Morgunblaðið - 18.03.2004, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. MARS 2004 39
Fyrir þennan tíma vil ég þakka
þér.
Elsku amma mín, nú ertu horfin
úr þessu lífi og ég vil kveðja þig
með þessum orðum.
Vertu Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Elsku afi, mamma, Franzi,
Magga, Palli, Tóta og Nonni, miss-
ir ykkar er mikill. Megi guð styrkja
ykkur.
Magnús Gunnarsson.
Elsku amma mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég þakka þér fyrir allt sem þú
gafst mér og allar skemmtilegu
stundirnar okkar saman.
Hvíl þú í friði og megi ljósið eilífa
fylgja þér. Stór koss og knús.
Þín
Anna Karen.
Takk, elsku amma, fyrir allt sem
þú gafst mér og gerðir fyrir mig.
Ég mun aldrei gleyma þér og öllu
sem þú gerðir fyrir mig. Takk kær-
lega fyrir allt.
Saknaðarkveðja.
Þinn
Sigurgeir.
Elsku amma, þú ert góð og
skemmtileg og ég elska þig að ei-
lífu. Ég þakka þér fyrir allt. Ég á
eftir að sakna þín á Laugarvatni.
Amma mín, ég elska þig, þúsund
kossar, bless.
Þinn
Arnór.
Elsku amma á Sogavegi, nú ertu
komin upp til Guðs. Það var alltaf
svo gaman að koma niður á Soga-
veg til þín og afa. Þú bakaðir lang-
bestu kleinur í heimi og kökur. Nú
ert þú orðin engill á himnum og
vakir yfir okkur.
Bless, elsku langamma.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guðrún Kristín, Sara Kar-
en og Anney Birta.
Farin ertu móðir mín, á betri
stað en hér. Ó hve sárt ég sakna
þín. Elsku besta móðir mín, hafðu
innilegar þakkir fyrir allt það góða
og dýrmæta sem þú veittir mér í
lífinu. Ástkær minning um þig mun
lifa í mínu hjarta að eilífu.
Þinn sonur
Jón.
Kæra amma, sárt þykir mér að
þú sért farin. Ég vona að guð taki
vel á móti þér á nýja staðnum. Ég
mun hlýja mér við minningarnar
um þig, elsku amma mín.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Bless amma mín.
Íris Ösp.
Elsku Halla er farin en hennar
er þó sárt saknað. Sem utanað-
komandi þekkti ég Höllu ekki
mikið en ég kynntist henn þó nóg
til að vita að hún segði hlutina
einsog þeir voru. Hún bauð mig
alltaf velkomna og tók mig inn í
fjölskyldu sína. Síðast þegar ég
hitti hana spurði hún mig hvenær
ég og Raggi ætluðum upp að alt-
arinu. Mér þótti vænt um þetta
því hún dæmdi okkur ekkert þó
svo að við værum ung.
Þú varst besta amma sem hægt
er að hugsa sér, með opinn faðm og
tilbúin að hlusta á allt. Kæra Halla,
við söknum þín sárt
Berglind.
Elsku Halla frænka, mikið
þótti mér vænt um þig, þú tókst á
móti mér hvenær sem mig lang-
aði til að koma í heimsókn. Ég
minnist sérstaklega gömlu dag-
anna þegar ég kom til að horfa á
sjónvarpið áður en sjónvarp var
til á mínu heimili.
Þakka þér fyrir allt gott. Guð
geymi fjölskylduna þína
Gegn um Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá,
hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgr. Pét.)
Þórhalla frænka.
Á sólríkum degi með sorg í
hjarta, komum við saman „Kátar
stelpur“ eins og við kölluðum okk-
ur vinnufélagarnir á Þjóðviljanum,
til að minnast okkar góðu vinkonu
Höllu Páls.
Margs er að minnast í gegnum
tíðina og mikið var nú hlegið, meðal
annars þegar við fórum til Amst-
erdam, allar eins klæddar og vökt-
um mikla athygli þar var Halla
hrókur alls fagnaðar eins og endra-
nær. Ekki má gleyma öllum sum-
arbústaðarferðunum og öðrum
samverustundum. Stórt skarð hef-
ur verið höggvið í okkar litla vina-
hóp.
Við sendum Ara og afkomendum
þeirra Höllu innilegar samúðar-
kveðjur, og biðjum Guð að blessa
ykkur öll.
