Morgunblaðið - 24.01.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 2002 43
✝ Karla Aníta Þor-steinsdóttir fædd-
ist í Kristiansand í
Noregi 4. október
1921. Hún lést á
Fjórðungsjúkrahús-
inu á Akureyri 17.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorsteinn Mar-
ino Þorleifsson, f.
1886, d. 1963, og
Anna Johanne Knud-
sen, f. 1885, d. 1926.
Karla átti þrjú al-
systkini og einn hálf-
bróður. Alsystkini
hennar eru Karl Kristján, f. 1916,
dánardagur óþekktur, María, f.
1919, d. 1998, og Edith Valborg, f.
1924. Hálfbróðir Körlu hét Matt-
hías Bernharð, f. 1911, d. 1963, en
hann var sonur Þorsteins Marinos
og Sólveigar Jónsdóttur. Karla
fluttist til Íslands árið 1932 með
föður sínum og systkinum. Tíu ár-
um síðar giftist hún Jóni Rögn-
valdssyni frá Fífilgerði, f. 1895, d.
1972, þau bjuggu í Fífilgerði til
1957 og fluttu þaðan til Akureyr-
ar. Börn Körlu og Jóns eru: 1)
Anna Lovísa, f. 1943, maki Arnar
Stefánsson, f. 1944,
börn þeirra eru: Sig-
urbjörg Arna, f.
1970, sambýlismaður
Konráð Birgisson, f.
1958, og eiga þau
þrjú börn. Jón Karl,
f. 1973, sambýlis-
kona Lára Elísabet
Kristínardóttir, f.
1981, þau eiga eitt
barn. 2) Ragna Ingi-
björg, f. 1946, d.
1952. 3) Rögnvaldur
Ragnar, f. 1951,
maki Freygerður
Friðriksdóttir, f.
1953, saman eiga þau þrjú börn:
Ásdísi Elvu, f. 1975, maki Heiðmar
Felixson, f. 1977, og eiga þau þrjú
börn. Jón Kristján, f. 1981. Linda
Björk, f. 1989. 4) Kristján Stein-
grímur, f. 1957, sambýliskona
Hrefna Birna Björnsdóttir, f. 1962,
barn Bergur, f. 1996. Með Hall-
dóru Jakobsdóttur, f. 1960, Ómar
Daða, f. 1976. Með Ástu Vilhjálms-
dóttir, f. 1962, Þórhildur, f. 1992.
Útför Körlu fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Kaupvangskirkjugarði.
Elsku amma.
Nú er þessari löngu baráttu lokið
sem þú varst orðin svo þreytt á. Þótt
við vitum að þinn tími hafi verið kom-
inn og þú hafir sætt þig við það finnst
okkur samt svo sárt að þú sért ekki
lengur með okkur. Þú varst stór
þáttur í lífi okkar allra, þú bjóst hjá
okkur lengi vel og þótt það sé langt
síðan lifir það glatt í huga okkar. Öll
eigum við okkar yndislegu minning-
ar um þig, eins og til dæmis nammi-
skúffuna sem var alltaf full af góð-
gæti handa litlum sykursnúðum sem
komu í heimsókn til ömmu. Og minn-
ingarnar um að koma til þín og gista
eða vera í pössun hlýja okkur um
hjartarætur, þá sátum við yfirleitt
tímunum saman og spiluðum á spil
með aðra höndina í nammiskúffunni
og skemmtum okkur konunglega. Þú
varst okkur ofboðslega góð en samt
lástu nú ekki á skoðunum þínum og
sagðir það sem þér fannst án þess að
vera ströng því þú varst mjög dugleg
við að sýna okkur hve mjög þér þótti
vænt um okkur, hvort sem var með
nammi eða kossum.
Veikindi þín ágerðust á síðustu ár-
unum en þú varst svo ákveðin í að sjá
okkur fullorðnast að þú varst ekki
tilbúin að yfirgefa þennan heim. Þú
sást Lindu vaxa úr ungbarni í fal-
legan táning, Nonna sástu útskrifast
úr Menntaskólanum. En þig langaði
mikið til að lifa nógu lengi til að sjá
það og að sjá nýjasta sólargeislann
hennar Elvu þinnar, Róbert Orra
sem fæddist 7. júní síðastliðið sumar.
