Morgunblaðið - 07.05.2004, Page 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 2004 43
minningu um góðan dreng. Fyrstu
kynni mín af Jóni urðu fyrir hartnær
30 árum þá kynntist ég af eigin raun
hversu dyggilega hann studdi systur
sínar. Ég var á 11. ári og hafði brugð-
ið mér af neðri skaganum í heimsókn
til bekkjarbróður míns sem bjó í
næsta nágrenni við fjölskyldu Jóns.
Félagi minn vildi sýna mér hvar
hann og aðrir krakkar í hverfinu
lékju sér og fór því með mig í þeim
tilgangi út á Steinsholt. Þar sem ég
stóð og virti fyrir mér nosturslega
byggð bú undir moldarbörðum sá ég
hvar þrjú börn komu með miklum at-
gangi. Voru þar systur Jóns studdar
hans fulltingi, komin til að að reka á
brott varg í véum, önnur úfin og hin,
þá á 5. ári, í krummafót og er sú nú
mín eiginkona. Ekki var um annað að
ræða fyrir okkur félagana en að
hörfa undan samstilltri atlögu systk-
inanna. Á framhaldsskólaárum mín-
um tók ég sérstaklega eftir þeim ein-
staklega góða félagskap sem Jón var
í. Var í þeim hópi hver öðlingsdreng-
urinn af öðrum og má með sanni
segja að máltækið „Af félögunum
skulið þér þekkja þá“ hafi átt við um
Jón. Í dag bera þessir sömu sveinar
æskufélaga sinn til foldar.
Þegar við Sólborg vorum að draga
okkur saman hófust kynni mín af
Jóni fyrir alvöru og um nokkurt
skeið bjuggum við undir sama þaki í
skjóli foreldra hans. Varð ég þess
fljótt var að þar fór ungur maður
sem leiddist ekki langar rökræður
þar sem hann var fastur fyrir, ekki
sporgöngumaður, með breitt áhuga-
svið og trúr sínum skoðunum. Seinna
þegar við báðir sóttum framhalds-
nám til Reykjavíkur áttum við ófáar
ferðir saman fyrir fjörð eftir helg-
ardvöl í Jörundarholti. Einnig er
mér minnisstæður sá tími er Jón og
Gurrý voru í tilhugalífinu. Þann tíma
var pilturinn fjarrænn, utanvið sig
og greinilega gersamlega hugfang-
inn af stúlkunni, þar hafði hann fund-
ið félaga og lífsförunaut. Samband
þeirra einkenndist alla tíð af ein-
stakri samstöðu og djúpri ást. Að
námi loknu héldu þau hjónin með
syni sína til Noregs til frekara náms,
Gurrý nam hjúkrunarfræði og Jón
fór í doktorinn. Þrátt fyrir fjarlægð-
ir, mikla vinnu og stopula fundi hélt
hann alltaf góðu sambandi, þá sér-
staklega við systur sína. Ég þakka
fyrir samfylgdina. Þín er sárt saknað
af fjölskyldunni í Norðurtúni. Hvíl í
friði.
Þinn mágur
Einar Geir.
Það er svo tæpt að trúa heimsins glaumi,
því táradöggvar falla stundum skjótt,
og vinir berast burt á tímans straumi,
og blómin fölna á einni hélunótt. –
(Jónas Hallgr.)
Við vorum ellefu frændsystkinin,
börn systkinanna í Miðtúni 10 í
Reykjavík. Það var því oft líf og fjör
við þau fjölmörgu tækifæri sem fjöl-
skyldunni hafa gefist til að hittast og
gleðjast saman, því langoftast hefur
tilefnið verið gleðilegt. Það er gæfa
að eiga sterka og samstillta fjöl-
skyldu og við frændsystkinin hljót-
um að teljast gæfusöm. Við höfum al-
ist upp við allsnægtir og ástríki og
foreldrar okkar hafa nestað okkur
vel í það ferðalag sem lífið er. Elstu
fjölskylduminningar okkar tengjast
ærslum og gleði í fjölskylduboðum,
og enn í dag erum við dugleg að hitt-
ast, þó að ný kynslóð sjái orðið um
mesta fjörið.
