Morgunblaðið - 06.06.2004, Side 42

SKILDINGANES - EINSTAKT ÚTSÝNI
Mjög fallegt og skemmtilegt parhús á glæsilegri sjávarlóð með garði í hásuður á þessum vin-
sæla stað í Skerjafirðinum. Frá húsinu er hreint óviðjafnanlegt 180 gráðu sjávarútsýni sem nær
allt frá Bláfjöllum að Snæfellsjökli. Húsið er í raun mun stærra en tölur FMR segja til um. Íbúð-
arflötur hússins er talin vera 155,4 fm en er mun nær 180 fm þar af er rúmlega 30 fm geymslu-
rými með skertri lofthæð sem ekki er skráð. Auk þess er innbyggður 20,7 fm bílskúr. Húsið er
á þremur pöllum og er gengið inn á miðpall þar sem er eldhús og borðstofa í sólskála, svefn-
herbergin eru á efsta pallinum en gengið niður í rúmgóðar stofur.
HUGVEKJA
42 SUNNUDAGUR 6. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Suðurlandsbraut 4a • 108 Rvk. • Fax 533 4811 • midborg@midborg.is
533 4800
Laugavegur - Til leigu
Björn Þorri hdl. lögg. fastsali, Karl Georg hrl. lögg. fastsali.
Jarðhæðin í þessu glæsilega húsnæði er til leigu.
Eignin getur leigst í einu eða tvennu lagi. Einstakt tækifæri.
Nánari upplýsingar gefur Þorlákur Ómar á skrifstofu
Miðborgar eða í síma 820 2399.
Laugavegur 182 • 105 Rvk • Fax 533 481 • midborg id
Einsi kaldi, Gölli Valda,Sævar í Gröf, Þórðursjóari – allt eru þettanöfn sem við þekkjumog eru tengd hafinu
órjúfanlegum böndum. Þetta eru
alþýðuhetjur, elskaðar og dáðar,
sprottnar úr þeim jarðvegi og
veruleika sem ól upp og fóstraði
landsmenn velflesta allt þar til
nýlega. Og þær eru margar
fleiri.
Ein þeirra er hann Gústi.
Hann fæddist 29. ágúst árið
1897 í Hvammi í Dýrafirði, var
níundi í röð 10 barna foreldra
sinna. Fullt nafn hans var Guð-
mundur Ágúst Gíslason. Þegar
hann var á 2. ári, dó móðir hans.
Honum var þá komið í fóstur í
Hnífsdal, til móðursystur sinnar
og eiginmanns hennar; þetta er
1899. Þar ólst hann upp, sem og
á Ísafirði, eftir að þau hjónin
fluttust þangað, 1905. Þar átti
Gústi heima næstu 20 árin eða
svo.
Þar bjó líka amma hans, sem
kenndi honum ungum Pass-
íusálmana og vakti og glæddi
með honum trúaráhugann á
ýmsan máta. Í blaðaviðtali árið
1965 sagði hann, að þeir hefðu
bjargað sér oft í þessu lífi, með
ódauðlegum og nærandi boðskap
sínum.
Þegar amma hans deyr, er
missirinn stór og þungur.
Þrettán ára gamall verður
Gústi fyrir sterkri trúarlegri
reynslu og yrkir í kjölfarið sálm,
Guði til dýrðar; sáðkorn gömlu
konunnar hafði náð öruggri rót-
festu í hjarta drengsins. En
næstu árin í sögu hans eru dálít-
ið óljós. E.t.v. lærir hann segla-
saum, eða þá kannski frekar
netagerð – heimildum ber ekki
saman. Árið 1913, 16 ára gamall,
er hann í fyrsta sinn í manntali
titlaður „verkamaður“ og er það
næstu ár, en frá og með 1920
„sjómaður“. Hann er þá 23 ára
gamall.
Upp úr þessu fer Gústi á ver-
tíðir suður og þaðan til útlanda í
millilandasiglingar, lengst af á
norsku kolaskipi, Modesta.
Til Siglufjarðar kemur hann
1929 og þá frá Noregi. Hann er
búinn að fara víða um heiminn,
til Skandinavíu, Bretlands, Suð-
ur-Ameríku, og e.t.v. Tyrklands,
Kína, Afríku og Ástralíu og fleiri
landa; hefur kynnst fátækt af
eigin raun, í bæði líkamlegum og
andlegum skilningi. Allt þetta
setur á hann mark, grefur um
sig í brjósti hans. Á Siglufirði
býr hann til ársins 1943 og er að
mestu til sjós. Þá fer hann eitt-
hvað, en er svo á Akureyri 1948
að kaupa sér lítinn, opinn bát.
Guð hafði sagt honum að gera
það, í rútu á leiðinni frá Reykja-
vík og norður, en það var ekki
fyrr en í Glerárþorpi að hann
vissi til hvers var svo ætlast af
honum með fleyið. Það átti
sumsé að vera lifibrauð hans og
þúsunda annarra, um gjörvalla
jörð. Fólks sem hann ekki
þekkti, nema af afspurn. Og
Gústi hlýddi.
