Morgunblaðið - 28.03.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 28. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að er mjög auðvelt að
láta heimsmálin
leggjast á sálina í sér
þessa dagana, draga
sig niður. Hörmungar
stríðsins í Írak snerta alla heims-
byggðina og þó að átökin eigi sér
stað svo að segja hinum megin á
hnettinum finnur maður til von-
leysis og mikillar sorgar yfir að
enn á ný skuli svo vera komið að
vopnin séu notuð til að leysa
ágreiningsmálin. Það er líka auð-
velt að hugsa sem svo að þar sem
milljónir manna eigi um sárt að
binda í þessum heimi, ýmist
vegna ógnar sálsjúks einræðis-
herra, sprengna bandamanna eða
hungursneyðar, eigi maður nú
ekki skilið að njóta lífsins hér
heima á Ís-
landi. Þess í
stað væri rétt-
ast að syrgja,
ganga nið-
urlútur um
göturnar og
helst ekki
brosa, enda engin ástæða til. En
hver græðir nú á því? Ég var far-
in að láta stríðið í Írak hafa þó
nokkur áhrif á sálartetrið og sá
fram á myrka daga þegar ég af
rælni skellti lagi með írsku hljóm-
sveitinni U2 á fóninn í fyrradag.
Það var eins og við manninn
mælt, Bono, hinn glæsilegi söngv-
ari hljómsveitarinnar, söng sig
inn í hjarta mitt og um stund tók
ég gleði mína á ný. Þá fór ég að
velta fyrir mér hvað það væri
sem léti mér líða vel. Og hann
Bono og lögin hans góðu kom
strax upp í hugann.
Á undanförnum árum hefur
orðið geðrækt fest sig í sessi í ís-
lenskri tungu og vonandi vitund
þjóðarinnar einnig. Geðrækt er af
sama toga og líkamsrækt, hún
felur í sér allt það sem ræktar
geðið, andlega heilsu okkar. Geð-
rækt, sem er verkefni, sem miðar
að bættri geðheilsu, á vegum
Landlæknisembættisins og fleiri
aðila, hefur með góðum árangri
leitt okkur fyrir sjónir að jafn
nauðsynlegt er að leggja rækt við
geðið og líkamann. Og Bono á í
mínu tilfelli stóran þátt í því. Geð-
rækt mælir nefnilega með því að
við veltum fyrir okkur hvað það
er sem hefur góð áhrif á okkur.
Svo er lagt til að öllum góðu hlut-
unum sé safnað saman í þar til
gerðan geðræktarkassa. Ég ætla
að leyfa ykkur að gægjast í minn
kassa, en hann er reyndar eins og
er frekar huglægur. Vonandi
verður það til þess að vekja ein-
hverja til umhugsunar um nauð-
syn þess að njóta lífsins þó að
heimurinn virðist stundum á helj-
arþröm.
Það er svo undarlegt hvað tón-
list getur haft góð áhrif á mann.
Án þess að skilja af hverju gerum
við okkur flest grein fyrir því og
sjálfsagt eiga allir sína eftirlætis
hljómsveit eða lag sem verður til
þess að bros færist yfir varirnar
og góðar minningar hrannast upp
í huganum. Eins og komið hefur
fram er Bono minn maður í þessu
tilliti en leiðir okkar hafa legið
saman undanfarin ár og sam-
bandið ætíð verið gott og gefandi.
Stundum er best að vera einn
með Bono, t.d. í freyðibaði við
kertaljós, en það getur líka verið
gaman að njóta hans í félagsskap
annarra, t.d. bestu vinkvenna
minna. Vinahópurinn er auðvitað
vel til þess fallinn að rækta geðið
með. Að hlæja sig máttlausan yfir
raunverulegum skemmtisögum
er eitt það besta þunglyndismeðal
sem er á boðstólum. Í geðræktar-
kassanum mínum eru margar
myndir, bæði ljósmyndir og kvik-
myndir. Ljósmyndirnar eru frá
ýmsum tímabilum í lífi mínu og
hverri og einni þeirra fylgir heill
hellingur af minningum. Þegar
bláminn færist yfir hugann er
alltaf skothelt að draga fram
myndaalbúmin og hlæja svolítið
(allar myndir sem vekja slæmar
minningar eiga auðvitað bara
heima í ruslinu!). Þá eru nokkrar
kvikmyndir sem hafa fylgt mér í
gegnum tíðina sem mér finnst
gott að grípa til á gráum dögum.
Reality Bites og When Harry
Met Sally (brjálæðislega róm-
antískar og tónlistin í báðum frá-
bær) hreinsa huga minn á auga-
bragði af neikvæðni.
Félagsskapur við hitt kynið er
heldur ekki svo afleit geðrækt.
T.d. finnst mér gaman að hitta
spilafélagana annað slagið (að-
allega vegna þess að við stelp-
urnar vinnum þá alltaf – eða
næstum alltaf!) og ganga af þeim
fundi sem sigurvegari með bros á
vör. Mér finnst líka ótrúlega upp-
lífgandi að hitta tvo litla rauð-
hærða frændur mína sem segja
mér leikskólabrandara og hafa
skemmtilegustu sýn í heimi á lífið
og tilveruna. Ómissandi er að
knúsa heimilisköttinn, Fróða Ing-
ólfsson, þétt og innilega kvölds og
morgna þó að hálfur feldurinn
verði eftir á peysunni minni. Svo
mæli ég með því að lesa Andr-
ésblað fyrir svefninn, vakna á
laugardagsmorgnum og spila
kleppara til að vakna almennilega
og njóta þess að ganga í vorblíð-
unni (sem lítið fer fyrir þessa
dagana reyndar …). En faðmlag
og koss á kinn frá syni mínum er
samt áhrifaríkasta leið mín til
geðræktar. Það jafnast ekkert á
við það. Ekki einu sinni Bono
blessaður.
Á heimasíðu Geðræktar er að
finna gagnlegt efni um hvernig
best er að viðhalda andlegri
hreysti í dagsins önn. Við erum
nefnilega öll alltaf að flýta okkur
og megum stundum ekki vera að
því að hugsa um sálina. Ef við
stöldrum við er það vegna þess að
við hreinlega getum ekki meira.
En til að geta meira, er nefnilega
eins og margoft hefur verið bent
á, nauðsynlegt að hafa til þess
orku, bæði andlega og líkamlega.
Á mínu heimili eru kossar sagðir
„bensín“ á sálina og það eru sko
orð að sönnu.
Líkamleg vellíðan og andleg
haldast í hendur. Þegar okkur líð-
ur vel í hjartanu erum við frekar
upplögð til að leggja stund á lík-
amsrækt. Að sama skapi er frísk-
andi að hoppa aðeins og skoppa
og fá svitaperlur á ennið.
En þó að ég ætli þrátt fyrir
hörmungar stríðs að halda áfram
að brosa framan í heiminn þá
mun ekki sá dagur líða að ég
hugsi ekki hlýtt til saklauss fólks
í Írak sem á um sárt að binda.
Freyðibað
með Bono
Stundum er best að vera einn með
Bono, t.d. í freyðibaði við kertaljós, en
það getur líka verið gaman að njóta
hans í félagsskap annarra, t.d. bestu
vinkvennanna. Í því felst mikil geðrækt.
VIÐHORF
Eftir
Sunnu Ósk
Logadóttur
sunna@mbl.is
✝ Hallbjörn Sig-urður Björnsson
fæddist á Ísafirði
24. febrúar 1926.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
við Hringbraut
föstudagskvöldið 21.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðbjörg Sigurðar-
dóttir, f. 1. septem-
ber 1892, d. 13. apr-
íl 1981, og Björn
Jóhannsson, f. 28.
október 1901, d. 14.
mars 1982. Fóstur-
foreldrar Hallbjörns voru Amalía
Geirsdóttir, f. 3. janúar 1877, d.
16. mars 1951, og Daníel Eiríks-
son, f. 5. september 1886, d. 6.
nóvember 1953. Systkini Hall-
björns voru Matthildur Sigríður,
f. 27. nóvember 1920, d. 23. febr-
úar 2002, Jóhann Rósinkrans, f.
20. ágúst 1924, Torfi, f. 30. nóv-
ember 1927, Björn, f. 22. júní
1932, Jónas Guðmundur, f. 6.
ágúst 1929, d. 7. júní 2002, og
Kristján Friðrik, f. 29. maí 1934.
Hallbjörn átti einnig fóstursyst-
ur, Guðrúnu Guðbjörgu Guð-
mundsdóttur, f. 16. ágúst 1918.
Hinn 15. október 1949 kvæntist
Hallbjörn eftirlifandi eiginkonu
sinni Helgu Ásgrímsdóttur frá
Suðureyri við Súgandafjörð, f.
júní 1949. Börn þeirra eru: a)
Eggert Garðarsson, f. 7. febrúar
1972, sonur hans er Sigvaldi, f. 9.
júní 2000. b) Lísa, f. 24. júlí 1986.
4) Iðunn, f. 29. september 1960,
maki Robert S. Robertson, f. 12.
