Morgunblaðið - 06.03.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. MARS 2003 41
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ELÍSABET ÞÓRHALLSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Útskálakirkju, Garði,
föstudaginn 7. mars kl. 14.00.
Helga Sigurbjörg Bjarnadóttir, Jóhann Þorsteinsson,
Hjördís Bjarnadóttir, Sigurður Sigurðsson,
Helgi Bjarnason, Aðalheiður Valgeirsdóttir.
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT ELÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Túngötu 51,
Eyrarbakka,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hring-
braut þriðjudaginn 25. febrúar.
Jarðsungið verður frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 8. mars kl. 14.00.
Ragnar Böðvarsson og fjölskylda.
Bróðir okkar,
LOGI ÁSGEIRSSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu
föstudaginn 7. mars kl. 13.30.
Svanhildur Jakobsdóttir,
Sigurður Jakobsson.
Elsku frænka, það er
erfitt að kveðja þig í
dag, mörgum árum of
snemma. Það eru ekki
allir jafnheppnir og ég að alast upp í
sveit ásamt frændfólki mínu. Ég kom
í heimsókn oft á dag, sagðist ætla að
skreppa yfir en það varð oft langt
skrepp. Það var oft mjög kalt í sveit-
inni og þá stóð ég ofan á tánum á þér
og nuddaði fingurna á þér því mér var
ekki eins kalt og þér. Þegar þú varst
að vinna í skólanum áður en ég byrj-
aði þar fékk ég stundum að koma með
þér í vinnuna. Það fannst mér gaman
því þá var ég svo stór. Áður en við fór-
um af stað stóð ég yfir þér á baðinu
meðan þú lagaðir þig til. Rosalega
varstu alltaf fín og falleg. Þú spilaðir á
píanó og söngst í kórum svo að strax
fjögra fimm ára suðaði ég um að fá að
læra á píanó.
Þegar við fluttum úr sveitinni flutt-
um við í Hveragerði og þið til Reykja-
víkur. Þá voru ófáar helgarnar sem
ég hringdi og bað um að fá að koma í
heimsókn og gista hjá ykkur og láta
þig og Kristínu frænku dekra við mig.
Ég var alltaf velkomin til þín og þú
bauðst mér að vera hjá þér ef ég vildi
koma í skóla til Reykjavíkur.
Það hefur verið erfiður tími und-
anfarna mánuði hjá þér og ættingjum
þínum þegar þú barðist við þennan
hræðilega sjúkdóm. Þú ætlaðir að
sigra og barðist af mikilli hörku, en
við ráðum þessu víst ekki. Það eru
margar minningar sem koma upp í
hugann þegar ég hugsa um þig. Þín
er sárt saknað af okkur öllum en ég
veit að það var tekið vel á móti þér og
þér líður vel núna.
Elsku Sigurjón, Karen, John
Snorri, Kristín, litlu ömmubörnin og
allir hinir, megi góður Guð styrkja
ykkur og hjálpa að komast í gegnum
þessa miklu sorg.
Þín frænka,
Stefanía Inga.
Ástkæra vinkona. Það er erfitt að
sætta sig við að þú hafir verið kölluð
burt úr þessum heimi í blóma lífsins,
RAGNHILDUR
VALGERÐUR
JOHNSDÓTTIR
✝ Ragnhildur Val-gerður Johns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 19. júní
1946. Hún andaðist á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
að kvöldi hinn 13.
febrúar sl. og var út-
för hennar gerð frá
Bústaðakirkju 24.
febrúar.
þú sem varst svo einlæg
og lífsglöð og öllum leið
svo vel í návist þinni.
Við huggum okkur við
það að nú hefur Drott-
inn leyst þig frá miklum
þjáningum og tekið þig
til sín í eilífa umsjá.
Margs er að minnast
frá æskuárum, t.d. þeg-
ar við lékum okkur
saman á heimili þínu á
Hverfisgötu 74. Þegar
við mamma komum í
bæinn gistum við jafnan
hjá þér og móður þinni,
en mikill vinskapur var
á milli mæðra okkar, blessuð sé minn-
ing þeirra. Á haustdögum 1967 kom
ég til Reykjavíkur til náms og dvaldi
ég hjá ykkur í Efstasundi 18 í átta
mánuði. Ég minnist þessarar dvalar
með innilegu þakklæti fyrir allt sem
fyrir mig var gert.