Þú gast ekki komið í brúðkaupið
okkar, Elvu og Heiðmars, vegna
veikindanna þannig að við komum
bara til þín í staðinn, sem er Elvu
ógleymanlegt vegna þess að þegar
við vorum að fara frá þér var komin
hellirigning og við vorum á blæjubíl.
En eins komu veikindin þín í veg
að þú værir viðstödd útskriftina
mína, Nonna þíns, svo að ég kom til
þín á sjúkrahúsið í þjóðhátíðarbún-
ingnum með húfuna, þeirri stund
mun ég aldrei gleyma.
Með sorg í hjarta kveðjum við í
hinsta sinn bestu ömmu í heimi. Við
vitum að þú ert nú komin á betri stað
þar sem þér líður vel og við vitum að
þú heldur áfram að fylgjast með okk-
ur og halda verndarhendi yfir okkur.
Þín verður sárt saknað.
Ásdís Elva og Jón Kristján
Rögnvaldarbörn.
Elsku amma, nú ertu komin í
himnaríki og ég vona að þér líði vel
þar. Ég man þegar ég kom oft í
heimsókn til þín og þá fékk ég alltaf
nammi og gos og við spiluðum olsen,
olsen eða svarta Pétur. Þegar ég var
lítil og mamma var dagmamma man
ég líka að þú komst alltaf í heimsókn
til okkar og eitt það skemmtilegasta
sem ég gerði var að vaska upp með
þér. Ég mun minnast þess hvað þú
varst alltaf góð við mig og örlát og
hvað þér þótti vænt um okkur öll. Ég
elska þig og sakna þín mikið.
Þín
Linda Björk.
KARLA ANÍTA
ÞORSTEINSDÓTTIR
✝ Bjarni Jakobssonfæddist í Reykja-
vík 26. febrúar 1931.
Hann lést á heimili
sínu 24. desember
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Jakobs M. Bjarnason-
ar vélstjóra og Stein-
unnar Benediktsdótt-
ur.
Bjarni kvæntist
Guðrúnu H. Lárus-
dóttur 2. október
1958. Þau skildu.
Börn þeirra eru þrjú,
Lárus, Jakob og
Bryndís, sem lést fyrir nokkrum
árum.
Bjarni stundaði sjómennsku á
yngri árum og hóf svo störf í iðn-
aði en hann starfaði hjá teppa-
verksmiðjunni Axminster frá 1958
til 1973. Hann átti sæti í trúnaðar-
mannaráði Iðju 1959 til 1973 þeg-
ar hann var kosinn ritari félags-
ins. Fyrsta janúar 1973 hóf hann
störf á skrifstofu Iðju og starfaði
þar til ársins 1986. Bjarni var kos-
inn formaður Iðju árið 1976 í alls-
herjaratkvæðagreiðslu og gegndi
formennsku í félaginu til ársins
1986. Bjarna voru falin ýmis fleiri
trúnaðarstörf af samtökum iðn-
verkafólks og fyrir
verkalýðshreyf-
inguna í heild. Var
hann kosinn ritari í
fyrstu stjórn Lands-
sambands iðnverka-
fólks 1973 og gegndi
því starfi til ársins
1986. Hann var
fulltrúi Iðju á nokkr-
um þingum Alþýðu-
sambands Íslands og
var varamaður í mið-
stjórn ASÍ frá 1980
til 1988. Þá átti hann
sæti í bankaráði Al-
þýðubankans og var
varaformaður þess um skeið.
