Morgunblaðið - 09.01.2004, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna Soffía Frið-rika Þórarins-
dóttir fæddist í Berg-
skoti á Vatnsleysu-
strönd 3. ágúst 1912.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Ási í
Hveragerði 2. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Þór-
arinn Einarsson, f.
12.4. 1884, d. 7.4.
1980, og Guðrún
Bjarndís Þorvalds-
dóttir, f. 4.11. 1881,
d. 14.5. 1971. Systk-
ini Önnu eru Þor-
valdur Valgeir, f. 11.11. 1909, d.
25.7. 1975, Margrét, f. 9.2. 1911, d.
27.7. 1995, Unnur, f. 15.9. 1913, d.
28.3. 1984 og Ásta Gunnþórunn, f.
5.10. 1920. Auk þess ólust upp
með Önnu þau Sigurður Hilmars-
son, f. 16.2. 1908, d. 4.6. 1997,
Hulda Valdimarsdóttir, f. 10.9.
1922, d. 13.9. 1981, Gunnþórunn
Gyða Sigurjónsdóttir, f. 8.6. 1925,
Elísabet Guðrún Brynjólfsdóttir,
f. 31.1. 1933 og
Kristjana Guð-
mundsdóttir, f. 7.3.
1939.
Sonur Önnu og
Árna G. Björnsson-
ar, f. 7.10. 1923, d.
5.5. 1982, er Hallur,
f. 1.5. 1948, kvæntur
Benediktu Guðrúnu
Waage, f. 14.6. 1947.
Börn þeirra eru:
Gísli Jóhann, f. 2.3.
1973, kvæntur Elínu
Björk Ásbjörnsdótt-
ur, f. 16.4. 1972, son-
ur þeirra er Einar
Gísli, f. 8.5. 2000; Þorvaldur Frið-
rik, f. 4.8. 1976 og Anna Guðrún, f.
26.6. 1985.
Anna bjó mest alla ævi í Reykja-
vík og stundaði fyrstu árin þjón-
ustustörf á heimilum, en lengst af
verslunarstörf hjá Sveini Björns-
syni & Ásgeirssyni.
Útför Önnu fer fram frá Fella-
og Hólakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
„Ég hef það og læt það ekki!“
Þetta var alvanalegt svar frá
ömmu þegar maður spurði „hvern-
ig hefur þú það?“ En nú hefur
amma „látið það“.
Við systkinin áttum því láni að
fagna að kynnast ömmu mjög náið
þar sem hún bjó með okkur þar til
fyrir 7 árum, er hún fluttist að Ási
í Hveragerði. Á þessum tíma lærð-
um við margt og kynntumst mörgu
sem við hefðum eflaust ekki gert ef
hennar hefði ekki notið við.
Svartfuglsegg, spilamennska,
sanngirni, saumaskapur, vinnu-
semi, frændskapur og ákveðni!
Þetta er meðal þess sem amma
kynnti fyrir okkur og við njótum
góðs af í dag.
Hvernig er hægt að lýsa konu
sem hefur lifað og gert svo margt
sem hún amma hafði gert? Það er
varla hægt.
Amma hafði mikið yndi af spila-
mennsku og var það ósjaldan að
við krakkarnir flýttum okkur heim
úr skólanum í hádeginu, fengum
okkur að borða og drifum okkur
svo inn til ömmu og tókum í spil.
Hvort sem það var ólsen ólsen,
yatzy, manni eða bridge þá var
varla hægt að vinna hana, hún var
meistarinn. Að sjá systurnar;
ömmu, Möggu, Unni og Ástu, spila
var sýning sem var engu öðru lík.
Þvílíkur hávaði, þvílíkur hama-
gangur. Og ekki batnaði ástandið
þegar pabbi mætti á staðinn og
byrjaði að hagræða spilunum sér í
hag. Þá varð amma reið, því ekkert
fór fram hjá henni þegar kom að
spilum.
Amma kom víða við á sinni ævi,
var þerna á skipum, starfsstúlka
hjá Osvaldi Knudsen í Hellusundi
og Gunnari Ásgeirssyni stórkaup-
manni, vann í Gevafoto, rak sölu-
turninn „Turninn“ sem var á
Lækjartorgi, skúraði hjá öldruðum
í Hátúni svo fátt eitt sé nefnt.
Einnig var hún mikil hannyrða-
kona og prjónaði ófáar lopapeys-
urnar og seldi í Rammagerðina,
munum við varla eftir henni nema
með prjóna eða spil í höndunum.
