Morgunblaðið - 30.04.2002, Blaðsíða 62

FÓLK Í FRÉTTUM
62 ÞRIÐJUDAGUR 30. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
MATTHÍAS Stefánsson hefurhaslað sér völl sem gítar-leikari og glatt hjarta
margra blúsunnenda undanfarið í
Clapton-sýningunni. Segja má að
hún hafi farið sigurför um landið því
búið er að flytja dagskrána oft í
Reykjavík, á Akureyri og til stendur
að fara á Ísafjörð og víðar áður en
sýningum lýkur. Samhliða blúsnum
og alþýðumenningunni leikur Matt-
hías oft á fiðlu með Sinfóníuhljóm-
sveit Norðurlands og þessa dagana
handleikur hann fiðluna einnig í sýn-
ingu Borgarleikhússins, „Boðorðun-
um níu“.
Fyrstur í Suzuki
Matthías er fæddur á Akureyri
1976 og ólst þar upp. Fimm ára gam-
all fór hann að læra á fiðlu í Tónlist-
arskólanum á Akureyri og var í hópi
þeirra fyrstu sem lærðu með það göf-
uga hljóðfæri að fara eftir Suzuki-að-
ferð.
„Ég lærði á fiðlu í 10 ár hjá Lilju
Hjaltadóttur. Við Þrúður Gunnars-
dóttir vorum fyrstu krakkarnir á á
landinu til að fara í Suzuki-nám á
fiðlu. Þetta er orðið vinsælt núna,
þjálfar hlustun og hefur hjálpað mér
mikið í gítarleiknum. Maður bindur
sig ekki eins við nóturnar,“ segir
Matthías.
Hann segist hafa alist upp við tón-
list. „Mamma mín, Kristín Matthías-
dóttir, var alltaf syngjandi og klass-
íkin í botni alla daga. Mamma spilaði
plötur og segulbandsupptökur áður
en geisladiskarnir tóku við.Systir
mömmu, Aðalheiður Matthíasdóttir,
er fiðlukennari svo maður fékk þetta
beint í æð.“
Blúsvakning um fermingu
Um fermingu urðu tímamót í tón-
listarsögu Matthíasar. Gítarinn tók
völdin. „Ég náði að kría út Carlsbro-
magnara í fermingargjöf sem keypt-
ur var hjá Pálma í Tónabúðinni. Þá
var ég búinn að kaupa fyrsta raf-
magnsgítarinn, „Eðal-Morris“, sem
auðvitað var líka keyptur af Pálma.
Ég sé eftir þeim gítar. Björn, bróðir
mömmu, smitaði mig af gítaráhuga-
num. Hann var forfallinn blúsunn-
andi og skildi ekkert af hverju ég var
alltaf að spila á þessa fiðlu! Björn
kenndi mér blúsganginn, undirstöðu-
atriðin í hljómafræði blússins.“
Matthías fór að hlusta á blús og má
segja að hann hafi rakið sig í réttri
tímaröð eftir helstu hetjum blúsins.
Fyrst heillaðist hann af John Lee
Hooker og fleiri frumherjum. Þegar
platan Still Got the Blues kom út tók
Matthías stökkið inn í nútímann og
fór að hlusta á Gary Moore, Steve
Ray Vaughan og Eric Clapton.
Fótboltinn fór líka
Matthías smitaðist svo alvarlega af
blúsveirunni að hann lokaði fiðlu-
töskunni og slakaði á boganum sex-
tán ára gamall. „Það hefði ég ekki átt
að gera. Þetta er stórhættulegur
tími,“ segir Matthías með trega.
Það var ekki bara fiðlan sem tapaði
fyrir blúsnum. Matthías hætti líka í
fótboltanum, kominn í unglinga-
landsliðið. „Ég hætti öllum pakkan-
um. Meðan ég var í boltanum og kom
suður á fótboltaæfingar tók ég alltaf
fiðluna með. Það var hlegið að því. Ég
byrjaði í unglingalandsliðinu 15 ára.
Var þar samtímis þeim Sigurvin
Ólafssyni, Bjarnólfi Lárussyni,
Arnari Péturssyni sem fór í hand-
boltann og fleirum. Maður gleymir
þessum strákum aldrei. Nú horfir
maður bara á boltann í sjónvarpinu.“
Eftir grunnskólann fór Matthías í
Verkmenntaskólann á Akureyri á
uppeldisbraut, en lauk ekki því námi.
Hann var í nokkrum hljómsveitum
fyrir norðan, sú fyrsta var í gagn-
fræðaskóla. „Við vorum bara pollar,
14 ára, og allir í blúsnum. Við vorum
býsna góðir. Hljómborðsleikarinn
var Heimir Freyr Hlöðversson, sem
nú er úti í kvikmyndanámi. Hann er
fantagóður hljómborðsleikari. Minn-
isstæðust er líklega rokksveitin
Frantic þar sem Finnur Jóhannsson
handboltakappi var söngvari.“
Á þessum árum segist Matthías
hafa gripið í fiðluna öðru hverju en
ekki af neinni alvöru. Tíminn fór í að
hlusta á plötur og æfa sig á gítarinn.
„Ég kynntist þremur körlum sem
áttu, og eiga, mikil og góð plötusöfn.
Þetta voru þeir Arne Júlíus Henrik-
sen, fyrsti trommarinn í Baraflokkn-
um, Björn Jónsson og Heimir Ingva-
son. Þeir eru allir miklir blúsarar og
mötuðu mann á tónlist.“
Suður í tónlistarskóla
Matthías flutti suður þegar hann
var 19 ára, fór í skóla FÍH og ætlaði
að læra eitthvað á gítar. Hann var
þar tæpa tvo vetur og hafði þrjá
kennara, en mætti stopult. „Námið
átti ekki við mig. Ég ætlaði ekki að
læra „svona“ á gítar,“ segir Matthías.
