Morgunblaðið - 01.11.2002, Síða 46
MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Salbjörg Hall-dórsdóttir var
fædd í Magnússkóg-
um í Hvammssveit í
Dalasýslu 16. apríl
1910. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir 22. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Halldór Guðmunds-
son bóndi þar (f. 3.
okt. 1875, d. 13. júlí
1962) og Ingibjörg
Sigríður Jensdóttir
(f. 19. okt. 1876, d.
11. ágúst 1957).
Salbjörg var áttunda í röð fjór-
tán barna foreldra sinna. Systkini
hennar eru: Elísabet (f. 13. sept.
1900, d. 10. mars 1967) húsmóðir í
Reykjavík, maki Sigurður Pétur
Íshólm; Kristín (f. 7. des. 1901, d.
19. febr. 1995) húsmóðir í Reykja-
vík, maki Guðjón Alexíus Krist-
jánsson; Sigríður (f. 1903, d.
1903); Magnús (f. 7. júní 1904, d.
24. nóv. 1992) bóndi á Ketilsstöð-
um í Hvammssveit, maki Lára
Björg Ólafsdóttir; Guðmundur (f.
16. ágúst 1905, d. 4. maí 1993)
bóndi í Magnússkógum, maki Ólöf
Jónasdóttir; Sigríður (f. 12. sept.
1906, d. 2. ágúst 2001) húsfreyja á
Orrahóli á Fellströnd, maki Hans
Kristján Matthíasson; Sigurjens
(f. 17. sept. 1908, d. 28. apríl 1998)
bóndi í Svínaskógi á Fellströnd,
maki Magðalena Pétursdóttir;
Snorri (f. 31. júlí 1911, d. 18. nóv.
1983) húsasmíðameistari í Reykja-
Markúsar og tveimur systkinum,
þeim Guðrúnu ljósmóður og Sig-
urbirni. Börn Salbjargar og Mark-
úsar eru: 1) Sigríður Margrét, f.
1944, maki Hjörtur Gunnarsson,
dóttir þeirra er Sigrún, maki
Craig Daniel Swimm, barn þeirra
er Sonja Lind. 2) Jón, f. 1946,
maki Sigurbjörg Pétursdóttir,
sonur þeirra er Markús, maki
Ingibjörg Birna Kjartansdóttir.
Sonur Jóns er Ásgeir Salberg,
maki Unnur Ásta Hilmarsdóttir,
synir þeirra eru Björgvin Óskar
og Hilmar Jón. Börn Sigurbjargar
eru Pétur Hannesson, maki Gunn-
hildur Guðnadóttir, þau eiga Kol-
bein Elí, Ragnheiði Helgu og Sig-
urbjörgu Birtu; Eygló Hannes-
dóttir, maki Ágúst Finnsson,
sonur þeirra er Logi. Sonur Mark-
úsar er Reynir, f. 1931, maki Guð-
ríður Jónsdóttir, börn þeirra eru
Þröstur; Gylfi (látinn); Hildur,
dóttir hennar er Helga; Ólafur
Gísli, maki Jóna Sigurlín Harðar-
dóttir, sonur þeirra er Páll.
Salbjörg bjó á Spágilsstöðum í
tvö ár eftir að Markús lést eða til
ársins 1968 er hún brá búi og
fluttist til Reykjavíkur. Þáttaskil
urðu í lífi Salbjargar er hún hóf
sambúð með Sigurbirni Guð-
brandssyni (f. 12. des.1913, d. 6.
mars 2000) 1971 en hann var
bróðir Markúsar. Stóð sambúð
þeirra farsællega í meira en ald-
arfjórðung eða þar til heilsa
beggja tók að bila. Voru þá bæði
um tíma á dvalarheimilinu
Barmahlíð á Reykhólum. Síðar fór
Salbjörg á Hjúkrunarheimilið Eir
og Sigurbjörn á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför Salbjargar verður gerð
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
vík og stofnandi
Húsasmiðjunnar,
maki Inga Berg Jó-
hannsdóttir; Guð-
björn Viggó (f. 2. júlí
1913, d. 9. maí 1915);
Jensína (f. 19. sept.
1915, d. 9. apríl 2001)
skólastjóri Hús-
mæðraskóla Suður-
lands á Laugarvatni;
Jóhanna Halldóra (f.
19. mars 1917, d. 29.
des. 1998) verkakona
í Reykjavík, sambýlis-
maður Hjalti Pálsson;
Bjarni (f. 16. nóv.
