Morgunblaðið - 03.10.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FIMMTUDAGUR 3. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Ég var ekki hár í loft-
inu þegar ég fór að fara
einsamall í heimsókn til
Hannesar frænda og
Helgu í Hlíðarbyggð 8, sem var efsta
húsið í götunni. Við bjuggum í Hlíð-
arbyggð 2, sem var það neðsta og það
voru einungis tvö hús á milli okkar.
Alltaf þegar ég kom var mér boðið
upp á kökur og kakó. Og ekki leið á
löngu þar til strákastóð úr Hlíðar-
byggðinni, með mig í fararbroddi, fór
að venja komur sínar til Hannesar og
Helgu því við vissum að þar yrði vel
tekið á móti okkur. Hannes var bróð-
ir pabba og af þeim sökum var mikill
samgangur milli heimilanna. Oft fór
ég með pabba til Hannesar og sátu
þeir þá oft og ræddu um ýmis mál og
oft sat ég dolfallinn þegar Hannes út-
skýrði eitthvað á læknamáli.
Eins og hjá öllum börnum voru jól-
in spennandi, en sérstaklega þótti
mér gaman að fara á barnajólaball
með Hannesi á Landspítalann. Mér
þótti það svo mikið ævintýri að fá að
fara með honum og hitta læknana,
börnin sem lágu á spítalanum og
starfsfólkið sem var að vinna með
Hannesi og auðvitað að sjá jólasvein-
HANNES
FINNBOGASON
✝ Hannes Finn-bogason læknir
fæddist á Selfossi 5.
mars 1923. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 16.
september síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Hallgríms-
kirkju 25. septem-
ber.
ana. Þó maður væri
ekki hár í loftinu þá
skynjaði maður að öll-
um líkaði vel við Hann-
es og hann naut virð-
ingar sem afbragðs-
góður læknir. Þó að
töluvert sé síðan Hann-
es hætti að starfa sem
læknir á Landspítalan-
um er ekki svo langt
síðan ég heyrði mann-
eskju hrósa honum sem
lækni í Þjóðarsálinni
sem var útvarpað á Rás
2. Fyrir ekki svo löngu
fór ég ásamt tveimur börnum mín-
um, Birni Aroni og Sigrúnu Mjöll, í
heimsókn í Hlíðarbyggð 8. Þar sat ég
ásamt þeim hjónum og það var gam-
an að fylgjast með því þegar Hannes
fór að gefa syni mínum og dóttur
jarðarber með sykri og rjóma. Hann
sat með strákinn og mataði hann og
auðvitað urðu Hannes og sá stutti
vinir um leið og mér varð hugsað til
þess tíma þegar ég var í heimsókn og
fékk kökur og kakó.
Með þessum fáu orðum vil ég
kveðja frænda minn sem ég bar
mikla virðingu fyrir og um leið biðja
Guð að styrkja Helgu eftirlifandi
konu hans, börn hans Finnboga og
Birnu og fjölskyldur þeirra.
Jóhannes Kr. Kristjánsson.
Kallið er komið,
komin er stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Fréttin af andláti Hannesar Finn-
bogasonar kom mér eins og örugg-
lega mörgum öðrum sem þungt högg
í tilveruna.
Maður sem aldrei fellur verk úr
hendi, en þó svo rólegur og yfirveg-
aður. Þannig sé ég hann fyrir mér.
Maður sem hefur alltaf haft ærin
verkefni á sinni könnu. Hann var
menntaður sem læknir og var það
hans aðalstarf og nutu þar margir
hæfileika hans. Hann var útivistar-
og náttúruunnandi. Í tómstundum
hafði hann ótal mörg áhugamál. M.a.
kartöflurækt. Nú er kartöflufrænd-
inn þinn kominn, sagði hann, þegar
hann færði mér af nýju uppskerunni
sinni til nokkurra ára. Seinna bauð
hann mér til afnota í kartöflugarð-
inum sínum beð til eigin ræktunar.
Vorum við þar saman þar til garð-
urinn var tekinn undir byggingar-
svæði. Þar fékk ég að njóta gamalla
sagna og nýrra um lífið og tilveruna.
Hannes var ákaflega skemmtilegur,
hnyttinn og átti auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðarnar á hinum ýmsu
málum. Hann var mikill dýravinur,
áhugamaður um hestamennsku, og
einnig hafði hann næmt listamanns-
auga, og skar m.a. út í tré.