Amma var mjög dugleg kona og
ósérhlífin, og var alltaf boðin og
búin að hjálpa öðrum. Hún hafði
kynnst ýmsu í lífinu og miðlaði af
þeirri reynslu til okkar, til dæmis
eins og að spara peninga, því hún
vissi af fenginni reynslu að það
kæmi til góða síðar.
Að lokum viljum við fyrir hönd
allra aðstandenda ömmu, koma
þakklæti til allra á Hjúkrunar-
heimilinu Ási í Hveragerði fyrir
frábæra umönnun og hlýhug, því
þar leið henni vel þau ár sem hún
dvaldi þar.
Handan við heiminn
bak við bláu skýin
burt fljúga mennirnir
til betri staðar hjá Guði.
Geyma munum við minningar
munum þær alltaf
gleyma skulum sorginni
til betri staðar.
(Höf. ók.)
Með þessum fáu orðum þökkum
við ömmu fyrir stundirnar sem við
áttum með henni. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Gísli, Þorvaldur
og Anna Guðrún.
Elskulega hjartkæra frænka
mín, þar kom að því að þú varðst
að láta þig og auðvitað gerðir þú
það þannig að við, þín nánustu,
þyrftum ekki að hafa fyrir þér. Þér
líkt.
Þegar ég hugsa um liðna tíð, þá
hefur þú alltaf verið samofin lífi
mínu. Það að heita nafninu þínu
var nú talsvert. Ef ég hagaði mér
ekki eins og þér fannst ég ætti að
gera sem barn, sagðist þú láta
„skíra mig upp“ og það vildi ég alls
ekki, en þegar þér líkaði gerðir
mínar, þá var það bara eðlilegt,
þar sem ég héti nú Anna, það
gladdi mig.
Tilurð þess að ég var skírð í höf-
uðið á þér mun hafa verið að þegar
mamma tók léttasóttina af mér
komst þú til að hugsa um heimilið
á meðan, þá ófrísk af Halli.
Þú hafðir sagt við pabba, „jæja,
Nonni minn, ein stelpan enn“ og
þá sagði hann, „ef það verður
stelpa, skal hún heita Anna“ og svo
varð.
Það er óhætt að segja að með
okkur nöfnum tókust kærleikar,
sem vörðu alla tíð.
Lífshlaup nöfnu minnar var
margþætt. Liðlega tvítug fór hún í
vinnumennsku til Keflavíkur. Er
hún hafði verið þar um eins árs bil,
smitaðist hún af berklum og var
svo illa haldin að hún varð að
dvelja á Vífilsstaðaspítala um langt
skeið. Eflaust markaði dvölin þar
djúp spor í sál ungrar stúlku og
gerðu hana að þeirri traustu góðu
konu sem hún var alla tíð.
Eftir að dvöl hennar lauk á Hæl-
inu, fór hún í vinnu í Hanskagerð-
inni hjá Guðrúnu Eiríksdóttur,
móður vinkonu sinnar, Möggu
Sveins, en þær bundust traustum
vinaböndum á Hælinu. Síðar fór
hún að vinna hin ýmsu þjónustu-
störf m.a. í Oddfellow og sem
þerna á Laxfossi. Þar kynntist hún
barnsföður sínum, Árna Björns-
syni, og eignaðist með honum sól-
argeislann sinn, hann Hall. Ekki
varð úr frekara sambandi hjá þeim
Önnu og Árna, en Anna réði sig í
vist með drenginn sinn til Gunnars
Ásgeirssonar og fjölskyldu í
Garðastrætinu. Minntist hún
þeirra tíma með hlýhug og vænt-
umþykju.
Þegar Hallur var 5–6 ára gerðist
Anna ráðskona hjá Osvaldi Knud-
sen í Hellusundi 6, þá man ég fyrst
eftir mér með þeim. Ég fékk að
koma og gista, og svo fékk ég að
fara með að Laxabakka við Sogið,
þar sem Osvaldur átti sumarbú-
stað. Þetta voru þvílíkir dýrðar-
dagar. Við Hallur fylgdumst með
veiðimönnunum við ána, svo var
farið í gönguferðir og berjamó og
tínt alveg „glás“ af berjum sem
Anna sultaði og saftaði því hún var
flink í allri matargerð. Hún sagði
mér að hún hefði á þessum árum
„bakað yfir sig“ því það var svo
mikill gestagangur bæði í Hellu-
sundinu og eins á Laxabakka og
alltaf varð að vera nóg til með
kaffinu.
Einnig var Anna mikil hann-
yrðakona. Hún saumaði út, heklaði
og prjónaði. Hún prjónaði lengi vel
lopapeysur, sem voru mjög eftir-
sóttar sökum þess, hve vel þær
voru prjónaðar. Hún kenndi mér
listina og lengi vel var þetta drjúg
tekjulind hjá mér.
Síðar fór frænka að vinna við
verslunarstörf í Turninum á Lækj-
artorgi. Fyrst hjá Sv. Björnssyni/
Ásgeirssyni, en tók svo við rekstr-
inum og rak hann í nokkur ár. Í
Turninn komu margir og oft var
þröng á þingi, þetta var eins konar
stoppistöð þegar ættingjarnir fóru
í bæinn. Afgreiðslan fór fram í
gegnum lúgu, og í gegnum tíðina
átti hún fastakúnna sem komu og
spjölluðu og var þá margt látið
flakka. Hún siðaði unga fólkið, lét
það heyra það ef henni líkaði ekki
málfarið eða útgangurinn. Þetta
var Anna. Já, hún frænka mín var
þvílíkur húmoristi, það er margs
að minnast í okkar samskiptum og
allt á einn veg, dásamlegt. Anna
frænka var með eindæmum frænd-
rækin og alls staðar aufúsugestur,
það gustaði um hana, en hún hafði
sínar reglur, sem voru reglur, og
það var nú betra að fara eftir þeim.
Foreldrum mínum var Anna
frænka einkar góð og mikil vænt-
umþykja á milli þeirra, er óhætt að
segja að hún hafi gengið okkur
systkinum öllum næst mömmu.
Eitt aðalsmerki Önnu frænku
var hvers konar spilamennska.
Hún kunni ógrynni af köplum, svo
var hún mikill bridgespilari, spilaði
vist, kana, fimm upp, marias og
svo mætti lengi telja, en síðast og
ekki síst spilaði hún yatsi. Hún var
alltaf með teningana með sér í
veskinu, ef ske kynni að ekki væru
til teningar þar sem hún kom.
Eftir að Anna og Hallur fluttu í
Bræðrapart var ég oft hjá þeim og
nær samfellt í eitt ár áður en ég
byrjaði að búa. Það voru skemmti-
legir dagar. Hún passaði vel upp á
nöfnu sína og varð ég að gera
grein fyrir ferðum mínum ef ég
var ekki í skólanum eða í vinnu.
Hún sagði það lágmarks tillitssemi
og ég gekkst undir það.
Eftir að við Friðrik byrjuðum að
draga okkur saman var eins og
hún slakaði á tilkynningaskyld-
unni, því hún var mannþekkjari
góður og Friðrik féll strax í náðina
hjá henni. Þegar við svo byrjuðum
að búa og hrúga niður börnum var
hún alltaf boðin og búin til að-
stoðar.
Hún var svo ósérhlífin og ráða-
góð og sagði oft: „Maður fer nú
ekki að drepast úr ráðaleysi eins
og þorskur á þurru landi.“ Já, hún
Anna Soffía lét sig ekki muna um
það 57 ára, að mála öll gólfin í
Háaleitinu þegar við fluttum þar
inn fyrir 35 árum, og svo auðvitað
að hjálpa til við flutninginn, einnig
að kaupa ýmislegt sem uppá vant-
aði, sem hún taldi að við þyrftum
að hafa í nýja húsinu.
En eftir að Hallur og Benný
giftu sig og börnin þeirra fæddust,
fækkaði ferðum hennar til mín um
tíma, eðlilega. Þau höfðu þá byggt
sér stórt hús að Lundahólum 1,
þar sem Anna hafði sína íbúð og
lífið var dásamlegt, stórfjölskyldan
saman.
Alla tíð hefur heimili þeirra
staðið mér og mínum opið og þau
höfðingjar heim að sækja. Börnin
voru augasteinar nöfnu minnar, og
þegar hún hætti að vinna úti þá
höfðu þau athvarf hjá henni. Er nú
söknuður að fjölskyldunni kveðinn,
sem sjá eftir ástkærri móður,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu.
Anna Soffía Friðrika hafði skilað
ríkulegu dagsverki til samtíðarinn-
ar, er hún lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Ási í Hveragerði 2. janúar sl.
Þar naut hún góðrar umönnunar
og hlýju hjá góðu starfsfólki.
Nú er mér efst í huga þakklæti
fyrir að hafa átt svo góða og kær-
leiksríka frænku, sem sýndi ekki
öllum hvað hún var undurblíð og
góð, en ég og fjölskylda mín fékk
að njóta svo ríkulega.
Hjartkæra nafna mín, ég bið
góðan Guð að blessa þig og minn-
ingu þína.
Vertu svo ætíð Guði falin, þín
Anna Jóns.
Í dag kveðjum við hinstu kveðju
móðursystur okkar Önnu S. Þór-
arinsdóttur. Með henni hverfur af
sjónarsviðinu sterkur persónuleiki
og við ættingjar hennar munum
sakna hennar, en hún hefur alla tíð
verið dugleg við það að hlúa að
ættartengslunum, sem voru henni
svo mikils virði. Við systurnar
þökkum henni samveruna og fyrir
alla hjálpsemina í gegnum tíðina.
Heimili hennar stóð allaf opið fyrir
okkur systurnar þegar við þurftum
á að halda.
Það var alltaf sérstök tilhlökkun,
þegar von var á Önnu í Borgarnes.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum þær systur Unni og
Önnu. Oftar en ekki var gripið í
spil og þá gætti Anna þess, að allt-
af væri farið að leikreglum.
Minnsta frávik var ekki leyft og ef
brugðið var út af var leikur stöðv-
aður þar til úr var bætt.
Það er stór frændgarður, sem
tekur á móti henni, og því er ekki
vafi á að hún fær góða heimkomu.
Elsku Hallur og fjölskylda. Við
vottum ykkur dýpstu samúð okkar.
Guð blessi minningu Önnu Þórar-
insdóttur.
Herdís og Þóra Einarsdætur,
Gunnþórunn og Jóhanna
Aðalsteinsdætur.
ANNA S.
ÞÓRARINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Önnu S. Þórarinsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
ATVINNUHÚSNÆÐI
Skrifstofuherbergi
Til leigu á Suðurlandsbraut rúmgott og snyrti-
legt skrifstofuherbergi. Salerni og kaffistofa
í mjög góðri sameign. Góður staður.
Upplýsingar gefur Þór í síma 899 3760.
NAUÐUNGARSALA
Uppboð
Framhald uppboðs á eftirtalinni eig verður háð á henni sjálfri,
sem hér segir:
Öldustígur 7, efri hæð og bílskúr, Sauðárkróki, fastanúmer 213-2521,
þingl. eign Jóns B. Sigvaldasonar og Guðríðar Stefánsdóttur, gerð-
arbeiðendur eru Iðunn ehf. bókaútgáfa og Vátryggingafélag Íslands
hf., fimmtudaginn 15. janúar 2004, kl. 11.30.
Sýslumaðurinn á Sauðárkróki,
8. janúar 2004,
Ríkarður Másson.
Nauðungarsala
Uppboð munu byrja á skrifstofu embættisins á Suðurgötu
1, Sauðárkróki, fimmtudaginn 15. janúar 2004, kl. 14.00,
á neðangreindum eignum:
Birkimelur 5, Varmahlíð, 50% hl., þingl. eign Lindu Bjargar Reynisd-
óttur. Gerðarbeiðandi er Sparisjóður Vélstjóra.
Bylgja SK-6, skrnr. 1819, þingl. eig. Hofskel ehf. Gerðarbeiðandi
er Kaupþing Búnaðarbanki hf.
Helluland, 6/12 hl., Sveitarfélaginu Skagafirði, þingl. eign Ólafs Jóns-
sonar. Gerðarbeiðandi er STEF/SFH.
Litla-Gröf, 1/3 hl., Sveitarfélaginu Skagafirði, þingl. eign Elínar Haralds-
dóttur og Bjarka Sigurðssonar. Gerðarbeiðandi er Íbúðalánasjóður.
Sæmundargata 9, Sauðárkróki, þingl. eign Sigríðar Hrefnu Magnús-
dóttur. Gerðarbeiðandi er Sjóvá-Almennar tryggingar hf.
Sýslumaðurinn á Sauðárkróki,
8. janúar 2004.
I.O.O.F. 12
184198½

Í kvöld kl. 20.30 heldur Sig-
urður Bogi Stefánsson erindi
um „Maranatha” í húsi félags-
ins, Ingólfsstræti 22.
Á morgun, laugardag kl. 15, er
kynning á stefnu og starfi Guð-
spekifélagsins. Öllu áhugafólki
um andleg mál er boðið að
kynnast starfi félagsins.
Fimmtudaginn 15. janúar kl.
20.30 hefst hugræktarnámskeið
Guðspekifélagsins í umsjá Jóns
L. Arnalds: „Hugur er heimur I”.
Starfsemi félagsins er öllum
opin.
www.gudspekifelagid.is
I.O.O.F. 1
184198

Fundur Parísar, félags þeirra
sem eru einar/einir, verður
haldinn 10. janúar kl. 11.30 f.h. á
Kringlukránni. Stjórnin
www.paris.is
R A Ð A U G L Ý S I N G A R