Morgunblaðið - 30.04.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 ÞRIÐJUDAGUR 30. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingibjörg Er-lendsdóttir
fæddist í Tíðagerði
á Vatnsleysuströnd
9. nóvember 1915.
Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 21.
apríl síðastliðinn.
Barn að aldri flutt-
ist hún að kirkju-
staðnum Kálfatjörn
ásamt foreldrum
sínum Erlendi
Magnússyni útvegs-
og kirkjubónda frá
Tíðagerði, f. 12. maí
1890, d. 19. nóvem-
ber 1975, og Kristínu Gunnars-
dóttur frá Skjaldakoti, f. 4. apríl
1899, d. 14. janúar 1957. Ingi-
björg ólst upp á Kálfatjörn ásamt
systkinum sínum Ólafi, f. 23. okt.
1916, Herdísi, f. 18. des. 1917,
Magnúsi, f. 4. des. 1918, d. 30.
maí 2000, Gunnari, f. 7. febrúar
1920, d. 11. nóv. 1995, og Kristni
Erlendi Kaldal Michaelssyni, f. 5.
apríl 1934, d. 6. júní 1996, en
hann var tekinn sem ungbarn í
fóstur af Erlendi og Kristínu og
ólst upp í systkinahópnum.
Ingibjörg nam við Kvennaskól-
ann í Reykjavík 1931–1933, var
kennari á Vatnsleysuströnd
1934–1939, tók kennarapróf frá
Kennaraskóla Íslands 1942. Hún
hafði smábarnaskóla í Reykjavík
1942–1947 en gerðist þá kennari
Auðunssyni, f. 31. des. 1905, d.
20. okt. 2000. Friðrik var að
mestu alinn upp á Kálfatjörn eða
fram til 1959 er Ingibjörg og
Ólafur hófu sambúð í Reykjavík,
fyrst á Hjarðarhaga 30 en síðan á
Háaleitisbraut 43. Ólafur átti fyr-
ir dótturina Hafdísi, f. 1935, og
kjörsoninn Aðalbjörn, f. 1945.
Ólafur var frá Dalseli undir Eyja-
fjöllum, einn af 11 systkinum sem
öll eru nú látin.
Friðrik kvæntist 1965 Soffíu
Guðrúnu Ágústsdóttur, starfs- og
námsráðgjafa, og eiga þau tvö
börn 1) Erlend Steinar, sjávarút-
vegsfræðing, f. 5. sept. 1965 í
sambúð með Ingu Margréti Birg-
isdóttur rekstrarfræðingi á Ak-
ureyri, f. 26.9. 1969 og 2) Ingi-
björgu Sunnu, f. 9. maí 1972 og á
hún soninn Óðin Þór Óðinsson.
Þau Soffía Guðrún og Friðrik
skildu. Friðrik hóf sambúð með
Guðrúnu Erlu Gunnarsdóttur,
hjúkrunarforstjóra árið 1980 og
á með henni fósturdótturina El-
ísabetu, f. 15. febrúar 1980. El-
ísabet býr með Guðmundi Hall-
dórssyni. Þau Guðrún Erla og
Friðrik skildu.
Linda Rós Michaelsdóttir kenn-
ari flutti til Ingibjargar og Ólafs
árið 1966 en hún hafði alist upp á
Kálfatjörn eftir foreldramissi frá
árinu 1961. Linda Rós er gift
Steingrími Ara Arasyni og eiga
þau þrjú börn, Herdísi, f. 2. mars
1980, Valborgu, f. 6. júní 1982, og
Vilhjálm, f. 14. apríl 1985.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Kálfatjarnarkirkjugarði.
við Miðbæjarskólann
í Reykjavík og
kenndi þar þar til
hann hætti starfsemi
1969. Þá var hún
fastráðin kennari við
Austurbæjarskóla til
ársins 1980 og sem
stundakennari nokk-
ur ár eftir það. Á ár-
unum 1970–1976 sér-
hæfði hún sig á
námskeiðum í
kennslu sex ára
barna.
Ingibjörg tók virk-
an þátt í félagsstörf-
um. Hún átti sæti í stjórn Ung-
mennafélagsins Þróttar á
Vatnsleysuströnd 1934–1940, í
stjórn Kvenfélagasambands Gull-
bringu- og Kjósarsýslu frá 1962, í
stjórn Kennarafélags Austurbæj-
arskóla 1970–78, Kennarafélags
Miðbæjarskóla um langt skeið.
Hún var formaður í orlofsnefnd
húsmæðra í Gullbringusýslu
1973–83 og síðan ritari þar, sat í
stjórn Kvenfélagasambands Ís-
lands, var virk í Sjálfstæðisfélag-
inu Hvöt, sat í áfengisvarnar-
nefnd kvenna í Reykjavík og
Hafnarfirði og var formaður
skólanefndar Skóla Ásu Jónsdótt-
ur.
Ingibjörg eignaðist soninn
Friðrik H. Ólafsson tannlækni 25.
september 1946 með Ólafi H.
Elsku amma.
Í stað þess að vera alveg ömmu-
laus, vorum við systkinin svo hepp-
in að eiga þig og Díu systur þína
að. Þú varst besta amma sem nokk-
urt barn getur hugsað sér og gerðir
engan greinarmun á okkur frá hin-
um barnabörnum þínum. Ég veit að
ég tók því sem sjálfsögðum hlut en
ég verð þér ævinlega þakklát.
Fyrstu minningarnar eru frá því
þegar þú sóttir mig í leikskólann.
Þú sagðir mér fyrir stuttu að ég
hefði alltaf verið ein að dunda mér
þegar þú komst. Ég hefði þá ljómað
upp í hvert skipti sem ég sá þig
standa í dyrunum og hlaupið til þín
til þess að faðma þig. Ég man að á
leiðinni heim lét ég þig setjast á
hvern einasta kubb sem á vegi okk-
ar varð og þú lést þig hafa það því
mér fannst það svo ofboðslega snið-
ugt. Eftir hádegismat lastu svo með
mér, fórst með ljóð fyrir mig eða
lést mig syngja fyrir þig. Og þú
kallaðir mig alltaf „blástjörnurnar
tvær“. Við spiluðum líka mikið og ef
til vill er það þín vegna sem ég er
svona tapsár í dag, því þú leyfðir
mér alltaf að vinna. Gleðiviðbrögð
mín leyndu sér ekki og þá varstu
vön að segja: „As you like fyrir ofan
læk.“
Mér hefur alltaf þótt gott að
koma að heimsækja þig, spjalla við
þig um daginn og veginn og svo
auðvitað spila. Þannig var það
amma mín, að sama hversu þú eltist
þá varstu jafnung í sál og áður.
Þú saknar okkar örugglega alveg
jafnmikið og við söknum þín, en nú
ert þú komin til afa og ég veit að
þér líður betur. Takk fyrir allt
amma mín, ég elska þig.
Valborg.
Elsku amma. Maður trúir því
eiginlega ekki enn þá að þú sért
ekki uppi á Háó, þú hefur alltaf
verið þar og því er erfitt að ímynda
sér þetta öðruvísi. Það verður ekki
eins að koma til Reykjavíkur eftir
að þú er farin, við söknum þín mik-
ið.
Þú áttir hins vegar góða ævi og
afrekaðir margt og því getur þú
kvatt sátt. Þú varst orðin ósköp
þreytt og veikburða undir það síð-
asta og hinn mikli baráttuandi þinn
að mestu horfinn. Það er ekki ólík-
legt að afi hafi séð þetta og komið
og náð í þig, enda eflaust orðinn
þreyttur á biðinni.
Við kveðjum þig sátt og þakklát
fyrir þær stundir sem við áttum
saman. Við eigum margar ógleym-
anlegar minningar sem við yljum
okkur við. Þær hverfa aldrei.
Biðjum að heilsa afa.
Erlendur Steinar og Inga
Margrét.
Elsku amma mín. Ég sit hér and-
vaka og tárin renna niður kinn-
arnar er ég minnist þín. Þú varst
alltaf svo ljúf og góð við mig. Gafst
mér svo mikið af hlýju og mínum
uppáhalds kökum. Ég man vel eftir
því þegar ég var lítil stúlka, þá var
ég oft hjá þér í pössun. Þá leyfðir
þú mér að vera þín hægri hönd í
bakstrinum, en oft þvældist ég fyr-
ir, sérstaklega þegar mér datt það í
hug að fara í feluleik með þér. Sá
leikur var ef til vill ekki ýkja merki-
legur en þegar ég hugsa til baka er
það dálítið fyndið að því leyti, að ég
faldi mig alltaf undir undirpilsinu
þínu og þú þóttist alltaf vera að
leita að mér og á endanum fannstu
mig og varðst mjög undrandi.
Þessar minningar sem við eigum
saman eru mér mikils virði og þær
munu alltaf vera til staðar. Það er
sárt að hugsa til þess að þú skulir
vera farin frá mér. Ég tel mig vita
að þú sért komin á góðan stað með
góðu fólki sem þykir mjög vænt um
þig og gleður það mig að afi skuli
hafa tekið á móti þér.
Elsku amma mín, mundu bara að
ég elska þig og að þú varst besta
amma í heimi.
Þitt barnabarn,
Elísabet Guðrún
Friðriksdóttir.
Ingibjörg Erlendsdóttir var um
margt óvenjuleg kona. Hún var fal-
leg, gáfuð og bar mikla persónu.
Uppgjöf var henni framandi. Bak
við elskulegt og menningarlegt fas
bjó óbugandi vilji og stefnufesta og
hún kunni því betur að fá að ráða
ferðinni. Hún naut sín vel á manna-
mótum og var höfðingi heim að
sækja. Hún var á margan hátt
heimsborgari í sér þó að hún byggi
alla ævi á Íslandi og þótti gaman að
hinum ýmsu blæbrigðum mann-
legra samskipta.
Þegar ég staldra við og fer í hug-
anum yfir áratugi samskipta og vin-
áttu sem hófst þegar ég var ellefu
ára gömul er það þrennt sem stígur
ljóslifandi fram og kveikir í hjart-
anu: Hvað íslensk ljóð léku henni á
tungu og voru einhvern veginn eins
og hluti af henni. Hún hafði afar
næma málkennd og á hennar
vörum voru ljóð ekki utanaðlærðar
hendingar, þótt hún hefði óskeikult
ljóðaminni, heldur unaður tungu-
málsins í sinni dýrustu mynd.
Í annan stað var hún afburða
kennari, ekki aðeins í skólastofunni
heldur í öllu sínu lífi. Hún drakk í
sig hvers kyns fróðleik og var sífellt
að kenna og miðla hvar sem hún
var stödd. Það sem hún hafði ein-
hvern tíma numið hvarf ekki frá
henni upp frá því og samferðamenn
hennar nutu góðs af þessum fróð-
leiksbrunni sem hún jós úr til
beggja handa af miklu örlæti.
Mest yljar mér þó minningin um
það sem hún var börnum mínum,
Herdísi, Valborgu og Vilhjálmi.
Hún var amma þeirra, vinur og
fræðari. Fylgdist afar vel með öllu
sem þeim viðkom frá því þau sáu
dagsins ljós, lét sig varða hvaðeina
sem þau tóku sér fyrir hendur og
var næm á þarfir þeirra og tilfinn-
ingar. Sérstaklega var fallegt sam-
band þeirra Vilhjálms, vinátta þeim
báðum dýrmæt og óháð aldri og að-
stæðum.
Sjálf bjó ég á heimili Ingibjargar
árin sem ég var í landsprófi og
menntaskóla og tengdist henni þá
sterkum böndum en áður hafði ég
búið í fimm ár á Kálfatjörn á Vatns-
leysuströnd í umsjá Herdísar syst-
ur hennar og Erlendar föður þeirra
sem voru mér eins og góð fóstra og
góður afi.
Ég á þessu fólki margt að þakka
og það er mín önnur fjölskylda.
Á kveðjustund þakka ég Ingi-
björgu Erlendsdóttur af hjarta fyr-
ir samfylgdina og hvað hún auðgaði
líf barna minna.
Öðrum ástvinum hennar óska ég
guðs blessunar.
Linda Rós Michaelsdóttir.
Stigapallurinn okkar er hljóður
núna, þar sem hún Ingibjörg er far-
in. Hún bar með sér lífsgleði og trú
á lífið og var gott til hennar að
leita. Ávallt vorum við, ég og synir
mínir, velkomin til hennar, en
strákarnir skutust oft yfir til henn-
ar og var það fleira en pönnuköku-
lyktin sem heillaði þá. Verður henn-
ar sárt saknað af okkur.
Ég sendi ættingjum hennar okk-
ar samúðarkveðju.
Gunnhildur og synir.
INGIBJÖRG
ERLENDSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Ingi-
björgu Erlendsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.