Jón Þorvaldur var sjöundi í röð
okkar frændsystkinanna. Hann var
ljúfur og góður drengur og einn af
þeim rólegri í hópnum. Hann gat
verið svolítið stríðinn og hafði jafnvel
stundum gaman af því að ögra þeim
sem ef til vill voru uppteknari af því
að falla inn í viðurkennd samfélags-
mynstur. En allt var þetta í gamni
gert því illkvittni átti hann ekki til.
Jón fór oft sínar eigin leiðir, en hann
var aldrei einn. Hann átti marga vini
og kunningja sem tengdust hinum
ýmsu áhugamálum hans. Hann var
maður skoðana, en fór aldrei mikinn.
Hann var kannski sá okkar sem hef-
ur sýnt hvað mestan þroska og yf-
irvegun. Hann var ekki fyrir að ber-
ast á eða hreykja sjálfum sér.
Látleysi og æðruleysi einkenndu
hann öðru fremur. Hið sama verður
sagt um hana Gurrý sem hann var
svo lánsamur að eiga að lífsförunaut.
,,Okkur líður bara svo vel saman,“
voru orðin sem hann notaði þegar
hann sagði okkur frá sambandi
þeirra. Og okkur hefur liðið vel í ná-
vist þeirra. Þau Gurrý eignuðust tvo
yndislega drengi og þrátt fyrir að
þau hafi dvalið í Noregi undanfarin
ár hafa þau reglulega heimsótt Ís-
land og haldið góðum tengslum við
ættingja og vini.
Kveðjustundin kom allt of fljótt.
Við áttum ekki von á því að neitt okk-
ar hyrfi á braut fyrr en að loknum
fjölmörgum jólaboðum og fjöl-
skylduferðum til viðbótar. Það er
sárt að sjá á eftir einum úr hópnum
svona langt um aldur fram. Við tíu
sem eftir erum sitjum hnípin og
beygð því höggið var þungt. Við vilj-
um með þessum fátæklegu orðum
þakka Jóni samfylgdina. Jafnframt
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til Gurrýjar, drengj-
anna tveggja, þeirra Ingjalds Boga
og Ásmundar Loga, foreldra Jóns,
Ingjaldar og Ingibjargar, og systra,
Sólborgar og Ingu Steinu og fjöl-
skyldna þeirra. Það er von okkar að
þau finni styrk í minningu um góðan
dreng sem genginn er.
Frændsystkinin.
starfaði við símaþjónustu á skipti-
borði Tæknivals í tæp sex ár.
Hún þjónustaði viðskiptavini okk-
ar af einstakri samviskusemi og
skilningi. Símaþjónusta er krefjandi
starf því oft skortir skilning sam-
starfsmanna á erfiðum aðstæðum
þeirra sem þjónustunni sinna. Oddný
lagði sig alla fram um að sjá til þess
að viðskiptavinir kæmust í samband
við rétta aðila innanhúss og fengju þá
þjónustu sem þeim bæri. Þegar þörf
krafði stökk hún frá símanum með
símasnúruna í eftirdragi og hljóp á
eftir viðkomandi starfsmönnum til að
tryggja þjónustuna.
Oddný var mjög jákvæð og fé-
lagslynd, með einstaklega notalega
nærveru. Hún átti góðan vinahóp og
nána fjölskyldu og það virtist alltaf
eitthvað skemmtilegt á döfinni í fé-
lagslífi Oddnýjar. Hún tók einnig
virkan þátt í skemmtunum á vegum
starfsmannafélags fyrirtækisins og
mætti þá gjarnan með Dóra sinn með
sér í dansinn. Oddný reyndi að láta
veikindi síðustu mánaða ekki stöðva
sig í að taka þátt í félagslífinu.
Hún mætti m.a. ótrauð með brauð
og bakkelsi handa herrunum á
bóndadaginn og hélt upp á konudag-
inn með okkur í febrúar; einn
skemmtilegasta dag ársins fyrir kon-
ur í Tæknivali. Við fórum þá í okkar
árlegu óvissuferð í boði herranna í
Tæknivali og skemmtum okkur kon-
unglega saman. Við erum óendan-
lega þakklát fyrir að hafa fengið að
njóta nærveru hennar á þessum
stundum. Mörg okkar hefðu gjarnan
viljað fá tækifæri til að kveðja hana
betur en eins og oft vill verða, kallið
kom fyrr en nokkurn grunaði.
