Morgunblaðið - 01.11.2002, Síða 54

54 FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
„INNRÁSIN frá Skotlandi“ fór víst
ekki framhjá neinum þótt hún hafi
verið með eindæmum friðsamleg og
frekar upplífgandi ef eitthvað er. Já,
það var hálfgerð karnival-stemmning í
miðbænum og Reykjavík veitti
kannski ekki af smá pilsaþyt nú þegar
veturinn er að skella á. En það sem var
athyglivert við þennan pilsaþyt var að
undan pilsunum mátti ekki sjá langa,
vaxhreinsaða og fagurskapaða kven-
mannsleggi heldur stælta, loðna og oft
húðflúraða karlmannskálfa! Og þetta
þótti mörgum íslenskum karlmannin-
um súrt í broti. Tvö þúsund og fimm
hundruð Skotar heilluðu reykvísku
kvenþjóðina upp úr skónum og gáfu,
pilsklæddir, íslensku víkingunum
langt nef!
Ég heyrði útundan mér sömu tugg-
urnar og hafa heyrst í gegnum tíðina
þegar erlendir hermenn og sjóliðar
hafa flykkst hingað til lands: „íslensku
útlendingamellurnar hreinlega draga
þá í bólið með sér!“
En er ekki verið að kasta steinum úr
glerhúsi? Mörgum karlmönnum finnst
ekkert sjálfsagðara en að valsa inn og
út af hverjum súlustaðnum af öðrum,
og töldu það flestir mannréttindabrot
þegar hinn „saklausi“ einkadans var
bannaður í höfuðborginni. Þeir
springa af stolti ef nafn þeirra er nefnt
í sömu andrá og orðið „kvennamaður“,
því eins og allir vita eru karlmenn með
„reynsslu“ en konur með „slæmt orð-
spor“ ef skipt er nokkrum sinnum um
elskendur! Því spyr ég nú bara, hvað
með það þó að við lyftum okkur upp
EINA HELGI og kíkjum á hvað aðrir
hafa upp á að bjóða! Ef þetta hefði ver-
ið á hinn veginn, og heill hópur af er-
lendum konum hefði dvalið hér, hefði
það sama verið upp á teningnum og ís-
lensku karlmennirnir hefðu spígspor-
að kátir um, án þess að sjá nokkuð at-
hugavert við „ástandið“. Þetta er nú
mannlegt eðli, hið ókunna er sveipað
dulúð og því mjög svo spennandi.
Þá er komið að kenningunni minni:
Ég tel að íslensku víkingarnir geti að
mörgu leyti sjálfum sér um kennt ef
þeim fannst þeir afskiptir meðan Skot-
arnir fengu mestu athyglina. Við ís-
lenskar konur erum trúlega fæstar
komnar af skandinavískum valkyrjum
heldur er blóð okkar mikið til blandað
írsku og skosku blóði ambátta og ann-
arra kvenna sem voru teknar með
valdi í víkingaferðum og nauðugar
fluttar á þetta auma sker. Hér þurftu
þær að þjóna íslensku ruddunum til
borðs og sængur á meðan þær þjáðust
af söknuði eftir heimahögunum og
horfnum ástmönnum. Í aldaraðir hef-
ur þessi niðurbælda reiði og angist
runnið í blóði dætra Íslands og þrátt
fyrir að við elskum vort land og séum
stoltar af vorri þjóð þá vellur hefni-
girnin upp á yfirborðið þegar karl-
menn af öðru þjóðerni birtast. Við tök-
um þeim opnum örmum og sýnum
íslensku sveitamönnunum að við
gleymum því aldrei að við vorum nauð-
ugar numdar á brott og neyddar til að
elska mannræningja okkar. Þegar við
svo komumst í tæri við menn frá okkar
fornu slóðum segir eðlisávísunin okkur
að hér séu fyrrum elskhugar okkar á
ferð og við undirstrikum það með
gjörðum okkar, að þó að við séum
valdteknar á líkama, þá getið þið aldrei
átt sálir okkar með öllu!
Svona er það nú, krúttin mín!
INGIBJÖRG RÓSA
BJÖRNSDÓTTIR,
Eyjarhólum, 871 Vík.
P.S. Lesist með hæfilegum skammti
af húmor!
Íslenskir karlmenn,
hlýðið á!
Inga Rósa Björnsdóttir skrifar:
ENN einu sinni hafa íslensk stjórn-
völd orðið sér til skammar, nýlega
lýstu þau yfir stuðningi sínum við
væntanlega árás Bandaríkjamanna á
Írak. Réttara er auðvitað að segja alls-
herjarárás vegna þess að Bandaríkja-
menn gera reglulega árásir á landið
með dyggum stuðningi Bretastjórnar.
Þessar árásir hafa vitanlega valdið
miklu tjóni og fólk hefur látið lífið.
Þessi stuðningsyfirlýsing íslensku
stjórnarherranna er að sjálfsögðu al-
veg skelfileg. Engir þjóðarleiðtogar,
nema breski forsætisráðherrann sem
er orðinn alger kjölturakki Bush, hafa
lýst yfir slíkum stuðningi. Þjóðarleið-
togar sem á annað borð hafa tjáð sig
segja að allt skuli reynt áður en til
hernaðarátaka verði gripið og þá verði
það aðeins gert með samþykki SÞ.
Írakar hafa fyrir löngu lýst því yfir að
þeir samþykki skilyrðislaust vopnaeft-
irlit í landinu og þá er að láta á það
reyna. Það er alveg forkastanlegt hve
auðsveip íslensk stjórnvöld hafa verið
Bandaríkjunum, undirlægjuhátturinn
er alger, þetta er þyngra en tárum
taki, algerir taglhnýtingar elta Wash-
ington-liðið í einu og öllu aldrei sett
fram sjálfstætt mat, bara skokkað á
eftir eins og þægir rakkar og gjamm-
að út í loftið eftir bendingum hús-
bændanna í Hvíta húsinu. Sá er nú
gegnir embætti utanríkisráðherra er
enginn eftirbátur fyrirrennaranna
nema síður sé, eins og Sverrir Her-
mannsson orðar það svo skemmtilega
í grein hér í blaðinu fyrir nokkru: „Ís-
lenski stafkálfurinn í embætti utanrík-
isráðherra telur það hlutverk sitt að
baula undir með stríðsherrunum.“
Snilldarlega sagt og sannarlega orð að
sönnu. Svona nokkuð hefði Sverrir
ekki sett á blað hér á árum áður, enda
þingmaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn
til margra ára og ráðherra um tíma.
Ekki fór þá mikið fyrir gagnrýninni á
utanríkismálastefnu Íslands og þjónk-
uninni við Bandaríkin enda slíkt ekki
sæmandi sjálfstæðismanni. Alvarlegt
mál, nánast drottinsvik. Betra er seint
en aldrei og að sjálfsögðu er það virð-
ingarvert þegar menn snúa af villu
síns vegar. Ég óska Sverri Her-
mannssyni til hamingju og vona að
hann eigi enn eftir að þroskast, allt
fram á seinustu ævidaga sína, þá er
vel.
GUÐJÓN V. GUÐMUNDSSON,
eftirlaunaþegi.
Þjónkunin við
Bandaríkin
Guðjón V. Guðmundsson
eftirlaunaþegi skrifar: