Morgunblaðið - 22.02.2004, Side 6

FRÉTTIR
6 SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Vorfagna›ur
Úrvalsfólks
föstudaginn 27. febrúar í Sunnusal Hótel Sögu
Matse›ill:
• Rjómalögu› villisveppasúpa
• Grísalundir me› Parísarkartöflum,
rótargrænmeti og sinnepsósu
• Kaffi og konfekt
Dagskrá:
• Húsi› opnar kl. 19.00
• Matur, söngur, glens og gaman
og au›vita› happdrætti
• Dansinn dunar fram eftir nóttu
Mi›aver›: 3.500 kr.
Mi›ar seldir í Lágmúla 4 e›a í síma 585 4000
Rauðar laugar í glösunum á spænskri sýningaropnun áKjarvalsstöðum. Blárra yfirborð í Grafarvogslauginni. Ábakkanum eru síðhærðir piltar að stilla hljóðfærin. Eitt-hvað karlmannlegt við það; surgið í hátölurunum, ískrið í
gítarnum. Þeir eru líka í bolum með myndum af Iron Maiden og
Pink Floyd. Síðan upphefst rokkið. Fyrst er það sveitin Royal
Fluzh.
Þetta er ekki eins og ég hafði ímyndað mér. Víst er leikin tónlist
á bakkanum. En það eru merkilega fáir ofan í, enda svolítið kalt í
barnalauginni. Flestir standa bakvið glerið aftan við hljómsveitina.
Skólakrakkarnir í einum hnapp, tvenn fullorðin pör þar hjá og
blaðamaður einn á borði; ljósbrún laug í kaffibollanum. Stöku sund-
laugargestir ráfa inn og út, en eru hálftýndir í groddarokkinu.
Vissu greinilega ekki að Grafarvogslaugin yrði svona myrk þetta
kvöld.
Í sturtunni eru karlmennirnir ýmist að fara úr eða í. Svo skrýtið
sem það er, þá snúa sumir karlmenn sér upp að veggnum í sturt-
unni þegar þeir klæða sig í sundskýluna. Samt fá þeir vatnið í aug-
un, hlýtur að vera. Royal Fluzh er enn að spila. Allt í einu virðist
sem fjarlægur söngur á háu nótunum blandist tónlist-
inni. Það reynist vera maður með hárþurrku að blása
á sér tærnar. Hann leggur heilmikla vinnu í þetta
með fæturna uppi á borðinu við spegilinn; togar í
hverja tá fyrir sig svo blásturinn nái á milli þeirra.
Nú rokka piltarnir í Zether á bakkanum. Nokkrir
áhangenda létu sig hafa það að fara ofan í laugina. Fremst halla
svalir strákar sér fram á sundlaugarbakkann. Einn með leðuról um
hálsinn og annar með svo stórt tölvuúr að það færi betur á háls-
inum en úlnliðnum. Eftir kraftmikinn flutning segir söngvarinn í
Zether:
– Þetta verður síðasta lagið. Við erum nefnilega að flýta okkur.
Eftir lagið gengur hann rogginn til vina sinna og einn spyr:
– Eigum við að fara í bíó?
– Jaaaá, svarar hann.
Það marrar í bitunum og tjaldið lemst, sem búið er að strengja
yfir portið í Hafnarhúsinu. Voices for Peace að leika fyrir gesti. Af
hverju ekki að hafa alla íslenska tónleikasali eins og þennan? Þar
sem veðrið yfirgnæfir tónlistina eins og mannlífið á stundum. Þann-
ig fengi öll tónlist íslensk sérkenni. Píanóleikarinn eltir vindhvið-
urnar upp hljómborðið og fipast ekki; hann heldur æðruleysi tog-
araskipstjóra í ofsaveðri í Smugunni og siglir í gegnum verstu
hryðjurnar. Það fer vel á því að rauðar rósir eru flæktar í netum
upp um alla veggi.
– Æ, segir kona sem flækist neti, en nær að losa sig og lítur
vandræðalega í kringum sig.
Söngkonan er með nefið hennar Kleópötru. Söngurinn er jafnvel
enn fegurri en nefið og lögin spanna stærra svæði en rómverska
heimsveldið. Fjölþjóðlegt lagavalið endurspeglast ekki aðeins í fjöl-
skrúðugum klæðaburði hljómsveitarmeðlima, heldur líka tónleika-
gesta, þar sem pelsinn er í næsta stól við lopapeysuna, – hlébarð-
inn og íslenska sauðkindin. Rokið minnir á gönguferð um
Eiðsgrandann og það rignir jafnvel á blaðamann í lokalaginu, brúð-
kaupslagi frá Úsbekistan.
– Hefurðu nokkurn tíma fyrr spilað við undirspil stormsins? spyr
blaðamaður trymbilinn eftir tónleikana.
– Jú, jú, við höfum spilað á svo brjálæðislegum stöðum, eins og í
hellum, svarar hann, en bætir við hlæjandi: Þetta var magnað. Mér
leið eins og við værum á víkingaskipi.
Við gluggann á Frost Activity hallar ölvaður maður sér að
veggnum og berst við að halda sér vakandi í frostinu. Hann heldur
á farsíma og er að reyna að slá inn tölurnar. Hann er að hringja til
Úsbekistan.