 


 


 
 !


    
 


 
!     " 
  # 

$ %&&'
"##
$%&' $  (&
)  *+
&)+"## (' $

$%& ( ' $ ,- & '&,  ( *+

) $
$%&& ( *+
$%& -& + ' $
   *% +%(#-+$+ -
(
)     *
   

  .
/0
.

 /&(#&12
3 4!*%$


   
+ 

* 




$%&&&++ *+
(
)*
 *
 /
05
3

6

.
.

7/ 8
9&$ $:$ $
0++#*%;3 4!*%$
,
       


 
6 ++&:&+' ' $
 $6 ++ *+
& +6 ++ *+
"!$+'&6 ++ *+
(
) 


53 <=/
.

 6- (* ';1
 !
,
 -

./0
 
$ 

(+3 + ' $
%>/ 3 + ' $ 6 ++  +%! *+
3 += ? &+@6 + ' $
+%! 6 ++ *+

$%&3* #)+6 ++ ' $
.%+@6 ++ ' $
(
) 
 

 
 ,"
 6



$4  $
,*  %-&A2
B$C !
,
  )

-

./
0


1 
! 2
3 .  

& %4''
3$  +,(' ,$ ' $ +% (&6 + *+
<>&D%$,$ *+
$%)+  -+ ' $
3! ,$ *+ &)+
!$+# +' $

*+ ,$ ' $ *! '&* $+ *+
,$,$ *+ '')+
$%&' $

++3+0$$ ' $
    #+#-+*%#+#+#-+