Elsku Oddný, við þökkum þér fyr-
ir samstarfið og samveruna. Við
munum minnast þín sérstaklega þeg-
ar við komum saman næst. Okkar
innilegustu samúðarkveðjur til Hall-
dórs, barnanna og fjölskyldu Odd-
nýjar. Kæri Dóri, megi allar góðu
minningarnar um Oddnýju styrkja
þig í sorginni.
Með kærri kveðju,
samstarfsfólk í Tæknivali.
Það var vorið 1953. Staðurinn var
Kamp Knox, hverfi þeirra er ekki
höfðu bolmagn til að reisa sér hús.
Ekki var annað í boði fyrir láglauna-
fólkið. Þarna hittumst við fyrst, þær
voru þá þegar kunnugar Oddný og
Sonja. Við þrjár urðum vinkonur. Við
Oddný bjuggum við C-götu, sem var
nú bara gangstéttin á milli bragga-
endanna er að henni sneru, við áttum
heima í hálfum bragga hvor, hinn
endinn tilheyrði annarri gangstétt,
annarri götu. Oddný var tveimur ár-
um yngri en við Sonja en það gerði
ekkert til. Þetta fyrsta sumar leið við
leik og barnapössun.
Þetta er ennþá svo óraunverulegt,
svo erfitt að skilja að hún skuli vera
farin. Hún var fyrsta barn foreldra
sinna, björt yfirlitum með sítt og fal-
legt hár sem gaman var að greiða og
búa til slöngulokka. Það bættust sex
við í hópinn þeirra Mundu og Steina.
Oddný passaði þau yngri, hjálpaði til
inni á heimilinu og fór að vinna korn-
ung í fiski á sumrin í Bæjarútgerð-
inni, svo í Aggabúð í Sörlaskjóli.
Þegar barnaskóla lauk fór hún í
kvöldskóla KFUM og K, gekk henni
mjög vel að læra enda mjög sam-
viskusöm, nákvæm og skipulögð.
Hún var fádæma talnaglögg sem
nýttist henni vel alla tíð.
Það er svo margs að minnast, við
eyddum öllum lausum stundum sam-
an. Oft um helgar á sumrin gengum
við niður á Ægisíðu með teppi og
nesti til að fara í sólbað, eða í Naut-
hólsvíkina. Við vorum skotnar í sama
stráknum.
Við fórum í bíó, áttum okkar uppá-
haldsleikara og svo á rúntinn á eftir,
gengum svo heim, því við urðum að
vera komnar heim á fyrirfram til-
teknum tíma. Heima hjá okkur var
ekki bað, en við fórum alltaf í Bað-
húsið sem stóð rétt við Alþingishúsið,
það var nú meiri dýrðin að ganga
þaðan út hreinar til sálar og líkama,
en braggalyktin fylgdi okkur.
Við minntumst þess oft þegar við
sátum við eldhúsbekkinn með eyrun
límd við lítið og lágt stillt útvarps-
tæki (svo enginn vaknaði) að hlusta á
danslögin, hvísluðumst á og stundum
nagandi kaldar kótilettur. Uppá-
haldslögin voru mörg. Oddný hafði
alla tíð yndi af góðri tónlist.
Saman fórum við í Húsmæðraskól-
ann á Laugarvatni haustið 1958, þar
eignuðumst við margar góðar vin-
konur og stofnuðum saumaklúbb.
Þegar við komum heim í jólafrí frá
skólanum þóttumst við nú heldur en
ekki getað tekið til hendinni, svona
líka forframaðar, við skyldum hjálpa
mæðrum okkar og baka til jólanna. Í
stóran tinþvottabala var nú hlaðið
hráefni fyrir okkur og með þvotta-
balann á milli okkar fórum við til
konu sem hafði leyft okkur að vera í
eldhúsinu sínu og nota Rafha-vélina
sína.
Heima hjá okkur voru bara kola-
eldavélar. Ekki mundum við seinna
eftir bakkelsinu en móðir mín fór út í
bakarí og bjargaði heiðri okkar þann
daginn.