Hann átti um árabil sæti í stjórn
Lífeyrissjóðs verksmiðjufólks og
var formaður lífeyrissjóðsins um
skeið. Hann sat einnig í stjórn
Sambands almennra lífeyrissjóða
í nokkur kjörtímabil. Hann var í
stjórn Leigjendasamtakanna síð-
ustu þrjú árin. Bjarni gegndi ýms-
um trúnaðarstörfum á vettvangi
Sjálfstæðisflokksins. Hann átti
sæti í stjórn verkalýðsráðs, fram-
kvæmdastjórn og flokksráði Sjálf-
stæðisflokksins um árabil og var
fulltrúi á landsfundum flokksins.
Útför Bjarna fór fram í kyrr-
þey.
Nú í lok jólahátíðar barst sú
fregn að Bjarni Jakobsson, fyrrum
verklýðsleiðtogi, hefði látist heima
hjá sér á jólunum. Ég kynntist
Bjarna fyrir allmörgum árum er ég
vann um skeið í verksmiðjum, en
Bjarni var þá formaður Iðju félags
verksmiðjufólks. Ég kunni strax vel
við Bjarna, hann var alþýðlegur og
félagslyndur og ræddi við fólkið
eins og manneskjur, en sat ekki
klesstur bakvið lokað skrifborð líkt
og embættismaður en það varð síð-
ar mikill siður á slíkum skrifstofum.
Ég kom stundum á skrifstofu Iðju,
ef færi gafst, til þess eins að rabba
við Bjarna og félaga hans Björn
heitinn Bjarnason er áður hafði
verið formaður félagsins en var á
þessum tíma enn starfsmaður.
Björn var gamalreyndur baráttu-
jaxl úr verklýðshreyfingunni og
Sósíalistaflokknum en Bjarni starf-
aði í Sjálfstæðisflokknum á þessum
tíma. Ekki kom þetta að sök á
skrifstofu Iðju, því báðir voru yfir
það hafnir að taka flokkshagsmuni
framyfir hag þess fólks sem þeir
störfuðu fyrir. Bjarni naut hvar-
vetna trausts, m.a. hjá verklýðs-
hreyfingunni og Sjálfstæðisflokkn-
um og var af báðum valinn til
ýmissa ábyrgðarstarfa. Hann var
t.d. um árabil í bankaráði Alþýðu-
bankans og stjórn Verkamannabú-
staða auk margháttaðra nefndar-
starfa.
Eftir að störfum hans lauk hjá
Iðju dvaldi hann alllengi erlendis,
stundaði nám í tölvuskóla og vann
síðan hjá bresku tölvufyrirtæki við
uppsetningu tölvukerfa og eftirlit
með þeim, aðallega í Austur-Asíu.
Heim var Bjarni kominn fyrir 8 ár-
um, en fór þó ferðir á vegum hins
breska fyrirtækis til Austurlanda,
síðast fyrir um tveimur árum vegna
óttans við áhrif aldamótanna á
tölvukerfi heimsins. Sú ferð reynd-
ist honum erfið og gekk svo nærri
honum að hann náði engum bata
þrátt fyrir stöðugar æfingar og
aðra meðhöndlun. Síðastliðið ár var
hann oft nær bjargarlaus uppi á 3.
hæð með brattan stiga sem var
honum í reynd ofviða og hlaut þar
marga byltuna sem ekki bætti
ástandið. Bjarni hafði reynst mörg-
um vel um dagana og reynt var að
koma honum í betra húsnæði, en án
árangurs. Við lifum í þjóðfélagi sem
ekki tekur mið af þörfum fólks.
Þess varð hann áþreifanlega var
undir ævilokin og kunni sínum
gamla flokki litlar þakkir og enn
síður R-listafólki hér í borginni, en
það framboð kaus hann 1994.
Vissulega fannst honum ómaklegt
að hann sem komið hafði mörgum í
öruggt húsnæði á fyrri árum, skyldi
sjálfur verða að þola það gamall og
sjúkur að ekki væri til fullnægjandi
íbúð handa honum. Ekki svo að
skilja að hann bæri kvartanir á
torg, Bjarni var harður af sér og
sagði fátt um sig sjálfan. Áhyggjur
hans beindust ekki síður að öðrum.
