hún fyrsta konan á
Íslandi, sem réðst í það að kaupa
bílasölu. Hlaut hún nafnið Bílasala
Elínar, en hana rak hún ásamt eig-
inmanni sínum um tveggja ára
skeið. Áræði var enn á ferðinni þeg-
ar hún rétt liðlega tvítug að aldri
réðst í það með eiginmanni sínum
að koma sér þaki yfir höfuðið,
tveggja herbergja íbúð við Leirut-
anga í Mosfellssveit en inn í hana
flutti fjölskyldan á árinu 1984.
Nokkur kaflaskipti verða í lífi
hennar er fjölskyldan flyst til Pat-
reksfjarðar. Börnin voru orðin tvö
og tvö bætast í hópinn á fyrstu ár-
unum á Patreksfirði. Barnauppeldi
og húsmóðurstörf verða starfsvett-
vangur næstu árin en af og til er
gripið í störf utan heimilis. Síðustu
tvö árin hefur hún rekið veitinga-
staðinn „Kaffi Vatneyri“. Elín hafði
áhuga á félagsmálum og tók mikinn
þátt í starfi Kvenfélagsins Sifjar og
Sjálfstæðisflokksins á Patreksfirði.
Hún hefur verið varabæjarfulltrúi
og setið í bæjarstjórn á vegum
flokksins frá 1994.
Elín var listræn í sér, sérstaklega
við blómaskreytingar, og eru öllum
minnisstæðar blómaskreytingar
þær er hún útbjó við brúðkaup
tveggja frændsystkina sinna í Hlé-
garði á síðustu árum. Matargerð lá
vel fyrir henni og var oft gaman að
skiptast á skoðunum við hana í því
efni. Minnisstæður er fimmtudag-
urinn í síðustu viku er við bökuðum
saman „Sörur“ og ræddum um
hvernig haga skyldi fermingarveislu
dóttur hennar Júlíönnu á komandi
vori.
Missir fjölskyldna hennar og
fyrrverandi eiginmanns er mikill en
mestur er þó missir barnanna, sem
sjá nú á bak kærri móður. Megi
góður Guð gefa þeim og föður
þeirra styrk í þeirra miklu sorg sem
og öllum aðstandendum öðrum. Hvíl
í friði.
Herdís og Magnús.
...Hitt veit ég að opin eru’ augu þín,
að enn þá brosið þitt góða lifir –
það sýnir mér daglega dóttir mín.
Þannig orti langafabróðir Elínar
Önnu, Guðmundur Kamban, við lát
föður síns fyrir 90 árum. Þannig
bendir skáldið okkur á að við öðl-
umst eilíft líf í niðjum okkar.
Það má líkja lífinu við málverk. Í
gegnum það drögum við liti á strig-
ann. Sumir draga breiðar og lits-
terkar línur og skilja eftir mikið lit-
verk. Aðrir draga fáar línur á minni
striga en samt skilja slík verk eftir
sig meiri hrif.
Það má segja að Elín Anna gangi
frá hálfu verki. Við hefðum viljað sjá
fleiri strokur í hennar lífsverki. Í
stað þess hefur sorgin heimsótt
okkur á aðventunni. Fjögur börn
hafa misst móður og foreldrar dótt-
ur. Við hin tökum þátt í sorginni og
finnum til skammdegisins.
Ég man eftir stúlkunni Elínu
Önnu. Greindarleg stúlka sem var
að nálgast unglingsárin og kom og
sýndi mér ljóðin sín. Auðvitað voru
þetta ljóð með byrjendabrag, en
samt leyndist neisti undir. Mig
grunar að hún hafi haldið þessum
skrifum áfram en sýndi fáum. Hún
skrifaði fyrir skúffuna. Þannig var
Elín í mínum augum. Hafði það í
fyrirrúmi að hugsa hratt en tala
hægt.
Mig langar að kveikja á ljósi mínu
og senda börnum Elínar okkar inni-
legustu samúðarkveðjur héðan frá
Akureyri. Ég sendi einnig styrk til
Jóns bróður og Stellu.
Elín var gift Guðmundi Óla Guð-
mundssyni, en þau slitu samvistir.
Hann tekur nú við uppeldi
barnanna. Honum sendi ég hug-
heilar kveðjur og bið hann að nefna
nafn mitt sé þess þörf.
Þó að við teljum að Elín Anna
hafi yfirgefið okkur frá hálfu lífs-
verki skilur hún eftir sig fallega
mynd. Mynd sem upplitast ekki. Og
stríðnisglampinn í augum hennar
lifir áfram í börnum hennar.
Hvíl í friði, frænka.
Gísli Baldvinsson.
Það er afar erfitt að trúa því að
Elín Anna frænka sé látin, langt um
aldur fram og með þessum sviplega
hætti. Við minnumst Elínar sem
hæglátrar hjartahlýrrar konu sem
hafði marga kosti til að bera.
