Morgunblaðið - 07.07.2002, Side 36
MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Gerða mín.
Tárin mín full af gleði og
trega.
Trú þú mér gafst, ég hef
með mér.
Að borinn er uppi af
börnum er gefa
mér minningu besta, ég á
þau með þér.
Hjarta mitt er þitt, sagði ég ör-
stuttu eftir að ég kynntist þér. Það
stendur enn í hringnum sem ég síðar
gaf þér og stendur enn í huga mér.
Við fundum þegar við kynntumst að
sálufélaginn var fundinn. Það var
eins og við hefðum lokið leit sem
hafði staðið lengi. Eins og við hefð-
um þekkst alla tíð. Við töluðum oft
um hvað við værum heppin að hafa
fundið hvort annað svo snemma á
lífsleiðinni, margir leita allt lífið og
finna aldrei. Ólíkur bakgrunnur
hafði ekkert að segja, við höfðum
fundið hvort annað og vorum ham-
ingjusöm. Elskuðum hvort annað
skilyrðislaust og í raun vissi ég að ég
hafði elskað þig alltaf.
Þegar örlögin leiddu okkur saman
í júlí ’93 snerist líf mitt við, þú kennd-
ir mér að meta litlu hlutina í lífinu.
Þú bentir mér á allt það fallega sem
lífið hafði upp á að bjóða, hvattir mig
áfram í átt að markmiðum mínum og
fylgdir mér. Þú skapaðir okkur fal-
leg heimili, hvort sem var í Banda-
ríkjunum, Noregi eða heima á Ís-
landi. Útsjónarsemi og greind þín
endurspeglaðist í öllu sem þú komst
að, hvort sem var nám, vinna eða hið
daglega amstur. Nú missi ég þig,
sálufélaga, vin minn og stóru ástina í
lífi mínu. Þú lifðir hratt, varst uppá-
tektarsöm og ör. Fólk veit samt ekki
að á bak við grímu sem sett var upp á
meðal þess var óörugg og feimin
kona sem naut sín best í rólegheitum
heima.
Það virðist svo stutt síðan við
bjuggum í Ameríku, síðan þú varst
ólétt af börnum okkar. Ég held þér
hafi liðið best þá, þú varst þú sjálf og
sama um hvernig aðrir litu á þig. Það
er mér sárt að hugsa um hvernig við
sáum framtíðina fyrir okkur þá. Hún
var ekki lituð þeim dökku litum sem
svo reyndust verða.
Þegar við sátum fyrir nærri fjór-
GERÐA BJÖRG
SANDHOLT
✝ Gerða BjörgSandholt fæddist
í Reykjavík 8. júlí
1975. Hún lést 6. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Dómkirkjunni 14.
júní.
um árum heima í stofu í
Noregi og ræddum um
sjúkdóminn bulimia
vissi ég harla lítið. Þá
varstu búin að lesa þér
til og skildir að þennan
sjúkdóm bar að taka al-
varlega. Ég taldi,
vegna þess hve meðvit-
uð þú varst og eins og
þú talaðir, að þú næðir
bata.
Eftir að þú fórst að
ræða sjúkdóminn
„þinn“ opinskátt við
alla sem vildu heyra óx
sú trú mín að bata yrði
náð. En í eðli þessa sjúkdóms er
sterk sjálfseyðingarhvöt og hún varð
verri og verri eftir því sem á leið. Þú,
konan sem ég elska, varðst með tím-
anum skugginn af sjálfri þér og við
fundum að við höfðum málað okkur
út í horn. Ég fylgi enn öllum þínum
góðu ráðum og reyni að fylgja upp-
eldishugmyndum þínum, en sárast
er að hugsa til þess að þú með svo
stórt hjarta, alltaf tilbúin að hjálpa,
skulir ekki hafa getað beint því að
hluta inn á við og þegið þær hjálp-
arhendur sem að þér voru réttar. Ég
er þér ekki reiður, heldur stoltur af
þér, að þú hélst uppi baráttu við
sjúkdóminn og reyndir eftir fremsta
megni að láta ekki bugast. Þú skalt
nú hvílast og ná bata á betri stað og
ég mun hugsa um Egil Aaron og Na-
talíu. Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem þú gafst mér með þér og
allt sem þú hefur gefið mér. Ég mun
njóta minninganna um þig um ókom-
inn tíma. Börnin veita mér huggun
og í þeim sé ég þig, þannig muntu lifa
með mér lífið út. Ég elska þig
meira …
Hvert sem líf mitt mun leita
munt þú lifa inni í mér.
Þegar ég kossi konu neita
var það bara komið frá þér.
Þegar á kvöldin þú sofnar
ef þú hugsar um mig,
mundu örlagaþræði þétt ofna
mundu, Gerða, að ég elska þig.
Ægir Örn Sigurgeirsson.
Elsku mamma. Við munum eftir
því þegar þú varst ekki veik og þú
varst svo skemmtileg og svo góð. Við
munum eftir öllum skemmtilegu
ferðunum með þér upp í sumarbú-
stað og þegar þú fórst með okkur í
bíó. Við munum líka eftir kósýkvöld-
unum þegar við leigðum spólu og
kveiktum á kerti og borðuðum snakk
og nammi. Það var svo gaman. Þú
varst besta mamma í heimi. Við
söknum þín voðalega mikið og hugs-
um alltaf um þig þegar við biðjum
bænirnar á kvöldin. Við vitum að þú
ert engillinn okkar sem verndar okk-
ur og elskar. Við vitum líka að þú ert
nú hjá guði og hann ætlar að lækna
þig.
Bless, elsku mamma, og hvíl í friði.
