Eintak - 01.12.1993, Síða 60

DlDDÚ
Prímadonnan á íslensku óperusviði sem
hefur sungið sig inn I hjörtu íslendinga í
hverri óperunni af annarri. Og ekki spillir
skemmtileg og óþvinguð framkoma
sem einhvern veginn hæfir svo vel
söngstjörnu. Diddú var eiginlega stjarna
strax og landsmenn sáu hana fyrst í
hlutverki fröken Gúdmúndsen í Brekku-
kotsannál fyrir tuttugu árum. Og hún
hefur vaxið með hverju verkefni. Nú er
hún naestum orðin of stór fyrir (sland,
enda er hún farin að heilla óperugesti í
.^knnHinsn/íi i
ÓLÖF RÍKA LOFTSDÓTTIR
Ólöf var ekki einungis rík eins og viðurnefnið ber
með sér, heldur líka ágjörn. Faðir hennar hafði
komist í miklar álnir og svo giftist Ólöf Birni ríka
Þorleifssyni. Þau hjón bjuggu á Skarði við
Breiðafjörð og höfðu úti allar klær við að ná sér í
meira fé og völd. En ágirndin var varla eini
Ijóðurinn á ráði Ólafar, því hún telur sjálfa sig í
skriftamálum sínum hafa verið viðriðna
eftirtaldar sjö höfuðsyndir: öfund, ofmetnað,
reiði, leti góðra verka, ágirni, ofneyslu og
saurlífi, og „þar með allar þær rætur og kvíslir
sem af sérhverri þeirra kunna að renna“.
Helga Sigurðardóttir
Helga Sig eyddi ævinni í að reyna
að kenna þessari villiþjóð að borða
almennilegan mat. Minna feitmeti,
meiri fisk og meira grænmeti, gott
íslenskt hráefni, fjölbreyttan mat.
Vítamín. Helga var gúrúinn í íslensku
eldhúsi alveg þangað til suðrænir
matargerðarstraumar fóru að leika
hér um á ofanverðum áttunda
áratugnum og höfuðverk hennar,
Matur og drykkur, er ennþá
réttnefnd biblía íslenskrar
eldamennsku.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir
Bríet var fyrsta konan að vitað er að
hafi skrifað grein í blað á íslandi. Þá
var hún tæplega þrítug, skrifaði
undir nafninu Æsa og kallaði
greinina Nokkur orð um menntun og
réttindi kvenna. Upp frá því var hún
frækilegasta baráttukona fyrir því að
konur ættu að standa jafnfætis
körlum sem þjóðin hefur alið. Hún
var umtöluð, umdeild, sumum þótti
hún hlægileg, og um sjálfa sig
skrifaði hún: „Svo hefi ég haft þann
galla að ég hef jafnan haft svör á
reiðum höndum og ekki ætíð
þægileg. Það eykur ekki vinsældir."
Unnur Jökulsdóttir
Þar sem fuglinn kría hangir í lausu lofti virðist
hún frjáls, allsendis óháð þyngdaraflinu. Og
Kría er einmitt nafnið á skútunni hennar Unnar
sem hún hefur siglt undir nýjar sólir fjarlægra
heimshafa. Um það skrifar hún bækur sem
vekja forvitni og náttúrlega lika löngun í
ævintýrin sem Unnur lætur eftir sér að eiga.
Helga
Þorsteinsdóttir
Helga hin fagra er drauma-
dísin sem Gunnlaugur og
Hrafn bítast um í Gunnlaugs
sögu ormstungu. Og Helga
virðist vera lítið annað en
fögur, að minnsta kosti lætur
höfundur sögunnar hana ekki
bera mikla persónu. Hún er
enginn kvenskörungur sem
íslendingasögurnar eru annars
svo uppfullar af, heldur er hún
meira í ætt við passívar kvenhetjur nútíma ástarsagna.
Ást hennar er staðföst og trygg allt til dauða, hún er sjúk
(ást og getur ekki annað en elskað Gunnlaug einan.
Bergþóra Skarphéðinsdóttir
Bergþóra, kona Njáls á Bergþórshvoli,
grannkona Hallgerðar langbrókar, er allt
sem Hallgerður er ekki. Hún er dygg, trú
og trygg, og eins og segir í Njálu
„drengur góður“. Bergþóra er engin
glæsikona, en þeim mun betri eigin-
kona, svo góð að hún nennir meira að
segja að brenna inni með manni sínum,
þrátt fyrir að vera boðin útganga. Hún
er ímynd hinnar góðu húsfreyju og
móður, en samt sem áður skaphörð og
gefur hvergi eftir, eins og sannast á því
þegar þær Hallgerður leiddust út í að láta drepa húskarla hvor hjá
annarri. Bergþóra er ekki hin blíða móðir, heldur er hún eins og
ránfuglinn sem ver hreiðrið sitt með kjafti og klóm.