Tónlist í
sundi og roki
SKISSA
Pétur
Blöndal sótti
Vetrarhátíð
Ljósmynd/Hrafn Óskarsson
VIÐ eyrar Þverár í Fljótshlíð er að
finna fornan skóg sem varð Kötlu-
hlaupi að bráð fyrir um 1.230 árum,
eða einhvern tímann á tímabilinu
680–890 eftir Krist, samkvæmt
breskri geislakolsgreiningu sem nið-
urstöður lágu fyrir úr fyrr í þessari
viku. Á um 300 hektara svæði
standa birkilurkar um 20–60 senti-
metra upp úr sandinum, sem allir
halla í suðvestur, þá átt sem hlaupið
hefur runnið í. Svæðið hefur verið
kallað Drumbabót.
„Þetta hefur verið mjög mikill
skógur og trén eru jafnsver og sver-
ustu birkitré sem vaxa í íslenskum
skógum í dag, yfir 30 sm í þvermál,“
segir Ólafur Eggertsson, jarðfræð-
ingur á Rannsóknarstöð Skógrækt-
arinnar að Mógilsá, sem hefur rann-
sakað Drumbabót í félagi við Óskar
Knudsen og Hjalta J. Guðmunds-
son. Hann segir að skógurinn hafi
verið vel þroskaður, þéttleikinn hafi
verið 500–600 tré á hektara og
árhringjatalning sýni að trén hafi
verið 70–100 ára gömul þegar þau
urðu flóðinu að bráð. Breidd ár-
hringjanna sýnir að veðurfar á þeim
tíma sem skógurinn óx var svipaður
og á árunum 1930–1940, en sum-
arhiti þann áratug er sá hæsti síðan
hitamælingar hófust.
Skógurinn náði yfir um 2.000
hektara svæði, þó lurkarnir séu ein-
ungis sýnilegir á um 300 hektarum.
Ólafur segir að ef grafið sé í sandinn
komi lurkarnir í ljós. Trén eru öll í
lífstöðu, þannig að rótin situr enn þá
í jarðvegi undir sandinum. Þetta
þýðir að þau hafa öll drepist í þess-
um eina atburði. „Það hefur grein-
lega verið mikil flóðbylgja sem kom
þarna niður, sem hefur brotið þau
og kaffært,“ segir Ólafur. Þetta er
yngsta hlaupið á þessu svæði sem til
eru gögn um, en ekki hefur tekist að
tengja það við þekkt eldgos.
11–14 hlaup á
síðustu 9.000 árum
Ólafur er nú með sýni í aldurs-
greiningu, sem mun væntanlega
gefa nákvæmari aldur á því hvenær
trén drápust. „Það verður þá auð-
veldara að tengja hlaupið við þekkt
gos, hugsanlega í Mýrdalsjökli,“
segir hann, en Guðrún Larsen jarð-
fræðingur hefur tengt gos úr Kötlu
við öskulög. Hann segir að rann-
sóknir bresks landfræðings, Kate
Smith, sem nýlega varði dokt-
orsritgerð sem fjallaði um rann-
sóknir á svæðinu og sem hafi inni-
haldið þá geislakolsgreiningu sem
liggur fyrir, bendi til að 11–14 hlaup,
að minnsta kosti, hafi farið þarna
niður á síðustu 9.000 árum.
Ólafur segir að dauð tré hafi fund-
ist undir öskulögum nálægt Heklu,
þannig að það sé ekki einsdæmi að
fornir skógar komi í leitirnar, nema
hvað lurkarnir í Drumbabót séu
mjög vel varðveittir. „Þetta hefur
verið grafið í sandinn, blautan sand
svo ekki hefur komist súrefni að
þeim og lurkarnir hafa ekki náð að
rotna. Ef maður grefur aðeins ofan í
sandinn er viðurinn eiginlega fersk-
ur niðri við rótina. Þess vegna gát-
um við tekið sneiðar af þessu og
mælt árhringina,“ segir hann. Elstu
heimildir um Drumbabót eru aðeins
um fimmtán ára gamlar, en talið er
að Þverá hafi rofið efsta lagið ofan af
lurkunum, auk veðurs og vinda, svo
þeir blasi nú við.
Fornskógur í Fljótshlíð
varð Kötluhlaupi að bráð
Blautur sandurinn varðveitti lurkana svo þeir urðu ekki tímanum að bráð.
Niðri við rótina er viðurinn ferskur og þar er hægt að rannsaka árhringina.
Ljósmynd/Hrafn Óskarsson
Drumbarnir standa um 20–60 cm upp úr sandinum, en fyrstu heimildir um lurkana eru aðeins um 15 ára gamlar.
Í ÞRIGGJA ára rekstraráætlun
Kópavogsbæjar er gert ráð fyrir 2%
fjölgun íbúa á ári og þeir verði rúm
28 þúsund í árslok 2007. Á þessu
tímabili er áætlað að hreinar skuldir
bæjarins lækki um 900 milljónir
króna og tekjur sveitarfélagsins
aukist um hálfan milljarð króna.
Ráðgert er að verja um fimm
milljörðum króna í framkvæmdir á
tímabilinu. Þar af fer 1,4 milljarðar í
uppbyggingu nýrra íbúðarhverfa í
Vatnsenda og um 720 milljónir króna
í framkvæmdir við Sala- og Vatns-
endaskóla. Tveir leikskólar verða
byggðir í Vatnsenda auk viðbygging-
ar við leikskólann Marbakka.
Í fréttatilkynningu frá Kópa-
vogsbæ segir að rekstrarafgangur
bæjarsjóðs sé aðallega notaður til
uppbyggingar mannvirkja sem
snerti fjölskyldufólk.
Kópavogsbú-
ar 28 þúsund
árið 2007