Morgunblaðið - 28.03.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 28. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Kynni okkar Ólafs hófust fyrir
tuttugu og fimm árum þegar hann
fór að vera með Berglindi dóttur
minni. Eignuðust þau soninn Magn-
ús Ásgeir sem var mitt fyrsta barna-
barn og lifandi eftirmynd Ólafs.
Sambúð þeirra Ólafs og Berglindar
stóð stutt en alla tíð síðan var Óli í
góðu vinfengi við okkur hjónin. Hann
var hvers manns hugljúfi, sérstak-
lega fyrir kurteisa og góða fram-
komu og var hann því alltaf aufúsu-
gestur á heimili okkar Heiðu. Óli
kom iðulega til okkar og þá oft með
dætur sínar, Anitu og Tinnu. Má
segja að hann hafi verið hér heima-
gangur, svo vel fór á með okkur
Heiðu og honum og að mörgu leyti
var hann okkur sem sonur.
Ólafur hafði átt við þunglyndi að
stríða í seinni tíð og var svo komið
síðastliðið haust að hann fór til Spán-
ar að læknisráði og dvaldi á Costa
Del Sol í hálft ár. Hann var mjög
ánægður þarna, naut þar sólar, hlýju
og birtu sem hafði góð áhrif á þung-
lyndiseinkennin. Á Spáni fór hann
strax að nema frekari málaralist og
sendi hann okkur góðar myndir eftir
sig í gjörbreyttum stíl, sem tóku mið
af því milda og góða umhverfi sem
hann dvaldi í. Við Óli vorum í stöðugu
og góðu sambandi meðan hann
dvaldi úti og eins og oft vill verða,
jafnvel í nánara sambandi heldur en
hérlendis. Meðal annars tefldum við
símskák með SMS sem stóð yfir í
nokkrar vikur, þar til hann gekk frá
mér. Óli var kappsamur og góður í
skákinni og hafði yndi af allri keppni,
svo sem knattspyrnu og íþróttum yf-
irleitt. Við skiptumst á faxbréfum,
sem Óli myndskreytti skemmtilega
enda sérlega listfengur. Það má
segja að myndlistin hafi átt hug hans
allan og þegar hann skipti um hús-
næði var alltaf tekin afstaða til þess
hvort hægt væri að mála á staðnum.
Þannig háttaði til í hans fallegu íbúð í
Stúfholtinu sem hann var svo ánægð-
ur með. Síðasta kvöld Ólafs á Íslandi,
ÓLAFUR GUNNAR
SIGURÐSSON
✝ Ólafur GunnarSigurðsson fædd-
ist í Reykjavík 4. maí
1959. Hann lést í Hol-
landi 14. mars síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Sigurður Jónsson
sjómaður, f. 1. ágúst
1921, d. 12. júní 1965,
og kona hans Lilja
Hjartardóttir, f. 4. júní
1919, d. 28. október
1993. Systkini Ólafs
eru: Garðar Heimir, f.
1941, Jón Hlöðver, f.
1945, Páll, f. 1948,
Kristín, f. 1952, og
Sigþór, f. 1956. Börn Ólafs eru:
Magnús Ásgeir, f. 1982, Eva
Dögg, f. 1985, Aníta Selma, f.
1987, Tinna Margrét, f. 1989,
Sindri Arnór, f. 1994, og Danía
Rún, f. 1998.
Útför Ólafs Gunnars verður
gerð frá Kapellunni í Fossvogi í
dag og hefst athöfnin kl. 10.30.
6. október 2002, heim-
sóttum við hjónin
hann til að kveðjast í
íbúð hans. Við þetta
tækifæri tók ég þá
mynd af Óla sem
fylgir þessum skrif-
um. Það fyrsta sem
við tókum eftir þegar
við komum inn var
stórglæsilegt fiska-
búr af bestu gerð, því
allt sem hann eignað-
ist þurfti að vera
vandað og fallegt.
Uppsetning í fiska-
búrinu, með granít-
steinum, gróðri og fiskum var hreint
augnayndi og sýndi vel hversu list-
fengur Óli var. Augljóst var að hann
var stoltur af þessu, sem hann mátti
vera, en ekki hafði hann mörg orð
þar um. Hógvær að vanda. Fjölmörg
málverk gaf Óli okkur hjónum og eru
myndir hans stöðugur gleðigjafi.
Hann stundaði sundæfingar lengi vel
og líkamsrækt og var ákaflega vel á
sig kominn. Var hann tekinn til við
líkamsrækt líka þarna syðra. Þegar
líða tók á vorið kom í hann óyndi á
Spáni og í lokin var hann kominn til
Hollands. Þegar ég heyrði það var ég
að vona að hann væri á heimleið eins
og farfuglarnir og hefði bara tyllt sér
í Hollandi, en hann fékk þá sjúklegt
og alvarlegt kvíðakast og lenti inni á
spítala og virtist það svo draga hann
til dauða.
Í sambúð sinni með Guðrúnu Guð-
mundsdóttur eignaðist hann tvær
dætur, Anitu og Tinnu, og var alltaf
kært með þeim og sérstaklega Tinnu
sem var mjög lík honum í útliti.
Ólafur lærði símsmíði hjá Lands-
símanum og starfaði þar sem slíkur
lengst af sinni starfsævi. Hann hafði
þó alltaf mikinn áhuga á sjómennsku,
var um tíma hjá gæzlunni og á fiski-
skipum. Bera sjávarmyndir hans
gott merki um hversu vel honum lík-
aði á sjónum. Svo minnst sé á gæzl-
una þá man ég alltaf að hann kenndi
mér þau handbrögð sem hann lærði
þar varðandi meðferð á íslenska fán-
anum. Þannig var reglusemin og
snyrtimennskan honum í blóð borin.
Mörg önnur störf stundaði Óli. Hann
var hörku duglegur, sem dæmi um
það má nefna að hann stundaði mað-
katínslu um nætur þegar þannig
viðraði án þess að slá af annarri
vinnu. Hann var mjög kappsamur og
laginn við tínsluna og tíndi alltaf
margfalt á við aðra. Virtist hann í
þessu sambandi þekkja Reykjavík
eins og lófann á sér.
Ólafur virtist eiga í erfiðleikum
með að mynda varanleg tilfinninga-
sambönd við sambúðarkonur sínar,
má ef til vill rekja það til þess að hann
ólst upp á barnaheimili (Reykjahlíð)
frá 2 ára aldri og var þar með Sigþóri
bróður sínum í átta ár þar til þeir
fóru aftur í Ásgarðinn til móður sinn-
ar, en þá var faðir þeirra látinn. Það
er með ólíkindum að árið 1961 skuli
enn hafa verið þau úrræði ein fyrir
fátæka foreldra að koma börnum sín-
um fyrir. Yngstu þremur systkinun-
um af sex var nánast ráðstafað til
vandalausra vegna fátæktar. Kristín,
tíu ára systir þeirra bræðra, sá um
þá á þessum tíma af miklum dugnaði.
Henni var samt komið fyrir í sveit og
þeir síðan sendir á barnaheimilið.
Vonandi er samfélagshjálpin orðin
meiri í dag, því svona uppeldi hlýtur
að setja á manninn mark.
Magnús Ásgeir, elsta barn Óla,
taldi mjög viðeigandi að hinn gullfal-
legi sálmur Kveðja, lag og texti eftir
Bubba, yrði sunginn við útförina og
er ég því hjartanlega sammála og
kveð Ólaf minn góða vin með fyrsta
erindi sálmsins:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Magnús Ásgeir Bjarnason.
Elsku pabbi minn, nú bara veit ég
ekki hvar ég á að byrja. Ég átta mig
varla á því að þú sért farinn frá þess-
ari jörð og fluttur til himna. Svona
gengur víst lífið fyrir sig sinn vana-
gang en mér finnst þetta samt svo
skrítið, að ég muni aldrei sjá þig aft-
ur eða heyra í þér fyrr en ég sjálf flyt
til þín á himnum, sem ég vona samt
að verði ekki fljótlega heldur þegar
ég verð orðin gömul og grá. Vonandi
mun eldri en þegar þó fórst af jörðu,
því ekki er hægt að segja að þú hafir
verið gamall. Aðeins 43 ára og strax
farinn. Mér finnst það óskiljanlegt að
Guð skuli alltaf þurfa að taka þá góðu
og það er svo sárt fyrir þá sem eftir
standa. Ég verð að segja að það er
ekkert auðvelt fyrir mig að sjá á eftir
þér elsku pabbi minn. Mér þótti svo
vænt um þig og þykir það enn og
mun ætíð elska þig af öllu hjarta og
ég veit svo sannarlega að þér þótti
líka vænt um mig. Hvert skipti sem
við töluðumst við í síma sagðir þú ég
elska þig og sagði ég það sama til
baka. Ég er svo ánægð að ég skuli
bara eiga góðar minningar um okkur
saman eins og þegar ég kom með þér
í vinnuna á Hróa hetti og hjálpaði við
störfin. Ef þetta er seinasta skipti
sem ég get talað við þig eða til þín í
minningargrein er svo margt sem ég
hefði viljað segja frá og skrifa til þín
þannig að ég geti orðið sátt. Ég á
ekki eftir að geta skrifað meira til þín
en að minnsta kosti verður þetta birt
og einhverjir munu lesa þetta og
heyra að ég hafi verið svo heppin að
eiga besta pabba á jarðríki.
Ég elska þig, elsku pabbi minn, og
nú getur þú sofið rótt.
Þín dóttir
Tinna Margrét Ólafsdóttir.
Elsku pabbi, það er alltaf sárt að
kveðja einhvern sem manni þykir
vænt um en svona er víst lífið því
miður. Ekkert fær þessu breytt núna
en lífið með þér var yndislegt og því
miður hefur þér lengi liðið illa og gast
ekki meira og vonandi ert þú kominn
á betri stað og líður sem allra best.
Ég trúi því ekki enn að þú sért farinn
en þannig er það bara og ég verð að
reyna að sætta mig við þá staðreynd.
Pabbi þú ert yndislegur maður sem
hefur alltaf verið góður við allt og alla
og ég á einungis góðar minningar um
þig.
Ég minnist þess þegar ég og vin-
kona mín vorum hjá þér og þú fórst
inn á bað og horfðir í spegilinn og
sagðir fegurð þín lýsti upp alheim-
inn. Þegar þú komst síðan fram hlæj-
andi setti að okkur öllum hlátur. Tími
minn með þér er búinn að vera ynd-
islegur og mun ég aldrei gleyma þér
og ég mun varðveita allar okkar góðu
minningar og stundirnar sem við átt-
um saman.
Elsku pabbi, takk fyrir að hafa
verið til og leyft mér að kynnast
svona góðri manneskju, vonandi líð-
ur þér sem allra best og vonandi
sjáumst við þegar minn tími er kom-
in.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Þín dóttir,
Anita Selma Ólafsdóttir.
Lífi okkar er fléttað svo rækilega
saman við líf annarra hér á jörðunni
að við gerum tæpast nokkuð án þess
Hugheilar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓNASAR JÓNSSONAR
bílstjóra,
Heiðarvegi 48,
Vestmannaeyjum.
Innilegar þakkir til starfsfólks á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja fyrir
hlýja og góða umönnun.
Indíana Björg Úlfarsdóttir,
Eygerður Anna Jónasdóttir, Þorsteinn Gísli Þorsteinsson,
Ingimar Jónasson, Fríða Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLI KRISTINN BJÖRNSSON,
Norðurvangi 9,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju mánu-
daginn 31. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjarta-
vernd.
Jarþrúður Lilja Daníelsdóttir,
Daníel Þór Ólason, Þóra Tómasdóttir,
Björn Viðar Ólason, Hlynur Geir Ólason,
Hilda Björk Daníelsdóttir,
Sólveig Anna Daníelsdóttir,
Ásta Valgerður Björnsdóttir,
Erna Diljá Daníelsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KATRÍN HULDA TÓMASDÓTTIR
hjúkrunarkona,
Kristnibraut 12,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ miðviku-
daginn 19. mars.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlegast bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Ingibjörg Sesselja Gunnarsdóttir,
Guðmundur Aðalsteinn Gunnarsson, Guðleif Bender,
Jóhanna Gunnars,
Katrín Gunnvör Gunnarsdóttir, Hákon Örn Arnþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar,
GUÐRÚN JAKOBSDÓTTIR
frá Holti undir Eyjafjöllum,
fyrrum húsfreyja á Víkingavatni,
er látin.
Útför fer fram í kyrrþey.
Ragna S. Sveinsdóttir,
Sólveig A. Sveinsdóttir,
Benedikt Ó. Sveinsson,
Jakob L. Sveinsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
ÓSKAR SIGURÐSSON
fyrrum verkstjóri,
til heimilis
á Hrafnistu í Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
í dag, föstudaginn 28. mars, kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, þeim sem, vilja minnast
hans, er bent á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Bragi Óskarsson, Sonja Håkansson,
Guðfinna Óskarsdóttir, Guðmundur Ívarsson,
Sigurður Óskarsson, Sigurbjörg Símonardóttir,
Sigurður R. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.