Morgunblaðið - 07.07.2002, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 2002 31
✝ Gunnar HalldórSteingrímsson
fæddist á Flateyri
23. desember 1922.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 28.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Steingrímur Árna-
son, útgerðarmaður
á Flateyri og í Kefla-
vík, f. 31.5. 1889, d.
29.11. 1972, og fyrri
kona hans, Kristín
Hálfdánardóttir, f.
28.10. 1889, d. 1927.
Seinni kona Stein-
gríms var Gréta Þorsteinsdóttir, f.
1892, d. 1973. Bræður Gunnars
eru Kjartan, útgerðarmaður, f.
16.6. 1918, d. 16.7. 1981, var
kvæntur Ingibjörgu Jónsdóttur,
fóstru og eru börn þeirra tvö auk
dóttur sem hann átti áður; Hálf-
dán, f. 26.9. 1920, fv. fram-
kvæmdastjóri Steindórsprents og
Gutenberg, kvæntur Ingibjörgu
Steindórsdóttur og eru börn
þeirra þrjú. Gunnar kvæntist 24.3.
1944 Guðbjörgu Þorsteinsdóttur,
hárgreiðslukonu, f. 10.10. 1918.
Hún er dóttir Þorsteins M. Jóns-
og í Reykjavík. Hann stundaði
nám á Núpi 1938–39. Gunnar var
sölumaður hjá Heildverslun Árna
Jónssonar, Óskari Magnússyni og
Heklu, en stofnaði, ásamt Páli H.
Pálssyni, Heildverslunina Heimi
hf. 1941. Hann keypti Hótel Gull-
foss á Akureyri 1943 og átti og rak
skóverslunina M.H. Lyngdal 1946
auk þess sem hann byggði og átti
Hafnarstræti 100 á Akureyri og
átti og gerði út skipið Sverri EA
20 ásamt Kjartani, bróður sínum.
Hann átti Gunnarsbúð í Reykjavík
1950, var matsmaður, verkstjóri,
starfsmaður hjá Viðskiptaskrá og
Heimilispósti, var 1960 vörubíl-
stjóri hjá Síldarverksmiðjum rík-
isins á Seyðisfirði og Söltunarstöð
Hertiviks á Vopnafirði og um tíma
sölumaður hjá Sælgætisgerðinni
Mónu. Þá starfaði hann hjá Jarð-
borunum ríkisins, var gæslumaður
við Kleppsspítala 1975, starfsmað-
ur Álversins í Straumsvík og fyrsti
gæslumaður SÁÁ í Reykjadal
1977. Hann starfaði hjá Aðalverk-
tökum 1983, hjá Steintaki hf. og
síðan hjá Brauðgerð Mjólkursam-
sölunnar í Reykjavík auk þess sem
hann hefur stundað ýmis önnur
störf hér á landi og í Færeyjum, á
Álandseyjum, Grænlandi, í Alaska
og Svíþjóð.
Útför Gunnars verður gerð frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ á
morgun, mánudaginn 8. júlí og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
sonar, skólastjóra á
Akureyri, og Sigur-
jónu Jakobsdóttur,
húsmóður og leik-
konu. Börn Gunnars
og Guðbjargar eru
Halldóra Kristín, f.
26.7. 1944, búsett í
Anchorage í Alaska,
gift Bjartmari Svein-
björnssyni, prófessor
og eiga þau tvö börn,
Önnu og Björn; Þor-
steinn Metúsalem,
prentari, f. 2.9. 1945,
d. 16.5. 1982, var
kvæntur Ingibjörgu
Valdimarsdóttur, handavinnu-
kennara og eru börn þeirra þrjú,
Valdimar, Ingibjörg og Gunnar
Bragi, barnabörnin eru fimm;
Steingrímur, leiðsögumaður, f.
27.4. 1947, var kvæntur Vigdísi
Hjaltadóttur, kennara, dóttir
þeirra er Hulda; Gunnar Halldór,
stýrimaður, f. 13.10. 1958, var
kvæntur Eddu Ólafsdóttur Olsen
og eiga þau þrjár dætur, Kristínu
Hrönn, Lilju Björgu og Bergþóru
Sól.
Gunnar ólst upp í Njarðvík,
Vestmannaeyjum, á Sauðárkróki
Hann afi minn, Gunnar Stein-
grímsson, var einstakur maður. Í
