Morgunblaðið - 30.04.2002, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 ÞRIÐJUDAGUR 30. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Einar Hjalte-sted fæddist á
Öxnalæk í Ölfusi 27.
ágúst 1925. Hann lést
á hjarta- og lungna-
deild Landspítalans
við Hringbraut 22.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Lárus Péturs-
son Hjaltested, f. í
Reykjavík 22. febrúar
1892, d. 8. júní 1956,
og Sigríður Guðný
Jónsdóttir Hjaltested,
f. í Reykjavík 6. jan-
úar 1896, d. 12. febr-
úar 1980. Þau ráku lengst af bú-
skap á Vatnsenda við Elliðavatn.
Systkini Jóns eru Sigurður, f. 11.
júní 1916, d. 13. nóv. 1966; Pétur, f.
11. apríl 1918, d. 27. sept. 1996;
Katrín, f. 21. maí 1920; Sigurveig,
f. 10. júní 1923; Anna, f. 23. maí
1932; og Ingveldur, f. 22. maí 1934.
Hinn 28. nóvember 1947 kvæntist
Jón Fríðu Sigurveigu Kjærnested,
f. í Hafnarfirði 25. nóvember 1926,
dóttur hjónanna Halldórs Elías-
sonar Kjærnested matsveins, f. í
Þverdal í Aðalvík 20. júlí 1897, og
Margrétar Halldóru Guðmunds-
dóttur, f. á Fjöllum í Kelduhverfi
28. desember 1897. Börn Jóns og
Fríðu eru: 1) Stefán, f. 22. desem-
ber 1948, kvæntur Önnu Ragn-
heiði Möller, f. 18. ágúst 1952, eiga
þau þrjár dætur og dótturdóttur;
2) Sigríður, f. 28. mars 1952, gift
Elmari Geirssyni, f. 25. júlí 1948,
þau eiga tvær dætur og dótturson;
3) Grétar Mar, f. 21.
febrúar 1954, kvænt-
ur Sigrúnu Gróu
Kærnested, f. 30.
mars 1954, eiga þau
þrjú börn; 4) Margrét
Halldóra, f. 4. nóv-
ember 1955, gift
Halldóri Ólafi Sig-
urðssyni, f. 17. maí
1953, börn þeirra eru
þrjú; 5) Lárus, f. 2.
apríl 1959, sambýlis-
kona Dóra Björk E.
Scott, f. 23. mars.
1965, eiga þau fimm
börn; 6) Davíð, f. 21.
júlí 1968, sambýliskona Sigrún
Ingvarsdóttir, f. 8. september
1971, eru börn þeirra tvö.
Jón ólst upp á Vatnsenda við El-
liðavatn. Hann lauk námi frá iðn-
skólanum í Reykjavík 1946, síðan
vélvirkjanámi í Vélsmiðjunni
Héðni 1948, vélstjóraprófi frá Vél-
skólanum í Reykjavík 1950 og raf-
magnsdeild sama skóla 1951.
Hann var vélstjóri á togurum til
1953, vann síðan allan sinn vinnu-
feril sem vélstjóri og síðar sem yf-
irverkstjóri hjá Áburðaverksmiðj-
unni í Gufunesi. Hann sat í stjórn
og trúnaðarráði Vélstjórafélags
Íslands um árabil. Hann var vara-
formaður í stjórn Sparisjóðs vél-
stjóra frá 1964 til 2001. Hann var
einnig virkur félagi í Oddfellow-
reglunni frá 1956.
Útför Jóns fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Það er erfitt að setjast niður til
þess að skrifa minningargrein um
tengdaföður okkar Jón Einar Hjalte-
sted sem lést 22. apríl sl. Heilsan
hafði að vísu versnað hratt síðustu
mánuði en samt trúðum við að hann
mundi ná sér aftur eftir að hann
veiktist alvarlega rúmri viku áður en
hann lést. En þó að baráttujaxl væri
var við ofurefli að etja.
Margar minningar hafa sótt á hug-
ann síðustu daga. Allt frá því að við
fórum að venja komur okkar í Rauða-
gerðið og urðum tengdadætur þeirra
Jóns og Fríðu með nokkurra ára
millibili, sú fyrri fyrir um 30 árum.
Barnabörnin bættust í hópinn og
fjölskyldan stækkaði ört með tilkomu
fleiri tengdabarna og enn fjölgaði
barnabörnunum.
Kátastur var Jón með allan sinn
hóp í kringum sig, hvort heldur var í
Rauðagerði eða á Vatnsenda og nú
síðustu árin í Furugerði. Þau hjón
Jón og Fríða, sem höfðu verið gift í
tæplega 55 ár, voru afar samhent og
hlúðu vel að sínum. Missir fjölskyld-
unnar er mikill en mestur er þó miss-
ir Fríðu. Saman stóðu þau fyrir
mörgum ánægjulegum samveru-
stundum fyrir alla fjölskylduna. Nú
hvílir sorg og söknuður yfir hópnum.
Við kveðjum kæran tengdaföður
með þessum línum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Anna og Sigrún.
Fyrir rúmum 30 árum var mér tek-
ið opnum örmum á heimili þeirra
hjóna Jóns og Fríðu. Þá skynjaði ég
strax þvílíkur öðlingur Jón var.
Hjartahlýrri manni hef ég varla
kynnst og örlæti hans var óendan-
legt.
Ráðagóður var þessi menntaði vél-
stjóri með afbrigðum og fyrstu hjú-
skaparárin lyfti ég helst ekki hamri
án þess að leita ráða hjá Jóni fyrst.
Jón mátti ekkert aumt sjá og sem
stjórnarmaður Sparisjóðs Vélstjóra
sat hann ófá kvöldin eða um helgar og
reyndi að greiða úr vandamálum við-
skiptavina bankans.
Hrókur alls fagnaðar og söngmað-
ur góður var hann. Frægar voru
ítölsku aríurnar sem hann söng á eig-
in ítölsku, af mikilli innlifun, á björt-
um sumarnóttum, hvort heldur við
Vatnsendavatn, á Laugarvatni eða
við Skálmafjörð fyrir vestan.
Afi Jón var mikill fjölskyldumaður
og nutu börnin, tengdabörnin og
barnabörnin ástúðar Jóns og Fríðu í
ríkum mæli.
Nú þegar þessi ljúfi maður er allur
og minningar streyma fram, sést enn
betur hversu stór hluti af lífi fjöl-
skyldunnar Jón var.
Hans er sárt saknað.
Hvíl í friði, kæri tengdafaðir.
Elmar Geirsson.
Dauðinn er svo sannarlega óum-
flýjanlegur, en samt er eins og maður
sé aldrei tilbúinn að kveðja ástvini
sína þegar stundin rennur upp. Það
er svo margt ógert og margt ósagt.
Það var því mikill söknuður sem
fylgdi því að kveðja hann tengdaföður
minn, á dánarbeði hans, jafn ljúfan og
hjartahlýjan mann sem hann hafði að
geyma.
Hann var ávallt glaðvær og glettin,
hrókur alls fagnaðar, mikill söngmað-
ur og tónlistarunnandi. Þó áttu óp-
erur og aríur, sungnar af góðum ten-
órum og sópransöngkonum, helst
huga hans. Hann tók mjög oft lagið á
góðum stundum, söng þá gjarnan ein-
söng fyrir hópinn, svo fallega og þýtt
og líka hátt og sterkt, þegar við átti,
að manni fannst hann ætti heima með
bestu tenórum heims. Maður heyrði á
honum að draumur hans sem ungs
manns var að læra söng, en aðstæður
leyfðu ekki. Hann fékk draum sinn að
litlu leyti uppfylltan á eftirminnilegri
stundu í maí 1983, þegar Jón, þá orð-
inn 58 ára gamall, söng einsöng með
karlakór Áburðarverksmiðjunnar,
undir stjórn Lárusar Sveinssonar, í
Félagsgarði í Kjós. Hann var stoltur
af þessum heiðri, en þó ekki alveg
fullkomnlega ánægður með sjálfan
sig, taldi sig þurfa meiri þjálfun til að
ná að fullkomna verkið. Við vorum
ekki síður stolt áhorfendurnir og
gleymum ekki þessari skemmtilegu
stund.
Hinn síðari ár fengu þau hjón mik-
inn áhuga á gróðurrækt við sumarhús
sitt við Elliðavatn, loks þegar þau
gátu girt svæðið tryggilega fyrir
ágangi búfjár. Þar hafa þau dvalið í
um 50 ár, öllum þeim stundum sem
mögulegt var yfir sumartímann.
Byggðu þau sér mikinn sælureit, þar
sem öll stórfjölskylda þeirra safnaðist
oft saman. Þótt húsið væri lítið var
alltaf pláss fyrir alla. Þetta er staður
sem öll börn þeirra, tengdabörn og
barnabörn eiga margar og ljúfar
minningar um, við leiki, veiðar og
ekki síður að borða og skemmta sér
saman. Þau voru svo einstaklega
gestrisin hjónin og góð heim að
sækja, bæði í sumarhúsið og á heimili
þeirra í Rauðagerði og síðar í Furu-
gerði og ótrúlegt hvernig Fríða hefur
alltaf getað töfrað fram kræsingar,
jafnvel þegar þeirra var síst von.
Það eru orðin nokkuð mörg ár síð-
an við vissum að Jón gekk ekki alveg
heill til skógar, þótt úrskurður um
það hafi ekki legið fyrir fyrr en fyrir
2–3 árum. Ég minnist þess fyrir um
ellefu árum þegar við hjónin og börn
okkar, Davíð og Berglind, fórum með
Fríðu og Jóni í sumarhús, vestur í
Skálmarfirði í Austur-Barðastrand-
arsýslu. Afinn lagði þá mikla áherslu
á að kynna fjögurra ára snáðanum
ævintýraheim fjarðarins, sem m.a.
fólst í því að leggja net í sjó og vitja
þeirra á morgunfjörunni milli kl.
fimm og sex að morgni næsta dags.
Þegar farið var til baka úr fyrstu vitj-
un þurfti að ganga upp háan sjávar-
kamb. Þegar við náðum brúninni með
hvíldum var Jón helblár og taldi ég
þetta hans síðustu stund. Hann bað
mig segja ekki frá þessu og síst af öllu
Fríðu, því hann vildi ekki hræða hana
að óþörfu. Þrátt fyrir ýmsar rann-
sóknir, sem flestar beindust að hjart-
anu, sem reyndist alltaf í fínu lagi,
kom seint í ljós að asbest mundi hafa
sest í lungu hans frá fyrstu árum
vinnu hans í Áburðarverksmiðjunni.
Það var á þeim árum vinsælt bygg-
ingarefni, áður en hættur þess fyrir
heilsu fólks komu í ljós.
Þetta reyndist Jóni oft erfitt og
mikill farartálmi, ekki síst hin allra
síðustu ár.
Ég er þakklátur fyrir þær stundir
sem ég og fjölskylda mín höfum feng-
ið notið samveru Jóns, sem föður,
tengdaföður og afa. Sannarlega hefð-
um við óskað eftir að þær hefðu orðið
fleiri.
Blessuð sé minning hans.
Halldór Ó. Sigurðsson.
Elsku afi. Orð fá því vart skilað
hversu sárt við munum sakna þín.
Hvernig þú hafðir áhrif á alla sem
voru í návist þinni með léttri lund og
óhefluðu málfari.
Vatnsendinn var þinn staður og
mun alltaf vera. Við munum það vel
hversu gott var að geta komið í bú-
staðinn þinn við vatnið og koma að
þér skælbrosandi af fögnuði við að fá
okkur til þín, þar sem við gátum haft
góðan dag með mat og drykk. Aldrei
leiddist okkur að koma til þín og eyða
þar deginum.
Í sælli minningu, þín barnabörn,
Jón Friðrik, Arnar Þór og
Hildur Margrét.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku afi, núna ert þú farinn frá
okkur, farinn til himna. Við eigum eft-
ir að sakna þín óskaplega mikið og
það verður mjög skrýtið að koma í
heimsókn í Furugerðið og á Vatns-
enda og hitta þig ekki þar. Frá því á
mánudag þegar þú kvaddir þennan
heim höfum við verið að fara yfir allar
þær minningar sem við eigum um
þig, þær minningar munum við alltaf
geyma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Takk fyrir allt elsku afi,
Fríða, Anna Sif
og Þóra Margrét.
Meðal fyrstu minninga okkar af
honum afa var þegar við lágum á
hlýja og mjúka maganum hans þegar
hann sat fyrir framan sjónvarpið. Í
stað þess að standa upp þegar þátt-
urinn var búinn hallaði hann stólnum
aftur og leyfði okkur að klára lúrinn.
Afi hafði ávallt nóg af hlýju og ást fyr-
ir öll fjórtan barnabörnin sín og átti
lag með að láta þeim líða eins og sér-
JÓN EINAR
HJALTESTED
(
)   