Ég man þegar þú hringdir í mig
einn daginn og spurðir hvort eitt-
hvert vit væri í því að flytja í sveitina
ásamt manni þínum og börnum. Mér
fannst það góð hugmynd og nokkrum
árum seinna fluttu þið að Ingólfshvoli
í Ölfusi. Eftir það varð mikill kunn-
ingsskapur á milli okkur og man ég
sérstaklega hvað dætur okkur höfðu
gaman af því að koma í heimsókn til
ykkar og skoða öll dýrin sem þið átt-
uð.
Elsku Ragga. Hjartans þakkir fyr-
ir allar yndislegu samverustundirnar
sem við áttum með þér. Við biðjum
góðan Guð að blessa þig og varðveita
um alla eilífð.
Eiginmanni, börnum og barna-
börnum sendum við innilegar samúð-
arkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur, Hafdís og
Sigrún; Helga og fjölskylda;
Halldóra og fjölskylda.
Á sorgar- og saknaðarstundu tog-
ast á margt í hug mínum. Allt hefur
breyst og allt svo tómt – það er komið
að kveðjustund.
Eftir langt og ósegjanlega erfitt
veikindastríð hefur Ragnhildur nú
fengið hvíld og fæðst inn í annað eilíft
líf hjá Guði föður sínum þar sem ást-
vinir munu hittast á ný.
Minningarbrotin koma fram í huga
minn og mun ég ævinlega vera þakk-
lát fyrir að hafa verið svo lánsöm að
kynnast Ragnhildi. Við kynntumst
þegar hún kom, ung stúlka, til starfa
á Hvanneyri með litlu dóttur sína
hana Karenu. Dætur okkar léku sér
saman og Guðbjörg dóttir mín gætti
oft Karenar meðan mamma hennar
var í vinnunni og kom þá jafnan með
hana heim með sér. Þannig hófust
okkar kynni í gegnum börnin okkar,
kynni sem urðu að ævilangri vináttu.
Á Hvanneyri stundaði líka nám í
búfræði ungur maður að nafni Sig-
urjón og ég man hversu glöð og ham-
ingjusöm Ragnhildur var þegar hún
sagði mér frá sambandi þeirra. Já, líf-
ið var bjart, fagurt og rómantískt sem
innsiglað var með hjónabandi þeirra.
Eftir að þau stofnuðu heimili saman
nutum við Ólafur og fjölskylda okkar
gestrisni þeirra og vináttu alla tíð. Og
alltaf var það tilhlökkunarefni þegar
von var á þeim hjónum í heimsókn til
okkar með börn sín þrjú.
Ragnhildur var sannkallað nátt-
úrubarn og vildi hún bæði græða og
hlúa að landi sínu og umhverfi.
Rækta skóg og fegra garðinn við
heimilið þeirra og garðstofuna, enda
var heimili þeirra einstaklega fallegt,
hýlegt og blómum skreytt. Ragnhild-
ur var mikill dýravinur og vildi hafa
dýr í kringum sig. Hún átti lítinn fal-
legan heimilishund sem trítlaði um
húsið og fylgi henni hvert sem hún
fór.
Hestar voru í miklu dálæti hjá fjöl-
skyldunni og er mér minnisstæð
ógleymanleg hestaferð sem farin var
héðan úr Borgarfirðinum vestur að
Snorrastöðum. Sama má segja um
fleiri styttri ferðir frá heimili mínu í
Borgarfirði um nágrennið.
Það var sama hvar hún bar niður
við störf, hvort heldur það var við bú-
skapinn á Ingólfshvoli, að sýna tísku-
fatnað, sem hárgreiðslumeistari, við
söng í kirkjunni sinni eða á hennar
fróðlegu og skemmtilegu kynningar-
fundum, allt fór henni þetta úr hendi
með miklum glæsibrag.
Ragnhildur var sérstakleg glæsi-
leg og falleg kona með mikla útgeisl-
un og henni fylgdi svo ótrúlega mikill
kraftur og orka. Hún átti auðvelt með
að fá aðra til að hrífast með sér og
hafði sérstakt lag á að láta öllum líða
vel, það var svo ríkur þáttur í eðli
hennar að gleðja aðra. Hlýja og glað-
legt viðmót var henni eðlislægt og
einkenndi alla framkomu hennar.
Ég mun ávallt verða þakklát fyrir
þá vináttu og þann stuðning sem þau
Ragnhildur og Sigurjón sýndu mér á
erfiðum stundum og í gegnum tíðina.
Guð blessi minningu þína, Ragn-
hildur mín.
Góður Guð veiti eigimanni, börn-
um, tengdabörnum, barnabörnum,
öðrum ættingjum og vinum styrk og
kærleika á erfiðum stundum.
Sigurborg Jónsdóttir.