Fjölskylduveislurnar og brúð-
kaupin, þar sem Elín Anna hafði
lagt hönd á plóg, voru margar. Hún
var Óla frænda sínum innan handar
þegar hann gifti sig núna í sumar og
var það ómetanlegt að fá að njóta
hennar listræna innsæis. Hún var
sérlega næm á hvernig setja mætti
svip á húsakynnin með skreytingum
án þess þó að gera um of. Hún var
listakokkur og gátu hún og mamma
eytt mörgum stundunum í að tala
um matreiðslu og allt sem henni við-
kom. Margar minningar koma upp í
hugann þegar við lítum til baka.
Okkur er sér í lagi minnisstætt
ferðalag okkar frændsystkinanna á
Patró sumarið ’94. Þá var haldin
mikil grillveisla hjá þeim Elínu og
Óla og þá var sannarlega mikið húll-
umhæ. Móttökurnar voru höfðing-
legar og verða lengi í minnum hafð-
ar. Elsku Óli, Katrín, Júlíanna,
Eiríkur Árni, Davíð Árni, Stella,
Guðrún og Helena. Það er erfitt að
vera ekki hjá ykkur á þessari erfiðu
stundu. Við hugsum sterkt til ykkar
og í hjörtum okkar lifir minning um
yndislega konu. Við vottum ykkur
og fjölskyldum ykkar okkar dýpstu
samúð.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Ólafur Magnússon.
Hún Sigga amma okkar eignaðist
sex börn og barnabörnin urðu
sautján. Enn og aftur, eða í þriðja
sinn, þurfum við systkinabörnin að
kveðja eitt úr okkar hópi. Það er
erfitt að meðtaka að Elín Anna skuli
allt í einu vera dáin, nýorðin fertug.
Og mikið er sárt að hugsa til
barnanna hennar, um móðurmissi
þeirra, og hvað allt þetta er órétt-
látt.
Elín Anna ólst að hluta upp á Pat-
reksfirði og fyrir rúmum tíu árum
flutti hún þangað með fjölskyldu
sína aftur á æskuslóðirnar. Þetta
varð mikið gleðiefni í stórfjölskyld-
unni og tilefni tíðra ferða vestur,
þar sem ræturnar liggja djúpt. Allt-
af var tekið á móti manni opnum
örmum hjá Elínu Önnu og litlir
herramenn og dömur voru ætíð
tilbúin að færa til sængina sína þeg-
ar gest bar að garði.
Við frændsystkinin vorum lengi
búin að tala um hve gaman væri ef
við gætum hist fyrir vestan eina
helgi. Að frumkvæði þeirra systra,
Elínar Önnu og Guðrúnar Hlínar,
varð sú helgi að veruleika sumarið
1994 og með öllu ógleymanleg. Það
var svo gaman að árið eftir vildi öll
stórfjölskyldan fá að koma með. Til-
efnið varð að minnast hundrað ára
fæðingarafmælis Ellu ömmu.
Öll vorum við systkinabörnin
mikil „ömmubörn“ og áttum vísan
stað hjá þeim Ellu og Siggu ömmu.
Elín Anna hafði sérstöðu, hún hét í
höfuðið á þeim báðum. Þar sem við
vorum öll samankomin fyrir vestan
flutti Elín Anna ljóð eftir sig sem
hún tileinkaði „ömmum“ okkar.
Ljóð hennar náðu að lýsa þeim vel.
Elsku frænka, við viljum með
þessum fátæklegu orðum fá að
kveðja. Það er mikið að þakka og
við söknum þín sárt – allar sam-
verustundirnar, glettnina og hlátur-
inn.
Elsku Katrín, Júlíanna, Eiríkur,
Davíð, Óli, Stella, Jón, Guðrún Hlín,
Helena, Gerða, Baldvin og Gísli, við
vottum ykkur og fjölskyldum ykkar
okkar dýpstu samúð.
Systkinabörn.
Eg horfði í gegnum gluggann
á grafhljóðri vetrarnóttu,
og leit eina litla stjörnu
þar lengst úti í blárri nóttu.
Hún skein með svo blíðum bjarma,
sem bros frá liðnum árum.
Hún titraði gegnum gluggann
sem geisli í sorgartárum.
Ef til vill ber hún í brjósti
börn, sem í nóttina stara
og reyna í rökkrinu gátur
að ráða, - en mega ekki svara.
Ef til vill geymir hún elda,
sem engum verða að notum,
óskir, sem aldrei rætast
og óð, sem liggur í brotum
Og ef til vill sér þar einhver,
sem einn í þögninni syrgir,
móðurstjörnuna mína,
sem miðnæturdökkvinn byrgir.
Ef til vill sér hana einhver
á andvökustundum sárum
titra í gegnum gluggann
sem geisla í sorgartárum.
(Magnús Ásgeirsson)
Góð kona er farin frá okkur. Tilfinn-
ingarnar sem vakna, verða ekki í
orð færðar.
Elsku hjartans Óli, Davíð, Eirík-
ur, Júlíanna og Katrín, þung eru
sporin sem liggja framundan.
Við biðjum englana að vera með
ykkur, gæta ykkar og styrkja og
passa góðu mömmuna ykkar.