mínum augum, sem lítil stúlka, var
hann allt öðruvísi en allir aðrir afar.
Gunnar afi var fíkinn í ævintýri.
Hann var flökkumaður og heims-
ferðamaður. Hann bjó á Grænlandi,
í Svíþjóð, Færeyjum og Alaska og
þar eignaðist hann marga góða vini.
Afi hafði djúp áhrif á mig og hann
sagði mér margar skrýtlur og sögur
í gegnum árin; þær koma fram í
hugann þegar ég hugsa til hans
núna. Það er ómögulegt að lýsa
manneskju í örfáum orðum eða í
nokkrum málsgreinum og þó að ég
myndi skrifa fleiri blaðsíður þá
mundi það ekki komast til skila. Allt
sem ég get gert er að nefna nokkur
atriði sem koma fyrst í hugann.
Hann skrifaði mér oft bréf og kort
og ég er mjög þakklát að hafa þessar
minjar um hann sem hjálpa mér að
muna eftir fleiri sögum og atvikum
sem gerir líf mitt ríkara. Ég geymi
þau í litlum kassa og hef nú síðustu
dagana verið að lesa þau enn einu
sinni.
Einu sinni, þegar ég var rúmlega
tvítug og bjó í Svíþjóð, kom hann og
bjó hjá mér í mánuð. Hann hjálpaði
mér í garðinum, gróðursetti, eyddi
illgresi og sló flötina. Hann keypti
rósarunna og gróðursetti hann beint
undir eldhúsglugganum svo að ljúf-
ur rósailmurinn barst inn í húsið
þegar ég opnaði gluggann á morgn-
ana. Hann fór á fætur eldsnemma á
morgnana, fór í sundskýluna og
gúmmístígvélin og fór út í garð til að
gera Tai-Chi morgunleikfimi – sem í
senn vakti undrun og hrifningu ná-
grannakvennanna! En það var ein-
mitt það sem hann ætlaði sér. Hann
hafði mjög gaman af fólki og að
koma því á óvart.
Klæðaburður hans var líka sér-
viskulegur. Hann skipti um útlit í
hvert skipti sem ég sá hann. Þegar
ég var í gagnfræðaskóla bjó hann
um tíma hjá okkur í Alaska. Einn
daginn þegar hann kom til að ná í
mig eftir skóla hafði hann krúnurak-
að sig, látið setja eyrnalokk í annað
eyrað og var klæddur í svartar galla-
buxur og eldrauða skyrtu. Bekkjar-
félagar mínir voru agndofa þegar
þeir sáu hann koma, hann var ekkert
líkur neinum öfum sem þeir þekktu.
Þegar ég hugsa til baka geri ég
mér grein fyrir því að sögurnar sem
hann sagði og atburðirnir sem ég
varð vitni að voru endurspeglanir
mikillar hugmyndaríki og greindar.
Skopskyn hans og fyndni hvarf aldr-
ei, ekki einu sinni eftir að hann fékk
heilablóðföllin. Hann var alltaf ein-
stakur. Skömmu áður en hann dó
sagðist hann vera að vinna að því að
bæta heilsuna svo að hann gæti aft-
ur heimsótt okkur öll í Alaska. Ég
veit að ég tala fyrir hönd okkar allra
í Alaska, mömmu og pabba, ömmu
og bróður míns, þegar ég segi að við
vonum að andi hans sé með okkur.
Ég mun aldrei gleyma þessum
sérstaka manni sem hafði mun dýpri
áhrif á mig en hann hefði nokkurn
tíma getað ímyndað sér. Ég sakna
hans mjög og það gerir öll okkar
fjölskylda en ég veit að þessi þreytti
ferðamaður var tilbúinn að yfirgefa
heiminn og hvíla sig.
Anna Bjartmarsdóttir.
Mig langar til að skrifa örfáar lín-
ur um afa minn, Gunnar H. Stein-
grímsson. Hann hafði mjög gaman
af ferðalögum og nýju umhverfi svo
það er kannski viðeigandi að ég skuli
sitja hér mitt inni í bananaekrum
Ekvador og hugsa til hans.
Ég vildi að ég ætti skýrari end-
urminningar um afa. Það eru til