Þegar ég kveð mína kæru vinkonu
Ragnhildi Johnsdóttur þá hvarflar
hugurinn til áranna uppúr 1970 þegar
við hjónin bjuggum í Hraunbænum.
Kynni okkar hófust þegar móðir
Ragnhildar, Kristín, flutti í sama hús
og þrátt fyrir mikinn aldursmun tók-
ust fljótt með okkur mjög góð kynni.
Margan tesopann drukkum við hvor
hjá annarri og þótti mér svo vænt um
Kristínu að mér fannst hún vera mér
sem önnur móðir.
Smám saman kynntumst við svo
Ragnhildi, Sigurjóni og Karenu og
hefur sá vinskapur haldist síðan.
Ragnhildur var glæsileg kona,
ávallt vel til höfð, með fágaða fram-
komu og hafði einstakt lag á að skapa
fallegt og heimilislegt umhverfi. Það
var yndislegt að koma til þeirra hjóna
í kaffi eða mat og á fáum heimilum
leið manni eins vel og hjá þeim. Það
gefur lífinu mikið gildi að verða þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
slíku afbragðsfólki. Ragnhildur sem
hafði einstaklega góða nærveru smit-
aði alla með sinni miklu útgeislun og
áhuga á lífinu og tilverunni. Hún hafði
mikinn áhuga á blóma- og trjárækt
eins og glöggt má sjá á þeim stöðum
þar sem þau hjón bjuggu.
Nú þegar lífsgöngu hennar er lokið
þá fer ekki hjá því að ég sjái eftir að
hafa ekki notað tækifærin betur, á
meðan þau gáfust, að vera meira í
samvistum við Ragnhildi, en þó er
margs að minnast. Þau hjón voru at-
hafnasöm og sérstaklega er ánægju-
legt að minnast áranna þegar þau
bjuggu að Ingólfshvoli í Ölfusi. Þá var
oft gaman að koma við hjá þeim þeg-
ar við áttum leið um. Sérstaklega eru
minnisstæðar ferðirnar austur á með-
an Kristín móðir hennar lifði, þá var
hún oft með í för. Þá á dóttir okkar
Sigrún Erla ógleymanlegar minning-
ar frá þeim sumardögum sem hún
fékk að dveljast á Ingólfshvoli í sam-
vistum við þau hjón, Jón Snorra og
Kristínu.
Það hefur verið þungbært að fylgj-
ast með þjáningum Ragnhildar síð-
ustu mánuðina, en það hefur verið fal-
legt að sjá hve fjölskylda hennar
hefur staðið vel með henni og styrkt
hana í hennar erfiðu baráttu.
Nú að leiðarlokum viljum við hjón-
in óska þess að algóður guð megi
styrkja þau í þeirra miklu sorg.
Erla Frederiksen.
Elsku Brósi. Ég
trúi því ekki ennþá að
þú sért farinn frá
okkur. Ég á eftir að
sakna þín sárt það
sem eftir er ævi
minnar, enda vorum við mjög náin
og studdum hvort annað í blíðu og
stríðu. Við upplifðum margt sam-
an, bæði súrt og sætt, en alltaf
varstu til staðar, brói minn. Þú
vildir alltaf hjálpa mér í öllu því
sem ég var að gera enda reyndi ég
að kom á móts við þig eins og ég
gat í þakklætisskyni við þig. Þú
lentir í ýmsu og komst til mín og
leitaðir hjálpar, bara ef þú hefðir
DAVÍÐ FANNAR
MAGNÚSSON
✝ Davíð FannarMagnússon
fæddist í Reykjavík
27. maí 1980. Hann
lést á Bifröst í Borg-
arfirði 21. febrúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Grafarvogskirkju
28. febrúar.
gert það einu sinni
enn. Það sást aldrei á
þér að þú værir leiður
eða sár, enda varstu
alltaf hress og kátur,
reytandi af þér brand-
arana og með bros á
vör. Ég vissi alltaf að
þú værir viðkvæmur,
og að þú værir stór
maður með ennþá
stærra hjarta. Ég á
aldrei eftir að fá að
vita hvers vegna þú
ákvaðst að fara frá
okkur en ég vona svo
innilega að þér líði
betur. Ég átti ennþá gjafakortið í
Kringluna sem þú gafst mér í jóla-
gjöf, og fór og keypti mér hálsmen
sem ég á eftir að bera ævilangt til
minningar um þig, elsku Davíð
minn. Ég vona að þú verðir við
hlið mér öll mín ókomnu ár og
passir mig og mína.
Ég elska þig.
Þín litla systir,
Maríanna.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.