Morgunblaðið - 03.10.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðlaug Magnús-dóttir fæddist á
Neðribæ í Selárdal í
Arnarfirði 29. júní
1914. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 27. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristín Árna-
dóttir og Magnús
Sveinsson. Guðlaug
var yngst fimm
systkina, hin voru
Árni, Guðmundur,
Sigurjón og Sveinn.
Árið 1939 giftist
Guðlaug Jóni Kristmundssyni, f.
29. janúar 1911, d. 19. janúar
1990. Þau eiga fjögur börn, þau
eru: 1) Helgi, f. 2. febrúar 1938,
maki Jytte Marcher, þeirra börn
Ester, Astrid og Jón, 2) Sveinn, f.
24. apríl 1939, maki Ásta Jóns-
dóttir, þeirra börn Jón, Guðlaug,
Eva Björk og Þóra Kristín, 3)
Anna, f. 27. apríl 1947, maki Finn
Larsen, þeirra börn
Rune og Sten, og 4)
Margrét Kristín, f.
15. júlí 1957. Auk
þeirra ólu Guðlaug
og Jón upp Bjarnþór
Gunnarsson, f. 18.
febrúar 1953, maki
Hanna Sigurjóns-
dóttir, þeirra börn
Kristjana, Jón og
Gunnar. Bjarnþór er
systursonur Jóns.
Guðlaug ólst upp á
Neðribæ til 18 ára
aldurs en auk systk-
inanna ólust þar upp
fósturbörnin bræðurnir Valdimar
og Guðbjartur og Guðbjörg. Á
heimilinu bjuggu einnig Sigríður
og Guðrún föðursystur Guðlaug-
ar.
Barnabörn Guðlaugar og Jóns
eru 17.
Útför Guðlaugar verður gerð
frá Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Kynni mín af Laugu, eins og hún
var ávallt kölluð, hófust um jólin
1959, þegar ég kom í fyrsta skipti á
Bíldudal. Ég var þá unnusta Helga,
elsta sonar hennar. Ég man enn
hlýju handtökin og móttökurnar sem
mættu mér á bryggjunni á Bíldudal.
Sumarið eftir fór ég fyrst út í Sel-
árdal og var það ógleymanlegt ferða-
lag. Þá var enn búið á flestum bæjum
og fór Lauga með mig og kynnti mig
fyrir heimilisfólkinu á hverjum bæ.
Eftir þetta höfum við farið ótal ferðir
vestur á Bíldudal og í Selárdalinn.
Lauga var óþreytandi við að segja
sögur af mannlífinu í Selárdalnum
og gæddi þær lífi með góðri frásagn-
argáfu sinni. Á síðari árum flæddu
upp úr henni vísurnar um menn og
málefni úr sveitinni og höfðum við
ekki við að skrifa niður. Þegar ég
keyri um dalina úti í Selárdal finnst
mér ég hafa þekkt fólkið og lifað þá
tíma sem Lauga talaði um, svo lif-
andi voru frásagnir hennar.
Lauga fór 18 ára í vist til Reykja-
víkur um tveggja ára skeið. Þann
tíma lá móðir hennar á Landspítal-
anum vegna langvarandi veikinda.
Þegar móðir hennar útskrifaðist af
spítalanum fylgdi Lauga henni heim
í Neðribæ og aðstoðaði hana þar.
Þegar Jón og Lauga giftust árið
1939 byggðu þau sér húsið Braut-
arholt í Selárdal. Jón stundaði út-
gerð frá Selárdal með Kristjáni Rei-
naldasyni frá Melstað. Árið 1947
seldu þau Jón og Lauga listamann-
inum Samúel Jónssyni Brautarholt
og fluttust í húsið Bjarg á Bíldudal.
Kristján seldi Samúel einnig sína
eign og fluttist líka til Bíldudals og
voru þeir félagar í mörg ár með út-
gerðina frá Bíldudal. Árið 1977 hætti
Jón sjómennsku og fluttust þau
hjónin til Reykjavíkur til okkur
Helga á neðri hæðina í Bauganes 44
og hófst þá nýr kafli í samveru okk-
ar.
Heimilið var Laugu allt og lagði
hún mikla alúð í það, allt í kringum
hana var fágað og fínt. Hún var alltaf
vel til fara, snyrtileg og vel til höfð.
Hún var af þeirri kynslóð húsmæðra
sem voru alltaf heima og hún átti
alltaf til kaffi fyrir fullorðna fólkið,
ölglas fyrir unglingana og mjólkur-
glas fyrir börnin. Í Bauganesinu
varð Laugu tíðrætt um tæknina til
heimilisverka. Lauga talaði um það
þegar hún og hennar kynslóð þurftu
til dæmis að bera vatnið heim að
bænum til að þvo þvottinn, sem var
svo skolaður í læknum.