  "BE"53
.

 '! $:$ $+&,*  #)
#F
,


1 

(+
$%&!$%G% &+' ' $ , %$&:&+' *+
"$&:&G% &+' *+
++!$%G% &+' ' $
#
# *+
&:&+'&, %$G% &+' *+ ,$'$
* +
    #+#-+*%#+#+#-+
"
G "B6/0


0$ $ F
  !$


   5

 

* 
 *
 &)+" ( ' $
6 +" ( *+



 
    



 

 

    
 
!"!!! 
#$#
 
%" &  
'$ !!
       !" 
 ##$ #!!%#

 %""#!!%#
$ ## &' () !" 

$ #(  #!!%#
*!&' + ,#"!" 

 #!!%#
     %  # ',,-'#.
6
/5
6
.

 0&&%$;
 $ $:$ $
9.*4 &% -&:
,


%+ 
7
  *#*  


* 


0 00


&)+  '& ' $ (
) H


.

,=3
"
(9 %%*+$
9&$ $:$ $
,9)+$1
 !
,
 
. /

$ 
,9*+ +
 %,9*+ +
(
)   

   
 5.
.

(9
%%  -&:

+ &2#

&$


 
    5* 

 
7
. 8   
  %4''
6 +++%$# -%
$%: ' $

(+
$%: ' $ , %$
$%& *+
G %&
$%: ' $
3$ +
$%: ' $ = %:& = %: *+

 # -%
$%: ' $ -+
!$ *+
&:&+'&
$%: *+ ,4= 
$%() ' $
#+#-+*%#+#+#-+