margar sögur um okkur þegar ég
var smástrákur en sjálfur man ég
ekki vel eftir þeim. Uppáhaldssagan
mín er þegar ég fór norður til Sví-
þjóðar með fjölskyldunni. Afi kom
og var hjá okkur. Honum fannst það
óeðlileg hegðun hjá fjögurra ára
barni að ganga í kringum drullupoll-
ana svo að hann stökk útí einn poll-
inn sjálfur og stappaði þar og sagði
mér að svona færi maður að því!
Seinast þegar ég sá afa bjó hann á
Hrafnistu. Við fórum í göngutúr um
Laugardalinn og fengum okkur
rjómaís. Hann var í Grænlands-
jakkanum sínum með Baskahúfu;
klæðaburður hans var alltaf sérstak-
ur. Ég sá samt að hann var ekki
ánægður – hann hafði alltaf verið
mjög sjálfstæður en nú fannst hon-
um hann vera fjötraður.
Ég er feginn að hann er aftur
frjáls ferða sinna.
Björn Bjartmarsson.
Kæri afi minn.
Þú varst uppáhalds afi minn og
munt alltaf vera það. Ég man alltaf
þegar þú áttir heima í Svíþjóð og ég,
pabbi og litla systir mín komum til
þín …ohh, ég mun aldrei gleyma
þeim tíma. Mér fannst æðislega
gaman. Við gerðum allt saman. Við
tíndum jarðaber og þú gafst mér
rautt og flott hjól. Ég var svo ánægð
með það. Ég var átta ára þarna og
þú gafst mér kaffi í fyrsta skipti
…ojj, hvað mér fannst það vont.
Þú varst frábær afi. Þú reyndir
líka að kenna mér sænsku og það
gekk mjög illa hjá mér, en þú varst
mjög þolinmóður… En þegar þú
komst aftur til Íslands og varðst
mjög veikur, þá varð ég svo leið.
Með tímanum byrjaðir þú að gleyma
mér. Og síðan vissir þú ekki hver ég
var. Ég varð svo sár. Síðan sá ég þig
daginn áður en þú lést og þá varstu
svo veikur. Þú gast ekki talað við
mig, þú hélst bara í höndina á mér
og horfðir á mig. Mig langaði svo að
fara að gráta en ég þorði það ekki.
Ég mun ávallt sakna þín og minn-
ast þín.
Þín afastelpa
Kristín Hrönn.
Stundum er það þannig, þegar
maður er barn að aldri þá finnst
manni að fólk sé til staðar að eilífu.
Og það var líka svo um Gunnar afa.
En eins og hann sagði sjálfur þá var
hann enginn venjulegur afi, hann
var ævintýramaður að eðlisfari og
átti mjög auðvelt með að blanda geði
við fólk. Hann var óhræddur að tak-
ast á við nýja hluti bæði í starfi og í
leik bæði innanlands og utan.
Margar góðar minningar eigum
við systkinin þegar kom í heimsókn
og sagði okkur sögur utan úr heimi,
þá gaf hann okkur oft skemmtilega
minjagripi sem hann hafði valið af
kostgæfni og hugmyndaflugið var
einstakt. Alltaf var eftirvæntingin
mikil eftir jólapökkunum frá afa sem
lengi vel bjó í Svíþjóð og víðar á
Norðurlöndum, frumlegri og
skemmtilegri jólagjafir voru vand-
fundnar. Afi fylgdist vel með sínu
fólki þótt hann væri ekki á Íslandi.
Hann hafði einstakt lag á að skrifa
skemmtileg bréf og gat komið
spaugilegu hliðum lífsins vel til skila
á sinn einskæra hátt. Eitt bréf á
mann það vantaði ekki, engin útund-
an. Það voru mörg gullkornin sem
voru skrifuð og greinilegt að hann
skemmti sér ekkert síður en við sem
fengum bréfin. En öllu gamni fylgdi
nokkur alvara, því hann fylgdist vel
með því sem við vorum að fást við og
fengum við jafnan jákvæða hvatn-
ingu á hans skemmtilega hátt.
Þegar afi kom heim á sumrin fór
