Morgunblaðið - 22.03.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 22. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku strákurinn okkar.
Með þér var lífið svo ljúft og hreint,
og ljómi yfir hverjum degi.
Í sál þinni gátum við sigur greint,
sonurinn elskulegi.
Þú varst okkur bæði ljóst og leynt,
ljósberi á alla vegi.
(G.J.)
Guð geymi þig.
Mamma og pabbi.
Kveðja til okkar elskulega bróð-
ur.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku Haukur, betri bróður er
ekki hægt að óska sér, þú ert frá-
bær, yndislegur.
Minning þín lifir í hjörtum okkar.
Guð geymi þig.
Þínir bræður,
Bjarni og Símon.
Elsku litli, stóri, yndislegi afa- og
ömmustákurinn okkar. Þakka þér
fyrir allar yndislegu stundirnar
sem við áttum saman og þá ekki síst
þá síðustu fyrir aðeins nokkrum
dögum. Þegar við skemmtum okkur
svo vel saman í stofunni á Grenó yf-
ir vísum Vatnsenda-Rósu.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
Guð varðveiti þig, elsku dreng-
urinn okkar.
Afi og amma á Grenó.
Ekkert fær dáið
af eðli þínu,
ekkert skyggt
á ástúð þína.
Sofðu í fangi ljóðs míns,
sofðu í fangi lands þíns,
glókollur, bláeygur,
guðs barn.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Hvílíkur harmur er ekki að okkur
kveðinn, sem þurfum að lúta því að
ungur dengur er hrifinn burt frá
bjartri framtíð. Drengur sem vaxið
hefur upp af visku og vexti þar sem
ekkert var tilsparað af ástúð og
kærleika, uppfræðslu og stuðningi.
Þar sem það fór saman vilji til að
læra og óvenjulega mikil geta til að
meðtaka. Þar sem yfirvegun og
íhygli var eðlislæg. Þar sem góð-
mennska og vinátta var í allri fram-
göngu.
Sextán ára á annarri önn í fram-
haldsskóla, var hann að leggja drög
að framtíð sinni. Að eigin frum-
kvæði og uppá eigin spýtur búinn
að skrifa til æðri menntastofnana til
að fá upplýsingar um nám sem hann
HAUKUR
BÖÐVARSSON
✝ Haukur Böðvars-son fæddist í
Danmörku hinn 1.
júní 1986. Hann lést
af slysförum á Húsa-
vík hinn 16. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru hjónin
Böðvar Bjarnason, f.
17.3. 1956, og Íris
Víglundsdóttir, f.
24.4. 1958. Bræður
Hauks eru Bjarni, f.
29.10. 1980, og Sím-
on, f. 15.8. 1992. For-
eldrar Böðvars eru
Bjarni Sigurjónsson
og Sigríður Böðvarsdóttir, búsett
á Húsavík. Foreldrar Írisar eru
Víglundur Guðmundsson og Ólöf
Karlsdóttir, búsett í Keflavík.
Útför Hauks verður gerð frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
taldi að höfðaði til sín.
Hann var þá þegar bú-
inn að leggja línur fyr-
ir námið í framhalds-
skólanum og sagðist
ekki ætla að klára á
þremur árum heldur
þremur og hálfu af því
að hann ætlaði að
njóta lífsins jafnframt
því að vera í skóla. Al-
veg frá unga aldri virt-
ist eins og hann
stefndi í námi að
ákveðnu markmiði, en
gleymdi þó ekki að
vera með vinum sínum
og hlúa að sambandi við þá, því þeir
voru margir. Hvers vegna, fyrir
hvern, þurftu hlutirnir að gerast
eins og raunin varð? Hver er til-
gangurinn, þegar ungir menn
deyja? Við aðstandendur Hauks
Böðvarssonar bróðursonar míns
hrópum út í myrkrið: „skapari vor,
hvað gengur þér til“? Sérðu ekki að
það hafa allir lagt hönd á plóg við að
hlúa að þessum dreng. Öll hans
framganga sýndi að hann yrði einn
af þeim mönnum sem hefði staðið
vörð um fagurt mannlíf og lagt sitt
af mörkum til að bæta það. Slíkur
var manndómur hans.