Egill Aaron Ægisson,
Natalía María Helen
Ægisdóttir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Gerða Björg.
Þegar hann pabbi hringdi í mig
um kvöldið 5. júní og sagði mér að þú
hefðir verið flutt mikið veik inn á
spítala brá mér nokkuð, en þó ekki,
því þú varst búin að vera svo mikið
veik lengi. Áður en ég fór að sofa um
kvöldið hringdi ég í Ægi bróður.
Hann var nýkominn heim af spítal-
anum og ætlaði að reyna að hvíla sig
svolítið og sagði að útlitið væri betra
en þeir hefðu haldið í fyrstu, líklega
myndir þú sigra þessa orrustu, þó
stríðinu væri ekki lokið. Ég var
hrædd og mér leið illa og ég hugsaði
til þín og bað fyrir þér alla nóttina,
elsku Gerða mín. Eldsnemma á
fimmtudagsmorgninum hringdi sím-
inn, ég vildi ekki svara, ég vissi en
vildi ekki vita. Þögn. ,,Kolla mín, hún
er dáin.“ Þessum orðum hans pabba
á ég líklega aldrei eftir að gleyma.
Ég trúði þessu ekki, þetta gat ekki
verið satt. Ég er enn ekki búin að
átta mig á því að þú sért farin fyrir
fullt og allt. En þú lifir áfram með
okkur, Gerða mín, ég get enn heyrt
röddina þína og hláturinn og svo er
hún Natalía litla lifandi eftirmynd
þín.
Þú varst ein sú glæsilegasta kona
sem ég hef þekkt, há og grönn, bein í
baki, alltaf svo vel til höfð og klædd
samkvæmt nýjustu tísku. Ég man
eftir því þegar Ægir bróðir sagði
mér að hann hefði fundið stóru ást-
ina sína, það var fyrir 9 árum, ég
skildi vel að hann hefði kolfallið fyrir
þér, þú varst honum allt. Þið eign-
uðust svo litlu augasteinana ykkar
Egil Aaron og Natalíu 1995 og 1997.
Þið fluttuð út til Noregs, opnuðuð
bakarí og kaffihús og lífið brosti við
ykkur þegar þessi hræðilegi sjúk-
dómur bankaði uppá. Þú varðst mik-
ið veik og þið fluttuð aftur heim. Þér
leið betur og vonin var sterk en svo
veiktist þú aftur og aftur.
Þú barðist hetjulega við átröskun-
arsjúkdóm þinn og allt sem honum
fylgdi, þú áttir góða að og þó þið Æg-
ir hefðuð skilið, hélduð þið áfram að
vera góðir vinir og hann, ásamt for-
eldrum þínum og systkinum, stóð
þétt við hlið þér í baráttunni.
Ég á erfitt með að ímynda mér
hversu mikill sársauki þinn var en ég
veit að hann var mikill, ég er sár og
reið út í kerfið sem mér finnst hafa
brugðist þér. Það er sárt að þurfa að
kveðja þig en ég á mikið af góðum
minningum sem ég geymi í hjarta
mér og seinna meir mun ég segja
börnunum þínum frá þeim. Ég veit
að það hefur verið vel tekið á móti
þér og að núna líður þér vel.
Ég lofa þér því elsku Gerða að
hugsa vel um Ægi og börnin um alla
framtíð. Fjölskyldu þinni og vinum
votta ég mínar dýpstu samúð í þess-
ari miklu sorg.
Guð geymi þig elsku Gerða mín,
sofðu rótt.
Kolbrún Hrund
Sigurgeirsdóttir.
Til hamingju með afmælið, jafn-
aldra mín. Elsku Gerða mín, það er
nú liðinn rúmur mánuður síðan þú
yfirgafst þessa jarðvist og leitaðir
skjóls í annarri vídd, burt frá þeirri
sálarkvöl sem hrjáði þig í kjölfar
þess sjúkdóms sem þú barst. Og
elsku vina, minning þín lifir og mun
lifa í börnunum þínum. Mér finnst
stundum eins og þú sért hérna enn,
því á ólíklegustu stundum, oft á dag
skýtur minningum um þig upp í koll-
inn á mér og ég á erfitt með að með-
taka endanleika dauðans. Ég bið fyr-
ir þér og fjölskyldu þinni á minn
!" !##
$ %
!"# $ %$
$&
# $ " $&
" !" " '" ( ! ) $&
! *+" $& ,- *'#",-
!"# $ " $& %. '"+
!" # $$
% %& " &''%& "
" &''% (
!"
#
#
$
%
!
"#! $ %" & !
"#! $ &
' ! !
! ! ! (! )&*
$
+
#+',* ! !
-#.&* $
/ /,#$
#/ / /,"
!
"
# $
"% &
'! ! ()!**!
+,
,
%
!!"
!" # $$
% "& ## # $$ '()
*+ $
% $(*+ # $$,
!!"
#
$
%
& % ''( "" ') ')(( '' * !
!! " # !$ %##
& '#(%
!%## (%)%
* !!
!! + ,$ !%##
!! + -+ .+!%##
..+* $ ..+* -
!
" #
$ ! % &&
! "# $%$&!!'
%( ) *' %$&!!'
'# + ' "%%( " , "& %$&!!'
*+&
- ' " $&!!'
*+.
' " $&!!' './% +$%%(
! . %$&!!'
+
- %$&!!' 0 ' !.) %%(
$ . %$&!!' / !!1 %%(
+' $'# %$&!!'
2 ! %$&!!' 3+ . )+.$) %(
' " ! '# %%( 4 51'++
6(+'.%%(
1'+$ "# $%$&!!'
&+ '# %$&!!'
'" ) & 7
*+
' . 8