hann oft með okkur í sumarbústað-
inn á Laugarvatni, þar leið honum
vel en hann hjálpaði vel til með pabba
þegar húsið var byggt. Þar tók hann
iðulega morgunbaðið og leikfimisæf-
ingar í læknum. Afi var merkilegur
maður og átti fáa sína líka. Hann
mun alltaf eiga sérstakan stað í
hjörtum okkar systkinanna. En
minningarnar lifa áfram og við þökk-
um fyrir góðar samverustundir. Hvíl
í friði.
Valdimar, Ingibjörg
og Gunnar Bragi.
Það segir mikla sögu um Gunnar
H. Steingrímsson og vinsældir hans
meðal samferðamanna hversu oft
maður var spurður um hann eftir að
hann fór að dvelja langdvölum í út-
löndum. Hann var raunar ógleyman-
legur öllum sem kynntust honum.
Sérstæður lífsferill hans og ærið við-
burðaríkur átti líka hlut að.
Hann hafði á sínum tíma sótt fundi
í félaginu Ungir pennar sem var fé-
lagsskapur ungskálda þess tíma.
Sumir héldu þá að hann ætlaði sér að
verða skáld en svo varð ekki því hug-
ur hans hneigðist í auknum mæli að
sölumennsku og rekstri fyrirtækja.
Í endurminningabók sinni Fundnir
snillingar segir Jón Óskar frá því
þegar hann gerðist sölumaður hjá
Gunnari og fór með strandferðaskip-
inu Súðinni. Þeir sem enn muna
Gunnar frá þessum árum segja hann
ekki síst minnistæðan vegna þess
hve glæsilega hann var ætíð klædd-
ur og hafði fágaða framkomu.
Gunnar H. Steingrímsson var
glæsilegur að vallarsýn, hár maður
og herðabreiður og samsvaraði sér.
Hann hafði dökkt hrokkið hár, var
dökkbrýnn og ekki laus við að vera
stórskorinn en það gerði hann svip-
meiri. Hann lagði ætíð gott til mála
og hafði bætandi áhrif hvar sem
hann var. Hann rak eða átti aðild að
rekstri fjölda fyrirtækja en var auk
þess stundum launþegi og þekkti því
til beggja vegna við borðið eins og
hann sagði sjálfur. Þrátt fyrir tengsl
við ýmsa framámenn í stjórnmálum
gaf Gunnar sig ekki að pólitík og var
það ekki af áhugaleysi á þjóðmálum
heldur mun hann hafa orðið á milli
skips og bryggju í þeim boðaföllum
sem stórviðri Jónasar Jónssonar frá
Hriflu færðu yfir landið.
Eins og að líkum lætur hafði
Gunnar frá mörgu að segja af veg-
ferð sinni innanlands og utan, fólk
safnaðist að honum hvar sem hann
kom, best tókst honum upp þegar
hann sagði frá ævintýrum sínum í
sölumennskunni, hafði gríðarlega
frásagnargáfu og söng ef hann vildi.
Síðustu æviár hans voru dapurleg
en hann gældi lengi við þá blekkingu
að hann mundi hressast eins og Eyj-
ólfur forðum og geta aftur gengið á
vit gleðinnar.
Ég tel að allir samferðamenn
Gunnars H. Steingrímssonar muni
eiga um hann góðar minningar.
Jóhann Már Guðmundsson.
GUNNAR H.
STEINGRÍMSSON
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Önnumst allt er lýtur að útför.
Hvítar kistur - furukistur
- eikarkistur.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is

 




  
     
 

      



 
  
 

 


 







 

 
   
 

 



  
   !"
#  

$
     
!"
!# $" "" %&' "" 

"$
!# $" 
 # (  
)
*
!# $" ) "
# %&
+" 
, 
!#  
$!- "-. "&

 


 
  

 



 


 


  
  !"
   
 
 
 

  




   
!

"
  
  #
 $


 &    '(
#$ %$&&

&'  () 
$* +, $$&&
) &
$
$*
)- 
$* .-   / $&&

  
$* #0'  #$$&&
 ))