Þetta er svo óskiljanlegt og sárt,
en við neyðumst til að kveðja þig,
höfum ekkert val. Megi allt sem
fagurt er umvefja þig áfram, kæri
vinur.
Ásthildur Bjarnadóttir.
Elsku frændi.
Við sitjum hér og getum ekki trú-
að því að þú sért farinn frá okkur.
Þakka þér fyrir alla vináttu okkar
og allar stundirnar sem við höfum
átt saman bæði hér á Íslandi og í
Danmörku. Sérstaklega öll ferða-
lögin sem við fórum í saman og ekki
má gleyma öllum bæjarferðunum
okkar í bíó og á rúntinn þegar þú
varst í heimsókn í Keflavík. Síðast
þegar við fórum í bíó saman var fyr-
ir rúmum tveim vikum, þá fórum
við og Kalli frændi út að borða á
American Style og svo í bíó. Eftir
bíóið fórum við svo í heimsókn til
Elínar og Eiríks og skemmtum
okkur alveg konunglega og hlógum
að bröndurum hvert annars. Sér-
staklega þegar við vorum að rifja
upp að það væri ekki hægt að kaupa
ís í vél á veturna á Húsavík og fyrir
austan fjall. Þessi helgi var síðasta
helgin sem við hittum þig. Við eig-
um eftir að sakna þín mjög mikið og
þess að fá ekki að eyða fleiri stund-
um með þér. Við viljum kveðja þig
með texta eftir Bubba Morthens.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
Elsku Böðvar, Íris, Bjarni og
Símon, við biðjum þess að algóður
Guð megi styrkja ykkur og styðja í
sorginni.
Ólafur Ingi og Guðrún Jóna.
Það er þungbært og sárt að þurfa
að kveðja þig, frændi. Á tímamótum
sem eðlilegra væri að heilsa þér,
bjóða þig fagnandi velkominn af
bernskunni til manndómsins. Á vor-
dögum lífs þíns. Á fyrstu vordögum
þessa árs, hins sautjánda í lífi þínu.
Ég kynntist þér best á því tíma-
bili er ég var árviss gestur á
bernskuheimili þínu við Engpiber-
vej í Maribo. Þar átti ég ætíð víst
herbergið þitt góða hvar ég svaf
undir stjörnufestingunni þinni, lýs-
andi í loftinuum stund eftir að ljósið
var slökkt og ég sofnaði svo vært út
frá. Fyrir næturgreiðana mörgu
hafði ég aldrei fengið fullþakkað
þér, frændi. Taldi líklega að ég gæti
launað þér greiðann einhverntíma
síðar. Nægur væri nú tíminn. Nú er
það of seint.
Þú varst óvenju ríkulegum kost-
um búinn til að ganga til móts við
lífið sem beið þín. Bæði þeim sem
þú hlaust í vöggugjöf en ekki síður
kostum sem aðeins hlotnast þeim er
njóta heilbrigðs uppeldis undir
styrkri handleiðslu og sívakandi
umhyggju kærleiksríkra foreldra.
Þú varst ljúfur drengur, hljóðlát-
ur, íhugull, hafðir þig lítt í frammi
nema til þess hvattur. Þá uppskar
maður greindarleg svör og hnyttn-
ar athugasemdir oft kryddaðar
hæverskri, dönskuskotinni kímni
sem þú settir fram með þínu per-
sónulega orðalagi og framburði sem
bar danska fóstrinu vitni.
Nú skyndilega er runnin upp
kveðjustund okkar og óvægin ör-
lögin kjósa að haga því svo að það er
ég sem kveð þig, kæri frændi, og
fylgi þér til þinnar hinstu hvílu. Í
höfðanum örlagaríka.
Hafðu þökk fyrir herbergið þitt
góða forðum og samfylgdina allt,
allt of stuttu.
Megir þú nú sjálfur sofa rótt und-
ir stjörnufestingunni eilífu, á átt-
hagahimni föður þíns og afa, for-
feðra þinna og -mæðra langt fram í
aldir. Upp af víkinni við Skjálfand-
ann sem kallaði þig heim til sín úr
fjarska og þú nú einnig kallaðir
heima, eins og þeir.
