Morgunblaðið - 03.10.2002, Qupperneq 56

56 FIMMTUDAGUR 3. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 



   
 



 
!
"
  ##



 # $ 

%&#'" (

)*+
 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
RANNSÓKNIR sýna að hjálmanotk-
un á hjóli, línuskautum, hjólabretti og
hlaupahjóli minnkar líkur á höfuð-
áverkum um 85%. Þrátt fyrir það eru
margir sem ekki nota hjálm og virðist
sem það sé vaxandi hópur. En hvað
veldur? Það er kannski ekki gott að
segja en margt getur spilað þar inn í.
Sumir tala um að það sé vont að
vera með hjálm, að hann gleymist
heima, viðkomandi finnist hallæris-
legt að nota hjálm, hann kosti of mik-
ið, sum börn tala um að enginn noti
hjálm og því vilji þau ekki vera með
hann og svona mætti lengi telja.
Hjálminn á að nota, alltaf, allsstað-
ar en ekki bara þegar hjólað er á göt-
um úti.
Alvarlegustu slysin verða þar sem
ökutæki koma við sögu en aftur á
móti eru slysin langflest þar sem öku-
tæki eru hvergi nærri. Gott dæmi um
slys sem átti sér stað við slíkar að-
stæður og þar sem hjálmur bjargaði
miklu var þegar 7 ára drengur var að
hjóla niður brekku. Buxur hans flækt-
ust í keðjunni, þar sem hlífina vantaði,
með þeim afleiðingum að hann datt
fram fyrir sig. Hjálmurinn kýldist inn
og sprunga kom í korkinn og gaff-
alinn á hjólinu varð allur kengboginn.
Drengurinn fékk högg á munninn
með skrapsári og bólgnaði illa upp
þar, ásamt skrapsári á annað kinn-
beinið. Að öðru leyti slapp höfuð hans
alveg. Meðfylgjandi myndir af hjólinu
og hjálminum segja allt sem segja
þarf. Höggið var mjög mikið þó svo að
bíll hafi hvergi komið þar nærri. Það
er því aldrei of oft kveðið að fara ekki
á hlaupahjól, hjólabretti, línuskauta
eða hjól án hjálms. Fullorðnir verða
að vera fyrirmynd barna sinna því
þau læra það sem fyrir þeim er haft.
Setja þarf mjög skýrar reglur um að
ekki sé farið af stað án hjálms líkt og
með öryggisbelti í bíl. Tökum hönd-
um saman og setjum upp hjálmana,
allir, alltaf.
SIGRÚN A. ÞORSTEINSDÓTTIR,
slysavarnasviði
Slysavarnafélagsins Landsbjargar.
Af hverju
ekki allir
alltaf?
Frá Sigrúnu A. Þorsteinsdóttur:
„ÞAÐ sem er að hjá okkur, er að búið
er að stela sjónum af okkur,“ sagði
trillukarl á Seyðisfirði við mig ný-
lega, og er þar allur sannleikurinn
samankominn í einni setningu (gera
má ráð fyrir að u.þ.b. tvö hundruð
störf séu glötuð hér á Seyðisfirði síð-
an lögin um stjórn fiskveiða voru
sett).
Á sama tíma og þeim fáu trillum
sem eftir eru á Seyðisfirði eru gefnir
aðeins örfáir dagar á ári á sjó (og
þessa daga fá flestar aðeins að veiða
með krókum), fær stórt togveiðiskip
(snurvoð) úr öðrum landshluta að
urga og skafa öll hefðbundin trillumið
Seyðfirðinga. Þetta samrýmist ekki
lögum um bátfiski á fjörðum frá 1888.
Aðferðir stjórnvalda til að byggja
upp fiskistofna eru ekki trúverðugar,
enda árangurinn eftir því, þeir er á
sjávarjörðum búa vita að togveiðar á
grunnslóð og inni á fjörðum eru ekki
góðar fyrir lífríkið því þar er barna-
heimili fiskanna. Stundum vita dýrin
betur en sérfræðingarnir.
Hægt er að líkja núverandi úthlut-
un veiðiheimilda við að stjórnvöld
myndu banna Jökuldælingum að
nýta túnin sín, úthaga og afréttir sem
þeir eru búnir að nýta og lifa á í 1.100
ár, nema örfá daga á ári og þá aðeins
með handverkfærum, en leyfðu í
staðinn Sunnlendingum að nýta tún
þeirra, úthaga og afréttir á meðan
eitthvað væri þar að hafa og til verks-
ins mættu þeir nota jarðýtur og
skriðdreka ef þeir vildu.
Að taka atvinnuréttindi og lífsvið-
urværi með þessum hæti frá stórum
hluta þeirra sem á landsbyggðinni
búa er því miður ekkert annað en
þjófnaður.
Það er stærsta byggðamálið í dag
að lögverndaður réttur sjávarbyggð-
anna til fiskimiða sinna, verði virtur á
ný og það án allra undanbragða.
SIGURÐUR FILIPPUSSON,
bóndi, Dvergasteini.
Það er búið að
stela sjónum!
Frá Sigurði Filippussyni: