Morgunblaðið - 07.07.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 2002 35
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Kransar - krossar
Kistuskeytingar • Samúðarvendir
Heimsendingarþjónusta
Eldriborgara afsláttur
Opið sun.-mið. til kl. 21
fim.-lau. til kl. 22
Minningarkort
Styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l
Þ
ó
rh
1
2
7
0
6
2
ur spekingur og einnig grallari og
hann komst nærri því að kveikja í sér
þegar hann var að fikta við heima-
tilbúin sprengiefni. Leiðir okkar
lágu svo saman á ný í Reykholtskóla
þar sem ég fór í 9. bekk, lokaár í
skyldu, en Reykholt var héraðsskól-
inn okkar og Óli Jói hafði ákveðið að
fara í framhaldsdeildina þar eftir 9.
bekk.
Reykholtsskóli hafði á árum áður
verið mikilsmetinn héraðsskóli undir
forystu Vilhjálms þrístökkvara, föð-
ur Einars Vilhjálmssonar spjótkast-
ara, og rómaður fyrir mikla íþrótta-
starfsemi. Þegar ég kom þangað
hafði skólinn sokkið niður í tóma
meðalmennsku undir þáverandi
stjórn og nemendur voru mestmegn-
is vandræðaunglingar frá Vestfjörð-
um og Suðurnesjum plús við sveita-
fólkið sem vorum circa 15% af
nemendafjöldanum.
Í Reykholti hélt ég sambandi við
töluvert af Kleppjárnsreykjanem-
endum en hafði lítið af Óla Jóa að
segja. Snorri, bróðir Sigrúnar eig-
inkonu Jóns Sigurðssonar skóla-
stjóra á Bifröst, hafði milligöngu um
að Óli Jói kæmist inn í Bifröst en
Snorri hafði séð að Óli Jói var bráð-
greindur strákur. Þetta var mikið
gæfuspor fyrir Óla Jóa, því ég held
að hann hafi verið á óvissri braut í
Reykholti. Þegar Óli Jói vissi að ég
var á leið í Bifröst einnig, sem var
reyndar að frumkvæði föður míns,
spurði hann mig hvort ég vildi vera
með honum í herbergi á Bifröst og
ég játti því.
Eftir að við komum á Bifröst þá
tók Óli Jói brátt ástfóstri við IBM
system 36 tölvurnar í tölvuherberg-
inu á neðstu hæð og var það með
ólíkindum að hann eyddi heilu nótt-
unum þar niðri. Á vorönn var hann
orðinn sérfræðingur í RPG2 tölvu-
málinu sem notað var á tölvurnar og
var farinn að kenna samnemendum í
tölvufræði.
Eftir að við útskrifuðumst frá Bif-
röst þá heyrði ég lítið af Óla Jóa,
nema það að ég vissi að hann gerði
það gott í tölvugeiranum og var far-
inn að vinna fyrir Visa að mig minnir
í Tékkóslóvakíu. Það sem ég kynnt-
ist af Óla Jóa var að hann var bráð-
greindur strákur, með gullhjarta og
ég veit að veran á Bifröst var meg-
invaldur í því að hann náði þeim ár-
angri sem varð.
Eftir Bifröst héldum við ekki sam-
bandi og ég varð af þeirri ánægju að
hitta konu hans Rut og börn hans.
Ég samhryggist Rut og börnum
þeirra innilega, á tvö ung börn sjálf-
ur og get að einhverju leyti sett mig í
þeirra spor og vona að þau komist í
gegnum þessa raun sem farsælast.
Ég held að fráfall Óla Jóa sé áminn-
ing til okkrar allra hvað lífið er
hverfult og hver stund á þessari jörð
er dýrmæt.
Jón Magnússon.
Besti vinur minn er dáinn. Á
morgni sem þessum erum við vanir
að vera í vinnunni drekkandi kaffi,
glamrandi á lyklaborðið, vinnandi
við hugverkin okkar.
Ég hef alltaf litið upp til Jóa jafn-
vel áður en ég talaði við hann í fyrsta
sinn. Við unnum á sama vinnustað.
Hann var þá að vinna við forritun en
ég var óbreyttur liðsmaður sem leit
upp til þessa mikilvæga manns. Ég
man mjög glöggt þegar ég talaði við
hann fyrst. Það var áhugi okkar
beggja á hljómsveitinni U2 sem
braut ísinn. Þegar ég talaði við hann
í þetta sinn hefði mér aldrei dottið í
hug að ég ætti seinna eftir að njóta
þeirra forréttinda að teljast til vina
hans og fjölskyldunnar hans.