Við öldur Skjálfandans, sem köll-
uðu þig að vitja sín svo oft út á höfð-
ann og kvöddu þig hinsta sinni ör-
laganóttina miklu.
Við Katla, Palli og Helga frænka
þín kveðjum þig, Haukur minn, og
biðjum góðan guð að gæta þín.
Jafnframt biðjum við hann að
veita ykkur, Baui og Íris, Bjarni og
Símon, styrk í sorg ykkar og sárum
söknuði.
Þinn frændi,
Sigurjón.
Hvernig má það vera? Hvernig
má það vera að hann Haukur okkar
sé dáinn? Við viljum ekki trúa því,
en verðum samt að horfast í augu
við það þótt það sé sárt. Hann er
hrifsaður frá okkur í blóma lífs síns,
þessi indæli ungi drengur sem bar
af í háttvísi og prúðmennsku, glæsi-
legur fulltrúi ungu kynslóðarinnar.
Hvílík sóun á frábærum námshæfi-
leikum og leikni. Ó, góði Guð, við
eigum erfitt með að skilja þetta. Nú
getum við ekki annað en rifjað upp
þær góðu stundir er við áttum með
Hauki, bræðrum hans og foreldr-
um.
Öll höfum við fengið að heim-
sækja þau til Danmerkur er þau
bjuggu þar og við nutum þeirra for-
réttinda að horfa á Hauk leika sér
þar í garðinum indæla í Maribu,
þannig að af honum geislaði. Við
fengum að horfa á hann liggjandi í
sólhúsinu uppi á Grenó þar sem
hann var í eigin heimi að byggja úr
trékubbunum hans afa síns eða í
bílaleik með frændsystkinum sín-
um. Við fengum að sjá hann verða
að indælum unglingi og ógleyman-
leg er fermingin er við komum öll til
Húsavíkur til að samgleðjast Hauki
og foreldrum hans með þann stóra
áfanga. Við hefðum viljað eyða mun
lengri tíma með honum og sjá hann
vaxa enn frekar og dafna, en sú
varð ekki raunin.
Haukur minn, við munum alltaf
geyma bros þitt í hjarta okkar. Við
kveðjum þig með ólýsanlegum
söknuði. Vertu sæll, vinur, og Guð
blessi þig.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ágætu foreldrar, Íris og Böðvar,
og bræðurnir, Bjarni og Símon, við
vitum að missir ykkar er mikill og
sorg ykkar óbærileg. Við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
ykkur í sorg ykkar. Guð blessi ykk-
ur.
Fyrir hönd foreldra minna,
systkina og maka þeirra,
Sigurður Víglundsson.
Hann Haukur kom eins og sól-
argeisli inn í líf okkar, en kveður
allt of fljótt. Það er erfitt að kveðja
ungan mann í blóma lífsins. Minn-
ingarnar hrannast upp, allar góðu
stundirnar sem við áttum með hon-
um og fjölskyldu hans, er við heim-
sóttum þau til Danmerkur. Það var
svo gaman þegar hann hjólaði með
okkur um bæinn og vildi sýna okkur
allt, hann var túlkurinn okkar og
tók því mjög alvarlega, alltaf jafn
rólegur og áreiðanlegur.
Það var alltaf mikil gleði og eft-
irvænting hjá ömmu og afa á Grenó
þegar von var á honum í heimsókn.
Þau voru stolt af Hauki, eins og við
öll, og töluðu mikið um hvað honum
gengi vel í námi og værir góður
drengur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Haukur, við kveðjum þig
með söknuði. Minningarnar um þig
geymum við í hjörtum okkar, þær
eru margar og ljúfar.
Elsku Íris, Böðvar, Bjarni og
Símon, mamma og pabbi, Sigríður
og Bjarni.
Guð veri með ykkur og gefi ykk-
ur styrk í þessari miklu sorg.
Inga, Gunnar og Sævar.
Elsku Haukur, hafðu kæra þökk
fyrir allt og allt.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Íris, Böðvar, Bjarni og Símon,
megi Guð styrkja ykkur og hjálpa í
þessari miklu sorg.