ágúst 1968. Börn þeirra eru a)
Kalmar Þór, f. 20. febrúar 1998.
b) Sóley Emelía, f. 24. desember
2000. 5) Símon Jónsson, f. 26.
mars 1953, maki Björk Erlends-
dóttir, f. 2. mars 1958. Börn
þeirra eru: a) Jóhanna Soffía, f.
15. september 1977, maki Júlíus
Ágústsson. Börn þeirra eru Arn-
ór Sindri, f. 24. mars 2000, og
Tristan Máni, f. 27. september
2002. b) Haukur Símonarson, f. 9.
desember 1980. c) Erla Símonar-
dóttir, f. 8. nóvember 1982, í sam-
búð með Bjarka Þór Árnasyni.
Barn þeirra er óskírð Bjarkadótt-
ir, f. 18. mars 2003. d) Selma, f.
15. desember 1993. Einnig á Sím-
on af fyrra hjónabandi: a) Eirík,
f. 18. október 1972, og b) Re-
bekku, f. 8. janúar 1975, í sambúð
með Ægi Ísleifssyni. Börn þeirra
eru Rakel Birta Guðnadóttir, f.
28. október 1996, og Sigurður
Jökull, f. 4. janúar 2000.
Hallbjörn ólst upp hjá fóstur-
foreldrum sínum á Suðureyri frá
tveggja ára aldri. Hann vann við
störf er tengdust sjómennsku.
Árið 1973 fluttist hann ásamt eig-
inkonu sinni til Reykjavíkur og
hóf störf hjá Íshúsfélagi Vest-
mannaeyja við Kirkjusand. Árið
1976 hóf hann störf hjá Áburð-
arverksmiðju ríkisins og lauk
hann starfsferli sínum þar árið
1994.
Útför Hallbjörns fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
15. október 1928.
Foreldrar hennar
voru María Þórunn
Friðriksdóttir, f. 24.
ágúst 1901, d. 17.
febrúar 1990, og Ás-
grímur Ingibjartur
Jónsson, f. 19. febr-
úar 1905, d. 1. des-
ember 1979. Börn
Hallbjörns og Helgu
eru: 1) Ægir, f. 31.
janúar 1950, maki
Geirlaug Helgadóttir,
f. 16. ágúst 1951.
Börn þeirra eru: a)
Klara, f. 18. júní
1971, maki Sigurður H. Stefáns-
son. Börn þeirra eru Stefán Æg-
ir, f. 30. júlí 1999, og Helga
Kristín, f. 19. mars 2003. b)
Helga, f. 9. ágúst 1977, í sambúð
með Hauki Haukssyni. Barn
þeirra: Steinunn Eva, f. 26. júní
2002. c) Arnar, f. 10. september
1979, í sambúð með Heiðdísi
Dögg Eiríksdóttur. 2) Hervör, f.
12. maí 1951, maki Guðjón Guð-
jónsson, f. 16. september 1946.
Börn þeirra eru: a) Kristín María,
f. 9. nóvember 1971. b) Guðjón
Elmar, f. 15. júlí 1978, í sambúð
með Jórunni Helgu Steinþórs-
dóttur. c) Hallbjörn Sigurður, f.
25. desember 1981. 3) María Ingi-
björg, f. 26. ágúst 1952, maki
Hilmar Þór Kjartansson, f. 16.
Elsku pabbi. Enginn á sér trygg-
an morgundag, hvorki ungur né
gamall, því inn í þennan heim fæð-
umst við og úr þessum heimi verðum
við einnig að fara. Þrátt fyrir að
þetta sé gangur lífsins verðum við
aldrei undir það búin að kveðja hinni
hinstu kveðju. Það er svo stutt bilið
milli gleði og sorgar. Sem betur fer
hugsum við sjaldan út í það hvað líf-
ið er hverfult, en svo kemur það fyr-
ir að við erum minnt á það að við eig-
um bara augnablikið sem er að líða –
þetta hér og nú. En nú ert þú farinn
frá okkur í langt ferðalag, búinn að
ganga veg þessarar veraldar til
enda. Hver hefði trúað því að þú
ættir ekki afturkvæmt eftir hjarta-
uppskurðinn, en raunin varð önnur.
Mér finnst þetta enn vera draumur
og að ég eigi bara eftir að vakna.
Kvöldið áður en þú fórst yfir móð-
una miklu gekk ég föstum
ákveðnum skrefum út af Landspít-
alanum, alveg viss um að þú yrðir
hressari morguninn eftir, en svo
varð ekki. Heilsu þinni hrakaði mjög
um nóttina. Þegar ég kom til þín um
hádegið fannst mér heimurinn
hrynja yfir mig, þetta var langur
föstudagur, um kvöldið varst þú
kominn á æðra tilverustig.