Stuttu eftir að ég útskrifaðist úr
skóla sem kerfisfræðingur bauðst
mér vinna við hugbúnaðarfyrirtæki í
Prag, fyrirtæki sem Jói stofnaði og
átti hlut í. Ég var grænjaxl í þessum
geira en þegar forritun var annars-
vegar var alltaf hægt að fletta upp í
Jóa. Hann var snillingur í forritun,
vann hratt og var ávallt í stóru hlut-
verki í þeim verkefnum sem hann
var þátttakandi í.
Á þessum tíma sem við fjölskyld-
an vorum í Prag mynduðum við
Helga konan, mín vináttusamband
við Jóa og Ruth sem við metum mjög
mikils.
Eftir að við fluttumst aftur heim
til Íslands hafði Jói samband við mig
og fékk mig í verkefni til Tékklands.
Í þetta sinn var fjölskyldan mín ekki
með í för og ég fékk gistingu hjá Jóa
og Ruth. Ég gerðist þar heimalning-
ur og naut gestrisni fjölskyldunnar.
Jói og Ruth áttu mjög fallegt og gott
heimili í Prag. Þegar ég hugsa til
þessa tíma þá minnist ég alltaf Jóa í
húsbóndastólnum, með Ólöfu dóttur
sína í fanginu. Ég minnist þess líka
hve duglegur hann var að fræða Ás-
geir son sinn um heima og geima, en
í hans augum voru geimurinn og vís-
indi af öllu tagi heillandi fyrirbæri.
Jói talaði oft við mig um hæfileika
Ásgeirs til náms. Hann var stoltur af
syni sínum. Jói bar mikla virðingu
fyrir góðri menntun og augljóst að
hann vildi allt til þess vinna að börn-
in hans fengju tækifæri til þess að
njóta góðrar menntunar.
Jói mat fjölskylduna mikils og ég
man það á meðan við unnum saman í
Prag hversu duglegur hann var að
hafa samband við fjölskylduna, hvort
sem það voru Ruth og börnin eða
fólkið hans heima í Borgarfirði. Það
var skemmtilegt að upplifa þann
tíma þegar hann og bræður hans
fóru að hafa meira samband sín á
milli. Jói var afskaplega stoltur af
bræðrum sínum og talaði mikið um
þá. Ég man sérstaklega eftir því
þegar Valdi bróðir hans og félagar
komu í júdóferðalag til Tékklands.
Jói beið heimsóknarinnar með eft-
irvæntingu og talaði lengi um hana á
eftir. Hann hafði mjög gaman af því
að fá þessi hreystimenni í heimsókn.
Þó svo að við félagarnir höfum átt
saman margar góðar stundir þá er
ekki hægt annað en að minnast U2-
ferðalagsins sem við Jói fórum í til
Írlands á síðastliðnu ári. Þvílík ferð.
Jói fékk lánaða íbúð hjá vinafólki
sínu í Dublin. Það sem stendur upp
úr eru að sjálfsögðu tónleikarnir. Við
mjökuðum okkur mjög framarlega,
fram fyrir tugþúsundir tónleika-
gesta. Þar var mittishár veggur og
beljakar fyrir aftan sem pössuðu að
fólk færi ekki lengra. Fyrir innan
þennan vegg var svæðið í kringum
sviðið þar sem örfáum hundruðum
manns var hleypt inn. Jói spjallaði
við beljakana og reddaði málum
þannig við vorum dregnir yfir vegg-
inn og hleypt inn á svæðið næst svið-
inu.
Við hlógum mikið að því að jakinn
sem dró Jóa yfir vegginn sagði við
hann „You’re a heavy bastard aren’t
you!“ Þvílík stund. Við vorum eins og
smákrakkar, hoppandi af gleði. Við
stóðum við sviðið á tónleikunum,
horfðum og hlustuðum á U2 beint í
æð, Bono og Edge að rokka í tveggja
metra fjarlægð. Við vorum sammála
því að við ættum aldrei eftir að toppa
þetta.
Mig langar einnig til að minnast
ferðarinnar sem við hjónin fórum
með Jóa og Ruth til Santorini á
Grikklandi vegna giftingar vinafólks
okkar síðastliðið haust. Við Jói gerð-
um ferðaáætlanir og skipulögðum
ferðina með því að nota Netið. Það
var ekki laust við að það væri svolítið
stress hjá mínum manni hvort við
fengjum miðana, að áætlanir flug-
félaga myndu standast, að gistingin
myndi ekki klikka. Jói vildi alltaf
hafa allt klappað og klárt, allt á sín-
um stað, röð og regla, engin óvissa.