Hjördís, Víglundur, Guð-
jón og Gerða, Eyrarbakka.
Á þessari sorgarstundu þegar við
kveðjum vin okkar og frænda,
Hauk Böðvarsson fljúga margar
ljúfar minningar í gegnum huga
okkar.
Við kynntumst Hauki þegar við
fluttum til Danmerkur árið 1995, þá
hann var aðeins níu ára en strax þá
urðu tengsl okkar mikil og varð
hann litli leiðsögumaðurinn okkar.
Hvert sem við fórum, og hvað
sem við gerðum í heimsóknum okk-
ar til Maribo, fór hann með okkur
og studdi okkur, annaðhvort í hlut-
verki túlks, eða sagði okkur fróð-
leikssögur af stað og stund sem
hann hafði lært af pabba sínum og
öðrum.
Haukur var mikil og opin per-
sóna, óhræddur við að spyrja og
fræddist því mikið um leið, sem
varð honum mikill styrkur á lífsleið-
inni, ásamt vilja hans og lífsgleði.
Haukur var lífsreyndur og þrosk-
aður drengur þrátt fyrir ungan ald-
ur, hann ásamt foreldrum sínum og
bræðrum hafði búið erlendis,
ferðast, átt náið fjölskyldulíf og
upplifað hið jákvæða í heimi okkar.
Elsku Haukur, við munum aldrei
gleyma þeim dýrmætu stundum
sem við áttum saman og þeim gull-
kornum sem þú slóst fram í mörg-
um af þínum skemmtilegu frásögn-
um og spurningum.
Elsku Íris og Böðvar, þið getið
verið stolt af uppeldi Hauks og
drengjanna ykkar. Þið hafið veitt
þeim samverustundir og fróðleik
sem hægt er að taka til fyrirmynd-
ar, vonandi lærið þið fjögur að njóta
þessa stunda áfram og njóta tilveru
Hauks í minningu ykkar.
Íris, Böðvar, Bjarni, Símon, afi
og amma, Guð veri með ykkur í
þessari erfiðu sorg.
Saknaðarkveðja.
Víglundur, Guðrún,
Jana Eir og Emil Tumi.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Guð geymi þig, elsku flotti, klári,
brosmildi frændi. Megi hann hjálpa
þér að átta þig á nýjum heimkynn-
um, þar sem þörfin fyrir þig hlýtur
að hafa verið mjög mikil, fyrst hann
kom svona fljótt að sækja þig frá
yndislegum foreldrum, bræðrum,
fjölskyldu og vinum. Okkur langar
til að kveðja þig, elsku Haukur, með
fallegu kveðjunni hans Bubba.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Elsku Íris, Böðvar, Bjarni og
Símon, amma, afi, Sigríður og
Bjarni. Við biðjum þess að algóður
Guð megi styrkja ykkur og styðja í
sorginni.
Kristín, Anna Hulda,
Karl og fjölskyldur.
Maður veit nú ekki hvað hægt er
að segja á svona stundu, eftir að
hafa fengið þær fréttir að Haukur
frændi á Húsavík, sem dúxaði í öllu
í skóla, sem var með allt sitt á
hreinu og hundrað prósent, litli
frændi minn sem ég lék mér við
ásamt Bjarna bróður hans í Laland-
ia í Danmörku þegar ég var hjá
þeim, hafi lent í þessu hræðilega
slysi og sé búinn að kveðja okkur.
Mig langar að kveðja þig, elsku
Haukur, með ljóði sem ég samdi
þegar ég var lítill:
Lífið er fuglinn fljúgandi,
lífið er að heyra þögnina,
lífið er grátandi heimur,
lífið deyr smátt og smátt,
lífið er yndislegt.
Guð geymi þig.
Þinn frændi,
Júlíus.
Kveðja
frá Borgarhólsskóla
Haukur flutti heim til Húsavíkur
með foreldrum sínum og yngri
bróður síðla árs 1999. Fram að þeim
tíma hafði hann búið í Danmörku.
Haukur settist í 8. bekk og kom þar
inn í hóp sem hafði verið saman, lít-
ið breyttur, frá 6 ára aldri.
Haukur hélt sig heldur til hlés,