Hvar endar þetta, sagði hann
gjarnan. Fólk getur ekki búið við
þessi ósköp.
Fyrir nokkrum árum gaf Bjarni
kost á sér í stjórn Leigjendasam-
takanna og hefur starfað í stjórn-
inni síðan. Þar sem annars staðar
reyndist hann traustur félagi,
mannlegur og hlýr og tillögugóður.
Reynsla hans af félagsstörfum og
margháttuðum samskiptum við fólk
kom sér vel og skulu honum færðar
þakkir við leiðarlok fyrir óeigin-
gjörn störf og heiðarleg samskipti.
Bjarna Jakobssonar er saknað í
okkar hópi og hans verður lengi
minnst fyrir ánægjulegt samstarf.
Ég sendi afkomendum hans og
öðrum ættingjum samúðarkveðjur,
sérstaklega Jakobi syni hans og
fjölskyldu í Stokkhólmi en hjá þeim
gisti ég ásamt Bjarna á ferðalagi
fyrir tveimur árum. Mætur maður
hefur kvatt þennan heim og við
stöndum fátækari eftir.
Jón Kjartansson frá Pálmholti,
form. Leigjendasamtakanna.
BJARNI
JAKOBSSON
Ó hljóðláti þegn, það voru
svo fáir sem fundu,
hvar fábrotið líf þitt sem
ilmandi dropi hneig,
hann hvarf og blandaðist mannkynsins
miklu veig.
hin mikla veig, hún var önnur frá þeirri
stundu.
(Helgi Sveinsson.)
María Kristín Hreinsdóttir var
hljóðlátur þegn í „mannkynsins miklu
veig“. Henni var e.t.v. fengið það sér-
staka hlutverk að vera okkur sam-
ferðamönnum sínum fyrirmynd og
MARÍA KRISTÍN
HREINSDÓTTIR
✝ María KristínHreinsdóttir
fæddist hinn 1. febr-
úar 1962. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi föstudag-
inn 11. janúar síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Lágafellskirkju 18.
janúar.
áminning um að gleyma
ekki að gleðjast yfir því
einfalda og smáa sem
lífið færir hverju sinni.
Þrátt fyrir sérstæð og
um margt erfið lífskjör
varðveitti María ein-
læga lífsgleði sína,
hrekkleysi og hlýtt við-
mót. Þessir eiginleikar
gerðu hana að sönnum
ljósbera. Minningar um
samskipti mín við Mar-
íu, bæði á Skálatúns-
heimilinu og við Lága-
fellskirkju, ásamt
heimsóknum hennar gegnum árin,
hafa birt mér skýrari mynd af því lífi
og þeim gæðum sem vert er að keppa
eftir, lífi í einlægu trúartrausti og lít-
illæti. Þannig var dagfar hennar.
Ég kveð Maríu Kristínu Hreinsdótt-
ur með þakklæti. Lífshlaup hennar er
hverjum þeim sem þekktu hana
hvatning til góðra verka.
Kristín Lilliendahl.
Ásmundur Friðrik
Daníelsson flugvirki
lést á hjartadeild
Landspítalans 19. desember sl. Við
félagar hans og samstarfsmenn í
Flugvirkjafélaginu þökkum honum
fyrir langt og óeigingjarnt starf
fyrir stéttarfélag okkar og ekki síð-
ur ánægjulegt samstarf á löngum
ferli.
Eftir gagnfræðaskólapróf vorið
1937 starfaði Ásmundur við al-
menna vinnu til sjós og lands en í
ágúst 1944 hélt hann ásamt fimm
öðrum ungum mönnum til Banda-
ríkjanna til flugvirkjanáms og inn-
ritaðist í Curtis-Wright Institute í
Californíu. Þaðan útskrifuðust þeir
í desember 1945. Þeir sem voru í
skólanum með Ásmundi voru Gunn-
ar Héðinn Valdimarsson, Halldór
Guðmundsson, Sveinbjörn Þórhalls-
son, Dagur Óskarsson og Jón
Sveinsson. Þar sem þá var ekki
vöntun á flugvirkjum hjá íslensku
ÁSMUNDUR
FRIÐRIK
DANÍELSSON
✝ Ásmundur Frið-rik Daníelsson
fæddist að Dalsá í
Gönguskörðum í
Skagafirði 4. sept-
ember 1919. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 19. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 28. desember.
flugfélögunum fengu
þeir Ásmundur, Gunn-
ar og Halldór vinnu
hjá bandaríska flug-
félaginu Trans World
Airlines með aðstoð
Agnars Kofoed-Han-
sen flugmálastjóra,
sem aðstoðaði marga
flugvirkjanema um
þetta leyti og síðar
með útvegun skólavist-
ar og námsstyrkja.
Hjá TWA í Wilm-
ington, Delavare og
Newark, New Jersey
störfuðu Ásmundur og
Halldór í eitt ár en Gunnar í hálft
ár og hlutu þeir þar ómetanlega
reynslu við viðhald og viðgerðir á
Skymaster- og Constellation flug-
vélum sem nýttust íslensku flug-
félögunum vel þegar þeir hófu þar
vinnu, Ásmundur og Gunnar hjá
Flugfélagi Íslands og Halldór hjá
Loftleiðum. Þessir þremenningar
eru nú allir látnir, Gunnar í nóv-
ember 1996 og Halldór 26. desem-
ber sl.
Í júní 1952 var flugvirkjun stað-
fest sem iðngrein á Íslandi og upp
úr því fengu þeir flugvirkjar sem
nægilega lengi höfðu starfað í
greininni meistarabréf. Ásmundur
fékk sitt meistarabréf í flugvirkjun
6. janúar 1953.
Ásmundur hóf störf hjá Flug-
félagi Íslands 1. maí 1947, en þá var
verið að ljúka stórviðgerð á Catal-
ína-flugvélinni TF-ISJ eftir að hún
skemmdist í nauðlendingu á
Kleppsvíkinni í ágúst 1946. Fyrst í
stað vann Ásmundur jöfnum hönd-
um á verkstæði Flugfélagsins og
sem flugvélstjóri á Catalína-flugvél-
unum en eftir að Skymaster-flug-
vélin Gullfaxi kom í júlí 1948, hlaut
hann flugvélstjóraþjálfun ásamt Ás-
geiri Magnússyni og Ingólfi Guð-
mundssyni á þá vél.
Í janúar 1947 var kominn tals-
verður hópur flugvirkja til starfa
hjá íslensku flugfélögunum og
fannst þeim kominn tími til að
stofna félag til að gæta hagsmuna
sinna. Í febrúar 1949 var Ásmundur
fyrst kosinn í stjórn Flugvirkja-
félagsins og var hann mjög virkur í
félagsstörfum allt til 1982. Hann
var gjaldkeri félagsins í 24 ár og
formaður í 2 ár auk margra ann-
arra starfa í stjórn og nefndum fé-
lagsins. Árið 1960 söðlaði Ásmund-
ur um og hóf flugvélstjórastörf,
m.a. á DC-6B og Rolls Royce flug-
vélum hjá Loftleiðum, síðar Flug-
leiðum og gegndi um leið bóklegri
og verklegri kennslu í sínu fagi.
Hann starfaði síðan sem flugvél-
stjóri á DC-8 þotum allt til þess að
hann varð að láta af þeim störfum
vegna 67 ára aldurstakmarkana.
Eftir það gegndi Ásmundur störf-
um á Tæknibókasafni Flugleiða til
30. júní 1994.
Í öllum störfum sínum var Ás-
mundur hið mesta snyrtimenni,
prúður og þægilegur í framkomu og
þess má geta að það kom sér vel í
áratuga bókhalds- og reikninga-
færslu fyrir stéttarfélagið, að hann
hafði afburða fagra og agaða rit-
hönd.
Flugvirkjafélagið sendir eftirlif-
andi eiginkonu hans og fjölskyldu
innilegar samúðarkveðjur.
Oddur Ármann Pálsson.