Skipulagið hjá okkur gekk upp og
við áttum saman góðar stundir sem
munu lengi lifa í minningunni.
Minningarnar eru margar. Ég átti
traustan vin í Jóa. Hann var iðulega
reiðubúinn ef til hans var leitað.
Við Helga og börnin okkar vottum
Ruth, Ásgeiri, Ólöfu, fjölskyldu og
vinum innilega samúð okkar.
Við munum sjást aftur elsku vin-
ur.
Gunnar Már Gunnarsson.
Okkur samstarfsfélaga Jóa langar
með nokkrum orðum að kveðja góð-
an félaga og vin sem í blóma lífsins
hverfur á braut.
Þegar okkur barst sú fregn að Jói
væri látinn var sem dimmdi yfir og
þokan og drunginn sem einkenndi
þennan mánudagsmorgunn færðist
yfir okkur. Spurningarnar sem
vakna þegar ungur og fjörugur ein-
staklingur hverfur snögglega á
braut, hlaðast upp en sem fyrr fást
engin svör.
Þegar Jói kom til starfa hjá Medi-
an fyrir rúmlega ári síðan, sannaðist
það, sem til hans þekktu, að þar fór
mikill fagmaður með áralanga
reynslu í hugbúnaðargerð bæði inn-
anlands og erlendis. Sú víðsýni og
reynsla sem hann bjó yfir var okkur
mjög dýrmæt og gerði okkur kleift
að takast á við krefjandi og spenn-
andi verkefni. Jói lét ekki sitt eftir
liggja þegar á þurfti að halda og var
alltaf reiðubúinn þegar til hans var
leitað.
Taktfastur ásláttur hans á lykla-
borðið sýndi og sannaði að þar fór
kraftmikill og atorkusamur maður
sem vann hratt og fumlaust. Það fór
aldrei framhjá neinum þegar Jói var
að störfum.
Hann var ákveðinn og stefnufast-
ur og fylgdi eigin sannfæringu og
kom ætíð sínu fram með einlægni og
rökfestu. Það verkefni að hætta ára-
tuga reykingum var engin hindrun
þegar ákvörðunin lá fyrir. Þar sýndi
sig stefnufesta hans og ákveðni.
Við munum halda á lofti minning-
unni um Jóa og þá gleði og atorku
sem einkenndi hann. Allsstaðar þar
sem hann kom, lifir minning um góð-
an dreng sem með glaðværð og gam-
ansemi féll fljótt inn í hópinn og setti
mikinn svip á daglegt líf okkar allra
sem unnu með honum.
Elsku Ruth, Ásgeir og Ólöf, við
vottum ykkur og öllum þeim sem um
sárt eiga að binda, okkar dýpstu
samúð og megi Guð gefa ykkur allan
þann styrk sem nauðsynlegur er til
að takast á við sorgina.
Vinnufélagar hjá Median hf.
Það voru slæmar fréttir að heyra
um sviplegt fráfall Jóa sem var einn
af okkar bestu vinum. Hvað maður
var rækilega minntur á það hversu
mikið líf okkar getur breyst í einni
andrá.
Okkur langar til að kveðja Jóa
með nokkrum fátæklegum orðum.
Við vorum búin að þekkja Jóa í
langan tíma og var hans fjölskylda
stór hluti af okkar tilveru, enda voru
þær ófáar útilegurnar og fríin sem
við fórum í saman. Þær voru margar
og góðar stundirnar sem við áttum
með Jóa enda var hann drengur góð-
ur sem gott var að eiga sem vin og
alltaf var hann reiðubúinn að hjálpa
þegar eitthvað bjátaði á.
Það er okkur sérlega minnisstætt
þegar hann hafði fyrir okkur í hand-
farangri sínum frá Prag til Íslands
risastóra styttu af búddamunki.
Þessi stytta hefur síðan með réttu
borið hans nafn.
Jói var búinn að upplifa margt á
sinni ævi, en móðir hans lést þegar
hann var ungur drengur og ólst hann
upp hjá ömmu sinni og afa sem bæði
létust á síðasta ári og reyndist það
Jóa þungbært. Jói og hans fjölskylda
höfðu búið erlendis í mörg ár. Við
vorum ákaflega ánægð þegar þau
ákváðu að flytja heim til Íslands síð-
asta haust enda er gott að hafa þá
sem manni þykir vænt um nálægt
sér.