Honum vart annt um nánustu fjöl-
skylduna sína og stórfjölskylduna
alla. Það er óhætt að segja að hann
hafi ræktað garðinn sinn vel. Helga
sér nú á eftir lífsförunaut sínum til
nær 60 ára. Hannes og Helga voru
sem einn maður og oftar en ekki voru
þau nefnd í sömu andránni.
Hannes var ekki bara uppáhalds-
frændi minn heldur einstakur ljúf-
lingur og góður vinur.
Þegar ég fór að fara með börnin
mín í sameiginlegar veiðiferðir aust-
Hinn 1. desember
1924 komu Sigurður
Sigurðsson, nýskipað-
ur sýslumaður Skag-
firðinga, og kona hans
Guðríður Stefanía Arnórsdóttir
ásamt fimm elstu börnum sínum til
Sauðárkróks, eftir langa ferð með
strandferðaskipi. Yngsta barnið
HRÓLFUR
SIGURÐSSON
✝ Hrólfur Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 10. des-
ember árið 1922.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 17. september
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Kópavogskirkju 25.
september.
Hrólfur hafði orðið eft-
ir í Reykjavík vegna
veikinda, en hann kom
síðar. Nú eru öll þessi
systkin látin, Margrét,
Sigurður, Stefanía,
Arnór, Stefán og síð-
astur lést Hrólfur 17.
september sl. Eftir lifa
þrjú yngstu börnin,
Guðrún, Árni og
Snorri, sem fæddust á
Sauðárkróki.
Hrólfur föðurbróðir
minn hlaut menntun
sína sem listmálari í
Kaupmannahöfn. Þar
kynntist hann konu sinni, Margréti
Árnadóttur listmálara, sem einnig
stundaði nám þar.
Mér eru í fersku minni þessi fal-
legu brúðhjón sem afi minn gaf sam-
an á Sauðárkróki, brúðurin í bláum
kjól með bláan fiðrildisvæng í festi
um hálsinn og brúðguminn svo
myndarlegur að mér og vinkonu
minni á Króknum fannst hann bera
af öðrum mönnum og vorum smá-
skotnar í honum. Hrólfur og Mar-
grét settust að í Reykjavík og síðar í
Kópavogi. Það var ætíð tilhlökkun-
arefni þegar þeirra var von norður,
en varla leið svo ár, meðan Hrólfur
var ferðafær, að hann kæmi ekki í
Skagafjörð að sækja sér myndefni.
Þegar mér var treyst til að fara
fylgdarlaus til Reykjavíkur fékk ég
að dvelja hjá þeim og dætrunum
Nínu og Stefaníu í Vonarstrætinu og
síðar í Kópavogi, þar sem ég naut
umhyggju þeirra, sem ætíð síðan.
Þegar Hrólfur og Margrét komu
heim frá námi varð ekki lifað af list-
inni og bæði sinntu öðrum störfum.
Hrólfur stundaði kennslu og garða-
hönnun. Á besta aldri veiktist hann
illa og náði aldrei fullri heilsu upp frá
því. Hann málaði eftir því sem kraft-
Elsku amma.
Ég mun ætíð minn-
ast þín með hvítar flétt-
urnar um höfuðið og alltaf við eitt-
hvert verk. Þrátt fyrir það hafðirðu
alltaf tíma fyrir mann; þú sagðir sög-
ur, hlustaðir, spurðir, ráðlagðir og
sagðir þitt álit. Þú fylgdist með því
sem var að gerast í kringum þig og
hafðir þínar skoðanir á hlutunum.
Aldrei var heldur kímnigáfan langt
undan, stundum svolítið hvöss en
næm. Hún gengur nú undir nafninu
HJÖRTÍNA
TÓMASDÓTTIR
✝ Hjörtína Tómas-dóttir fæddist á
Bjarnastöðum í
Blönduhlíð 25. ágúst
1906. Hún andaðist á
Dvalarheimili aldr-
aðra við Sjúkrahúsið
á Sauðárkróki 26.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Flugumýr-
arkirkju í Blöndu-
hlíð 7. september.
„Bjarnastaðahúmorinn“
milli okkar systkinanna
og við notum hann
óspart þegar við hitt-
umst. Þessi lífsviska þín
og að sjá ljósu hliðarnar
á öllum hlutum er eftir-
breytileg fyrir okkur
hin.
Það er svo skrýtið að
þú sért farin – maður er
svo vanur því að þú hafir
alltaf verið til staðar.