Bára, Guðrún, Hrefna,
Kristín, Ólöf og Sigrún.
Við kveðjum kæra
vinkonu með söknuði
og þökkum traustan
vinskap, sem aldrei
EDDA
LOFTSDÓTTIR
✝ Edda Loftsdóttirfæddist í Reykja-
vík 29. júlí 1947. Hún
lést á krabbameins-
lækningadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 26. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Dómkirkjunni 5.
mars.
brá skugga á. Um
leið sendum við inni-
legar samúðarkveðj-
ur til allra ástvina
hennar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Sigrún Fjeldsted
og fjölskylda.
Kæra Silla frænka.
„Feginn vildi ég eiga
þig að.“ Þessi setning
kemur upp í huga mér
þegar ég hugsa til þín
og þegar ég fletti henni upp í íslensku
orðabókinni segir: „geta vænst hjálp-
ar eða skjóls hjá“́.
Þú sagðir að þér hefði alltaf fundist
að börnin hans Sigurðar bróður þíns
væru þín börn, þess höfum við notið
og það hefur verið mér ómetanlegt
gegnum tíðina að eiga þig að.
Sem börn á leið heim frá skóla
gerðum við okkur stundum erindi í
Sigtún. Þar var alltaf tekið vel á móti
okkur. Sigurlaug ömmusystir í eld-
húsinu með nýbakaðar pönnukökur
eða lummur, hlýleiki í fyrirrúmi og
oft var nýjum sokkum eða vettlingum
smeygt í vasann í kveðjuskyni.
Stundum fékk ég að gista, þá voru
kvöldin notuð til hannyrða. Ég var
viss um það að öll börn í Borgarfirði
ættu annaðhvort sokka eða vettlinga
sem þú eða Sigurlaug hefðu prjónað.
Það var sama hvað þú gerðir, þú
gerðir það af svo mikilli natni. Þú
kenndir okkur m.a. handavinnu í
skólanum og mér fannst þú kunna
allt. Þó man ég eftir einu sem vafðist
fyrir þér, þú varst að kenna örvhentri
stúlku að hekla og hún hafði gert ein-
hverja vitleysu og þú áttir erfitt með
að sýna henni hvernig hún gæti hald-
ið áfram. En það var ekki þar með
sagt að stúlkan gæti ekki fengið
hjálp, nei þú sendir hana „út á
Bakka“ til konu sem þú vissir að var
örvhent og gæti hjálpað henni. Það
var ekki að ástæðulausu að börnin
sýndu þér virðingu og vinsemd, eða
eins og segir í gömlu orðtaki: „Eins
og þú ert við aðra eru aðrir við þig.“
Þú naust þess að kenna og þér var
ákaflega annt um nemendur þína. Þú
mundir fæðingardag allra þeirra
barna sem þú hafðir haft í skólanum,
reyndar allra Borgfirðinga. Þú gast
alveg fundið upp á því að koma göml-
um nemendum þínum skemmtilega á
óvart með því að hringja til þeirra og
óska til hamingju með daginn og voru
sumir þeirra þá jafnvel komnir af
léttasta skeiði.
Þú hafðir mjög gott vald á og barst
mikla virðingu fyrir íslenskri tungu
og unnir bókmenntum og ljóðlist,
sérstaklega ljóðlist. Þú flettir oft upp
í ljóðabók og eftir að þú varst „sest í
helgan stein“ eins og sagt er hafðir
þú mikla ánægju af að lesa og jafnvel
læra ljóð. Þú sagðir mér, þegar þú
varst á áttræðisaldri, að þú værir að
reyna að læra ljóðið Áfanga eftir Jón
Helgason, þú hefðir nefnilega aldrei
lært það. Íslandssöguna hafðir þú „á
takteinum“, ég man að þú sagðir að
þér fyndist þú hreinlega muna móðu-
harðindin en amma þín hafði sagt þér
svo mikið frá þeim tíma og hún án efa
haft eftir móður sinni og ömmu sem
báðar voru margfróðar og langminn-
ugar.
Þú fórst ekki erindisleysu í hús og
þú fórst ekki með fleipur. Eftir að þið
Þórður fluttuð á Grandaveginn þar
sem bjó mikið af fullorðnu fólki
skrappst þú stundum fram á gang og
spjallaðir við kallana“ eins og þú
sagðir og þá veit ég að verið var að
ræða einhvern fróðleik. Á því tímabili
kom ég stundum til þín á morgnana,
en ég vann þá eftir hádegið, eða við
töluðum saman í síma. Þegar ég flutti
til Danmerkur lögðust þessi samtöl
af og ég saknaði þess.
Ég er þakklát fyrir að mér gafst
færi á að heimsækja þig seinast í jan-
úar, það var mér dýrmætt að hitta vel
á þig og sjá og heyra að þér liði vel.
Mér er nú svo „illa úr ætt skotið“
að ég get ekki kvatt þig með ljóði eft-
ir sjálfa mig og fæ því lánað eitt af
SIGRÚN
PÁLSDÓTTIR
✝ Sigrún Pálsdótt-ir fæddist á Borg
í Njarðvík við Borg-
arfjörð eystri 15.
apríl 1917. Hún lést á
elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 1.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Neskirkju 9.
mars.
ljóðunum hans Hannes-
ar bróður, ég veit að þú
hafðir gaman af ljóðun-
um hans. Með því kveð
ég þig, kæra frænka
mín, og þakka þér fyrir
allt. Hvíl þú í friði.
sólgull
við sjónhringinn loga skýin
það glitrar
á gullslegin klæði
gervöll tilveran hljómar af
kyrrð af ást og friði
syngjandi lof og dýrð hinum
volduga
veraldarsmiði
sem vefur morgninum hempu úr
sólgylltum töfraþræði.
Þórður minn, Palli, Systa, Birna og
Nonni. Við Gummi og Eiríkur send-
um ykkur og öllu ykkar fólki inni-
legar samúðarkveðjur.
Anna Sigurðar.
Sigrún Pálsdóttir frá Borgarfirði
eystra er jarðsungin í dag.
Ég hefði viljað vera viðstaddur út-
för hennar, en á ekki heimangengt,
ekki síst þess vegna sendi ég kveðju
mína með þessum hætti.
Ég leyfi mér að kalla hana Sillu
eins og hún var oftast kölluð, bæði af
börnum og fullorðnum, og fékk eng-
inn bágt fyrir það.
Silla var í miklu uppáahaldi hjá
mér og öllu mínu fólki og var alltaf
mikill vinskapur á milli heimila okk-
ar, en hún átti heima á Borgarfirði
eystra öll sín bestu ár eða fram yfir
1970. Húsið hennar hét Sigtún og til-
heyrir Bakkagerðisþorpi.
Silla var barnakennari á Borgar-
firði í mörg ár og lengst af skóla-
stjóri, m.a. þau ár sem ég var í þeim
skóla. Í mínum huga var hún mjög
fullkomin manneskja og leysti öll
störf sín af hendi með miklum ágæt-
um.
Ég fékk þá ímynd af kennurum
sem barn og unglingur að það væri
fólk sem segði alltaf satt og óhætt
væri að taka mark á þeim að öllu
leyti, þannig kom Silla mér fyrir
sjónir, sú afstaða mín til hennar
breyttist ekki þó að ég stækkaði og
þroskaðist, hún reyndist alltaf öllum
traust.
Ég var svo heppinn að vera úr
sveitinni eins og það var orðað, ég
segi heppinn, en einmitt þess vegna
kynntist ég heimili hennar og hennar
fólki betur en annars hefði orðið,
börnin hennar voru á svipuðum aldri
og ég og systkini mín og lékum við
okkur mikið saman.
Á þessum tíma voru ekki skólabíl-
ar sem fluttu börnin úr og í skólann,
heldur gengu allir eða hjóluðu eða
fóru jafnvel á skíðum, sum 2–5 km
leið. Þetta voru börn á öllum aldri frá
7–14 ára. Þegar kennslu var lokið dag
hvern var ekki allri vinnu lokið hjá
kennurum, þá þurfti að líta eftir
ýmsu, t.d. hvort börnin gleymdu nú
engu, töskum eða fötum, já og hvern-
ig skyldi nú veðrið vera fyrir þau sem
lengst áttu heim að fara? Ef það var
ekki í lagi þá þurfti að gera viðeig-
andi ráðstafanir. Við þær aðstæður
fóru sveitabörnin heim með einhverj-
um í nærliggjandi hús og oft fóru út-
bæjarbörnin heim í Sigtún, og var ég
oftast í þeim hópi. Húsið í Sigtúni
þykir ekki stórt í dag en alltaf var
pláss í því á svona dögum, ekki var
eldhúsborðið heldur stórt en allir
fengu nóg að borða við það, það var
þá bara dekkað aftur og aftur. Silla
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum á
Borgarfirði, t.d. var hún formaður
kvenfélagsins í mörg ár og formaður
barnastúkunnar á staðnum lengi eða
flest sín kennaraár.