Þið eruð í huga okkar öllum
stundum.
Elva, Hannes, Jónína, Ragn-
hildur og Þuríður í Noregi.
Við áttum erfitt með að trúa á
laugardagsmorguninn, að þú værir
dáin, Elín mín. Við trúum því varla
ennþá, þetta er allt svo óraunveru-
legt. Við systurnar sem höfum unn-
ið með þér, ýmist í Geirseyrarbúð-
inni eða á Kaffi-Vatneyri sem þú
opnaðir fyrir tveimur árum, höfum
verið að rifja upp ýmsar góðar
minningar um þig, því það er það
sem enginn getur tekið frá okkur.
Þú að búa til skreytingar með Köllu
systur, þið voruð alveg frábærar
saman, vinnandi fram á nætur ef
svo bar undir og oft gátum við setið
og drukkið fleiri lítra af kaffi, rabb-
að um það sem var að gerast í bæn-
um okkar Patreksfirði. Þú varst
mikil sjálfstæðismanneskja og sast í
nefndum á vegum flokksins í síðustu
bæjarstjórn, lést þig miklu skipta
hag bæjarfélagsins. Til vitnis um
pólitískan áhuga þinn tókst þér og
skólastjóranum Stíg, að draga Kollu
með ykkur í framboð og gerðust þið
svo djörf að stofna nýjan lista og
sátuð þið nú báðar í núverandi bæj-
arstjórn Vesturbyggðar. Þú varst
bóngóð og gjafmild með eindæmum,
það gleymist seint hvað þú reyndist
okkur öllum vel þegar móðir okkar
féll frá og eins þegar Sigga systir
veiktist alvarlega, þá varst þú í því
að hjálpa til með allt. Síðustu ára-
mót héldum við saman, þú, Óli og
krakkarnir og við öll systkinin og
makar niðri á Kaffi-Vatneyri, þar
sem allir elduðu saman og þetta var
yndisleg samverustund. Því miður
verða þessar stundir með þér ekki
fleiri. Við vonum að þér líði núna vel
þar sem þú ert. Elsku Óli, Katrín,
Júlíanna, Eiríkur og Davíð við biðj-
um algóðan guð um styrk í ykkar
djúpu sorg og missi.
Einnig vottum við foreldrum
hennar, systkinum og öðrum að-
standendum okkar dýpstu samúð.
Elsku Elín, við þökkum þér góð
kynni og biðjum guð að vaka yfir
þér.
Bára, Steinunn, Sigurbjörg
og Harpa Pálsdætur.
Það er erfitt að kveðja unga vin-
konu sem fellur frá langt fyrir aldur
fram, aðeins fertug að aldri. Elínu
kynntist ég þegar hún var lítil
stúlka og bjó ásamt foreldrum sín-
um hér á Patreksfirði. Héðan flutti
hún til Reykjavíkur en kom svo
hingað aftur gift kona með dæturn-
ar sínar tvær en drengirnir báðir
fæddust hér fyrir vestan. Elín bar
sterkar taugar til þessa þorps enda
er allt hennar móðurfólk héðan.
Með okkur tókst góð vinátta og ým-
islegt höfum við brallað saman og
gátum látið hugann fara á flug í hin-
um ýmsu málum. Elín var mjög
skymsöm, vel máli farin og átti auð-
velt með að koma fyrir sig orði. Hún
var mjög félagslynd og jafnan í ein-
hverjum nefndum, ýmist fyrir leik-
félagið, kvenfélagið eða sjálfstæð-
isfélagið sem hún taldi sig vera
fædda inní, enda sat hún í bæjar-
stjórn fyrir sjálfstæðismenn á ár-
unum 1994–1998 og einnig var hún
þá formaður skólanefndar. Oftar en
ekki sá Elín um Patreksdaginn
þannig að mikill sómi var að. Núna
var hún formaður skemmtinefndar
fyrir næsta þorrablót, eins og svo
oft áður.
Elsku Elín mín, ég veit að und-
anfarnir mánuðir voru þér, Óla og
börnunum erfiðir, en ég held og veit
að öll él birtir upp um síðir og eins
hefði verið hjá þér. Það eru margar
góðar minningarnar sem fljúga nú í
gegnum huga minn, en við tvær eig-
um þær bara fyrir okkur. Þorpið
þitt og allir íbúar þess eru nú harmi
slegnir og ég veit að allir eru til-
búnir að rétta Óla hjálparhönd með
börnin ykkar sem nú eiga um sárt
að binda. Minningin um þig lifir.
„Enginn slítur þau bönd, sem
hann er bundinn heimahögum sín-
um. Móðir þín fylgir þér á götu, er
þú leggur af stað út í heiminn, en
þorpið fer með þér alla leið.“
(Jón úr Vör.)
Óli minn, Katrín, Júlíanna, Eirík-
ur, Davíð, Stella, Jón, systkini og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Megi guð vera
með ykkur öllum.
Kolbrún Pálsdóttir.
ELÍN ANNA
JÓNSDÓTTIR