Mér finnst svo stutt síð-
an við systurnar vorum
að skottast á Bjarna-
stöðum hjá ykkur afa;
fengum góðgæti úr skápnum í búrinu,
fengum að drekka kaffi, fengum að
sulla í bæjarlæknum … Og ekki
varstu reið þegar ég kippti undan þér
stólnum, heldur hissa á að mér skyldi
hafa dottið slíkt í hug! Ég fann til
samviskubits og leið illa en ekki leið á
löngu áður en ljósar hliðar málsins
litu dagsins ljós. Árin liðu og við urð-
um unglingar. Ég fékk spangir og þú
spurðir hvort ekki væri vont að kyssa
stráka með þetta járnarusl uppi í sér!
Svo fóru mín börn að koma með mér
til þín en þeim þótti hún langamma al-
veg merkileg. Hún átti dótakassa,
staf, garn, nammi, vettlinga, sokka,
hlýju, kunni ævintýralegar sögur og
bjó yfir mikilli lífsspeki.
Þú fylgdist vel með öllum þínum af-
komendum fram á síðasta dag; vissir
hvað við vorum að gera og hvar við
bjuggum. Það var yndislegt að fá þig í
heimsókn til mín fyrir þremur árum
þegar við fjölskyldan vorum flutt í
Eyjafjörðinn. Þú komst og skoðaðir
og spurðir í þaula, potaðir og bentir
með stafnum og áttir margar góðar
athugasemdir. Þú bentir meira að
segja með stafnum út um einn
gluggann upp á hlöðuþak og sagðir að
það þyrfti að laga þarna lausa þak-
plötu fyrir veturinn. Mér eru minn-
isstæð orðin sem þú sagðir þegar þú
kvaddir: „Mér líst vel á þetta Sigga
mín hjá þér og þú átt nóg. Ég átti ekki
einu sinni sæng yfir okkur þegar við
afi þinn byrjuðum að búa.“ Ég minn-
ist þín ætíð og er glöð yfir að hafa not-
ið þess að umgangast þig það sem af
er minni ævi. Það eru liðin 20 ár síðan
afi dó og nú ertu komin til hans. Takk
fyrir ALLT, elsku amma mín.
Sigríður Bjarnadóttir.
Ástkær eiginmaður minn, fósturfaðir, tengda-
faðir og afi,
BRYNJÓLFUR JÓNSSON,
dvalarheimilinu Hlíð,
áður Víðilundi 20,
Akureyri,
lést laugardaginn 28. september.
Brynjólfur verður jarðsunginn frá Akureyrar-
kirkju föstudaginn 4. október kl. 13.30.
Sigríður Jónsdóttir,
Franz Árnason, Katrín Friðriksdóttir,
Sigríður Rut Franzdóttir, Leifur Reynisson,
Davíð Brynjar Franzson.
Ástkær sonur okkar og bróðir,
MAGNÚS INGÓLFUR HALLDÓRSSON,
varð bráðkvaddur á heimili sínu, Bjargi, Seltjarnarnesi, þriðjudaginn
24. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Halldór Kristinn Magnússon,
Ester Rut Ástþórsdóttir,
Ásta Ágústa Halldórsdóttir,
Jóhanna Halldórsdóttir,
Sigurður Teitur Halldórsson.
Ástkær eiginkona mín, systir, móðir, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
HULDA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis á Miðvangi 16,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstu-
daginn 4. október kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á slysavarnadeildina
Hraunprýði.
Páll Guðjónsson,
Bára Sigurjónsdóttir,
Sigurjón Pálsson, Þuríður Gunnarsdóttir,
Jóhanna I. Pálsdóttir Lund, Axel Lund,
Kjartan Pálsson, Ástrún Lilja Sigurbjarnadóttir,
Rannveig Pálsdóttir, Sumarliði Guðbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Maðurinn minn,
GUÐMUNDUR ÁRNASON,
Ártúni 4,
Selfossi,
lést að kvöldi þriðjudagsins 1. október.
Auður Thoroddsen.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
JÓN BJARNASON,
Bakka í Vatnsdal,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á
Blönduósi laugardaginn 28. september, verður
jarðsunginn frá Blönduósskirkju laugardaginn
5. október kl. 11.00.
Kristín Lárusdóttir,
Lárus B. Jónsson, Sigrún Zophoníasdóttir,
Bjarni J. Jónsson, Olga Jónsdóttir,
Jakob J. Jónsson, Katrín Líndal,
Sveinn E. Jónsson,
Jón Baldvin Jónsson, Lilja Björg Gísladóttir,
Jóhanna Bjarnadóttir
og afabörn.