Hann sigldi bátnum litla á
góðviðrisdegi yfir til Siglufjarðar
og átti þar heimili alla tíð síðan,
fiskandi með almættinu og gef-
andi megnið af aflanum til
kristniboðs meðal framandi
þjóða, eða kostandi bláfátæka
einstaklinga þar ytra til náms.
Sjálfur lifði hans eins naumt og
hann gat, án allra veraldlegra
hæginda. Þakkarbréfin sem
hann fékk að utan skiptu tugum
hundraða. Billy Graham og Oral
Roberts voru á meðal þeirra sem
hann umgekkst, þ.e. stóð í bréfa-
skriftum við og sendi aura og
bað um að koma í hendur
þurfandi.
Einnig kostaði hann þýðingu
Nýja testamentisins á mál lítils
ættflokks indíána í Bólivíu, og á
tungu frumbyggja nokkurra í
Afríku. Og Guð einn veit hvað
annað þessi maður gerði til að
létta byrðina snauðu fólki og
þjáðu.
Þegar ekki gaf á sjóinn fór
trúboðinn um bæinn og prédik-
aði fagnaðarerindið heimafólki,
stóð þá oftar en ekki á Ráðhús-
torginu, og stundum einn. En
það skipti hann engu máli, bara
ef orðið fékk að hljóma, sem það
og gerði, því röddin var sterk og
hrjúf og barst langt. Og í tösku
sinni átti hann litla miða, sem
hann gaf þeim sem á vegi hans
urðu, börnum jafnt sem full-
orðnum. Þetta voru biblíuvers,
sem hann ritaði eigin hendi. Á
veturna fór hann jafnvel víðar
um land með boðskapinn góða.
Gústi, sem lengstum hafði við-
urnefnið „guðsmaður“, vegna alls
þessa, lést 12. mars árið 1985, á
88. aldursári. Nokkru áður hafði
Pétur Sigurgeirsson biskup verið
í heimsókn á Siglufirði og ákvað
að líta til gamla mannsins, sem
þá var kominn á öldrunardeild
Heilbrigðisstofnunarinnar. Tjáði
hann mér fyrir skemmstu, að
það hefði verið einn af sólargeisl-
unum í lífi sínu að hitta þennan
undraverða sjómann og kristni-
boða. „Það var eins og hann
væri utan og ofan við allt, eins
og hann ætti ekki heima þarna;
hann var svo glaður,“ sagði bisk-
up orðrétt. Og ástæðan fyrir
gleðinni var auðvitað sú, að
Gústi vissi að hann var á leið í
ríki himnanna, eftir allt erfiðið
og stritið hérna megin grafar.
Litli báturinn hans, Sigurvin,
fékk líka hvíldina, liggur nú við
bryggju og er í öndvegi í einu
húsa Síldarminjasafnsins, Báta-
skemmunni nýju.
Fyrir þeim báðum, ævivin-
unum og starfsfélögunum, tökum
við ofan í dag og hneigjum okk-
ur, í lotningu og auðmýkt. Sög-
urnar af þeim eru legíó, oftar en
ekki um baráttu við óblíð nátt-
úruöflin, en alltaf komust þeir til
hafnar. Enda stýrt af meist-
aranum sjálfum.
Gústi
Ljósmynd/Þórhallur Sigurðsson
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
Þær eru margar hetj-
urnar sem við Íslend-
ingar höfum átt í
gegnum aldirnar,
bæði til sjós og lands,
sumar þekktari en
aðrar. Sigurður Æg-
isson minnist á sjó-
mannadegi 2004
kempu einnar sem fá-
ir líklegast vita nokk-
ur deili á, utan Dýrfirðingar og Siglfirðingar. Og þó.
STARFSMANNAFÉLAG ríkis-
stofnana (SFR) hefur gefið út
bækling sem ber heitið Samstaða
gegn einelti á vinnustöðum, undir
ritstjórn Söru Hlínar Hálfdánar-
dóttur. Bæklingnum er ætlað að
vera upplýsingarit á vinnustöðum
sem eigi að stuðla að frekari
fræðslu, umræðu og úrlausnum er
varða eineltismál á vinnustöðum.
Bæklingurinn skiptist í fjóra hluta.
Í fyrsta lagi er fræðilegur hluti um
einelti, í öðru lagi eru ræddar
hugsanlegar leiðir til að koma í veg
fyrir einelti, í þriðja lagi eru rædd
úrræði til að takast á við einelti og
að lokum eru ýmis fylgigögn er
varða einelti.
Fram kemur í inngangi bækl-
ingsins að vinnuvernd á árum áður
á Íslandi hafi fyrst og fremst beinst
að því að koma í veg fyrir líkamlegt
heilsutjón. „... í seinni tíð hefur það
viðhorf orðið ríkjandi að andleg
vellíðan skipti ekki síður máli,“
segir í inngangi og að margar
rannsóknir hafi sýnt fram á það að
líkamleg heilsa og andleg vellíðan
haldist í hendur við að auka árang-
ur og ánægju í starfi.
Andleg vellíðan skiptir máli