Gunnar Eiríksson, mikill blúsmaður,
hringdi og fékk Matthías í hljóm-
sveitina Blues Express. Þeir spiluðu
m.a. á Blúsbarnum, Dubliners og
fleiri stöðum við góðar undirtektir
dyggra blúsunnenda og fleiri.
Matthías var ekki sáttur við
skrykkjótta framvindu námsins í
FÍH. Haustið 1998 ákvað hann,
þremur dögum fyrir inntökupróf, að
sækja um í fiðlunám í Tónlistarskól-
anum í Reykjavík. „Ég fór í inntöku-
prófið, komst inn og hellti mér í fiðlu-
námið. Það var mikil heppni að fá
Mark Reedman fyrir kennara. Við
náðum rosalega vel saman. Hann er
ótrúlega góður kennari og frábær
fiðluleikari. Manni þykir merkilegast
að það skuli ekki bera meira á honum
í tónlistarlífinu.“
Matthías hafði lokið 7. stigi fyrir
norðan, en ekki snert fiðluna svo
neinu næmi í 6–7 ár. Hann byrjaði því
á að rifja upp 7. stigið og lauk 8. stigi
árið 2000. „Það var alltaf stefnan að
fara í einleikarann, en ég lét ekki
verða af því. Ég á pottþétt eftir að
fara utan í fiðlunám á fiðluna. Það er
planið hjá okkur hjónum að fara vet-
urinn 2004 í nám. Þá verður maður
tilbúinn.“
Konan líka í tónlist
Eiginkona Matthíasar er Ágústa
Björk Haarde. „Við hittumst fyrst
11–12 ára gömul. Þá spilaði hún á
selló á Suzuki-móti og við vorum
saman í strengjasveit. Ég man meira
að segja í hvaða fötum hún var.
Ágústa er búin að vera ótrúlega mik-
ið í tónlist. Ágústa var á 5. stigi þegar
hún hætti að læra á selló. Síðan lærði
hún á píanó og hætti á 4. stigi. Síðan
fór hún í söngnám í Tónlistarskólan-
um í Reykjavík og þar kynntumst
við. Hún er nú í hléi frá í söngnáminu.
Við giftum okkur um síðustu jól.“
Matthías segist hafa haft nóg að
gera frá því hann lauk 8. stiginu.
Hann hefur verið að spila í ýmsum
hljómsveitum, sýningum, leikhúsi og
undir borðum með Óskari Einarssyni
píanóleikara. Þeir spila einnig saman
í Clapton-sýningunni og sýningu
Borgarleikhússins. „Það er ótrúlega
hvetjandi að spila með Clapton-geng-
inu og ekki síður í leikhúsinu. Það er
skemmtilegur vinnustaður, léttur og
skemmtilegur andi þar. Við spilum
fjórir í „Boðorðunum níu“, Óskar, Jó-
hann Ásmundsson á kontrabassa og
Stefán Magnússon á gítar. Ég spila á
fiðlu. Við fáum líka að sprikla svolítið
á sviðinu. Svo er ég á fullu með Sin-
fóníuhljómsveit Norðurlands. Fer
alltaf norður, æfi og spila með henni.
Það er verið að leggja á ráðin um
Grænlandsferð í september.“
Ákvarðanir á síðustu stundu
Matthías er búinn að koma sér upp
tölvuhljóðveri og er aðeins farinn að
þreifa fyrir sér í að semja og útsetja.
En stendur til að draga fram
fótboltaskóna aftur, líkt og fiðluna?
„Það er alltaf verið að bjóða mér í
innanhússbolta og ég hef verið á leið-
inni í tvö ár. Maður fer í líkamsrækt-
ina og reynir að hreyfa sig aðeins.
Annars sit ég mikið heima, hlusta á
tónlist og horfi á tónlistarmyndbönd
sem ég kaupi úti eða panta að utan.
Ég er að kenna á gítar og fiðlu í Tón-
skóla Eddu Borg og hef aðeins feng-
ist við einkakennslu á gítar. Segi
mönnum til sem langar að prufa blús-
inn. Það eru ótrúlega margir Cream-
og Clapton-karlar sem eiga gítar
heima og blúsa yfir bjórnum.“
Hvað varðar framtíðaráformin
segir Matthías að erfitt sé að segja
nákvæmlega til um þau, en tónlistin
verði þar í fyrirrúmi ásamt fjölskyld-
unni.
Blúsgítar
og klassísk fiðla
Matthías Stefánsson hljóðfæraleikari,
stundum kallaður „Matti fiðla“, er öllu
þekktari fyrir gítarplokk en fiðlustrokur.
Guðni Einarsson ræddi við Matthías um
blúsinn, klassíkina og knattspyrnuna sem
lögð var á hilluna.
gudni@mbl.is
Matthías Stefánsson.
Morgunblaðið/Golli
SKÚTUVOGI 11
Opnum kl. 12 í dag
Afgreiðslutími:
Mán.–fös. 12–18 • Lau. 10–17 • Sun. 12–17
Verðdæmi:
1.000 kr. slár
með buxum og pilsum
Jakkar frá 2.000 kr.
Kjólar frá 1.500 kr.
Peysur frá 800 kr.
Skór frá 1.500 kr.
Bolir frá 300 kr.
Barnaföt frá 500 kr.
Sokkabuxur frá 200 kr.
Sokkar frá 50 kr.
LAGERSALA
Barna-, dömu- og herrafatnaður
af heildsölulager okkar
Opið 1. maí