Morgunblaðið - 03.10.2003, Blaðsíða 49

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2003 49
ÉG vil vekja athygli fólks á því að at-
huga hversu víðtæk trygging þess er
þegar á reynir. Við hjónin fórum í
ferð með heimsferðum til COSTA
DEL SOL 10. september 2003, sem
átti verða 3ja vikna ferð, en kvöldið
sem við komum út veiktist maðurinn
minn og lenti á sjúkrahúsi í rúma 2
sólarhringa. Læknar þar vildu gera
aðgerð á honum, en haft var sam-
band við VÍS hérna heima og athug-
að hvað þeir vildu gera. Þeir óskuðu
eftir að hann kæmi heim, en athugið:
þá er VÍS laust allra mála um leið og
við komum heim. Við höfðum þvílíka
tröllatrú á F- plús tryggingunni
(smáa letrið gleymdist). Sem sagt, í
einfeldni okkar héldum við að við
fengjum ferðina endurgreidda vegna
ferðarofs, en annað kom í ljós, við
fengum hlut mannsins míns endur-
greiddan 77.150, en hann hefði alls
ekki getað farið án fylgdarmanns
heim. VÍS var svo heppið að það
góða fólk hjá Heimsferðum gat
breytt farseðlum okkar í heimferð
17. sept. í stað 1. okt. án nokkurs
aukakostnaðar sem VÍS hefði annars
þurft að greiða. Ég segi bara að lok-
um: við óheppin, VÍS heppið.
SELMA JÓNSDÓTTIR,
Hólagötu 1, 190 Vogum.
Við óhepp-
in – VÍS
heppið
Frá Selmu Jónsdóttur
ÞAÐ hafa eflaust margir gerst
fréttamenn hjá sjónvarpi og öðrum
fjölmiðlum á undanförnum árum,
með það fyrir augum að koma sér
á framfæri. Þjóðin hefur t.d.
kynnst mörgum glaðbeittum sjón-
varpsmönnum sem hafa gengið
hart fram í umræðuþáttum og
knúið á viðmælendur sína að segja
sannleikann og ekkert nema sann-
leikann. Oft hafa viðmælendurnir
verið úr stjórnmálageiranum og
kunnað þá list til hlítar að sitja
fyrir svörum í langtíma umræðu-
þætti án þess að segja nokkurn
skapaðan hlut. En skeleggir sjón-
varpsmenn hafa notið vinsælda hjá
almenningi fyrir það að reyna til
hins ítrasta að kreista eðlileg svör
út úr mönnum varðandi mál sem
oftar en ekki hafa lyktað af spill-
ingu. Það er líka svo margt sem er
sagt löglegt en siðlaust. En ef allt
væri með felldu í þjóðfélaginu,
myndum við auðvitað ekki sætta
okkur við að það sem siðlaust er
geti verið löglegt. Í heilbrigðu
mannlífi ætti það siðlausa auðvitað
líka að vera lögleysa.
En einmitt þessi orð „löglegt en
siðlaust“ voru á sínum tíma loka-
orð sannleiksleitandi fyrirspyrj-
anda í frægum viðtalsþætti í sjón-
varpinu, þar sem reynt var að fá
skýr svör frá gamalreyndum kerf-
ismanni, sem auðvitað fór eftir
vananum og sagði ekki nokkurn
skapaðan hlut.
En þó oft sé erfitt að fá viðhlít-
andi svör er það samt svo enn í
dag, að þjóðin er í mikilli þörf fyr-
ir fjölmiðlamenn sem geta kallast
almenningsvænir í samskiptum
sínum við sannleikann, menn sem
vilja fá málin á hreint og gera í því
að leita sannleikans, menn sem
láta keypta hagsmunavörslumenn
ekki komast upp með endalausar
vífilengjur og blekkingar fyrir
augliti þjóðarinnar.
Við könnumst öll við einhverja
frétta- og blaðamenn sem hafa
unnið sér orðstír með þessum
hætti og getum líka metið þá
marga að verðleikum.
En eitt hefur gerst á allra síð-
ustu árum sem getur ekki kallast
mjög ákjósanlegt fyrir framgang
sannleikans í okkar þjóðfélagi.
Ýmis hagsmunasamtök og stórfyr-
irtæki hafa greinilega farið að
bjóða í fréttamenn sem hafa náð
því að vinna sér viðlíka orðstír og
að framan getur. Þessir menn sem
þjóðin hefur lært að þekkja af
góðu, eru síðan gerðir að tals-
mönnum hagsmuna viðkomandi
aðila. Þeir fara að tala fyrir hlut-
um sem þurfa ekki endilega að
vera samkvæmt sannleikanum, því
þau fyrirtæki og hagsmunasamtök
munu tæpast til sem þræða full-
komlega veg sannleikans. En laun-
aðir almannatengslafulltrúar sem
áður hafa unnið sér tiltrú með
skeleggri framgöngu sem fjöl-
miðlamenn, halda áfram að koma
vel fyrir, en tala hinsvegar allt í
einu út frá gjörbreyttum forsend-
um. Og ef til vill eru þeir ekki
lengur svo sérlega almennings-
vænir, þó launaumslögin séu lík-
lega orðin mun fyrirferðarmeiri en
áður.
Ég spyr sjálfan mig stundum að
því þegar þessir menn koma fram í
fjölmiðlum og tala fjálglega fyrir
þá hagsmuni sem þeir hafa verið
keyptir til að verja, hvort þeir séu
nú innra með sér eins fullkomlega
sáttir við sjálfa sig og þeir virðast
vera. Skyldu ekki vera einhver
smáónot einhvers staðar í sálar-
kytrunni, sem minna kannski á
það að eitthvað sé farið að vega
meira á vogarskálum lífs og þarfa,
en sannleikurinn sem þeir vildu
eitt sinn hafa þar með mestri
þyngd? Ég velti þessu fyrir mér
meðan ég horfi á einlægar ásjónur
þessara manna og hlusta á mál-
flutninginn, sem er stundum í
vellulegra lagi. Launaumslögin
geta orðið fyrirferðarmikil, en
peningar hneppa menn oft í fjötra
og keyptir talsmenn verða auðvit-
að aldrei annað en keyptir tals-
menn. Einu sinni sagði maður sem
aldrei varð keyptur talsmaður
neinnar hagsmunaklíku, að sann-
leikurinn gerði menn frjálsa!
Það er sannfæring mín að þau
orð séu í fullu gildi enn í dag þó
langt sé síðan þau voru sögð. Þeir
sem eru sannleikans megin, bæði
gagnvart sjálfum sér, náunga sín-
um og þjóð sinni, lenda yfirleitt
ekki í þeirri stöðu, að verða hugs-
anlega að skammast sín þegar þeir
horfa á þá persónu sem blasir við
þeim í spegli.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, 545 Skagaströnd.
Og sannleikurinn mun
gera yður frjálsa…
Frá Rúnari Kristjánssyni