Einu sinn komumst við yfir eitt-
hvert bókarkorn, sem ekki átti að
liggja á glámbekk. Settumst við utan
dyra og lásum saman, svona ritmál
hafði ekki borið fyrir augu okkar áð-
ur og mikið var pískrað og flissað.
Eftir veruna á Laugarvatni var nú
kominn tími á að við reyndum að
standa á eigin fótum. Við unnum báð-
ar í Kóka kóla-verksmiðjunni við
Melhaga. Leigðum saman herbergi
með baði við Hjarðarhaga og nutum
þessa frelsis. Við borðuðum heima
hjá fjölskyldum okkar og vorum
áfram undir vökulum augum mæðra
okkar.
Við fórum að kanna skemmtana-
lífið og fannst mest gaman á gömlu
dönsunum, þá fórum við að stunda af
kappi, enda heilsurækt góð. Oddný
varð frábær á dansgólfinu og hafði
mikla ánægju af alla tíð.
Í dansinum mættust þau Dóri og
þá hófst nýr kapítuli í hennar lífi.
Það er mikill söknuður í hjarta
mér en líka þakklæti fyrir langa sam-
fylgd og dýrmæta vináttu.
Oddnýju minni þakka ég allt sem
hún var mér og mínu fólki alla tíð.
Elsku Dóri minn og fjölskylda, elsku
Munda mín og fjölskylda, við Örn,
Þór, Páll og dætur sendum ykkur öll-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur, hugur okkar er hjá ykkur öllum
þó við séum fjarri.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Hulda Gudmundsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Jón
Þorvald Ingjaldsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
 Fleiri minningargreinar um Odd-
nýju S. Aðalsteinsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÓSKARS GUNNARS ÓSKARSSONAR
fyrrverandi borgarbókara,
Ásvallagötu 42,
Reykjavík.
Kolbrún Valdemarsdóttir,
Gísli Óskarsson, Vala Valtýsdóttir,
Margrét Óskarsdóttir, Simone Parker,
Óskar Bjarni Óskarsson, Arna Þórey Þorsteinsdóttir
og barnabörn.
Okkar ástkæra
MARÍA BJARNASON
frá Bakka í Siglufirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar
sunnudaginn 25. apríl, verður jarðsungin frá
Siglufjarðarkirkju mánudaginn 10. maí kl. 14:00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta Kvenfélag Sjúkrahúss Siglufjarðar njóta
þess.
Fjölskylda hinnar látnu.
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
sonar okkar, bróður, mágs og frænda,
HRAFNS JÓNASSONAR
frá Melum.
Elín Þ. Þórhallsdóttir, Jónas R. Jónsson,
Elsa Jónasdóttir, Gunnar Guðjónsson,
Ína H. Jónasdóttir, Eggert Sv. Jónsson,
Þóra Jónasdóttir,
Birna Jónasdóttir, Gunnar Vignisson,
systrabörn og fjölskyldur.
Einlægar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og jarðarför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HULDU JÚLÍÖNU SIGURÐARDÓTTUR,
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 2B
Hrafnistu Hafnarfirði fyrir góða umönnun og
hlýtt viðmót.
Örn Arason, Sigríður Árnadóttir,
Erla Aradóttir, Jón Níels Gíslason,
Vildís Halldórsdóttir,
Kristjana Aradóttir, Þorgeir Ingi Njálsson,
Kristján Arason, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,
Arndís Aradóttir, Stefán Þorri Stefánsson
og barnabörn.
Innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐFINNU HELGADÓTTUR
frá Ey,
Njálsgerði 10,
Hvolsvelli.
Margrét Karlsdóttir,
Hallbjörg Karlsdóttir, Stefán Sveinbjörnsson,
Gunnar Helgi Karlsson, Berglind Bergmann,
Kristinn Arnar Karlsson, Irina Kamp,
Sigríður Karlsdóttir, Sölvi Sölvason
og ömmubörn.
Lokað
Skrifstofa okkar verður lokuð vegna jarðarfarar frá hádegi í dag,
föstudaginn 7. maí.
Ásgeir Einarsson ehf.,
Garðabæ.