1918, d. 5. maí 1919) og Skúli (f.
16. nóv. 1918, d. 10. maí 1919).
Fósturbróðir Alfons Oddsson (f. 5.
nóv. 1905) bifreiðastjóri í Reykja-
vík, maki Sigríður Jeppesen.
Framan af ævi vann Salbjörg að
búi foreldra sinna og var hjálp-
arhella þeirra bæði úti og inni.
Hún stundaði nám í Húsmæðra-
skólanum á Staðarfelli og nám í
smjörgerð á vegum Kaupfélags
Hvammsfjarðar. Þar annaðist hún
móttöku og gæðaflokkun á smjöri
fyrir kaupfélagið í nokkur ár fyrir
giftingu.
Salbjörg giftist 14. sept. 1943
Markúsi Guðbrandssyni (f. 21.
sept 1902, d. 10. apríl 1966). For-
eldrar Markúsar voru Sigríður
Margrét Sigurbjörnsdóttir og
Guðbrandur Jónsson bóndi á Spá-
gilsstöðum. Salbjörg og Markús
hófu búskap á Spágilsstöðum 1943
og þá í félagi með foreldrum
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast ömmu minnar, Salbjargar
Halldórsdóttur eða Söllu eins og hún
var kölluð af vinum og ættingjum.
Það er sárt að vita að við eigum ekki
eftir að sjást aftur í þessu lífi. Síðast
sá ég hana í janúar á þessu ári. Ein-
hvern veginn vonaðist maður til að
þessi stund kæmi ekki. Amma hafði
alltaf náð sér eftir öll veikindi og hélt
maður að það færi eins í þetta sinn.
Það eru svo margar góðar minn-
ingar sem ég á um samverustund-
irnar okkar. Amma var ótrúlega þol-
inmóð, og tók oft að sér að passa
handóða dótturdóttur sína. Ég
hlakkaði alltaf mikið til að heim-
sækja ömmu í Skerjafjörðinn. Við
fórum saman í gönguferðir, spiluð-
um á spil eða dunduðum okkur við
ýmislegt föndur. Mesta fjörið var að
fá að hjálpa henni við að baka kökur
af ýmsu tagi og borða svo góðgætið á
eftir. Það var alltaf hlaðborð af
margvíslegu góðgæti þegar komið
var í heimsókn til ömmu og fór eng-
inn heim svangur úr hennar húsi.
Á meðan amma hafði sjón hafði
hún gaman af því að hekla og prjóna.
Hún bjó líka til skrín af ýmsum
stærðum og gerðum sem voru fag-
urlega skreytt með skeljum sem hún
hafði tínt. Hestar voru einnig í miklu
uppáhaldi hjá ömmu. Hún og Bjössi
frændi voru með hesta í Fák þangað
til amma var orðin áttræð. Ég var
svo heppin að fá oft að hjálpa til við
að hugsa um hestana og fara í útreið-
artúra með þeim.
Amma vildi alltaf hafa eitthvað
fyrir stafni og sat aldrei auðum
höndum. Hún var alltaf tilbúin að
hjálpa til ef eitthvað þurfti að gera.
Oft dáðist ég að hversu hún og Bjössi
voru samhent og samtaka við að
binda inn bækur sem þau gerðu þó-
nokkuð af eftir að hann hætti að
vinna.
Ég hef síðustu tíu árin búið er-
lendis og því ekki getað séð ömmu
eins oft og mig hefði langað til. Ein
af mínum bestu minningum um
ömmu var þegar hún og Jensa
frænka, systir hennar, komu í brúð-
kaupið hjá okkur Craig í ágúst
1993. Amma var þá 83 ára. Var
þetta fyrsta utanlandsferðin henn-
ar ömmu og einnig fyrsta skiptið
sem hún hafði stigið upp í flugvél.
Ömmu fannst þetta nú ekki mikið
mál og sagði að hún hefði örugglega
flogið oftar ef hún hefði bara vitað
að það væri eins og að sitja heima í
stofu.
Amma skartaði upphlutnum sín-
um í brúðkaupinu og vildu allir fá
myndir af henni í þessum þjóðlega
búningi. Hún lét ekkert á sig fá að
geta ekki talað eða skilið fólkið hérna
og svaraði bara á íslensku ef hún var
spurð að einhverju. Mér er líka sér-
staklega minnisstæð smáferð sem
við fórum öll í upp á Bauluna okkar
hér í Massachusetts sem heitir
Skinner Mountain. Við ókum upp og
virtum fyrir okkur útsýnið yfir sveit-
irnar í kring. Allt var svo kyrrt og
aðeins farið að húma. Þegar við ætl-
uðum til baka, þá langaði ömmu svo
mikið til að ganga niður trjágöngin,
sem við gerðum. Hún var svo kát og
glöð og ég man að hún söng. Vik-
urnar liðu allt of fljótt, en eru mér
ógleymanlegar.