Undanfarin ár hafði Margrét
Kristín séð um Laugu mömmu sína
af mikilli alúð og fórnfýsi. Síðasta ár-
ið var nokkuð dregið af Laugu, en
þrátt fyrir það hélt hún alltaf reisn
sinni. Hún klæddist á hverjum degi
og fór um íbúðina með hjálp göngu-
grindar. Undanfarin misseri hafði ég
þann vana á að fara heim í hádeginu
til Laugu og áttum við þá góðar
stundir saman.
Ég er Laugu ævinlega þakklát
fyrir góð kynni og það sem hún var
mér og minni fjölskyldu. Ég kveð
Laugu með söknuði en veit af henni á
stað þar sem henni líður vel.
Jytte.
Nú er hún Lauga amma farin og
hrannast upp minningarnar.
Amma og afi bjuggu á Bíldudal
æskuár okkar systkinanna. Þegar
skóla lauk á vorin biðum við syst-
urnar eftir því að fljúga vestur með
pabba. En þessi sumur eru okkur
ógleymanleg.
Amma Lauga var alltaf svo glæsi-
leg og vel til höfð að maður naut sín
að labba um plássið með henni. Þar
fyrir utan var hún alltaf svo góð við
okkur að við systurnar tókum þá
ákvörðun að rífast ekki heima hjá
henni, vegna þess að okkur þótti
hvorki hún né afi eiga það skilið.
Afi var á sjónum, en þegar hann
kom í land þá var alltaf hlaupið niður
að bryggju til þess að taka á móti
honum og iðulega fékk maður að
fara um borð og hjálpa til að af-
ferma. Þó að hann kæmi þreyttur
heim hafði hann alltaf tíma til þess
að segja okkur sögur á kvöldin. Sag-
an um Ásu, Signýju og Helgu sem
duttu ofan í brunninn átti hug okkar
allan.
Magga Stína, yngsta systir pabba
okkar, bjó líka heima hjá ömmu og
afa, og lékum við okkur mikið sam-
an, en það var frábært að geta verið
með frænku þó að hún væri aðeins
eldri. Magga Stína hefur alltaf búið
með afa og ömmu, og svo ein með
ömmu og hugsað um hana í seinni
tíð. En samband okkar við hana hef-
ur alltaf verið mjög náið og lítum við
á hana sem systur þó hún sé frænka.
Árið 1977 þá fluttu amma og afi og
Magga Stína til Reykjavíkur og
bjuggu eftir það í sama húsi og for-
eldrar okkar, á neðri hæðinni. Var
mikill samgangur eftir það og
ógleymanlegar stundirnar þar sem
setið var í eldhúsinu og spjallað og
þá oft um lífið og tilveruna fyrir vest-
an á hennar uppvaxtarárum.
Alltaf átti amma eitthvað gott með
kaffinu og oft var hún búin að baka
pönnukökur fyrir þessar stundir.
Eftir að þau fluttu í bæinn var tek-
inn upp sá siður um jólin að þau
komu í mat á aðfangadagskvöld til
foreldra okkar og svo var farið í
kvöldkaffi til þeirra eftir matinn og
sama gilti um gamlárskvöld. Hélst
þessi siður alveg síðan.
Afi dó svo skyndilega veturinn
1992 og mikið voru þær Lauga
amma og Magga Stína duglegar að
ganga í gegnum þá sorg.
Amma var mjög heimakær og
þótti alltaf mjög vænt um að fá heim-
sóknir. Hún fór þó nokkrum sinnum
til Danmerkur í heimsókn til dóttur
sinnar.
Vorið eftir að afi dó fór hún í fjöl-
skylduferð til Danmerkur, Frakk-
lands og alla leið til Spánar í brúð-
kaup. Hún hafði mjög gaman af
ferðinni, en fannst líka gott að vera
komin heim í eldhúsið sitt. Barna-
börnin hennar voru líka stolt af því
fljúga með hana í hennar síðustu
heimsóknum til Bíldudals.
Síðasliðin 10 ár var amma orðin
heilsulítil. En alltaf var hún jafn skýr
og gaman að tala við hana þegar við
komum í heimsókn. Hún var með al-
veg ótrúlegt minni og eldhúsumræð-
urnar héldu áfram alveg til hins síð-
asta.
Langömmubörnunum fannst
Lauga amma líka vera besta amma í
heimi þar sem hún átti alltaf ís handa
þeim.
Elsku Magga Stína, við erum með
hugann hjá þér og vitum að það er
ekki auðvelt að standa uppi ein eftir
svona langa og nána samveru. Megi
Guð gefa þér styrk.
Við systkinin erum búin að vera
búsett erlendis í mörg ár, en amma
hefur aldrei verið langt undan í huga
okkar. Nærvera hennar á okkar
unglingsárum er búin að vera okkur
mikið veganesti í gegnum lífið.
Lauga amma, takk fyrir allar sam-
verustundirnar.
Megir þú hvíla í friði.
Þín barnabörn,
Ester, Astrid og Jón.
Elsku amma Lauga.
Um leið og ég kveð þig í hinsta
sinn langar mig að rifja upp nokkrar
minningar um þig. Það var nú alltaf
spennandi að koma til Reykjavíkur
og heimsækja ykkur í Skerjafjörð-
inn. Afi spjallaði yfirvegaður við okk-
ur krakkana og þú og Magga Stína
létuð allt eftir okkur. Og alltaf var nú
jafn gott að fá smurða brauðið með
hangikjötinu og appelsín í flösku.
Það voru líka dýrmætar stundir
þegar ég kom í kaffi eftir skóla þegar
við Hjörtur bjuggum við hliðina á
ykkur. Þú komst daginn sem við
fluttum inn með dúk og fleira sem
prýddi mitt fyrsta heimili því fallegt
og snyrtilegt heimili var þitt hjart-
ans mál.
Þó að mér hafi nú alltaf þótt ósköp
vænt um þig amma mín tókst mér að
slasa þig einu sinni. Þá varst þú að
passa mig og fórst með mig niður í
miðbæ. Inni í einni búðinni var rúllu-
stigi sem mér fannst afar spennandi
tæki og vildi endilega prófa. Þú varst
nú ekki jafn spennt og ég en lést það
eftir mér að fara. Það vildi nú ekki
betur til en að við duttum báðar nið-
ur stigann og þú meiddist illa á hné.
Ég skammaðist mín lengi á eftir en
þú varst fljót að fyrirgefa mér og
tókst þessu með mikilli ró, eins og
öllu öðru.
Elsku amma, það er sárt að þurfa
að kveðja en ég trúi því að þú sitjir
núna hjá honum afa og þið styrkið
Möggu Stínu og alla fjölskylduna í
sorginni.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt,
um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Amma mín, ég kveð þig með því að
raula þetta lag sem mér finnst svo
fallegt og lætur manni líða vel.
Kristjana Bjarnþórsdóttir.
GUÐLAUG
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Ólöf Pálína Sig-urðardóttir deild-
arstjóri fæddist í
Reykjavík 23.9. 1922.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Ási í Hvera-
gerði 24. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
urður Sæmundsson
frá Núpum í Ölfus-
hreppi í Árnessýslu,
verkamaður í Reykja-
vík, f. 30.12. 1891, d.
9.6. 1966, og Guðný
Pálsdóttir húsfrú frá
Hjallakoti á Álftanesi
í Bessastaðahreppi, f. 16.7 1897, d.
19.10. 1973. Bróðir Ólafar var Sæ-
mundur, f. 22.8. 1920, d. 30.12.
1945. Ólöf ólst upp í Reykjavík og
vann þar ýmis störf, m.a. í Sund-
höllinni og ýmis verksmiðjustörf.
Árið 1940 kynntist hún Magnúsi
Aðalsteini Ólafssyni múrarameist-
ara frá Akranesi og eignuðust þau
einn son, Sigurð Val Magnússon
járnsmið, f. 11.11. 1941. Hann er
kvæntur Erlu Hafdísi Sigurðar-
dóttur, börn þeirra eru Guðný Að-
albjörg, f. 26.9. 1965, Asgeir Þór, f.
15.5. 1967, d. 20.7. 1977, Grétar
Már, f. 14.10. 1969, og Helena Rut,
f. 20.4. 1976. Magnús og Ólöf slitu
samvistir.
Hinn 18. ágúst
1944 giftist Ólöf Sig-
urjóni Magnúsi Ingi-
bergssyni trésmíða-
meistara frá
Reykjavík, f. 11.7.
1923, d. 19.12. 1990.
Þau eignuðust tvö
börn, þau eru: 1) Ingi-
bergur trésmiður, f.
10.11. 1945, kvæntur
Margréti Pálfríði
Magnúsdóttur, börn
þeirra eru Sólveig, f.
25.1. 1968, Magnús
Sverrir, f. 23.1. 1971,
Ólöf, f. 25.8. 1974, og tvíburarnir
Guðný og Svana, f. 16.6. 1980, og 2)
Særún dagmóðir, f. 6.2. 1947, gift
Ólafi Sigmundssyni iðnverka-
manni, börn þeirr eru Sigurjón, f.
9.7. 1973, Guðný, f. 5.8. 1976, og Óli
Sævar, f. 20.3. 1980. Barna- og
barnabarnabörn Ólafar eru 29.
Ólöf bjó ásamt fjölskyldu sinni í
Reykjavík til ársins 1972 en þá
fluttist hún til Hveragerðis og vann
hjá NLFÍ til ársins 1994. Síðustu
fjögur æviárin dvaldi hún á Dval-
arheimilinu Ási í Hveragerði.
Útför Ólafar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Elsku mamma okkar er látin. Það
er erfitt að sætta sig við að þú skulir
ekki lengur vera hjá okkur og sökn-
uður okkar er mikill, en mitt í sorg-
inni felst huggun í minningu um ein-
stæða og hjartahlýja móður sem var
okkur svo góð og gaf okkur svo mik-
ið. Þrátt fyrir mikla vinnu hafðir þú
alltaf tíma hvenær sem við leituðum
til þín og þegar barnabörnin komu
eitt af öðru og barnabarnabörnin
sóttust þau fast eftir því að vera hjá
þér, enda hafðir þú ótrúlegt lag á
þeim öllum, líkt og okkur þegar við
vorum að alast upp. Þú lagðir oft á
þig langar ferðir, jafnvel landa á
milli, til að geta verið með þeim og
þau nutu svo sannarlega góðs af því
og glöddust í hvert skipti sem þú
komst. Nú kveðja þau þig með trega
og biðja góðan guð að taka vel á móti
ömmu.
Þú hafðir einstaklega næmt auga
fyrir náttúrunni og kunnir svo sann-
arlega að njóta augnabliksins, og
varst svo þakklát fyrir allt, gerðir
aldrei óraunhæfar kröfur, vildir frek-
ar gefa en þiggja og varst sönn í öll-
um þínum athöfnum og gjörðum. Þú
uppfylltir allar kröfur sem til þín
voru gerðar og skipar sess í huga
allra sem sönn heiðurskona.
Engin orð geta í raun lýst kærleika
þínum, sem geislaði af andliti þínu og
öllum þínum athöfnum, dugnaður
þinn og viljastyrkur var ótrúlegur og
við erum stolt af því að hafa átt þig
sem móður. Elsku mamma, nú hefur
þú haldið á braut yfir móðuna miklu
með reisn eftir langt og farsælt ævi-
starf og við færum þér ómældar
þakkir fyrir allt sem þú gafst okkur.
Tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Elskuleg amma mín er dáin. Marg-
ar minningar koma upp í huga minn á
þessari stundu, þá sérstaklega hvað
þú varst góð og elskuleg, hvað það
var gaman að vera hjá þér og afa í
Hveragerði á sumrin og um helgar
en þær eru ófáar stundirnar sem ég
dvaldi hjá ykkur. Hvað það var gam-
an að fara austur með rútunni á
föstudögum með aurinn í vasanum til
að kaupa eitthvað gott handa okkur
til að maula um kvöldið á meðan við
horfðum á sjónvarpið eða spiluðum.
Þú vildir alltaf spila við okkur barna-
börnin.
Þegar sonur minn fæddist, bjóst
þú hjá okkur, og þú sást hann í fyrsta
sinn og kallaðir hann hjartakónginn
þinn og hann var vanur að kalla þig
ömmu löngu, þetta eru ljúfar minn-
ingar sem við eigum alltaf eftir að
minnast. Þú varst svo góð. Þú vildir
alltaf passa fyrir mig, vildir að ég
færi út að viðra mig þú skyldir sjá um
strákinn. Þær eru líka margar ferð-
irnar sem hafa verið farnar út í Eden
að kaupa ís fyrir langömmubörnin.
Elsku amma mín, ég kveð þig með
söknuði en ég veit að nú líður þér vel
og minningarnar munu lifa með mér.
Þín dótturdóttir
Guðný.
ÓLÖF PÁLÍNA
SIGURÐARDÓTTIR
Elsku langamma, um leið og við
kveðjum þig langar okkur að
þakka þér fyrir allar sam-
verustundirnar sem við áttum
með þér. Þú varst svo góð við okk-
ur. Við munum sakna þín.
Þín langömmubörn Aníta,
Guðmundur og Pétur Kristján.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns míns, sonar, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ELÍASAR BALDVINSSONAR
slökkviliðsstjóra.
Guð blessi ykkur öll.
Halla Guðmundsdóttir,
Baldvin Skæringsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.