Ég held að hún hafi verið kvenrétt-
indakona í eðli sínu, henni fannst
konur eiga erfitt uppdráttar hvað fé-
lagsmál varðaði, og ýmis réttindamál
t.d. eins og kosningarétturinn koma
seint til kvenna á Íslandi. Þá var
heldur ekki siður að kjósa konur í
sveitarstjórn hvað þá til Alþingis,
hún vakti athygli á ýmsu svona lög-
uðu.
Hún var vel lesin og hafði dálæti á
ljóðum, hún var oft fengin til að lesa
upp á samkomum, og varð kveðskap-
ur þá gjarnan fyrir valinu.
Ég ætla ekki að hafa þessi orð
fleiri, vil að lokum þakka þér, Silla,
fyrir góð kynni í gegnum árin, einnig
vil ég votta eftir lifandi eiginmanni og
afkomendum dýpstu samúð.
Minningin um Sigrúnu Pálsdóttur
mun lifa áfram.
Jón Björnsson frá Geitavík.
Það er svo margt að minnast á, en
yrði of mikið að telja upp allt sem
kemur í hugann við andlát Sigrúnar
Pálsdóttur. Ég var ein af þeim sem
áttu því láni að fagna að vera hjá
henni í barnaskóla. Reyndar við bæði
hjónin og flest af börnunum okkar.
Hún var ötul við að kenna okkur ís-
lensku málfræðina og ljóðin, mikið af
þeim. Það var oft gaman í þeim tím-
um sem og reynar öðrum. Stundum
fengum við að velja okkur ljóð til að
læra og ekki var það nú verra.
Hún hafði yndi af ljóðum og lestri.
Eitt sinn líklega um jólaleytið, las
hún fyrir okkur skólabörnin ljóð
Davíðs Stefánssonar, Jólakvöld. Ég
sat eins og bergnumin. Síðar ef ég
heyri þetta ljóð kemur þessi minning
fram í huga minn. Silla við kennara-
borðið, með bók í hönd – og les skýr-
um rómi. Eitt sinn var ég beðin um að
benda á ljóð til upplesturs í kirkjunni
um jólin. Auðvitað valdi ég þetta ljóð.
Ég sagði henni seinna frá þessu og
þótti henni vænt um.
Við hér á Framnesi minnumst þess
hvað Silla sýndi okkur ætíð mikla vel-
vild, alveg frá því að við vorum hjá
henni í skóla og eins eftir að við stofn-
uðum okkar eigið heimili. Fjölskylda
hennar var tengd okkar fólki frænd-
semis- og vináttuböndum. Svo strjál-
uðust fundir eins og gengur.
Við Skúli og börn okkar kveðjum
þig, elsku Silla, með söknuði og virð-
ingu. Þú varst hjartahlý og vönduð
manneskja í orðsins fyllstu merk-
ingu.
En nótt, þú sem svæfir sorgir og
fögnuð dagsins
og sumarsins dýrðar í fölnuðu laufi geymir!
Ég veit að augu þín lykja um ljósið sem
myrkrið.
Því leita ég horfinna geisla í skuggum þínum.
Tak þú mitt angur og vinn úr því söng, er sefi
söknuð alls þess, er var og kemur ei framar.
(Tómas Guðm.)
Við sendum Þórði frænda og vini,
börnum og fjölskyldum þeirra, inni-
legar samúðarkveðjur.
Í guðs friði.
Kristín Eyjólfsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
NIKULÁS JENSSON
fyrrv. bóndi í Svefneyjum,
Austurbrún 2,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 11. mars, verður
jarðsunginn frá Flateyjarkirkju laugardaginn
20. mars kl. 13.00.
Bátsferð verður frá Stykkishólmi til Flateyjar kl. 11.30.
Aðalheiður Sigurðardóttir,
Jónína, Jens Ragnar, Kristinn, Sigrún Elísabet, Kristján Valby,
Þórhallur, Unnar Valby og Dagbjört Kristín,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.