Við vottum Ruth, Ásgeiri og Ólöfu
okkar innilegustu samúð og megi
góður Guð styrkja þau í þessari
miklu sorg.
Megi minningin um góðan dreng
lifa.
Magnús, Olga og
Ólafur Bæring.
Sumir gætu haldið
að ég taki of stórt upp í
mig, þegar ég skipa
Gísla Jónssyni á bekk
með snillingum andans
á borð við norðanmennina Davíð
Stefánsson, Matthías Jochumsson
og Jón Sveinsson (Nonna), en ég
veit að þeir sem þekktu og umgeng-
ust Gísla efast ekki um að ég fer
með rétt mál. Hann var afburða-
maður að vitsmunum, fróðleik og
færni til ritstarfa.
Ár var alda,
það er ekki var,
var-a sandur né sær
né svalar unnir,
jörð fannst æra
né upphiminn,
gap var ginnunga
en gras hvergi. –
(Úr Völuspá.)
Gísli, nú ert þú í góðum fé-
lagsskap, getur rætt um Gullna hlið-
ið, þjóðsönginn, Á Skipalóni og frjóa
háttu íslenskrar tungu.
Hallgrímur Pétursson var í mikl-
um metum hjá Gísla, enda einn
mesti kunnáttumaður í og leikn-
astur með íslenska tungu fyrr og
síðar.
Ég læt eitt erindi úr Heilræða-
vísum hans fylgja þessari grein, það
lýsir Gísla vel, hann hafði allt inni-
hald þess til að bera.
Vertu dyggur, trúr og tryggur,
tungu geymdu þína.
Við engan styggur né í orðum hryggur,
athuga ræðu mína.
Ég orti ljóð til Gísla, sem hefst
svona: „Þú ert mér, sem ekta afi,“ já
þetta lýsir best hve sterkar taugar
ég hafði til Gísla.
Gakktu á guðs vegum,
gakk mót vanda tregum,
gakk fram með vilja í verki,
það veit Guð, þú ert sá sterki.
GÍSLI
JÓNSSON
✝ Gísli Jónssonfæddist á Hofi í
Svarfaðardal 14.
september 1925.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 26. nóvem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akureyrarkirkju
7. desember.
Gakk ei í hjarta hryggur,
gakk hughraustur trúr
og tryggur,
gakk og ger skyldu þína,
Guð hann blessar sína.
Gakk í grænan lund,
gakk á Drottins fund,
gakk og gef af þér,
Guðs ávöxt það ber.
(K.M.F.)
Orð Ara fróða:
„Hvað sem missagt er í
fræðum þessum, þá
ber að hafa það sem
sannara reynist“, voru
leiðarljós í ritstarfi Gísla.
„Tiedän että kanssani ystävani, mestari ja
marilmanmies.“ (finnska).
Ísl. þýðing:
Ég veit að þú ert með mér vinur minn,
meistari og heimsmaður.
Ég skrifa þessa setningu á
finnsku í þakklætisskyni fyrir góð
orð Gísla um mig og finnskukunn-
áttu mína.
Latína var þér mjög hugleikin,
þótt íslenska tungan væri þitt
aðalsmerki sem fræðimanns. Ég
skrifa eina setningu á latínu, einnig
til að þakka Gísla og í virðingar-
skyni við minningu hans.
„Vale, mi amici et magister linguae Is-
landicae et spiritique!“
Ísl. þýðing:
Vertu sæll, vinur minn, meistari íslenskr-
ar tungu að viðbættum anda.
Höfundur greinarinnar vill þakka
innilega eftirlifandi eiginkonu Gísla,
Önnu Björgu Björnsdóttur, fyrir
alla ljúfmennskuna og hjálp sem
hún hefur sýnt og þau hjónin meðan
Gísli lifði.
Börnum Gísla sendi ég sérstakar
kveðjur. Ég veit að pabbi ykkar
stýrði penna mínum að einhverju
leiti við samningu þessarar greinar.
Guð blessi ykkur öll!
Dýrð, vald virðing og vegsemd hæst,
viska, makt, speki og lofgjörð stærst
sé þér, ó, Jesú, herra hár,
og heiður klár.
Amen, amen um eilíf ár.
(50. Passíusálmur, 18.)
Gísli, minning þín lifir!
Kristján Marínó Falsson.