Minningabrotin eru mörg frá
þessum árum. Við áttum samleið í
52 ár, rerum á sama báti á sömu mið,
fengum alls konar veður, bæði skin
og skúrir. Þú varst hógvær, traustur
og góður faðir og vorum við mjög
náin. Við töluðum saman í síma á
hverjum degi. Þú og mamma voruð
dugleg að koma í heimsókn til mín,
þannig að sambandið milli okkar var
mjög gott. Við gátum talað um allt
milli himins og jarðar, það kom
stundum fyrir að við vorum ekki
sammála og þá tók við góðlátlegt
þras. Stundum greip mamma inn í
og sagði okkur að hætta því það gæti
endað með ósköpum, en umræðan
endaði aldrei þannig því við höfðum
bara gaman af þessu tali okkar.
Þú varst mjög ljúfur, vildir allt
fyrir alla gera. Þú varst mjög ríkur
maður og fjölskyldan var þér allt.
Það fæddust tveir litlir gullmolar
inn í fjölskyldu okkar 18. og 19.
mars, stúlkubörn, tveimur dögum
áður en þú yfirgafst þennan heim
þannig að ríkidæmi þitt varð meira.
Mamma var stoð þín og stytta í líf-
inu. Ég ætla að trúa því að tíminn
lækni öll sár og að allt þetta hafi ein-
hvern tilgang.
Megi Guð styrkja og styðja
mömmu og okkur öll.
Þín dóttir,
Hervör.
Elsku afi. Alltaf gat maður leitað
til þín, hvort sem það var til að fá
góð ráð, eyra til að hlusta eða biðja
þig um hjálparhönd. Þú varst alltaf
til í að gera allt fyrir alla, þér fannst
gaman að gera við og smíða hluti,
enda varstu mjög handlaginn.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Sátum saman einn sólglaðan dag á Suðureyri.
Hamingja, hlátur.
Þannig man ég best eftir þér.
En dag einn kom skugginn,
hann kom til að vera.
Ekki leið á löngu
að sálin flaug í burtu
með englum Guðs.
Vona að hinsta ferðin hafi verið góð.
Veit að við munum hittast hinum megin.
(Jórunn Helga.)
Við þökkum þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Megi Guð vera með elsku ömmu
og allri fjölskyldunni.
Guðjón Elmar Guðjónsson
og Jórunn Helga
Steinþórsdóttir.
Elsku afi minn, sá dagur er kom-
inn sem ég óttaðist mest, dagurinn
sem ég kveð þig í síðasta sinn. En nú
líður þér vel og það er fyrir öllu.
Það er mjög sárt að geta ekki
komið í Austurbergið og hitt þig og
spjallað við þig um heima og geima,
sérstaklega um sameiginlega
áhugamálið okkar, Súganda, og litla
sæta húsið ykkar ömmu þar sem þér
fannst best að vera. Þegar ég kom
vestur og heimsótti ykkur, sem ég
gerði eins og oft og ég gat, tókstu
alltaf í höndina mína og hvíslaðir að
mér: „Mikið er nú gott að hafa þig
hér, Helga mín, eigum við ekki að
plata ömmu þína til að hafa kjöt í
karrí í matinn?“
Á kveðjustund sem þessari
streyma að allar góðu minningarnar
um þig og það er það dýrmætasta
sem við eigum. Það síðasta sem þú
sagðir við mig var hversu ríkur þú
værir að eiga okkur öll að. Elsku
besti afi minn, við erum líka rík að
hafa átt þig að. Elsku amma mín ég
bið guð að veita þér styrk á þessum
erfiða tíma.
Ég kveð þig, afi minn, með sökn-
uði og mun ávallt geyma minn-
inguna um þig í hjarta mínu.
Þín afastelpa
Helga.
Sofðu, unga ástin mín,
– úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur.
Það er margt, sem myrkrið veit,
– minn er hugur þungur.
Oft ég svarta sandinn leit
svíða grænan engireit.
Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur.
Sofðu lengi, sofðu rótt,
seint mun best að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt,
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna.
(Jóh. Sigurj.)
Sofðu rótt, elsku afi.
Þín litlu afabörn
Stefán Ægir, Steinunn
Eva og Helga Kristín.
HALLBJÖRN
SIGURÐUR
BJÖRNSSON
Í dag kveð ég elskulegan fóstur-
föður minn, Hallbjörn Sigurð
Björnsson, með söknuði og þakk-
læti fyrir allt sem hann gaf mér á
uppvaxtarárum mínum og síðar
fjölskyldu minni.
Ég bið góðan guð að vaka yfir
fósturmóður minni og styrkja hana
í hennar miklu sorg. Sofðu rótt,
elsku Bjössi.
Símon Jóhann Jónsson.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.