Elsku amma, þú lifðir næstum
heila öld og mikla breytingatíma sem
við sem yngri erum áttum okkur ef
til vill ekki alltaf á og skiljum ekki til
fulls. Við teljum margt svo sjálfsagt
og sjálfgefið sem áður var ófáanlegt
eða munaður og ekki þýddi að hugsa
um eða um að fást.
Ég þakka þér allar góðu stundirn-
ar sem við áttum saman. Við söknum
þín öll. Megi Guð vera með þér og
blessa minningu þína.
Þín
Sigrún og Craig.
SALBJÖRG
HALLDÓRSDÓTTIR
✝ Oddný Dóra Hall-dórsdóttir fædd-
ist í Fljótshlíðarskóla
í Rangárvallasýslu
17. júní 1948. Hún
varð bráðkvödd á
heimili sínu, Heiðar-
bóli 9 í Reykjanesbæ,
laugardaginn 19.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Katrín
Sigurðardóttir, f.
1906, d. 1998, og
Halldór Sölvason
kennari, f. 1897, d,
1971. Systur Oddnýj-
ar Dóru eru Ingiríður, f. 1926, d.
2001, Þórhildur, f. 1928, Signý, f.
1932, og Sigrún, f. 1934. Þær voru
allar kennarar að mennt.
Hinn 26. júlí 1969 giftist Oddný
Dóra Kristjáni Kristinssyni flug-
virkja hjá Flugleiðum, f. 1947.
Kristján er sonur hjónanna Ást-
þrúðar Sveinsdóttur, f.1904, d.
1978, og Kristins Jónssonar, f.
1911, d. 1971, sem var umdæm-
isstjóri hjá Flugfélagi Íslands á
Akureyri. Sonur Oddnýjar Dóru
og Kristjáns er Þorsteinn, f. 1977.
Hann vinnur hjá Íslandspósti í
Reykjanesbæ.
Oddný Dóra flutti til Reykjavík-
ur haustið 1948 er
faðir hennar, sem
verið hafði skóla-
stjóri í Fljótshlíð-
inni, gerðist kennari
við Laugarnesskól-
ann.
Oddný Dóra fór í
Kvennaskólann að
loknu barnaskóla-
prófi og lauk námi
þaðan 1965. Þá lá
leið hennar í Kenn-
araskóla Íslands og
útskrifaðist hún
1969. Um haustið
hóf hún kennslu við
Árbæjarskólann í Reykjavík og
kenndi þar í nokkur ár, en flutti
sig síðar í Seljaskóla. Eitt ár
kenndi hún á Akureyri, þar sem
maður hennar vann tímabundið.
Þar kviknaði áhugi hennar á
því að hjálpa seinfærum börnum,
sem varð til þess að hún hóf nám
við Kennaraháskóla Íslands og
lauk námi í sérkennslu. Oddný
Dóra kenndi um tíma við Safa-
mýrarskóla. Er fjölskyldan flutti í
Reykjanesbæ fyrir nokkrum ár-
um kenndi hún við skóla þar.
Útför Oddnýjar Dóru fer fram
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Í dag kveðjum við móðursystur
okkar Oddnýju Dóru og minnumst
hennar með hlýju.
Með þakklæti kveðjum við hana
með kvöldbæninni sem móðir hennar
orti til hennar er hún var barn að
aldri:
Friður guðs þig faðmi, vefji.
Foldu sveipar nóttin köld.
Þig til sinna hæða hefji,
hjartans barn mitt, ljóssins völd.
Engilbörn þig lítil leiði
ljúft í draumi um himininn.
Uns að morgunsólin sendir
silkikoss á vanga þinn.
(K.S.)
Megi kærleikurinn og ljósið um-
vefja Dóru frænku okkar.
Kæri Kristján og Þorsteinn, við
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Systrabörn.
Vegna fráfalls okkar kæru mág-
konu og frænku, Dóru, eins og við
kölluðum hana, er okkur söknuður í
huga. Við viljum kveðja hana og votta
um leið Kristjáni og Þorsteini okkar
dýpstu samúð. Dóra var mjög lagin
við skrif og meðferð texta. Því höfum
við valið falleg orð í hennar anda, sem
okkar hinstu kveðju.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Arnheiður Kristinsdóttir,
Bryndís Arnardóttir,
Birgir Örn Arnarson,
Ragnar Arnarson,
Assa Cornelisdóttir.
Leiðir okkar lágu saman í Kenn-
araskóla Íslands árið 1966. Þegar
kennaranámi lauk skildi leiðir, sumir
héldu áfram til frekara náms en aðrir
skelltu sér beint út í kennslu. Fljót-
lega ákváðum við bekkjarsystur að
stofna saumaklúbb. Eins og gengur
heltist smám saman úr lestinni þar til
fyrir um tuttugu árum að við vorum
sjö eftir. Þessi litli kjarni hefur haldið
saman síðan og náinn vinskapur
myndast á milli okkar. Við létum okk-
ur ekki nægja að prjóna og sauma
heldur ákváðum að leggja land undir
fót og ferðast út fyrir landsteinana.
Við lögðum fyrir ákveðna upphæð á
mánuði, sem eiginmenn okkar köll-
uðu mjólkurpeningana, þar til við átt-
um fyrir fyrstu ferðinni. Við fórum til
Rómar, Napólí og Caprí. Það voru
ákveðnar konur sem klöngruðust upp
alla stigana í Péturskirkjunni í Róm
og við uppskárum sannarlega árang-
ur erfiðisins. Fyrir framan okkur lágu
Vatikanið og Rómarborg í öllu sínu
veldi á sjö hæðum. Það var tilkomu-
mikil sjón. Næst lá leið okkar til Pól-
lands og var það ekki síður skemmti-
leg og fróðleg ferð. Nú sl. sumar
fórum við til Búlgaríu og var sú ferð
ógleymanleg eins og hinar. Dóra var
þá orðin mikill sjúklingur og átti erfitt
með að fylgja okkur eftir en naut
samt sem áður ferðalagsins.
Dóra aflaði sér framhaldsmenntun-
ar í sérkennslufræðum og var sérlega
natin og skilningsrík gagnvart börn-
um sem áttu í námserfiðleikum.
Tungumál lágu afar vel fyrir henni og
einnig var hún góður penni. Dóra hef-
ur ekki verið heilsuhraust og um síð-
ustu áramót var hún orðin það mikill
sjúklingur að hún hætti kennslu.
Það átti þó ekki við hana að vera
aðgerðarlaus þegar heilsan leyfði.
Hún dreif sig því í sjúkraliðanám en
umönnunarstörf höfðu alltaf heillað
hana. Hún var þó alveg meðvituð um
að hún hefði tæplega heilsu í slík störf
en það dreifði huganum að fást við ný
verkefni.
Fyrir nokkrum árum flutti fjöl-
skyldan til Keflavíkur. Dóra var mjög
stolt af einbýlishúsinu sínu og garð-
inum sem þau hjón voru sífellt að
fegra.
Dóra var trúuð kona og notaði
bænina mikið fyrir sig og aðra. Nú er
komið að kveðjustund. Það er skrýtin
tilfinning að hugsa til þess að Dóra
eigi ekki eftir að vera með okkur
framar. Eftir sitja eiginmaður og son-
ur sem syrgja sárt. Góður Guð styrki
ykkur og styðji í sorginni.
Blessuð sé minning Dóru.
Anna Margrét, Anna Þóra,
Hrafnhildur, Ingibjörg,
Margrét og Sigurveig.
ODDNÝ DÓRA
HALLDÓRSDÓTTIR
Frændi okkar,
ÓLAFUR BJÖRGVIN ÞORBJÖRNSSON
frá Reyðarfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað þriðjudaginn 22. október.
Útförin fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju laugardaginn 2. nóvember kl. 14.00.
Systkinabörn.
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi, langafi og vinur,
GRÍMUR STEFÁN BACHMANN,
Stóragerði 12,
Reykjavík,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi að morgni
þriðjudagsins 22. október sl. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Starfsfólki á deild 11E, krabbameinsdeild, eru
færðar sérstakar þakkir fyrir einstaka umönnun.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Anna Þórdís Grímsdóttir, Sveinn Ingi Lýðsson,
Gerður Björk Sveinsdóttir, Davíð Páll Bredsen,
Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir,
Hjalti Þór Sveinsson,
Stefán Gauti Sveinsson,
Ólafía Guðmundsdóttir.